Love is math, science: ฉันรักนักวิทย์คนนี้

การที่เราจะรักใครสักคนนั้นมันไม่จำกัดเพศ...แต่จำกัดอายุ

“หนูชอบครูนะคะ!” ฉันพูดออกมาด้วยท่าทีกึ่งกล้ากึ่งกลัวด้วยความเขินอาย ที่ฉันกล้าพูดได้เพราะมันเป็นเวลาเลิกเรียนที่ใครๆ ก็พากันกลับไปบ้านไปเกินครึ่งแล้ว

ครูถอนหายใจแล้วพูดตอบด้วยน้ำเสียงปกติ

“ครูรู้...แต่ครูคงจะตอบรับความรู้สึกนั้นไม่ได้หรอกนะ” 

ฉันพยักหน้าเบาๆ แล้วเงยหน้าขึ้นและปั้นสีหน้าปกติพลางฝืนยิ้มราวกับว่าสิ่งที่พูดไปเป็นแค่เรื่องล้อเล่น

“ใช่ค่ะ หนูรู้” ฉันตอบกลับไปแม้ว่าอยากจะทำเป็นเรื่องล้อเล่นแต่มาถึงขั้นนี้ก็จะยอมแพ้ไม่ได้แล้ว

“แต่หนูขอชื่นชอบครูในฐานะไอดอลได้มั้ยคะ” ฉันพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม

ฉันอาจจะไม่สมหวังเรื่องความรัก...แต่ก็นะ มันไม่มีอะไรที่เป็นดั่งใจหนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์หรอก 

แค่ชอบในฐานะแรงบันดาลใจก็พอแล้วล่ะ แค่นั้นฉันก็มีความสุขแล้ว

นอกจากไอสไตล์แล้ว

ก็มีครูนี่แหละค่ะ ที่หนูชื่นชอบ

คำเตือน

เนื้อหาที่อยู่ในนิยายมีการดัดแปลงจากความเข้าใจของคนเขียน หากมีข้อความผิดเพี้ยนโปรดเตือนนักเขียนด้วย เพื่อข้อมูลที่เป็นประโยชน์ต่อนักอ่านท่านอื่นๆ นะคะ!!!