Creepypasta (ไม่)ยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่สู่บ้านสยองขวัญ

ตอนที่ 4 : III

"เจ้าคนน่ารำคาญ..."

"ผมไม่ใช่คนเสียหน่อย :) "

ตอนที่3 :: สกินชิพน่ะ รู้จักไหม~? การทักทายก็เงี้ยะแหละ :)

"นี่มัน...."

"บ้าอะไรวะเนี่ยยยย!!!!!!!!"

เจฟกำลังจะเป็นบ้า เขาทึ้งหัวตัวเองในขณะที่ดวงตามองภาพของ'หญิงสาว'ร่างบางที่มีเรือนผมสีชมพูแสบตากำลังรุกไล่กับชายหนุ่มร่างสูงอย่างเมามันส์โดยมีแจ็คและเฮเลนยืนเป็นรูปปั้นประกอบอยู่ด้านหลัง

ถ้าถามว่าเกิดอะไรขึ้นก็ต้องย้อนไปราวๆชั่วโมงก่อนที่ทุกคนต่างทำภารกิจของตนเสร็จนั่นแหละ...

เจฟและแจ็คกำลังเดินเอื่อยๆไปตามถนนอย่างไม่แคร์สายตาใครที่อาจผ่านมาเห็น ตอนนี้เป็นเวลาใกล้คํ่าทำให้ผู้คนพากันปิดบ้านเข้านอนกันหมดเพราะวีรกรรมของกลุ่มcreepyที่ดังกระฉ่อนไปทั่วเมืองนั้นสร้างความหวาดกลัวให้พวกเขาไม่น้อย

"หืม? บาร์นี่ยังเปิดอยู่อีกหรอเนี่ย??"

แจ็คไม่ได้แสดงความคิดเห็นอะไรแล้วย่องไปส่องภายใน

"ไม่มีคน..."

เขาบอกก่อนจะเดินกลับมาหาเจฟแล้วลากเข้าไป

"เดี๋ยวเฮ้ย!? นายพาฉันมาทำไมเนี่ย!!?"

เจฟบ่นแต่ดวงตาสีฟ้าใสกลับมองไปรอบกายอย่างไม่คุ้นเคยราวกับเด็กก่อนที่เขาจะชะงักไปเพราะดันเจอบุคคลที่ไม่น่ามาอยู่ในที่แห่งนี้เข้า

"เฮเลน??"

เจฟส่งเสียงทัก เจ้าของชื่อหันมาตามเสียงพลางเอียงคอน้อยๆเป็นเชิงถาม

"พวกฉันเห็นว่าที่นี่เปิดอยู่เลยมาดูน่ะ"

เป็นแจ็คที่ตอบความสงสัย เฮเลนพยักหน้าแล้วชูกล่องบรรจุเลือดอย่างดีขึ้นมาเป็นเชิงตอบอีกครั้ง

"งั้นเรากลับกัน----"

แจ็คที่กำลังหันหลังกลับชะงักและเงียบไปจนอีกสองคนสงสัยจึงก้าวขึ้นมายืนข้างๆชายผิวเทาแล้วชะงักค้างไปอีกราย

"อืมม~"

"จุ๊บ เธอนี่ จูบเก่งจังนะ~"

"ไม่เท่าคุณหรอกน่า~"

"นี่มันบ้าอะไรกันวะเนี่ย!!!!!"

แล้วเหตุการณ์ก็เป็นเหมือนที่ต้นเรื่องนั่นแล....

"แล้วตกลงมันยังไงกัน 'ออฟเฟนเดอร์แมน' ??"

แจ็คที่ดูจะมีสติที่สุดเอ่ยขึ้นหลังจากที่เอาทุกคนมานั่งล้อมวงที่โต๊ะกลมกลางร้าน

นัยน์ตาลึกโบ๋สีทมิฬจ้องมองสองร่างที่กอดก่ายกันอย่างไม่เกรงใจใครโดยที่ร่างบางในชุดเสื้อแขนยาวสีขาวคุ้นตาตัวเดิมแต่กลับใส่กระโปรงพีชสั้นสีดำแทนที่จะเป็นกางเกงกำลังนั่งอยู่บนหน้าตักพลางแนบลำตัวไปกับอกแกร่งของหนึ่งในพี่น้องปีศาจไร้หน้าในร่างลำแลงของชายหนุ่มอย่างรักใคร่

หงุดหงิด...

"ก็ไม่มีอะไรมาก พอดีฉันไปเจอสาวน้อยกำลังเดินโดดเดี่ยวอยู่เลยชวนมาเล่นด้วยกันเท่านั้น~"

ออฟเฟนเดอร์แมนที่ยังคงอยู่ในร่างจำแลงมนุษย์แสยะยิ้มพลางส่งสายตากรุ้มกริ่มให้คนในอ้อมอก

"แต่ไม่คิดว่าหล่อนจะเป็น'พวกเดียวกัน'ซะนี่"

เขาพูดต่อจนจบประโยคแล้วก้มไปฟัดแก้มนิ่มที่ปราศจากรอยเย็บราวกับจะยั่วชายอีกสามคนที่นั่งมองอยู่

"แล้ว หน้านั่น..."

แจ๊คชี้ที่ข้างแก้มของตน ร่างบางมองแล้วยิ้มอย่างน่ารักจนใครบางคนหัวใจกระตุกก่อนจะชูขวดรองพื้นและเมคอัพขึ้นมา

"จิ๊กมา~"

เสียงหวานใสกล่าวแล้ววางของเหล่านั้นลงบนโต๊ะ

"แม่สาวน้อย เธอนี่น่าสนใจจริงๆ~"

ออฟเฟนเดอร์แมนฉีกยิ้มมองร่างเล็กค่อยๆเช็ดเมคอัพออกจนเห็นร่องรอยและตำหนิของจริง

"และยังสวยจนฉัยเสียดายนิดๆที่เธอเป็นผู้ชายนะ~"

ถึงจะพูดแบบนั้นแต่นัยน์ตาสีเลือดกลับพราวระริกเหมือนได้ของเล่นใหม่ที่ถูกใจและมือไม้ก็เริ่มอยู่ไม่สุขเลื้อยไล้ไปตามต้นขาขาวจนชายกระโปรงเลิกขึ้นมาเกือบถึงโคนขา

"ว่าแต่แก ทำไมถึงใส่กระโปรง"

เจฟที่หายช็อคจากฉากหนังสด(?)มาได้สักพักก็เปิดปากขึ้นพลางเหล่มองชุดท่อนล่างของอีกฝ่าย

"ก็มันน่าสนุกดีนี่~"

ไมน์ดี้ฉีกยิ้มจนมันกว้างถึงติ่งหูก่อนจะคิดอะไรสนุกๆได้ นิ้วเรียวขาวก็ค่อยๆจับชายกระโปรงอย่างมีจริตแล้วเลิกขึ้นช้าๆ

"แล้วว~ อยากรู้ไหมว่าฉันใส่อะไรข้างในนี้~~"

"ไม่เอาเฟ้ย!!!!!!"

เจฟคว้าผ้าเช็ดโต๊ะแถวนั้นมาขว้างใส่ใบหน้างามแต่เจ้าหล่อน(?)เพียงแต่โยกหัวหลบเท่านั้น

"พอแค่นี้แหละเจ้าหนูทั้งสอง กลับกันดีกว่า อยากเจอหน้าพี่ชายสุดที่รักจะตายแล้วเนี่ย"

ออฟเฟนเดอร์แมนปรามการวิวาทแบบเด็กๆของทั้งสองก่อนจะประชดประชันจิกกัดพี่ชายตัวเองที่คฤหาสน์ทมิฬเล็กน้อยแล้วลุกขึ้นยืนโดยคว้าเอาร่างบางขึ้นมาพาดบ่าเอาไว้จนกระโปรงสั้นๆนั้นแทบจะไม่ปกปิดอะไรแล้ว

"กลับเองนะ บาย~"

กล่าวจบก็วาร์ปกลับทันที ทิ้งให้สามหนุ่มนั่งนิ่งเคว้งคว้างกลางร้านเหล้าท่ามกลางราตรีที่มาเยือนตั้งแต่เมื่อใดไม่ทราบ....

===============================

ยิ่งแต่งยิ่งสั้นแฮะ(·_· )....