ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เมื่อฉันได้ย้ายบ้านมาญี่ปุ่น
ในระหว่างที่ฉันกับน้อนายทุนนเกมส์กันอยู่นั้นคุณพ่อก็ได้กระชากแขนฉันอยางแรง
"มานี่ยัยแบมตั้งอต่วันนี้แกกับหงส์ไม่ได้เป็นพี่น้องกันแล้วพ่อเลิกกับแม่แกแล้ว"พ่อพูดเสียงดังกระชากแขนฉันให้ลูกขึ้นแล้วเดินออกจากบ้านทันที
โดยไม่สนใจน้องสาวที่ตั้งท่าจะร้องไห้เต็มแกทั้นทีที่ฉันกับพ่อก้าวเท้าออกจากบ้านน้องหงส์ก็ปล่อยโฮ่ออกมาทันที
สนามบินสุวรรณภูมิ
"นี่พ่อจะไปไหนค่ะ แล้วแม่กับน้องล่ะ"ฉันถามออกไปที่เมื่อกี้ไม่กล้าถามเพราะพ่อทำหน้ายักใส่นะสิตอนนี้ก็อีกแล้วพ่อถามถึงแม่พ่อทำหน้ายักใส่อีกแล้วฉันไม่ชอบเลยอ่ะ-^-"จำไว้พ่อแกอย่ากับแม่แกแล้วและตอนนี้เรากำลังจะกลับคฤหาสน์กัน"พ่อตอบแบบส่งๆไปทำให้ฉันคิ้วขมอดขึ้นมาทันที
อะไร"คฤหาสอะไรค่ะคุณพ่อคฤหาสน์ที่ไหนแม่รู้หรือยังค่ะ"แม่แกยังไม่รู้ฉันกะแล้วว่าแม่แกไม่ได้รักพ่อแกจริงหรอกหวังแค่เงินเท่านั้นแหละฟังพ่อให้ดีๆนะลุกเราเป็นคนญี่ปุ่นเป็นมาเฟียที่น่ากลัวที่สุดในญี่ปุ่นและตอนนี้เรากำลังจะมุ้งหน่าสู่คฤหาสน๋นากามูระ"
ญี่ปุ่น_คฤหาสน์นากามูระ
"ยินดีต้อนรับกลับค่ะ นายท่านและยินดีต้อนรับค่ะคุณหนู"อะไรน่ะ!ค่ะคุณหนูอยางนั้นหรือคนรับใช้ทั้งหลายมายืนต้อนรับพ่อหน้าเบิกบานพร้อมทั้งคนชุดดำหลายคนทำให้ฉันรู้สึกกลัวขึ้นมาทันทีฉันเขยิบมาอยู่หลังพ่อทันทีอย่างหวาดกลัวพ่อหันมายิ้มให้ฉันอย่างเอ็นดูแล้วพยักหน้าให้คนรับใช้พวกเราที่มองมาอย่างสนใจระคนเอ็นดูยั้งไม่ทันได้ตั้งตัวพวกเธอก็ตรงมาอุ้มฉันไปข้างในคฤหาสน์ทันที"กรีดดดดพ่อช่วยหนูด้วยยยย"ฉันร้องออกมาอย่างสุดชีวิต
พ่อโบกมืออยู่ข้างหลังแล้วทำหน่าเจ้าเล่ใส่แล้วก็พยักหน้าให้บริกาศคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างข้างได้สักพักแล้ว
"รับทราบครับนายท่าน"
"มานี่ยัยแบมตั้งอต่วันนี้แกกับหงส์ไม่ได้เป็นพี่น้องกันแล้วพ่อเลิกกับแม่แกแล้ว"พ่อพูดเสียงดังกระชากแขนฉันให้ลูกขึ้นแล้วเดินออกจากบ้านทันที
โดยไม่สนใจน้องสาวที่ตั้งท่าจะร้องไห้เต็มแกทั้นทีที่ฉันกับพ่อก้าวเท้าออกจากบ้านน้องหงส์ก็ปล่อยโฮ่ออกมาทันที
สนามบินสุวรรณภูมิ
"นี่พ่อจะไปไหนค่ะ แล้วแม่กับน้องล่ะ"ฉันถามออกไปที่เมื่อกี้ไม่กล้าถามเพราะพ่อทำหน้ายักใส่นะสิตอนนี้ก็อีกแล้วพ่อถามถึงแม่พ่อทำหน้ายักใส่อีกแล้วฉันไม่ชอบเลยอ่ะ-^-"จำไว้พ่อแกอย่ากับแม่แกแล้วและตอนนี้เรากำลังจะกลับคฤหาสน์กัน"พ่อตอบแบบส่งๆไปทำให้ฉันคิ้วขมอดขึ้นมาทันที
อะไร"คฤหาสอะไรค่ะคุณพ่อคฤหาสน์ที่ไหนแม่รู้หรือยังค่ะ"แม่แกยังไม่รู้ฉันกะแล้วว่าแม่แกไม่ได้รักพ่อแกจริงหรอกหวังแค่เงินเท่านั้นแหละฟังพ่อให้ดีๆนะลุกเราเป็นคนญี่ปุ่นเป็นมาเฟียที่น่ากลัวที่สุดในญี่ปุ่นและตอนนี้เรากำลังจะมุ้งหน่าสู่คฤหาสน๋นากามูระ"
ญี่ปุ่น_คฤหาสน์นากามูระ
"ยินดีต้อนรับกลับค่ะ นายท่านและยินดีต้อนรับค่ะคุณหนู"อะไรน่ะ!ค่ะคุณหนูอยางนั้นหรือคนรับใช้ทั้งหลายมายืนต้อนรับพ่อหน้าเบิกบานพร้อมทั้งคนชุดดำหลายคนทำให้ฉันรู้สึกกลัวขึ้นมาทันทีฉันเขยิบมาอยู่หลังพ่อทันทีอย่างหวาดกลัวพ่อหันมายิ้มให้ฉันอย่างเอ็นดูแล้วพยักหน้าให้คนรับใช้พวกเราที่มองมาอย่างสนใจระคนเอ็นดูยั้งไม่ทันได้ตั้งตัวพวกเธอก็ตรงมาอุ้มฉันไปข้างในคฤหาสน์ทันที"กรีดดดดพ่อช่วยหนูด้วยยยย"ฉันร้องออกมาอย่างสุดชีวิต
พ่อโบกมืออยู่ข้างหลังแล้วทำหน่าเจ้าเล่ใส่แล้วก็พยักหน้าให้บริกาศคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างข้างได้สักพักแล้ว
"รับทราบครับนายท่าน"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น