แหวนยุคล

ลำดับตอนที่ #5 : พลัดพราก...

“จะไปจริงๆนาเหรอเพคะพระธิดา” อรัญญิกาพูดเหมือนไม่อยากให้พระธิดาน้อยเสด็จไปที่ไหน “จะเราคงต้องไป พี่อรัญญิกาไม่ต้องห่วงนะเราจะกลับมาหา” ศศิจันทร์พูด “โถ่พระธิดาหนะ พี่อรัญญิกาพึ่งจะได้พบพระธิดาศศิจันทร์เป็นครั้งแรก แล้วพระธิดาพระองค์อื่นอรัญญิกาก็ยังไม่ได้พบจนครบทุกองค์เลยนะเพคะ” อรัญญิกาพูด “ได้พบครบแน่จะ แล้วเราจะกลับมาหา” ศศิจันทร์พูด “ก็ได้เพคะ” อรัญญิกาจำยอมต้องปล่อยพระธิดาน้อยไป

ในป่า พระโอรสน้อยแห่งวันจันทร์เดินไปกับพระมารดา และเจ้าม้าเงินที่ทำตัวเล็กบินไปด้วย “เสด็จแม่เหนื่อยรึยังพระเจ้าข้า” พระโอรสน้อยหันมาถามพระมารดา “เหนื่อยแล้วหละจะจันทภพ แต่แม่ยังไหวนะลูก” รัตนวรางพูด “พี่ม้า... เราพักก่อนกันเถอะ” พระโอรสน้อยจันทภพพูด

ในขณะที่พักกันอยู่ ก็มีลมพายุพัดกระหน่ำมาอย่างรุนแรงลมนั้นพัดเอาตัวรัตนวรางไปด้วย อยู่ๆพายุนี้ก็พัดมา และอยู่ๆมันก็สงบยังซะอย่างนั้น จันทภพเหลียวมองหาพระมารดา “เสด็จแม่” จันทภพร้องเรียก แต่ก็ไร้วี่แววเสียงตอบกลับมา “พระทัยเย็นๆก่อนพระเจ้าข้า” ม้าเงินพูด “เสด็จแม่อาจจะถูกพายุพัดไปแล้ว” จันทภพดูใจเสียเอามากๆ “ฝีมือวายุเทพแน่” ม้าเงินพูด “พี่ม้าเงิน พาเราไปหาเค้าที” จันทภพพูด “จะพาไปหาได้ยังไง พี่ม้าเงินเองยังไม่รู้เลยว่าวายุเทพอยู่ที่ไหนหนะ” ม้าเงินพูด “ถ้างั้นเราก็คงต้องไปเรื่อยๆ” จันทภพพูด “ไปไหนหละพระเจ้าข้า” ม้าเงินพูด “ก็ไปตามหาเสด็จแม่ไง” จันทภพพูด

กลางเวหาพระธิดาศศิจันทร์นั่งอยู่บนหลังเจ้าม้าทองที่กำลังบินไปอยู่ “พี่ม้าทอง นั่นทะเลนี่ เราลงไปเที่ยวกันก่อนดีไหม” พระธิดาน้อยชวน “แล้วแต่พระธิดาสิพระเจ้าข้า” ม้าทองพูด “ถ้างั้นลงไปเลยจะ” ศศิจันทร์พูด

ศศิจันทร์กระโดดลงมาทรงตัวได้บนพื้น และวิ่งไปที่ริมชายหาด และลงไปในทะเล “พระธิดารอพี่ม้าด้วยพระเจ้าข้า” ม้าทองร้องเรียก “พี่ม้าขึ้นมาบนมือเราสิ เข้าไปอยู่ในย่ามก่อนนะ เราขอเที่ยวดูแถวนี้ก่อน” ศศิจันทร์พูด “ก็ได้พระเจ้าข้า” ม้าทองพูดและบินมาที่มือของพระธิดาน้อย ศศิจันทร์เก็บเจ้าม้าทองใส่ย่ามเอาไว้อย่างดีและดำลงไปใต้น้ำ

ใต้น้ำทะเลสุดลึกล้ำ ปะการังสดสวยงดงาม เหมือนเครื่องประดับของผืนทะเล ศศิจันทร์ดำดิ่งลงไปลึกสุดจนทะลุมิติไปยังดินแดนแห่งนาคราช ศศิจันทร์ลงไปจนถึงเมืองบาดาล นาคราชต่างเข้ามารุมล้อม “จับตัวผู้บุกรุกมาให้ได้” เด็กผู้ชายคนหนึ่งร้องขึ้น พวกนาคราชจับตัวศศิจันทร์ไว้ ศศิจันทร์สลัดตัวออกและขว้างลูกไฟใส่นาคพวกนั้น ศศิจันทร์กำหมัดเตรียมพร้อม พวกนาคราชเข้าไปพร้อมกับดาบ ศศิจันทร์พระธิดาน้อยหลบหลีกคมดาบอย่างคล่องแคล่วเตะบ้างถีบบ้างสวนกลับไป รวมทั้งปล่อยพลังด้วย พวกนาคราชเหล่านั้นท่าทางจะสู้ไม่ไหวแล้ว เด็กผู้ชายยืนมองสถานการณ์เห็นว่าฝ่ายตนกำลังแย่ก็รีบเรียกดาบออกมา และวิ่งเข้าไปสู้กับศศิจันทร์ ศศิจันทร์กำหมัดอยู่ก็ลดมือลง และเรียกดาบออกมาบ้าง พระธิดาน้อย และเด็กผู้ชายคนนั้นต่อสู้กันด้วยดาบ เด็กผู้ชายคนนั้นจะฟันศศิจันทร์ ศศิจันทร์รับด้วยดาบดันไว้อยู่พักหนึ่งก็มีเสียงของเด็กผู้หญิงเข้าห้ามปราม “พอเถอะนทีวาต เค้าอาจมาดีก็ได้” เด็กผู้หญิงคนนั้นแต่งกายดี ดูจากเครื่องประดับทองแท้ๆ ดูมีศักดิ์ศรีชาติตระกูลยิ่งกว่าเด็กผู้ชายที่ต่อสู้อยู่กับศศิจันทร์ “พระธิดาชลาธาร” เด็กผู้ชายคนนั้นลดดาบลงและหันมาคุกเข่าให้กับเด็กผู้หญิงที่เดินมา พระธิดานาคินทร์น้อยเดินเข้ามา “เจ้าไม่ธรรมดานะที่ลงมาถึงนี่ได้ แปลก..เจ้าเป็นมนุษย์เจ้าไม่ใช่ชาวบาดาลเจ้าหายใจในน้ำได้อย่างไร เจ้าม้าน้อยที่ตามเจ้ามาด้วย” พระธิดาชลาธารพูด “เราไม่ได้ตั้งใจบุกรุกนะ เราแค่ผ่านมาเฉยๆเลยแวะเที่ยว” ศศิจันทร์พูด “ช่างเถอะเราไม่ติดใจอะไร แล้วเราก็ไม่มีเพื่อนด้วยนอกจากนทีวาตแล้ว ก็ไม่มีใครเลย” ชลาธารพูด “งั้นเราเป็นเพื่อนกับเจ้าก็ได้” ศศิจันทร์พูด “นี่พระธิดาชลาธาร ธิดาราชแห่งบาดาลนครนะ เจ้าเป็นใครถึงจะมาเป็นเพื่อนกับพระธิดาหนะ” นทีวาตพูด “เราก็เป็นพระธิดาเหมือนกัน ชื่อศศิจันทร์ เราเป็นพระธิดาแห่งเมืองวิศิษฏ์ธาตรี” ศศิจันทร์พูด “นี่นทีวาต องค์รักษ์ของเรา นทีวาต เจ้าต้องรับใช้ศศิจันทร์เหมือนกับที่รับใช้เราด้วย” ชลาธารพูด “พระเจ้าข้า” นทีวาตรับคำ “ศศิจันทร์ แหวนของเจ้าสวยจัง เราขอยืมดูหน่อยได้ไหม” ชลาธารพูด “ถอดแหวนไม่ได้หรอกชลาธาร” ศศิจันทร์พูด “ทำไมหละ” ชลาธารพูด “เดี๋ยวพี่ม้าทองเล่าให้ฟังเองพระเจ้าข้า” ม้าทองพูด

ในป่า กลางอากาศ พระโอรสน้อยจันทภพนั่งอยู่บนหลังเจ้าม้าเงินเช่นกัน สีหน้าไม่ค่อยสู้ดีนัก “เทพชั่วร้าย... ท่านออกมาปรากฏตัวให้เราเห็นเดี๋ยวนี้นะ” จันทภพร้องท้า “พระโอรส... อย่าพระเจ้าข้า” ม้าเงินพยายามห้ามปรามแต่ก็ไม่เป็นผล ไม่มีประโยชน์อะไรที่ห้ามจันทภพในเวลานี้ “นอกจากท่านจะเป็นเทพชั่วร้ายแล้ว ท่านยังเป็นเทพขี้ขลาดอีกเหรอ เราเรียกทำไมท่านไม่ออกมา” จันทภพตะโกน แล้วพายุก็กระหน่ำใส่ จันทภพพยายามต้านพายุไว้แต่ก็ไม่ไหวถูกพัดพาไปตกอยู่ในป่า ทั้งเจ้าม้าเงินก็ด้วย จันทภพก็หมดสติไปไม่รู้สึกตัว

“ช่าง วิจิตร พิสดาร เหลือเกินศศิจันทร์” ชลาธารพูด “แหวนนี้เรียกว่าแหวนเทพธิดาถึงวิจิตร พิสดารแค่ไหน แต่เราก็ว่าไม่ดีหรอก แหวนนี้ทำให้เราได้ออกมาแค่เฉพาะวันจันทร์เท่านั้น เราอยากออกมาได้ทุกวัน เราอยากพร้อมหน้าพร้อมตากับพี่น้องบ้าง” ศศิจันทร์พูด “เราเข้าใจนะ แล้วเจ้าจะทำยังไงเรื่องเสด็จแม่ของเจ้าหละ” ชลาธารพูด “เราก็คงต้องรีบไปเลยแล้วกัน เราเอาแต่เสียเวลา เถลไถล มานานแล้ว ศศิจันทร์พูด

เมื่อศศิจันทร์ และเจ้าม้าทองขึ้นมาที่ชายหาด พบโจรกำลังปล้นหมู่บ้านริมชายหาด “นั่นโจรนี่นาพี่ม้าทอง ไปช่วยเค้ากันเถอะ” ศศิจันทร์พูดและวิ่งไป ม้าทองก็บินตามไป

ที่หมู่บ้านริมหาด โจรกำลังปล้นฆ่าชาวบ้านอยู่ พระธิดาองค์น้อยศศิจันทร์กระโดดลงมา “หยุดเดี๋ยวนี้นะไอ้พวกโจรชั่ว” ศศิจันทร์พูด





ตัวอย่างตอนต่อไป


พระธิดาน้อยแห่งวันอังคารเดินทางอยู่ เจ้าม้าทองคอยนำทางให้ “พี่ม้าทองวิศิษฏ์ธาตรีอีกไกลไหมจ๊ะ” เสียงใสๆหวานๆของพระธิดาน้อยเอ่ยถาม “อีกไม่ไกลหรอกพระเจ้าข้าพระธิดาอังศุภา” ม้าทองพูด
“หรือว่า วิศิษฏ์ธาตรี จะกลายเป็นเมืองลับแลไปแล้ว” ม้าทองพูด “พี่ม้าทองหมายความว่ายังไง” อังศุภาใจเสียแล้ว “พระธิดาอย่าพึ่งตกพระทัย บางทีพี่ม้าทองอาจจะจำทางผิดก็ได้” ม้าทองพูด
“โถไอ้ม้าอวดเก่ง” มัจฉาพูด “ไอ้มัจฉา” ม้าเงินพูด “ก็ข้านาสิ ความจำดีจริงๆตั้งหลายปีแล้วยังจำข้าได้อีก” มัจฉาพูด “พระโอรสอัสดร อย่าทรงไว้พระทัยไอ้มัจฉานี่นะพระเจ้าข้ามันอยากจะได้วงแหวนคู่ หรือแหวนยุคล” ม้าเงินพูด “แล้ววงแหวนคู่ หรือแหวนยุคลอะไรเนี่ย เกี่ยวข้องอะไรกับแหวนเทพบุตรหละ” อัสดรพูด “วงแหวนคู่ก็คือ แหวนเทพบุตร กับแหวนเทพธิดาไงหละ แล้ววงแหวนคู่นั่นแหละที่เรียกว่าแหวนยุคล พระโอรสนี่ ไม่รู้เรื่องจริงๆ” มัจฉาพูด