เกราะแก้ว

ลำดับตอนที่ #3 : ดวงแก้วที่ต้องรักษา

            เมื่อเวลาผันผ่านไปราว 9 ปี โอรสพยัคฆ์ได้เจริญวัยเป็นพยัคฆ์น้อย ซุกซน นามว่าวีรวัฒน์ วีรวัฒน์ เห็นพวกเด็กผู้ชายคนอื่นๆเล่นฟันดาบก็อยากเล่นด้วย ให้เราเล่นด้วยคนสิ วีรวัฒน์พูด ไม่ได้ เจ้าจะไปเล่นที่อื่นที่ไหนก็ไปเถอะ เด็กชายคนหนึ่งพูด นี่เจ้าจะพูดอะไรระวังปากระวังคำบ้างเถอะลืมไปแล้วรึว่านี่คือพระโอรสวีรวัฒน์ซึ่งเป็นหน่อเนื้อเชื้อพระวงศ์ พชรพูด เป็นก็เหมือนไม่เป็นนั่นแหละ พชร เด็กชายคนนั้นพูด วีรวัฒน์โกรธจึงตรงเข้าไปทำร้ายเด็กคนนั้น อย่าพระเจ้าค่ะพระโอรส พชรพยายามห้าม วีรวัฒน์ไม่ฟังใครกะจะเอาให้ตายกันไปข้างหนึ่ง เด็กผู้ชายพวกนั้นสู้ไม่ได้ก็รีบหนีไป กลับไปหาพระมเหสีเถอะพระเจ้าค่ะ พระโอรส พชรพูด

            ในครัว ทิวาลักษณ์นั่งอยู่ในนั้น วีรวัฒน์วิ่งเข้าไปกอดทิวาลักษณ์ เสด็จแม่ของลูก วีรวัฒน์พูด ทิวาลักษณ์กอดวีรวัฒน์ด้วยความรักเกิดอะไรขึ้นลูกไปเล่นอะไรที่ไหนมา ทิวาลักษณ์พูด ลูกก็เล่นแถวๆนี้แหละพระเจ้าค่ะ วีรวัฒน์พูด อำมาตย์ทองคำเดินมาแถวนั้นและร้องเรียก พชร ลูกชายคนเดียวของเขา พชร อยู่ไหนลูกมาหาพ่อซิ อำมาตย์ทองคำพูด เออพระโอรสพระเจ้าค่ะพรุ่งนี้เราค่อยไปเล่นด้วยกันนะพระเจ้าค่ะ พชรพูด และเดินออกไปหาบิดา วีรวัฒน์วันนี้ไปทำอะไรมาลูกดูซิเลอะเทอะหมดแล้ว ทิวาลักษณ์พูด ปล่าวพระเจ้าค่ะ วีรวัฒน์พูด อย่าโกหกแม่นะลูก ทิวาลักษณ์พูด ก็ได้พระเจ้าค่ะ ลูกยอมรับก็ได้ว่าไปมีเรื่องกับเด็กพวกนั้นมา วีรวัฒน์พูด นั่นไง ทำไมไม่อดทนไว้หละลูกแม่บอกเจ้ากี่ครั้งว่าอย่าไปทำร้ายใครเค้า แม่กลัวเหลือเกิน กลัวว่าลูกแม่จะกลายเป็น.... ทิวาลักษณ์พูด เป็นเสือใช่ไหมพระเจ้าค่ะ ถ้าลูกเป็นเสือกดีสิลูกจะได้ปกป้องเสด็จแม่ วีรวัฒน์พูด หากมันไม่เป็นอย่างนั้นหละลูก วันหนึ่งถ้าเจ้าเติบโตเป็นพยัคฆ์กล้าเจ้าคงไม่กัดกินแม่หรอกเหรอ ทิวาลักษณ์พูด เสด็จแม่ วีรวัฒน์พูด

            ที่เรือนอำมาตย์ทองคำ อำมาตย์ทองคำได้ตี พชรลูกชาย ท่านพ่อ ท่านพ่อตีลูกทำไม พชรพูด พ่อบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าไปยุ่งกับพวกอดีตมเหสีทิวาลักษณ์ กับพระโอรสเสือนั่น อำมาตย์ทองคำพูด ฉันทำอย่างนั้นไม่ได้หรอกท่านพ่อ พชรพูด อำมาตย์ทองคำไม่หยุดฟังได้แต่ตีลูกชายต่อไป

            คืนนั้นเกิดเรื่อง อำมาตย์ทองคำได้นำกำลังทหารเกือบทั้งเมืองบุกเข้าไปในตำหนัก องค์ทัศน์พงศ์ และต่อสู้กับทหารผู้จงรักภักดี ภายในตำหนักองค์ทัศน์พงศ์ ท่านอำมาตย์ทำไมท่าน.... องค์ทัศน์พงศ์พูดได้เพียงเท่านั้น ไปจับตัวองค์เหนือหัวไว้ อำมาตย์ทองคำพูด พวกทหารเข้าไปจับตัวองค์ทัศน์พงศ์ไว้ ดวงแก้วอยู่ที่ไหน อำมาตย์ทองคำเค้นถามหาดวงแก้วนั้น

            ทางด้านมเหสีทิวาลักษณ์ และโอรสวีรวัฒน์ คุณท้าวแก้วตาวิ่งเข้ามา พระมเหสี พระโอรสเพคะ คุณท้าวแก้วตาพูด มีอะไรคุณท้าวแก้วตา ทิวาลักษณ์พูด เสด็จหนีก่อนเถอะเพคะ ท่านอำมาตย์ทองคำกำลังจะช่วงชิงพระนคร คุณท้าวแก้วตาพูด เราไม่หนี เราจะไปช่วยเจ้าพี่ ทิวาลักษณ์พูด เสด็จแม่ วีรวัฒน์พูด แม่ต้องไปลูก วีรวัฒน์ลูกรัก ลูกหนีไปกับพวกคุณท้าวก่อนแม่จะตามไปภายหลัง ทิวาลักษณ์พูด เสด็จแม่ วีรวัฒน์ร้องตาม ทิวาลักษณ์วิ่งไปที่ตำหนักองค์ทัศน์พงศ์

            ที่ตำหนักองค์ทัศน์พงศ์ หยุดนะ ทิวาลักษณ์ร้องขึ้น อำมาตย์ทองคำหยุดชะงัก องค์ทัศน์พงศ์ได้โอกาสรีบสะบัดมือออกจากพวกทหารและไปเปิดตู้นำเอาดวงแก้วออกมา อำมาตย์ทองคำหันกลับไปและแทงองค์ทัศน์พงศ์ ทิวาลักษณ์ เอาดวงแก้วหนีไป ทิวาลักษณ์วิ่งไปรับดวงแก้วที่เปื้อนสายโลหิตขัตติยและรีบวิ่งหนีออกไป ไปจับตัวนาง อำมาตย์ทองคำออกคำสั่ง มเหสีทิวาลักษณ์พยายามวิ่งหนีไปจนฟ้าสว่าง

            ทางด้านวีรวัฒน์ตื่นขึ้นมา เสด็จแม่ตามมารึยัง วีรวัฒน์ถาม ยังเลยเพคะ นางกำนันตอบ เราจะกลับไปหาเสด็จแม่ วีรวัฒน์พูด ไม่ได้นะเพคะมาขนาดนี้แล้วจะเสด็จกลับไปไม่ได้ คุณท้าวแก้วตาพูด แล้วเสด็จแม่หละ วีรวัฒน์พูด พระมเหสีจะต้องปลอดภัยเพคะ นางกำนันพูด รู้ได้ไงว่าปลอดภัย แล้วพวกเจ้าพาเราหนีไม่กลัวเราเหรอวันดีคืนดีเราอาจทำร้ายพวกเจ้าก็ได้ วีรวัฒน์พูด พวกหม่อมฉันก็จะยอมถวายชีวิตเพคะ คุณท้าวแก้วตาพูด

            ทิวาลักษณ์นั่งพักอยู่ใต้ต้นไม้อย่างอ่อนล้าหมดเรี่ยวแรง มีนางแม่มดนางหนึ่งนามว่า ฉัตรา ปรากฏร่างอยู่ตรงหน้า ทิวาลักษณ์ตกใจมาก เจ้าเป็นใคร ทิวาลักษณ์พูด ใครก็ได้แต่ตอนนี้เจ้าต้องไปกับเรา ฉัตราพูดและไปดึงแขนทิวาลักษณ์หายตัวไป