จักรแก้ว มณีรุ้ง

ลำดับตอนที่ #2 : พรากจากอก

       ณ นครวรินทราอันสงบร่มเย็นเป็นสุข ชาวบ้านชาวเมืองอยู่อย่างพึ่งพาอาศัยปรองดองกัน ภายในราชวังวรินทรา องค์ยุวราชกษัตริย์ทรงอุ้มพระโอรสในวัยทารกเอาไว้ "เราควรตั้งชื่อลูกว่าอะไรดี" องค์ยุวราชพูด "หม่อมฉันว่าให้พระพี่นางรุ้งวารินทร์เป็นคนตั้งชื่อพระโอรสดีกว่าเพคะ" จิตรามาศมเหสีฝ่ายซ้ายพูด "หม่อมฉันอยากให้ลูกชื่อรักษ์เกล้าเพคะ รักษ์เกล้า" รุ้งวารินทร์มเหสีฝ่ายขวาพูด "เพราะมากเพคะ" จิตรามาศพูด "แล้วสร้อยสมุทรหละเพราะไหม" ยุวราชพูด "เพคะ เพราะเพราะกว่าชื่อของสินสาครอีกเพคะ" สร้อยสมุทรพระสนมเอกพูดขึ้นแต่สีหน้าท่าทางไม่ค่อยจะพอใจที่รุ้งวารินทร์ได้ลูกชาย

ในตำหนักของสร้อยสมุทร คุณท้าวศรีวัลย์เลี้ยงพระโอรสสินสาครที่ยังเป็นทารกอยู่ "คุณท้าว นังรุ้งวารินทร์มันได้ลูกชาย เราจะทำยังไงดี" สร้อยสมุทรพูด "ถ้าพระเมหสีรุ้งวารินทร์ได้ลูกชาย พระโอรสสนสาครก็ไม่ได้ลูกชายนาสิเพคะ" คุณท้าวศรีวัลย์พูด "ก็ใช่นาสิเจ้าคะคุณท้าวศรีวัลย์เจ้าขา" นางกำนันพูด "เราจะต้องกำจัดมันกับลูก แต่เราจะทำยังไงดีนาสิ" สร้อยสมุทรพูด "หม่อมฉันมีวิธีเพคะ" คุณท้าวศรีวัลย์พูด

วันรุ่งขึ้นที่ท้องพระโรง "สร้อยสังวาลคู่เมืองวรินทราหายไปไหน" องค์ยุวราชพูดอย่างโกรด "เมื่อวานหม่อมฉันเห็น เอ๊ย" สร้อยสมุทรพูด "เห็นอะไร" ยุวราชพูด "ปล่าวเพคะ" สร้อยสมุทรพูด "โกหกเรานี่ถึงขึ้นสั่งประหารเลยเชียวนะ" ยุวราชพูด "หม่อมฉันไม่กล้าเพคะ คือหม่อมฉันเห็นพระมเหสีรุ้งวารินทร์มาทำอะไรไม่รู้แถวๆตู้ในพระตำหนักหนะเพคะ" สร้อยสมุทรพูด "หม่อมฉันไม่ได้ขโมยจริงๆนะเพคะ" รุ้งวารินทร์พูด "หม่อมฉันก็เชื่อแน่ว่าพระพี่นางไม่ได้ทำเพคะ" จิตรามาศพูด "ค้นตำหนักพระมเหสีรุ้งวารินทร์เลยดีไหมเพคะ" คุณท้าวศรีวัลย์พูด "อย่าดีกว่าเพคะ" คุณท้าวฝนแก้วพูด "เราไม่ได้ทำ ให้เค้าค้นเถอะคุณท้าวฝนแก้ว" รุ้งวารินทร์พูด

ในตำหนักมเหสีรุ้งวารินทร์ "นี่ไงเพคะสังวาล" คุณท้าวศรีวัลย์หยิบสังวาลออกมาจากตู้ "ไม่จริง ไม่จริงนะเพคะเจ้าพี่หม่อมฉันไม่เคยทำแบบนั้น" รุ้งวารินทร์พูด "พระมเหสีทำไปเพื่ออะไรกันหละเพคะในเมื่อทรงเป็นใหญ่ในวรินทรานครรองจากเจ้าพี่อยู่แล้ว" สร้อยสมุทรพูด "ไปให้พ้น เราจะเนรเทศเจ้าออกไปจากวรินทรานคร" องค์ยุวราชพูด "หม่อมฉันว่าพระพี่นางต้องถูกใส่ร้ายแน่ๆเพคะ ตำแหน่งพระมเหสีฝ่ายขวาเป็นตำแหน่งที่หญิงใดในเมืองนี้ต้องการกันทั้งนั้น" จิตรามาศพูดและแลๆไปทางสร้อยสมุทร "จะไล่หม่อมฉันไปก็ได้แต่หม่อมฉันขอรักษ์เกล้าไปด้วยนะเพคะ" รุ้งวารินทร์พูด "ไม่ได้ รักษ์เกล้าจะอยู่กับแม่ชั่วๆอย่างเจ้าไม่ได้ เค้าต้องอยู่ช่วยสินสาครปกครองที่นี่ในภายหน้า" องค์ยุวราชพูด "เจ้าพี่ แต่สินสาครเป็นเพียงลูกนางสนมนะเพคะ รักษ์เกล้าเป็นถึงราชโอรสของพระมเหสีฝ่ายขวา" จิตรามาศพูด "รุ้งวารินทร์ไม่ใช่มเหสีฝ่ายขวานางจะเป็นเพียงสามัญชน" องค์ยุวราชพูด สร้อยสมุทรยิ้มเย้ย "ให้รักษ์เกล้าไปกับหม่อมฉันเถอะนะเพคะ หม่อมฉันยอมไปโดยดี" รุ้งวารินทร์พูด "โถ่พระมเหสี" คุณท้าวฝนแก้วพูด "เอานางออกไปซะ" องค์ยุวราชออกคำสั่งต่อพวกทหารและเดินออกไป "โถ่น่าสงสารทั้งแม่ทั้งลูกเลยนะคุณท้าวศรีวัลย์" สร้อยสมุทรพูด "เพคะ" คุณท้าวศรีวัลย์พูดสร้อยสมุทรและคนของนางก็พากันออกไป พวกทหารเข้ามาทำความเคารพรุ้งวารินทร์ "เชิญเสด็จพระเจ้าค่ะ" ทหารพูด รุ้งวารินทร์ร้องไห้สะอึกสะอื้น จิตรามาศเข้าอุ้มพระโอรสรักษ์เกล้ามา "น้องจะดูแลพระโอรสให้เองนะเพคะ จะไม่ให้ได้น้อยหน้าสินสาครเป็นอันขาดน้องขอถวายสัญญา" จิตรามาศพูด "ขอบใจมากนะจิตรามาศพี่ขอกอดลูกของพี่ก่อนไปได้ไหม" รุ้งวารินทร์พูด "เพคะ" จิตรามาศพูด รุ้งวารินทร์กอดลูกชายไว้

ที่ตำหนักสร้อยสมุทร "เราหละเจ็บใจนังจิตรามาศนัก ทำอย่างกับรู้ว่าเราใส่ร้ายนังรุ้งวารินทร์" สร้อยสมุทรพูด "ก็เพราะนางรู้นาสิเพคะ" คุณท้าวศรีวัลย์พูด

ตัวอย่างตอนต่อไป
รินทราพามณีรัตน์หนีมาได้ไกลอยู่พอสมควรแล้ว "รินทราเราไม่ไหวแล้วเราเจ็บท้อง" มณีรัตน์พูด "ตายจริง ใกล้มีประสูติกาลแล้ว" รินทราพูด
รุ่งเช้า ที่ตำหนักของมเหสีจิตรามาศ "มีคนมาขอเข้าเฝ้าเพคะ" นางกำนันเข้ามาบอก "เห็นว่ามาจากนอกวังท่าทางบาดเจ็บด้วยนะเพคะเหมือนกับจะเดินทางมาไกล อุ้มเด็กมาด้วยแต่นางท่าทางดีนะเพคะ รู้กฎว่าต้องทำยังไงบ้างหม่อมฉันจึงให้ไปอาบน้ำแต่งตัวให้ดูดีหน่อยที่เรือนหม่อมฉันแล้วค่อยมาเข้าเฝ้า" คุณท้าวฝนแก้วพูด
รินทราเข้ามาก้มลงกราบ "เจ้าเป็นใคร มาจากไหนกัน" จิตรามาศพูด "หม่อมฉันชื่อรินทราเพคะ มาจากวิจิตรการนคร ซึ่งตอนนี้ถูกยึดไปหมดแล้ว ทุกคนที่นั่นที่รอดชีวิตมาได้เห็นจะมีแต่หม่อมฉัน กับ พระธิดา" รินทราพูด "พระธิดาเหรอ" จิตรามาศพูด