เกราะแก้ว

ลำดับตอนที่ #19 : วันพุธ ทางสู่เกาะแก้วน้ำแข็ง

            รุ่งเช้าวันพุธ ทันทีที่พระอาทิตย์ขึ้นเด็กผู้ชายที่พิงต้นไม้หลบอยู่ก็เปลี่ยนเป็นเด็กผู้หญิงทันที พงศ์เพทาย ก็เปลี่ยนเป็น ชนิษฐา ชนิษฐาลืมตาขึ้นเห็นพชรหลับอยู่ที่ต้นไม้อีกต้นก็เดินเข้าไป ชนิษฐาดึงเสื้อพชรขึ้นมา พชรตื่นขึ้น พระธิดา พชรพูด ไม่ต้องมาเรียกเราหิวแล้วไปหาอะไรมาให้กินหน่อยมัวแต่หลบสบายอยู่ได้ ชนิษฐาพูด ข้าพระองค์เจ็บนะพระเจ้าค่ะ พชรพูด ก็รู้ว่าเจ็บไงถึงทำหนะ เจ้าจะทำอะไรเราแล้วนี่ตามมาทำไมหรือว่าอยากสานต่อที่พ่อของเจ้าคิดจะแย่งดวงแก้วไปเจ้าก็เลยตามมาแย่งเกราะแก้ว ใช่ไหมหละ ชนิษฐาพูด ข้าพระองค์ไม่เคยคิดอย่างนั้นพ่อของข้าพระองค์อาจจะไม่ดีแต่ข้าพระองค์นี่แหละจะชดใช้ความผิดทุกอย่าง พชรพูด ใครจะเชื่อเจ้าปากก็พูดอยู่ว่าชดใช้แล้วที่เราให้ไปหาอะไรมาให้กินหนะเมื่อไหร่จะไปซะที ชนิษฐาพูด ข้าพระองค์จะไปเดี๋ยวนี้แหละ พชรพูดและเดินไป ดูซิจะอดทนได้แค่ไหนเชียว ชนิษฐาพูด

            ที่สรวงสวรรค์ กรวีร์ไปตามหาพ่อแม่กันเถอะ นภเกตส์ชวน ไปสิกำลังเบื่ออยู่พอดี กรวีร์พูด ทั้ง 2  เหาะลงที่เมืองมนุษย์ กรวีร์นึกอะไรบางอย่างได้ นภเกตส์เราว่าเจ้าไปก่อนเถอะเดี๋ยวเราจะตามไป กรวีร์พูด แล้วเจ้าจะไปไหน แวะ เที่ยวแถวนี้อย่างนั้นนาเหรอ นภเกตส์พูด ไม่เชิง กรวีร์พูด ตามใจอย่าให้นานนกหละแต่ถ้าเจ้าไม่ตามมาก็เจอกันที่สรวงสวรรค์แล้วกัน นภเกตส์พูด

            ที่พินทานคร ลีลาวดีพี่มาชวนไปเที่ยวนอกวังหนะ สุพรรณนิการ์พูด ไม่ดีกว่าเพคะ พี่สุพรรณนิการ์ ในวังนี้ออกจะกว้างขวางที่เล่นก็มีตั้งมากมาย ลีลาวดีพูด วังนี้กว้างแต่ข้างนอกกว้างกว่านี้ สุพรรณนิการ์พูด โถ่ พี่สุพรรณนิการ์แต่น้องอยากอยู่ที่นี่มากกว่าถึงยังไงเสด็จพ่อ เสด็จแม่ก็ไม่ให้ไปอยู่ดี ลีลาวดีพูด ก็หนีสิ สุพรรณนิการ์พูด ตายจริง หนีเหรอเพคะ น้องกลัวถูกจับได้ต้องแย่แน่ๆถ้าเสด็จพ่อเสด็จแม่ทรงทราบ ลีลาวดีพูด อุตส่าห์มาชวนแล้วไม่ไปก็ตามใจ สุพรรณนิการ์พูดและเดินไปที่หน้าต่าง อย่าบอกใครหละ สุพรรณนิการ์พูด และกระโดดลงจากหน้าต่าง พี่สุพรรณนิการ์ ลีลาวดีตกใจวิ่งไปดูที่หน้าต่างพบว่าสุพรรณนิการ์เหาะไปแล้ว พี่สุพรรณนิการ์เหาะได้ ลีลาวดีแปลกใจและมองตามไปจนลับสายตา ลีลาวดีจ้องอยู่ที่หน้าต่างสักพักเห็นใครไม่รู้กระโดดลงมาจากอากาศลงสู่พื้นดินที่อุทยาน ลีลาวดีวิ่งไปดู ใครหนะ ลีลาวดีพูด เราเอง กรวีร์เดินมาข้างหลัง เจ้าอีกแล้วมาที่นี่ทำไมอีก ลีลาวดีพูด อยากไปเที่ยวป่าไหม กรวีร์พูด ทำไม ลีลาวดีพูด เราจะพาไป หรือว่าเจ้ากลัว กรวีร์พูด เราไม่กลัวแต่เราไม่ไปกับคนแปลกหน้า ลีลาวดีพูด นั่นไงเจ้าไม่กล้าจริงๆ กรวีร์พูด เสด็จแม่บอกว่าในป่ามีแต่สัตว์ดุร้ายมีแต่อันตรายน่ากลัว ลีลาวดีพูด แล้วถ้าเจ้าไม่ลองไปดูเจ้าจะรู้ได้ยังไงหละว่าในป่ามีอะไรบ้าง กรวีร์พูด แล้วเราจะไปยังไง ลีลาวดีพูด เกาะแขนเราไว้ กรวีร์พูด ลีลาวดีตัดสินใจอยู่ใหญ่ก่อนจะทำตามที่กรวีร์บอก และกรวีร์ก็กระโดดขึ้นไป

            กลางป่า ทางด้านชนิษฐา อะไรมีแต่ลำไยลูกเล็กนิดเดียวใครมันจะไปอิ่ม ชนิษฐาพูด และลองชิมดู แหวะหวานขนาดนี้ใครจะไปกินลง ชนิษฐาโยนลำไยที่ได้มานั่นใส่พชร อะไรกันพระเจ้าค่ะ ลำไยก็ต้องมีรสหวานเป็นธรรมดา แล้วแถวนี้ก็ไม่มีผลไม้ชนิดอื่นด้วย พชรพูด แต่นี่มันหวานเกินไปนี่นา ชนิษฐาหาเรื่องไม่หยุด ข้าพระองค์ไปหามาให้ใหม่ก็ได้พระเจ้าค่ะ พชรพูด กินก็ได้ไม่ต้องไปหามาใหม่แล้ว เสียเวลา  ชนิษฐาพูด พอกินอิ่มก็ถามหาน้ำอีก ไปหาน้ำให้หน่อย ชนิษฐาพูด พชรเริ่มรู้สึกว่าชนิษฐาแกล้งตน ลำธารอยู่ไม่ไกลทางโน้นพระเจ้าค่ะ พชรพูดและชี้ไปทางหนึ่ง ไปเอามาให้หน่อย ชนิษฐาพูด พระธิดาไปเอามาเองสิพระเจ้าค่ะกะจะใช้ข้าพระองค์อย่างเดียวรึยังไง พชรพูด ถ้าใช่จะทำไม ชนิษฐาพูด พชรจึงต้องยอมก้มหน้าทำไป โถ่พระธิดาไม่หน้าไปแกล้งพชรเลยน่าสงสารออก นกอินทรีย์พูด ถ้าพี่อินทรีย์สรสารก็ไปอยู่กับมันซะสิ ชนิษฐาพูด โถ่ก็พี่อินทรีย์มีหน้าที่ต้องอยู่กับพระธิดานี่ นกอินทรีย์พูด ถ้าไม่ใช่หน้าที่พี่อินทรีย์ก็คงไม่อยู่กับเราใช่ไหม ชนิษฐาพูด โถ่พระธิดาก็ นกอินทรีย์พูด

            กลางป่าอีกทางหนึ่ง กรวีร์ กับ ลีลาวดีกระโดดลงมา เราจะไปทางไหนต่อหละ ลีลาวดีพูด ไปทางโน้นกันเถอะ กรวีร์พูดและดึงลีลาวดีไป ถึงที่ลำธารแห่งหนึ่งสวยจังเลย ลีลาวดีพูด เห็นรึยังหละนี่แหละโลกกว้าง กรวีร์พูด ลีลาวดีมัวแต่เพลิน สินธุคาตผ่านมาครั้นเห็นเกราะแก้วก็เลยกระโดดลงมาดู เจ้าเป็นใคร กรวีร์พูด ใครก็ได้ว่าแต่เจ้าอยากจะพบพ่อแม่ของเจ้ารึปล่าว สินธุคาตพูด พ่อแม่ของเราเหรอ กรวีร์ดีใจมาก ใช่ถ้าอยากพบก็ไปเกาะแก้วน้ำแข็งสิ เจ้าจะได้พบกับแม่ของเจ้าและก็พี่น้องของเจ้าด้วย สินธุคาตพูดและหายตัวไป เกาะแก้วน้ำแข็งอย่างนั้นนาเหรอ กรวีร์คิด อะไรกันเหรอ ลีลาวดีพูด กลับเถอะ กรวีร์พูด อ่าวทำไมหละเราพึ่งจะออกมานี่เองนะ ลีลาวดีพูด เรามีเรื่องที่ต้องไปทำ กรวีร์พูด เราไปด้วยก็ได้ ลีลาวดีพูด ไม่ได้ ไม่ใช่เรื่องของเจ้าเกะกะปล่าวๆเราว่าเจ้าคงไม่อยากไปหรอก กรวีร์พูด แต่เรายังไม่อยากกลับนี่นา ลีลาวดีพูด ติดใจหละสิ ถ้างั้นก็ตามใจ กรวีร์พูดและดึงลีลาวดีเหาะขึ้นไป

            ทางด้าน ชนิษฐา ชนิษฐามองดูน้ำที่พชรนำมาให้ น้ำสกปรกอย่างนี้ถ้ากินเข้าไปแล้วจะเป็นยังไงเนี่ย ชนิษฐาพูด แค่นี่คงไม่ตายหรอกพระเจ้าค่ะ พชรพูด กล้าเถียงเราเหรอ ชนิษฐาพูด แล้วพระธิดาจะให้ข้าพระองค์ทำอย่างไร พชรพูด ยอกย้อนอีกต่างหาก ภัทราภาให้ตามมาทำไมก็ไม่รู้ ชนิษฐาพูด ข้าพระองค์ขอตามมาเองพระเจ้าค่ะ พชรพูด ถ้างั้นก็กลับไปซะ ชนิษฐาพูด พระธิดา พชรพูด เรียกทำไมเรียกอยู่ได้อะไรก็พระธิดา พระธิดาอยู่นั่นแหละน่ารำคาญกลับภัทรนครไปเลยไปเราไม่อยากเห็นหน้าเจ้า ชนิษฐาพูด พูดแรงเกินไปรึปล่าวพระเจ้าค่ะพระธิดาชนิษฐา นกอินทรีย์พูด เบาไปด้วยซ้ำสำหรับลูกคนเลวอย่างนี้ เราเกลียดเจ้า ชนิษฐาพูด ถ้างั้นข้าพระองค์ก็จะไม่อยู่ให้ขวางหูขวางตาพระธิดาอีกพระเจ้าค่ะ พชรพูดและกระโดดขึ้นไป ไปซะได้ก็ดี ชนิษฐาบ่น น่าสงสารจัง นกอินทรีย์พูด

            กลางอากาศ นภเกตส์เหาะไปอยู่ นภเกตส์เรารู้แล้วว่าแม่ของเราอยู่ที่ไหน กรวีร์พูด ดีจังถ้างั้นก็มุ่งหน้าไปกันเลยแล้วนี่เจ้าไปพาใครมาด้วยหนะ นภเกตส์พูด เราชื่อลีลาวดีเป็นธิดาคนที่ 2 ขององค์ทิศพงศ์ผู้ครองพิณทานคร ลีลาวดีพูด แล้วเจ้าพามาด้วยทำไมกรวีร์ นภเกตส์พูด นางขอตามมาหนะ ตอนแรกเราก็ไล่ไปแล้วแต่นางไม่ยอม กรวีร์พูด ลีลาวดีเจ้าจะไปกับพวกเราไม่ได้หรอกนะ เจ้าคงไม่อยากเป็นภาระใครหรอก นภเกตส์พูดอย่างอ่อนหวาน เราช่วยตัวเองได้ พระธิดาลีลาวดีพูดด้วยความเชื่อมั่น ยังไงก็.... นภเกตส์พูด ตามใจนางเถอะปล่อยให้มาเรียนรู้ชีวิตนอกวังบ้างเดี๋ยวจะสบายเกินไป กรวีร์พูด นภเกตส์ได้แต่ส่ายหน้าแต่สุดท้ายก็ต้องยอม

            คืนนั้น กรวีร์ นภเกตส์ ลีลาวดีพักอยู่จุดหนึ่งกลางป่า นภเกตส์ลุกขึ้น เจ้าจะไปไหน ลีลาวดีพูด เดินดูแถวนี้หนะนั่งนานๆเดี๋ยวจะเป็นง่อยเอาได้ นภเกตส์พูดและยิ้มก่อนจะเดนไป นภเกตส์ล้มลงสะท้อนกลับมา เหมือนมีกำแพงกั้นไม่ให้ไปไหนไกล กรวีร์แย่แล้วมีคนจะขังเราไว้ในนี้ นภเกตส์พูด ขังงั้นเหรอ กรวีร์พูดและเดินมาดู จริงด้วยสิสงสัยคืนนี้เราคงต้องอยู่ในนี้ทั้งคืนแล้วจะเจอกับอะไรบ้างก็ไม่รู้ กรวีร์พูด อยู่ในนี้งั้นเหรอเราไม่น่ามากับพวกเจ้าเลย เสด็จพ่อเสด็จแม่จะว่ายังไงบ้างก็ไม่รู้ไหนจะพี่สุพรรณนิการ์อีก ลีลาวดีบ่น เห็นรึยังหละกรวีร์พานางมาก็เป็นอย่างนี้แหละแต่จะให้ทำไงได้ก็มาขนาดนี้แล้วนี่ นภเกตส์พูด เอาเถอะพักผ่อนเก็บแรงไว้สู้กับสิ่งที่ต้องเจอในคืนนี้กันเถอะ กรวีร์พูด

            ที่พินทานคร ลูกขออาสาไปตามน้องเองเพค่ะ ลีลาวดีไม่มีทางไปคนเดียวหรอกต้องมีคนพาไป สุพรรณนิการ์พูด ไม่ได้นะลูกลีลาวดีหายตัวไปแล้วแม่ต้องขาดใจตายแน่ๆถ้าสุพรรณนิการ์ของแม่จากแม่ไปอีกคน ศศิกาญจน์พูด ไปเถอะลูกสุพรรณนิการ์พ่อรู้ว่าลูกเอาตัวรอดได้ องค์ทิศพงศ์พูด เจ้าพี่แต่ลูกเป็นเด็ก เด็กผู้หญิงอีกต่างหากแล้วนี่ก็ค่ำมืดแล้วนะเพค่ะ ศศิกาญจน์พูด สุพรรณนิการ์เก่งมาตั้งแต่ลืมตาได้ มีอิทธิฤทธิ์เวทมนต์ เหาะเหินเดินอากาศได้ ซ้ำยังใจกล้าอาจหาญ ยังไงก็ต้องเอาตัวรอดได้อยู่แล้ว องค์ทิศพงศ์พูดอย่างเชื่อมั่น ลูกทูลลานะเพคะ สุพรรณนิการ์พูดและออกไปคนเดียว

            เช้ามืด ทางด้านกรวีร์ กับ นภเกตส์ มีบริวารไอชลเข้ามาโจมตีด้วยศรธนูที่พุ่งเข้ามาเฉียดตัวกรวีร์ กรวีร์ลุกขึ้นทันใด นภเกตส์ตื่นขึ้น มีอะไรเหรอกรวีร์ นภเกตส์พูด พวกมันมาแล้ว กรวีร์พูด พวกมันหมายถึงคนไม่ดีนาเหรอ ลีลาวดีพูด อย่าให้ต้องได้บอกทุกเรื่องได้ไหม กรวีร์พูด อย่าไปถือเลยลีลาวดีคงไม่รู้จริงๆ นภเกตส์พูด ถ้างั้นก็หาที่หลบเองแล้วกัน กรวีร์พูด ที่ไหนหละแล้วทำไมต้องหลบ ลีลาวดีพูด โถ่ นภเกตส์จัดการหน่อยซิ กรวีร์พูด นภเกตส์ดึงลีลาวดีไป กรวีร์กำหมัดตั้งรับและขว้างลูกไฟไปแถวๆพุ่มไม้ บริวารของไอชลจึงปรากฏตัวออกมา ไม่ผิดคาดจริงๆ กรวีร์พูดก่อนที่จะเกิดการต่อสู้ เหล่าบริวารเข้ามาที่ละคน 2 คน ก็ถูกกรวีร์จัดการด้วยมือปล่าว บริวารคนหนึ่งกำลังจะแทงกรวีร์ กรวีร์ก็หลบได้และเตะสวนไปก่อนจะซ้ำด้วยลูกไฟอีกที พวกเทพบริวารที่เหลือก็เข้ามาล้อมกรวีร์ กรวีร์เตะล้มไปสองสามคนและเรียกดาบออกมาและหมุนตัวขวับทำให้คมดาบไปโดนศัตรูล้มไปหมด กรวีร์ก็เลยรีบกระโดดตามนภเกตส์ไป