เกราะแก้ว

ลำดับตอนที่ #18 : วันอังคาร พี่น้องต่างมารดา

ไม่นานพระอาทิตย์ของวันใหม่ก็ล่องลอยขึ้นทอแสงบนท้องนภา ภัทราภา ก็เปลี่ยนเป็น พงศ์เพทาย เป็นบุญตาจริงๆเพคะที่ภาไพรได้มาเห็นอะไรแบบนี้ ภาไพรพูด พระโอรสจะเดินทางต่อเลยรึปล่าว นกอินทรีย์พูด เดินทางต่อเถอะพระเจ้าค่ะองค์เหนือหัว และ พระมเหสีกำลังทรงรออยู่นะพระเจ้าค่ะ พชรพูด จะรีบไปก็ไปซะ แพรวาพูด นี่ถึงกับต้องออกปากไล่เชียวเหรอเราไปเองได้ไม่จำเป็นต้องมาไล่ พงศ์เพทายพูด หยิ่ง หยิ่งจริงๆไม่เห็นเหมือนภัทราภาเลย แพรวาพูด ก็มันคนละคนกันนี่หนูแพรวา นกอินทรีย์พูด ไปกันเถอะพชร ไปเถอะพี่อินทรีย์เราขี้เกียจฟังเสียงใครบางคน ไล่อยู่ได้ทีภัทราภาไม่เห็นว่าอะไรเลยซักคน พงศ์เพทายพูด พูดให้มันดีๆนะเราไม่ได้พูดเลยว่าไล่เจ้า แค่บอกให้รีบไปทำหน้าที่ซะก็แค่นั้น แพรวาพูด พี่แพรวา ภาไพรสะกิด ไม่เห็นจะเป็นไรเลยเรามันก็คนเหมือนกันนะจะกล่าวหากันดื้อๆเนี่ยเหรอ แพรวาพูด เจ้าแน่ใจนะว่าเจ้าหนะเป็นคน เราได้ยินชาวบ้านพูดกันว่าเจ้ามันเด็กปีศาจไม่ใช่เหรอ พงศ์เพทายพูด แพรวาไม่พอใจเอามาก เราไม่ใช่เด็กปีศาจ ท่านแม่ของเราไม่ใช่ปีศาจจำไว้ แพรวาพูดและเดินหนีไป ตายหละพระโอรสของพี่อินทรีย์คราวนี้โกรธไม่มีวันหายแน่ๆ นกอินทรีย์พูด เสด็จไปช่วยพระบิดา พระมารดาเถอะเพคะ ส่วนพี่แพรวาให้หม่อมฉันพูดให้เอง ภาไพรพูด ก็ได้ พงศ์เพทายพูด

แพรวานั่งปาก้อนหินลงน้ำ องค์อินทร์ปรากฏกายขึ้นตรงหน้า แพรวารู้ทันที และก้มลงกราบ เราจะมาพาเจ้าไปในที่แห่งหนึ่ง องค์อินทร์พูด

ที่วิมานแห่งหนึ่งงดงามมากมีแสงทองส่องประกายงามตา ที่นี่ที่ไหนเพคะ  แพรวาพูด บ้านเก่าของเจ้าไงหละเทพธิดาแพรวา องค์อินทร์พูด เทพธิดาแพรวา แพรวาพูด ใช่เจ้าคือเทพธิดาแพรวา เจ้าเป็นเทพธิดาที่เราส่งให้ไปเกิดเพื่อไปช่วยเหลือเกื้อกูลกันกับเทพแห่งเกราะแก้ว องค์อินทร์พูด หมายความว่าเราต้องช่วยพวกเค้าเท่าที่จะช่วยได้ใช่ไหมเพคะ แพรวาพูด ถูกต้องแล้วเจ้าจงรับเอาอิทธิฤทธิ์ของเจ้าไปเจ้าต้องร่วมต่อสู่กับพวกเค้าในภายหน้า จงกลับไปหาพ่อของเจ้าเดียวจะพากันเป็นห่วง องค์อินทร์พูด

            กลางป่า พงศ์เพทายเดินอยู่ในป่า พชรเดินตาม นกอินทรีย์ก็บินตามมา เราจะพบหรือพระเจ้าค่ะพระโอรส พชรพูด พบไม่พบยังไงก็ต้องไปเสด็จพ่อเสด็จแม่อยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ พงศ์เพทายพูด แต่พี่อินทรีย์ว่าเราเดินกันมาตั้งนานแล้วนะพักก่อนไม่ดีเหรอ นกอินทรีย์พูด

            ที่นครกัญญารัตน์ สินธุคาตพาองค์ทัศน์พงศ์มาที่นั่น ฝากด้วยหละฉัตรา สินธุคาตพูด เดี๋ยวสินธุคาตเจ้าไปพาใครมาแล้วดูสภาพมันซิมีอะไรกันแน่ ฉัตราพูด มันเป็นพ่อของศัตรูท่านไอชล สินธุคาตพูด ใครกันศัตรูท่านไอชล ฉัตราพูด ก็ไอ้เทพวีระนาสิ ยิ่งตอนนี้มันสวมเกราะแก้วอีกต่างหากอยากรู้จริงว่าใครแอบทำพิธีสร้างเกราะแก้ว สินธุคาตพูด ฉัตราเริ่มเสียวสันหลัง และนึกถึงตอนที่เกราะแก้วถูกสร้าง เออจะไปไหนเจ้าก็ไปเถอะเราจะกักตัวไว้ให้ ฉัตราพูด ขอบใจแทนท่านไอชลก็แล้วกัน สินธุคาตพูดและหายตัวไป ตายหละถ้าท่านไอชลรู้ว่าเราทำพิธีสร้างเกราะแก้ว นครกัญญารัตน์ต้องย่อยยับแน่ๆ ฉัตราพูด ใครกันหนะฉัตรา มินตราพูด มันเป็นพ่อของศัตรูเจ้านายเรา ฉัตราพูด มินตราเดินเข้ามาดู พระองค์ เหนือหัวทัศพงศ์ มินตราพูด เจ้านั่นเองมินตรา ปล่อยเราไปเถอะ องค์ทิศพงศ์พูด ไม่ได้เพคะ พระองค์ทรงจำได้รึปล่าวว่าเคยมีหม่อมฉันเป็นพระมเหสี มินตราพูด เราขอโทษ องค์ทิศพงศ์พูด หม่อมฉันอยากจะรู้แล้วสิว่าพระมเหสีองค์ปัจจุบันของพระองค์เป็นใครถึงทรงปลดหม่อมฉันและเนรเทศมาอย่างนี้ มินตราพูด เพราะอะไรหละ ก็เพราะความริษยาของเจ้านั่นแหละ ตั้งแต่ทิวาลักษณ์เข้ามาในวังหลวงเจ้าก็ไม่เคยไปพบปะนางเจ้ากับนางไม่รู้จักกันเลยด้วยซ้ำแต่เจ้ากลับให้คนไปขโมยสร้อยคอของพระบิดานางเพียงเพราะอิจฉาที่นางได้ตำแหน่งมเหสีฝ่ายขวาเท่านั้น จิตใจของเจ้าช่างสกปรกจริงๆ องค์ทิศพงศ์พูด นี่มันอะไรกันมินตราจัดการเองแล้วกันเราจะไปนั่งสมาธิ ฉัตราพูด ภัคพงศ์วิ่งเข้ามา เสด็จแม่ ภัคพงศ์พูด นั่นลูกของเราใช่ไหม องค์ทัศน์พงศ์พูด ถ้าใช่พระองค์จะว่าอย่างไร มินตราพูด ปล่อยเราและให้ลูกไปกับเราเถอะ องค์ทัศน์พงศ์พูด ไม่มีทาง มินตราพูด

            กลางป่า ขณะที่พงศ์เพทายพักอยู่ก็มีลูกไฟพุ่งมาจากไหนก็ไม่รู้ พงศ์เพทายรีบหลบแทบไม่ทัน ลูกไฟมาจากไหนกัน พงศ์เพทายพูด เจ้าของลูกไฟปรากฏกายขึ้น เป็นกองทัพ พวกเจ้าเป็นใคร พงศ์เพทายพูด เราเป็นบริวารของท่านไอชล คนเหล่านั้นพูด ถ้างั้นก็ศัตรูนาสิพระเจ้าค่ะ พชรพูด เกิดการต่อสู้ขึ้น พงศ์เพทายก้มหลบลูกไฟและปล่อยพลังสวนคืน เหล่าบริวารล้มกระจุยกระจายระเนระนาด กันไปมาก แต่ก็ยังไม่หมดอยู่ดี บางพวกเข้ามาทางพชร พชรก็หลบไปหลีกมาอย่างคล่องแคล่วเช่นกันและสาดพลังคืนไป จนพวกบริวารไอชลแพ้ราบคาบ พระโอรส แล้วก็พชร เราไปกันเถอะแถวนี้ไม่ค่อยจะดีเลย นกอินทรีย์พูด เราก็ว่าอย่างนั้น พงศ์เพทายพูด

            เมื่อพวกพงศ์เพทายเดินทางไปได้ไม่นาน ก็มีเมฆหมอกมาบังหนทางไว้ มีแต่หมอกอย่างนี้มองไม่เห็นทางเลยพระเจ้าค่ะ พชรพูด จริงสิจะมีตัวอะไรออกมาอีกรึปล่าวก็ไม่รู้ นกอินทรีย์พูด เข้าไปเถอะจะเจออะไรก็ช่างมัน พงศ์เพทายพูด ท่ามกลางหมอกที่ปกคลุมจนหนาตา เด็กชาย 2 คนฝ่าหมอกเหล่านั้นผ่านทางเข้าไป กับนกอินทรีย์อีกหนึ่งตัว และแล้วก็เจอกับพวกผีดิบเข้ามาล้อม คิดไว้แล้วเชียวในนี่ต้องมีอะไรซักอย่าง พงศ์เพทายพูด ทำยังไงดีหละพระโอรส นกอินทรีย์พูด ก็สู้กับพวกมันสิพี่อินทรีย์ พชรพูด ใช่แล้วพชรต้องสู้กับพวกมัน พงศ์เพทายพูด พงศ์เพทายพูดและเรียกดาบออกมาก่อนจะกำหมัดเตรียมพร้อมต่อสู้ เช่นเดียวกันกับพชร เหล่าผีดิบตรงรี่เข้ามา ทั้ง 2 ใช้ดาบฟาดฟันเหล่าผีดิบพวกนั้น นกอินทรีย์ก็ปล่อยพลังช่วยอีกแรงหนึ่งด้วย จนพวกผีดิบหายไปกันหมด หาทางออกจากที่นี่กันเถอะพระเจ้าค่ะ พชรพูด

            ที่เกาะแก้วน้ำแข็ง ที่นี่มันที่ไหนกันนะหนาวเหลือเกิน ลูกแม่ ช่วยแม่ด้วยนะลูก ทิวาลักษณ์บ่นอยู่กับตัวเอง และเริ่มร้องไห้อีกครั้ง เจ้าพี่ ไม่รู้จะทรงเป็นยังไงบ้างตอนนี้ ภัทรนครจะเป็นยัง แล้วลูกของแม่ยังปลอดภัยดีรึไม่โถ่ ทิวาลักษณ์พูดอย่างสะอึกสะอื้น

            คืนนั้น เราคงต้องนอนกันในนี้จริงๆแล้วหละพี่อินทรีย์หาทางออกไม่ได้จริง พงศ์เพทายพูด ถ้างั้นก็พักผ่อนเก็บแรงไว้สู้กับพวกผีดิบตอนกลางดึกกันเถอะพรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่ นกอินทรีย์ งั้นข้าพระองค์ขออยู่เวรเองนะพระเจ้าค่ะทรงพักผ่อนเถอะ พชรพูด

            กลางดึกเกิดเรื่องขึ้นจริงๆด้วยมีพวกผีดิบล้อมกันเข้ามา พชร พยายามต้านไว้ พงศ์เพทายตื่นขึ้น คิดแล้วว่ามันต้องมาอีก พงศ์เพทายพูดและสาดพลังใส่พวกผีดิบเหล่านั้น พวกผีดิบเหล่านั้นเข้ามาเรื่อยๆ พวกมันมาเพิ่มกันอีกแล้วพระเจ้าค่ะ พชรพูด พงศ์เพทายและ พชรช่วยกันต้านพวกผีดิบด้วยมือปล่อยและขว้างลูกไฟใส่เป็นระยะๆ นกอินทรีย์ก็ใช้พลังของตนร่วมต่อสู้ด้วย ไม่ไหวแน่พระเจ้าค่ะพระโอรส พชรพูด พี่อินทรีย์ก็จะไม่ไหวอยู่แล้วใช้เกราะแก้วเถอะพระเจ้าค่ะพระโอรสพงศ์เพทาย นกอินทรีย์พูด พงศ์เพทายลองทำตามที่นกอินทรีย์บอก ได้ผลจริงๆด้วยรีบออกไปจากที่นี่กันเถอะ พงศ์เพทายพูด แล้วจะออกไปยังไงหละพระเจ้าค่ะ พชรพูด จริงสิเราจะออกไปได้ยังไง พงศ์เพทายพูด ลองใช้เกราะอีกทีสิพระโอรส นกอินทรีย์พูด เราจะลองดู พงศ์เพทายพูดและใช้เกราะแก้วเปิดทางออกมาได้ พี่อินทรีย์ว่าพักกันก่อนเถอะทุกคนคงเหนื่อยมากแล้วกับการต่อสู้กับพวกผีดิบนั่น นกอินทรีย์พูดนกอินทรีย์พูด