เกราะแก้ว

ลำดับตอนที่ #16 : วันอาทิตย์ การตื่นจากนิทรา

กลางอากาศ พระโอรสหมายความว่าไงที่ว่าไม่ซื่อ นกอินทรีย์พูด จะว่าไงหละ วิชญาดาคิดจะแย่งเกราะแก้วไปนี่นา ศักรภพพูด ไม่นานพระอาทิตย์ก็ขึ้น ศักรภพ ก็เปลี่ยนเป็น วีรวัฒน์

บนทรวงสวรรค์ มณีเทพเห็นนภเกตส์เศร้าใจจึงเดินเข้ามาหา เป็นอะไรไปหนะลูกนภเกตส์คิดถึงพ่อแม่เหรอลูก ทำไมไม่ไปเล่นกับกรวีร์ มณีเทพพูด กรวีร์คงจะไปเที่ยวเมืองมนุษย์อีกตามเคย ลูกไม่รู้จะทำอะไรดี ลูกอยากเจอพ่อ อยากเจอแม่ และก็พี่น้องของลูก ไม่รู้ว่าพวกเค้าอยู่ไหน นภเกตส์พูด ไม่มีใครรู้หรอกลูก มณีเทพพูด ก็ยังดีที่ลูกมีเสด็จแม่มณีเทพอย่าน้อยก็ยังมีคนรักลูก นภเกตส์พูด มณีเทพกอดธิดาบุญธรรมอย่างอบอุ่น

กลางอากาศ พี่อินทรีย์นั่นเมืองอะไรหนะลงไปดูกันเถอะ วีรวัฒน์พูดที่พิณทานคร สุพรรณนิการ์ธิดาราชยังคงหลบไหลอยู่ วีรวัฒน์กระโดดลงมาพร้อมกับนกอินทรีย์ พวกทหารก็เข้ามาจับจึงเกิดการต่อสู้นิดหน่อย วีรวัฒน์หลบคมดาบของเหล่าทหาร เรามาดี วีรวัฒน์พยายามบอก วีรวัฒน์ไม่อยากทำร้ายใครจึงใช้พลังของเกราะแก้วให้พวกทหารหลับไป พระโอรส นกอินทรีย์พูด ไม่เป็นไรหรอกพี่ม้าพวกนี้แค่หลับไปเราไม่อยากทำร้ายใครหรอก วีรวัฒน์พูด

ที่ท้องพระโรง นึกว่าใครที่แท้หลานก็เป็นลูกของทัศน์พงศ์นี่เอง เป็นพี่น้องร่วมสาบานก็อา องค์ทิศพงศ์พูด คืออามีเรื่องอยากจะขอให้ช่วยนิดหน่อยจะได้รึปล่าว มเหสีศศิกาญจน์พูด อะไรพระเจ้าค่ะ วีรวัฒน์พูด

ในห้องสุพรรณนิการ์ ก็อย่างที่อาเล่านั่นแหละป่านนี้สุพรรณนิการ์ยังไม่ฟื้นขึ้นมาเลย องค์ทิศพงศ์พูด หลานคิดว่าเกราะแก้วน่าจะช่วยได้ วีรวัฒน์พูด ลองดูสิพระโอรส นกอินทรีย์พูด วีรวัฒน์ถอดเกราะออกและนำไปสวมให้กับสุพรรณนิการ์ สุพรรณนิการ์ตื่นขึ้นมาจริงๆด้วย สุพรรณนิการ์ลูกแม่ลูกฟื้นแล้ว ศศิกาญจน์กอดพระธิดาด้วยความรัก องค์ทิศพงศ์ยิ้มอย่างปลื้มใจ พี่สุพรรณนิการ์ พี่ฟื้นแล้วจริงๆ ลีลาวดีพูด สุพรรณนิการ์ถอดเกราะแก้วออก เอาเกราะนั่นคืนให้วีรวัฒน์ไปสิลูก ศศิกาญจน์พูด เกราะนี่วิเศษมากที่ทำให้เราฟื้นขึ้นมาได้ ของวิเศษแบบนี้เราไม่คืนหรอก สุพรรณนิการ์พูด สุพรรณนิการ์ทำไมทำอย่างนั้นหละลูก องค์ทิศพงศ์พูด สุพรรณนิการ์ไม่ตอบคำถามแต่เดินออกไปพร้อมกับเกราะแก้ว

สุพรรณนิการ์นั่งอยู่บนต้นไม้ สุพรรณนิการ์คืนเค้าไปเถอะลูก องค์ทิศพงศ์พูด ไม่ ลูกไม่คืนไม่มีทางคืนด้วย สุพรรณนิการ์พูด แต่มันเป็นของของเค้านะเพค่ะพี่สุพรรณนิการ์น้องว่า... ลีลาวดีพูด ลีลาวดีเจ้าไม่ต้องพูดเลยนะ พี่บอกว่ามันอยู่ที่พี่ มันก็ต้องเป็นของพี่สิ สุพรรณนิการ์พูด โถ่พี่สุพรรณนิการ์ ลีลาวดีพูดอย่างจนใจ ไม่ต้องมากล่อมให้เสียเวลาหรอกยังไงลูกก็ไม่คืนให้อยู่ดีเอาเวลาไปเฝ้าลูกพยัคฆ์น้อยคนนั้นดีกว่าอาละวาดขึ้นมาหละจะยุ่ง สุพรรณนิการ์พูด เราจะไม่มีทางอาละวาดได้หรอกถ้ามีเกราะแก้วอยู่กับตัวเรา วีรวัฒน์พูดพร้อมกับเดินมา คืนให้พระโอรสเถอะพระธิดา นอกจากจะเป็นแบบนี้แล้วพระโอรสยังมีภาระหน้าที่ที่ต้องไปทำอีกนะ นกอินทรีย์พูด จะให้เราคืนให้ง่ายๆมันก็จะง่ายไปไม่มีใครเกลี้ยกล่อมเราได้ สุพรรณนิการ์พูดพร้อมทำท่าจะกระโดดลงมา อย่าลูก พระมเหสีศศิกาญจน์ร้องห้าม แต่ก็ไม่ทัน สุพรรณนิการ์กระโดดลงมาทรงตัวบนพื้น ศศิกาญจน์ถอดหายใจ เฮ้อเล่นเอาแม่ตกอกตกใจหมดแต่นี่ลูกไม่เป็นอะไรนี่ ศศิกาญจน์พูดอย่างประหลาดใจ พระธิดาเก่งอยู่แล้วก็คืนเกราะให้พระโอรสเถอะอย่าเก็บไว้เลย นกอินทรีย์พูด พอเถอะพี่อินทรีย์ พูดไปก็เท่านั้นสุพรรณนิการ์ไม่ฟังใครหรอก วีรวัฒน์พูดและเดินกลับไป พี่สุพรรณนิการ์เสียแรงที่น้องดูแลพี่มาตลอดตอนที่พี่ยังทรงนิทราอยู่ไม่คิดเลย ว่าพี่จะเป็นแบบนี้ สุพรรณนิการ์พูดและเดินไป แม่ผิดหวังในตัวลูกนะ ศศิกาญจน์พูด เค้าช่วยเจ้า แต่เจ้าไม่ช่วยเค้า คิดทบทวนดีๆนะสุพรรณนิการ์ องค์ทิศพงศ์พูด ทุกคนเดินออกไปจากสุพรรณนิการ์หมด เหลือเพียงสุพรรณนิการ์อยู่ตัวคนเดียว เราคิดถูกรึปล่าวนะที่ทำแบบนี้ สุพรรณนิการ์พูดกับตัวเองและก้มลงมองเกราะแก้ว

ที่บนสรวงสวรรค์ที่แสนงดงาม นภเกตส์วิ่งเข้าไปเด็ดดอกไม้มาชื่นชม ที่นี่นาเหรอที่อยู่ของเจ้า นภเกตส์พูด ใช่เราเป็นเทพบุตรที่ไม่มีพ่อ ไม่มีแม่เราอยู่แถวๆนี้ตัวคนเดียวมาตลอด อภินัทธ์พูด ถึงว่า เจ้ามันไม่มีใครคอยดูแลสั่งสอนนี่เองนิสัยถึงได้เป็นแบบนี้ นภเกตส์พูด เรากับเจ้ามันก็ไม่ต่างกันสักเท่าไหร่หรอก อภินัทธ์พูด นภเกตส์มีสีหน้าเศร้าใจอีกแล้ว เจ้าเป็นอะไรไปอีกหละ อภินัทธ์พูด เราคิดถึงพ่อ คิดถึงแม่ ทำไมทุกสิ่งทุกอย่างต้องพรากเราจากพวกเค้า ถ้ามันเป็นเพราะเกราะบ้านี่เราก็ไม่อยากได้มันหรอก นภเกตส์พูด ถ้างั้นก็ถอดมันทิ้งซะสิ อภินัทธ์พูด นภเกตส์จะทำจริงๆ เดี๋ยวสินภเกตส์ อย่าถอดเกราะแก้วเป็นอันขาดนะ อภินัทธ์พูด เจ้านี่แปลก ใครหลายคนก็อยากให้เราถอดเกราะแก้วแล้วก็ยกให้ แต่เจ้ากลับตรงข้าม นภเกตส์พูด ก็เราไม่ใช่คนแบบนั้นนี่นา อภินัทธ์พูด

คืนนั้นยามใกล้รุ่งที่พิณทานคร สุพรรณนิการ์นอนไม่หลับจึงนำเกราะแก้วออกไปข้างนอก วีรวัฒน์ยืนคุยกับนกอินทรีย์อยู่ เราจะกลับภัทรนครดีไหม วีรวัฒน์พูด ไม่ได้นะพระโอรสแล้วเกราะแก้วหละ นกอินทรีย์พูด เราไม่อยากได้มันหรอกพี่อินทรีย์ วีรวัฒน์พูด เห็นแก่ตัวที่สุด เจ้าลองนึกดูสิว่าถ้าไม่มีเกราะเจ้าจะเป็นยังไงแล้วเจ้าจะทำอะไรลงไปบ้าง แล้วคนอื่นๆอีกตั้ง 6 คนเจ้าจะไม่ให้พวกเค้าได้กลับมาอีกเลยรึยังไง สุพรรณนิการ์พูด พระธิดายอมคืนเกราะแก้วให้พระโอรสแล้วใช่ไหม นกอินทรีย์พูด จะพี่อินทรีย์อะเอาไป สุพรรณนิการ์โยนเกราะแก้วให้วีรวัฒน์ วีรวัฒน์รับมา