เกราะแก้ว

ลำดับตอนที่ #13 : วันพฤหัสบดี คนที่ต้องตามหา

รุ่งเช้าวันต่อมา ชนิษฐา ก็เปลี่ยนเป็น ธีรเทพ วันนั้นธีรเทพฟันดาบอยู่กับทหาร ทิวาลักษณ์เดินมาพอดี ทิวาลักษณ์มองดูลูกชาย ธีรเทพพอก่อนเถอะลูก ทหารทั้งเมืองก็สู้เจ้าไม่ไหวหรอก ทิวาลักษณ์พูด เสด็จแม่ ธีรเทพวางมือจากทุกอย่างแล้วเข้าไปหาพระมารดา ทิวาลักษณ์กอดธีรเทพไว้แน่น ลูกแม่วันพฤหัสบดีแล้วสินะ พรุ่งนี้ก็ศุกร์ ต่อไปก็เสาร์ แม่ใกล้จะได้อยู่กับลูกๆของแม่ครบ 7 คนแล้วสินะ เหลือก็แต่อีก 2 คนนั้น ทิวาลักษณ์พูด เสด็จแม่หมายถึง 2 คนนั่นที่สวมเกราะแก้วสีขาว แล้วก็สีดำหนะเหรอพระเจ้าค่ะ ธีรเทพพูด จะมีใครซะอีกหละลูก ทิวาลักษณ์พูด ถ้างั้นลูกอาสาจะออกไปตามหาให้เองพระเจ้าค่ะ ธีรเทพพูด แล้วลูกจะไปยังไง ทิวาลักษณ์พูด ให้พี่อินทรีย์พาไปก็ได้ นกอินทรีย์พูด อืม ไปกันเถอะพี่อินทรีย์ ธีรเทพพูด รีบกลับมานะลูก ทิวาลักษณ์พูด

ที่เรือนท่าน พันธะ แพรวา ภาไพร มาหาพ่อหน่อยซิลูก พันธะพูด ท่านพ่อมีอะไรเหรอจ๊ะ ภาไพรพูด พ่อมีอะไรจะให้พวกเจ้า พันธะพูด อะไรหละท่านพ่อ แพรวาพูด พันธะเปิดหีบใบหนึ่งออกมา เพชรนิลจินดาในหีบนั้นวาววับงดงามเหลือเกิน อะไรกันจ๊ะท่านพ่อ ภาไพรพูด ของพวกนี้เป็นของแพรวา พันธะพูด ของลูก ทำไมถึงเป็นของลูก แพรวาพูด มันเป็นของที่พิมพ์พาแม่ของลูกทิ้งไว้ให้ พ่ออยากจะให้พวกเจ้ารักษาไว้ให้พ้นหูพ้นตาแม่วรรณนา พันธะพูด เราเป็นแค่เด็กรักษาของมีราคาแบบนี้ไม่ได้หรอกจะ ภาไพรพูด แต่พวกเจ้าต้องรักษาได้ พันธะพูด วรรณนาแอบฟัง เพชรนิลจินดาพวกนี้เองที่พันธะหวงนักหวงหนา ที่แท้ก็เอาไว้ให้นังปีศาจ วรรณนาพูด

กลางอากาศ เราจะเริ่มจากที่ไหนกันก่อนดีหละพี่อินทรีย์ ธีรเทพพูด ก็แล้วแต่พระโอรสสิ ที่จริงแล้วเราก็ยากที่จะพบพวกเค้านะ พระโอรสกับพระธิดา ทั้ง 7 โชคร้ายที่ได้ออกมาเพียงแค่ 1 วัน ต่อ 1 คน แต่ก็โชคดีที่ยังได้อยู่กับพระมารดา แต่พระโอรส และ พระธิดาอีก 2 พระองค์โชคดีที่อยู่ได้ทุกวัน แต่โชคร้ายที่ต้องถูกพรากไปไกลแสนไกลยากที่จะมาพบกัน นกอินทรีย์พูด แล้งเราจะทำยังไงดีหละพี่อินทรีย์ ธีรเทพพูด ก็คงต้องสุดแล้วแต่พระโอรสธีรเทพแล้วกันพระเจ้าค่ะ นกอินทรีย์พูด เอะพี่อินทรีย์นั่นหมู่บ้านอะไรกันหนะ ธีรเทพพูด พี่อินทรีย์ก็ไม่รู้เหมือนกันพระโอรส นกอินทรีย์พูด งั้นเราลงไปดูกันเถอะ ธีรเทพพูด รับด้วยเกล้าพระเจ้าค่ะ นกอินทรีย์พูดและบินลงไป

ที่เรือนท่าน พันธะ วรรณนากำลังตีแพรวาอยู่ น้ามาตีแพรวาทำไม แพรวาพูด ความสุขของข้าเองจะทำไม วรรณนาพูด ท่านแม่จ๋าอย่าตีพี่แพรวาเลยนะ พี่แพรวาไม่ได้ทำอะไรนี่จ๊ะ ภาไพรพูด เจ้าไม่เกี่ยว วรรณนาพูดพร้อมผลักภาไพรล้มลง และดึงแพรวามาที่บันไดและโยนลงไป แพรวาตกบันไดไป และโกรธจัดมากหันมาเพ่งสายตาใส่วรรณนา แพรวาโกรธ แววตาจึงลุกเป็นเพลิง วรรณนาวิ่งหนีไปด้วยความกลัว ภาไพรเดินลงมา พี่แพรวานัยน์ตาของพี่.. ภาไพรพูด เจ้านี่เล่นละครเก่งจริงๆนะ ธีรเทพพูด แพรวาลุกขึ้นยืน เจ้าเป็นใครแพรวาและภาไพรถามขึ้นพร้อมกัน นี่ก็เป็นพระโอรสธีรเทพแห่งภัทรนครนาสิแม่หนูทั้ง 2 นกอินทรีย์พูด ทั้ง 2 คุกเข่าลง เรามาแอบดูตั้งนานแล้ว เจ้าคงเป็นพี่น้องต่างมารดากันสิ ธีรเทพพูด เพคะ 2 พี่น้องตอบพร้อมกัน คนน้องคงเป็นลูกของผู้หญิงคนนั้น เจ้าคงกำลังจะสร้างภาพให้พี่สาวของเจ้าตายใจหละสิ พี่อินทรีย์พาคนที่บาดเจ็บไปพักก่อน ส่วนคนที่รู้ตัวว่าไม่เป็นไรตามเรามา ธีรเทพพูด และเดินไปที่ศาลาริมน้ำ พระโอรสมีอะไรกับหม่อมฉันเพคะ ภาไพรพูด ชื่อภาไพรใช่ไหม ธีรเทพพูด เพคะ ภาไพรพูด มารยา ที่จริงเจ้ามันก็ร้ายกาจเหมือนแม่ของเจ้านั่นแหละ ธีรเทพพูด ไม่จริงนะเพคะ ภาไพรไม่เคยคิดร้ายกับใครเลยจริงๆ ภาไพรพูด เจ้าไม่ร้ายเหมือนแม่ของเจ้า แต่เจ้ามันร้ายยิ่งกว่าแม่ของเจ้านาสิ ร้ายลึกอย่างเจ้าคิดว่าเราโง่นักรึไง ธีรเทพพูด หามิได้เพคะ ภาไพรพูด มองอะไร ธีรเทพพูด เกราะแก้ว เกราะแก้วเพคะ ภาไพรพูดอย่างกลัวๆ ทำไมอยากได้เหรอ ธีรเทพพูด หามิได้เพคะเพียงแต่ภาไพรคิดถึงเพื่อนคนหนึ่งที่สวมเกราะแก้วหนะเพคะ ภาไพรพูด เจ้าหมายถึงใคร ธีรเทพพูด เค้าชื่อภัทราภาเพคะ ภาไพรพูด เจ้ารู้จักภัทราภา ธีรเทพพูด เพคะ ภาไพรพูด งั้นเจ้าคงทำมารยาใส่นางไว้มากหละสิ ธีรเทพพูดและเดินไป ภาไพรนั่งก้มหน้าและสะอึกสะอื้น

นกอินทรีย์บินลงมาจากเรือนท่าน พันธะ ธีรเทพเดินมาพอดี ไปกันเถอะพี่อินทรีย์เราชักหมั่นไส้เด็กผู้หญิงอ่อนแอแถวนี้แล้ว ธีรเทพพูด และขี่หลังนกอินทรีย์ นกอินทรีย์ก็บินขึ้นไป ภาไพรร้องไห้ขึ้นเรือนไปหาแพรวา ภาไพรร้องไห้อะไร หรือว่าถูกพระโอรสธีรเทพแกล้ง แพรวาพูด ไม่ ภาไพรไม่เป็นไรหรอกจะพี่แพรวา ภาไพรพูดแต่ก็ยังสะอึกสะอื้นอยู่

บนทรวงสวรรค์ นภเกตส์นั่งสร้อยเศร้าอยู่ กรวีร์เดินมา นภเกตส์คิดถึงพ่อแม่รึยังไงหัดสดใสเหมือนเด็กคนอื่นๆบ้างสิ กรวีร์พูด เจ้าก็ว่าแต่เราแล้วเจ้าหละทำหน้าอย่างกับโกรธแค้นใครมาเป็นชาติเรายังไม่เห็นทักเลย นภเกตส์พูด เอาเถอะยอมรับก็ได้เราจะไปเที่ยวเมืองมนุษย์ไปไหม กรวีร์พูด ไม่ดีกว่าเดี๋ยวถ้าเสด็จแม่มณีเทพเรียกใช้ขึ้นมาเราจะได้อยู่รับใช้ นภเกตส์พูด ตามใจเจ้า กรวีร์พูด

ที่ภัทรนคร เป็นไงเจอไหมลูก ทิวาลักษณ์พูด ไม่มีเลยพระเจ้าค่ะ ธีรเทพพูด ไม่เป็นไรหรอกลูกแม่ทำใจได้หากถึงเวลาจะพบไม่ต้องเสาะหาให้เสียเวลาก็พบกันได้โดยบังเอิญเอง ทิวาลักษณ์พูด พระเจ้าค่ะ ธีรเทพพูด แล้วตอนนี้พวกท่านเกรียงไกรกำลังค้นหาร่างเสด็จพ่ออยู่แม่ว่าภัทรนครจะกลับมารุ่งเรืองอีกได้ไม่ยากหากมีเสด็จพ่อของเจ้าปกครอง แต่หากเป็นเจ้าเก่งกาจอาจหาญก็จริง แต่พวกเจ้ายังเล็กนักแต่จะทำไงได้เมื่อเสด็จพ่อของลูกสิ้นไปแล้ว แม่ก็เหลือเพียงพวกเจ้า ทิวาลักษณ์พูด เสด็จแม่ ธีรเทพพูด ทิวาลักษณ์กอดธีรเทพเอาไว้

ที่พิณทานคร ในอุทยาน ลีลาวดีเดินเล่นอยู่กับ วิลา วรินทร์ เราจะเก็บดอกไม้ไปจัดในห้องพี่สุพรรณนิการ์ดีไหม วิลา วารินทร์ ลีลาวดีพูด แล้วแต่พระธิดาสิเพคะ วารินทร์พูด วิลา วารินทร์เข้าไปเฝ้าพี่สุพรรณนิการ์เถอะ เราจะเก็บดอกไม้อีกเดี๋ยวจะตามไป ลีลาวดีพูด แต่.. วิลา วารินทร์พูดพร้อมกัน ไปเถอะน่าไม่เป็นไรหรอก ลีลาวดีพูด เพคะ วิลา วารินทร์พูดพร้อมกันและเดินกลับไป กรวีร์กระโดดลงข้าง ลีลาวดี เพราะเด็กมนุษย์ผู้หญิงได้รับการเลี้ยงดูแบบนี้นี่เองถึงได้อ่อนแอ อ่อนต่อโลก ไม่รู้เรื่องอะไรเลยซักอย่าง วันๆคงได้แต่นั่งอยู่ในรั้วในวังหละสิ กรวีร์พูด เจ้าเป็นใครเข้ามาที่นี่ได้ยังไง ลีลาวดีพูด เข้ามาได้แล้วกัน กรวีร์พูด ทหารช่วยเราด้วยมีคนแปลกหน้าบุกรุก ลีลาวดีร้องลั่น ทหารวิ่งเข้ามา ไหนพระเจ้าค่ะ ทหารพูด นั่นไง ลีลาวดีชี้ไปแต่ก็ไม่เห็นใครแล้ว ไม่เห็นมีเลยพระเจ้าค่ะ ทหารพูด เราคงตาฝาดหนะขอบใจมาก ลีลาวดีพูด