เกราะแก้ว

ลำดับตอนที่ #11 : วันอังคาร เรือนแก้วน้ำแข็งของเหมันต์

รุ่งเช้าวันต่อมาที่เรือนคุณท้าวแก้วตาภายในห้องห้องหนึ่ง ภัทราภา ก็เปลี่ยนเป็น พงศ์เพทาย พงศ์เพทายตื่นขึ้นเพราะเสียงกุกกักที่หน้าต่าง พงศ์เพทายเปิดหน้าต่างออก อ่าวนึกว่าใครพี่อินทรีย์นี่เองไปไหนมา พงศ์เพทายพูด ก็แถวนี้แหละพระโอรสแล้วเสด็จแม่ตื่นรึยังหละ นกอินทรีย์พูด ยังเลย พงศ์เพทายพูด ไม่นานทิวาลักษณ์ก็ตื่นขึ้นมากวาดสายตามองไปรอบๆ ลูกแม่ ลูกแม่ใช่ไหมลูก ทิวาลักษณ์พูด เสด็จแม่พระเจ้าค่ะ พงศ์เพทายพูด ทิวาลักษณ์กอดพงศ์เพทายไว้

กลางป่า นภเกตส์กระโดดขึ้นกระโดดลงโดยมีกรวีร์ตามมา นภเกตส์หยุดตรงจุดหนึ่ง เจ้ายังไม่เลิกคิดตามหาพ่อแม่อีกเหรอ กรวีร์พูด ใช่เราจะต้องตามหาให้พบทำไมเราถึงต้องถูกพรากจากพ่อแม่ด้วย พรากอย่างไม่มีทางหาพบ ถึงจะพบก็ยากมาก นภเกตส์พูด เจ้าไม่ได้กอยู่ในชะตะกรรมนั้นคนเดียวนี่ เราเองก็เป็นเหมือนกันไม่ใช่เหรอ กรวีร์พูด เรากับเจ้ามันคนละคน นภเกตส์พูด

กลางอากาศ  ถึงภัทรนครแล้วเอาไงต่อดีพระโอรส นกอินทรีย์พูด ลงตรงนี้ก่อนก็ได้ พงศ์เพทายพูด นกอินทรีย์ลงมายังพื้นดิน เราฝากเสด็จแม่ด้วยนะพี่อินทรีย์ พงศ์เพทายพูด ได้เลยพระโอรส นกอินทรีย์พูด พงศ์เพทายระวังตัวด้วยนะลูก ทิวาลักษณ์พูด พงศ์เพทายเข้าไปในตำหนักเก่าองค์ทัศน์พงศ์ ขณะที่ อำมาตย์ทองคำกำลังสำราญได้ที่อยู่ พวกทหารเข้ามาขวาง ไว้ พวกทรยศ พงศ์เพทายพูดและกระโดดถีบทหารพวกนั้น ทหารตรงเข้ามาพร้อมกับดาบพงศ์เพทายดันมือไว้และขว้างลูกไฟใส่ พงศ์เพทายหลบไปหลบมาและเรียกจักรออกมาถือไว้ในมือและหมุนตัวไปเหมือนลูกข่างทำให้จักรบาดพวกทหารที่เข้ามา พงศ์เพทายเข้าไปในตำหนัก ไอ้คนชั่วเจ้ามันคดในข้องอในกระดูก พงศ์เพทายพูด ใครปล่อยให้เด็กสามหาวคนนี้เข้ามาที่นี่ได้ อำมาตย์ทองคำพูด เด็กสามหาวงั้นเหรอ เจ้าคงไม่รู้สินะว่าเราจะมาทวงบัลลังก์ภัทรนครคืนหนะ พงศ์เพทายพูด หมายความว่า อำมาตย์ทองคำถึงกับอึ้งและตกใจ พงศ์เพทายปล่อยพลังใส่อำมาตย์ทองคำ แต่ก็หลบไปได้แล้ววิ่งหนีไป พงศ์เพทายวิ่งตามไป มีพวกของอำมาตย์ทองคำเข้ามาขวางพงศ์เพทายไม่สนใจขว้างลูกไฟใส่เป็นแถวจนเหลืออำมาตย์ทองคำคนเดียววิ่งหนีไป พงศ์เพทายกระโดดมาขวางหน้าจะรีบไปไหนหละ พงศ์เพทายพูด อำมาตย์ทองคำหันหลังวิ่งกลับไปแต่อยู่ๆก็มีฟ้าผ่าลงมาโดนอำมาตย์ทองคำ นี่แหละคนชั่ว ไม่ต้องทำอะไรก็ได้รับผลกรรมเอง พงศ์เพทายพูด

ในตำหนัก ขอบพระทัยพระโอรสมากนะพระเจ้าค่ะที่มาช่วยภัทรนครได้ทันเวลาข้าพระองค์สู้พวกมันไม่ไหวก็เลยถูกจับขังไว้ เป็นพระมหากรุณาธิคุณจริงๆพระเจ้าค่ะ เกรียงไกรพูด แล้วเจ้าพี่หละท่านขุนเกรียงไกร ทิวาลักษณ์พูด พระศพถูกนำไปทิ้งไว้ที่นอกวังหนะพระเจ้าค่ะข้าพระองค์ก็ไม่รู้ว่าที่ไหน เกรียงไกรพูด ไม่ต้องห่วงหรอกพระเจ้าค่ะเดี๋ยวพี่อินทรีย์จะช่วยหาด้วยก็ได้ นกอินทรีย์พูด

ที่เรือนท่าน พันธะ แพรวาถูบ้านอยู่ วรรณนาก็เทน้ำอยู่เรื่อยๆทำให้ไม่สะอาดซักที นี่น้าวรรณนา น้าโง่รึปล่าวเนี่ยคนเข้าจะทำให้สะอาด ก็ทำให้สกปรกอยู่ได้ แล้วจะมาทำเองก็ไม่ทำ แพรวาพูด ก็เรื่องของข้าเจ้ามีปัญหารึไงนังปีศาจน้อย วรรณนาพูด และผลักแพรวาหัวกระแทกพื้น แพรวาโกรธมาก หันมาจ้องวรรณนาตาโต จากแววตาที่เป็นประกายงามของเด็กน้อยกลายเป็นเปลวเพลิงลุกขึ้นภายในนัยน์ตา วรรณนาตกใจมาก นังเด็กปีศาจ วรรณนาพูดและวิ่งหนีไป แพรวางงว่าเกิดอะไรขึ้นก็รีบวิ่งเข้าไปในห้อง แพรวาลองส่องกระจกดูแพรวาตกใจมากที่เห็นนัยน์ตาของตัวเอง พี่แพรวา ภาไพรเดินเข้ามา ภาไพร ตาพี่ นัยน์ตาพี่ แพรวาพูด พี่แพรวาตาพี่น่ากลัวเหลือเกิน ภาไพรพูด ไม่นานนัยน์ของแพรวาก็กลับเป็นปกติ

ในป่า พงศ์เพทายกระโดดลงมา พงศ์เพทายมาหาท่านฤๅษีพร้อมกับผลไม้ ท่านตาขอรับ พงศ์เพทายพูด ว่ายังไงพระโอรสพงศ์เพทายยังนึกถึงตาอยู่เหรอ ท่านฤๅษีพูด ก็แน่อยู่แล้สิขอรับท่านตา พงศ์เพทายพูด อยากจะมาเที่ยวป่าตามประสาเด็กหละสิพระโอรสพงศ์เพทาย ท่านฤๅษีพูด ท่านตาไม่เคยเดาใจหลานผิดหรอกขอรับ พงศ์เพทายพูด งั้นก็ไปเถอะ รับมือกับสิ่งที่อยู่ข้างหน้าให้ดีหละ ท่านฤๅษีพูด

กลางป่า พงศ์เพทายกระโดดขึ้นกระโดดลงก็ไปพบกับเรือนแก้วหลังงามหลังหนึ่ง พงศ์เพทายลองขึ้นไปดู มีใครอยู่ที่นี่รึปล่าวพงศ์เพทายร้อง แต่ก็ไม่มีเสียงตอบแต่อย่างใด อยู่ๆเรือนแก้วก็กลายเป็นเรือนน้ำแข็ง หนาวเย็นมาก หนาวจริงหนาวที่สุด พงศ์เพทายพูด แล้วก็ปรากฏร่างของบุรุษคนหนึ่งเป็นเจ้าของที่นั่น ป่าแถวนี้เป็นของเราเจ้าไม่มีสิทธิ์ลุกล้ำดินแดน แต่เอะนั่น เกราะแก้ว เหมันต์พูด ทำไมเวลาที่ใครๆเห็นเกราะแก้วถึงพากันตกใจขนาดนี้ พงศ์เพทายพูด ก็เราไม่เชื่อสายตานาสิว่าเกราะแก้วได้ถูกสร้างขึ้นแล้วจริงๆ เหมันต์พูด แล้วเจ้าอยากได้ไหมหละถ้าอยากได้ก็เข้ามาเอาสิเราไม่หวง พงศ์เพทายพูด และกำหมัดแน่นเตรียมพร้อม

กรวีร์ กับ นภเกตส์ เล่นต่อสู้กันบนทรวงสวรรค์ อภินัทธ์เดินผ่านมา กรวีร์ก็หยุดชะงัก มาต่อสู้กับเราอีกสักครั้งไหม อภินัทธ์พูด ไม่ กรวีร์พูด ทำไมหละ อภินัทธ์พูด เพราะถึงยังไงเราก็ชนะเจ้าอยู่ดีเสียเวลาปล่าว กรวีร์พูด พวกเจ้านี่ยังไงเจอหน้ากันก็กัดกัน รู้รึปล่าวว่าเหมือนอะไร นภเกตส์พูด เราไม่ได้โง่นี่ถึงจะได้แปลความหมายไม่ออกหนะ อภินัทธ์พูด นี่เจ้าหลอกด่าเรารึไง กรวีร์พูด คิดว่าใช่รึปล่าวหละ นภเกตส์พูดและเดินไป อภินัทธ์เดินตามไป นี่เจ้าจะไปไหน กรวีร์พูด ก็เห็นอยู่จะถามทำไม อภินัทธ์พูด พูดงี้หาเรื่องเหรอ กรวีร์พูด และจะชกอภินัทธ์ อภินัทธ์หลบได้ และเตะสวนไป กรวีร์กระโดดหลบ อภินัทธ์ปล่อยพลังใส่กรวีร์ กรวีร์รับด้วยเกราะแก้วและจะส่งสะท้อนกลับไป อภินัทธ์กระโดดหนีไปก่อน ที่แท้ก็ไม่แน่จริงอยู่ดี กรวีร์พูด

ที่เรือนแก้วน้ำแข็งนั่น พงศ์เพทาย ต่อสู้กับเหมันต์ ด้วยมือเปล่า เหมันต์โจมตีเข้ามาเรื่อยๆด้วยดาบ พงศ์เพทายหลบไปหลบ และเตะสวนไป เหมันต์ล้มลง และทรงตัวขึ้นได้ก็ปล่อยพลังใส่พงศ์เพทาย พงศ์เพทายรับด้วยเกราะแก้วพลังนั้นก็สูญไป พงศ์เพทายขว้างลูกไฟใส่เหมันต์เหมันต์หลบไปแต่พลังนั้นก็ไปโดนใส่เรือนแก้วน้ำแข็งจนละลาย ถล่มทลายลง