เกราะแก้ว

ลำดับตอนที่ #10 : วันจันทร์ การกลับภัทรนคร

รุ่งเช้า วีรวัฒน์ ก็เปลี่ยนเป็น ภัทราภา ทิวาลักษณ์ตื่นขึ้นพอเห็นภัทราภาหลับอยู่ วีรวัฒน์ ลูกของเราหายไปไหนเจ้านกอินทรีย์ แล้วเด็กผู้หญิงคนนั้น คนที่เจ้าว่าเป็นลูกเรานี่นา ทิวาลักษณ์พูด ใช่แล้วพระเจ้าค่ะอย่างที่พี่อินทรีย์ได้กราบทูลไปว่าเกราะแก้ว 7 เกราะรวมเข้าด้วยกันแล้ว นกอินทรีย์พูด ถ้าอย่างนั้น ลูกแม่ ทิวาลักษณ์เรียก ภัทราภาตื่นขึ้นมา ลูกแม่ ทิวาลักษณ์พูดและกอดภัทราภาไว้ เสด็จแม่ ภัทราภาร้องตอบและยิ้มอย่างดีใจ

ที่เรือนของ พันธะ พิมพ์พา แม่ของแพรวามาเยี่ยมแพรวา แพรวากำลังจะไปซักผ้าที่ริมลำธาร ทันทีที่เห็นพิมพ์พาก็ปล่อยเสื้อผ้าพวกนั้นหมดและวิ่งเข้าไปกอดพิมพ์พา ท่านแม่ แพรวาส่งเสียง ลูกรักของแม่ พิมพ์พาพูดและกอดลูกสาวแน่น เป็นยังไงบ้างลูกรักที่นี่มีใครรังแกลูกรึปล่าวบอกแม่สิลูก พิมพ์พาพูด คนที่นี่ชอบบอกว่า ท่านแม่เป็นปีศาจ พวกเค้าทุบตีแพรวาขับไล่แพรวาเพราะพวกเค้าบอกว่าแพรวาเป็นลูกปีศาจ ไม่จริงใช่ไหมจ๊ะท่านแม่ ท่านแม่ของแพรวาไม่ใช่ปีศาจ แพรวาพูด ใช่ลูก แม่ของลูกไม่ใช่ปีศาจ ต่อไปนี้จะไม่มีใครกล้าแตะต้องลูกของแม่อีก พิมพ์พาพูดอย่างโกรธแค้นและลูบศีรษะแพรวามีแสงเปล่งออกมาราวกับพิมพ์พาได้มอบพลังบางอย่างให้แพรวา

กลางท้องนภา ภัทราภา กับ ทิวาลักษณ์นั่งอยู่บนนกอินทรีย์ เสด็จแม่อยากให้ลูกพาไปที่ไหนเพคะ ภัทราภาพูด แม่อยากกลับภัทรนคร ภัทราภาพาแม่ไปได้ใช่ไหมลูก ทิวาลักษณ์พูด แต่ทำไมเสด็จแม่ถึงอยากเสด็จไปที่นั่นหละเพคะ ภัทราภาพูด เพราะเสด็จพ่อของลูกสิ้นที่ภัทรนครนาสิ ไม่รู้ว่าพวกเค้าจะจัดการยังไงกับพระศพของเสด็จพ่อ ทิวาลักษณ์พูด แล้วอีกอย่างภัทรนครก็ไม่ควรตกอยู่ในมือคนคดในข้องอในกระดูกอย่างอำมาตย์ทองคำด้วยนะพระเจ้าค่ะ นกอินทรีย์พูด รู้อีกแล้ว พี่อินทรีย์รู้ทุกอย่างเลยรึไงจ๊ะทำไมแสนรู้จัง ภัทราภาพูด แหมก็ไม่เสมอไปหรอกพระธิดา นกอินทรีย์พูด

ที่ภัทรนคร พชรนั่งอยู่คนเดียวในมุมหนึ่งของเมือง พระโอรส รีบกลับมากู้พระนครคืนไปทีเถอะพระเจ้าค่ะ ท่านพ่อของข้าพระองค์ทำไม่ถูกเลย ไม่ใส่ใจกับงานราชการหาความสุขใส่ตัวไปวันๆ พชรบ่นอยู่คนเดียว มานั่งทำอะไรอยู่ที่นี่พชรลูกพ่อ อำมาตย์ทองคำพูด ท่านพ่อ พชรพูด แหมบอกให้เรียกเสด็จพ่อก็เรียกท่านพ่ออยู่ได้ อำมาตย์ทองคำพูด ลูกไม่เรียกอย่างนั้นหรอกเดี๋ยวฟ้าก็ผ่า บัลลังก์ภัทรนครเอาได้ ได้ข่าวว่าท่านพ่อยังไม่กล้านั่งบัลลังก์เลยไม่ใช่เหรอ คงกลัวหัวจะขาดหละสิ พชรพูด พชรนี่พ่อเป็นพ่อของเจ้านะ อำมาตย์ทองคำพูด ท่านพ่อมักใหญ่ใฝ่สูง เป็นถึงเสนาอำมาตย์ อยากจะเป็นกษัตริย์ไม่รู้วิญญาณผีร้ายที่ไหนเข้าสิง พชรพูดและเดินหนีไป พชรหยุดเดี๋ยวนี้นะเจ้าไม่ฟังคำพ่อแล้วใช่ไหม บอกให้หยุด อำมาตย์ทองคำร้องตาม

ที่เรือนคุณท้าวแก้วตา เป็นห่วงพระโอรสกับพระมเหสี จริงๆนะเจ้าคะคุณท้าว มาลีนางกำนันคนหนึ่งพูด จริงด้วยเจ้าค่ะโดยเฉพาะพระมเหสีไม่รู้พระโอรสจะทรงทำร้ายไปแล้วรึปล่าว มาลัยพูด คงยังหรอกมาลามาลัย คุณท้าวแก้วพูด ไม่ช้าก็เห็นทิวาลักษณ์เดินจูงมือเด็กผู้หญิงน่ารักน่าเอ็นดูขึ้นมาบนเรือน พระมเหสี คุณท้าวแก้วตาร้องเรียกอย่างดีอกดีใจ ทิวาลักษณ์ กับ ภัทราภา เดินเข้ามานั่ง หม่อมฉันดีใจเหลือเกินเพคะที่ได้พบพระมเหสีอีกครั้ง แล้วพระโอรสวีรวัฒน์หละเพคะ มาลาพูด ก็อยู่ใกล้ๆเรานี่ไง ทิวาลักษณ์พูด แต่นี่เด็กผู้หญิงนะเพคะ คุณท้าวแก้วตาพูด ใช่เด็กผู้หญิง เด็กผู้หญิงคนนี้ก็เป็นลูกของเราไงหละ ทิวาลักษณ์พูด พวกหม่อมฉันงงไปหมดแล้วเพคะ คุณท้าวแก้วตาพูด ถอดเกราะแก้วออกสิภัทราภาลูกแม่ ทิวาลักษณ์พูด เพคะเสด็จแม่ ภัทราภาพูด และถอดเกราะแก้วออกกลายเป็นโอรสพยัคฆ์น้อยวีรวัฒน์ดังเดิม ทีนี้เข้าใจรึยัง วีรวัฒน์พูด เพคะ พวกคุณท้าวแก้วตาพูด วีรวัฒน์สวมเกราะแก้วเถอะลูก ทิวาลักษณ์พูด พระเจ้าค่ะ วีรวัฒน์พูดและสวมเกราะแก้ว กลายเป็นภัทราภาดังเดิม คุณท้าวแก้วตาเราชื่อภัทราภา กำเนิดมาพร้อมกับเกราะแก้วที่เราสวมอยู่นี่แหละจะ ภัทราภาพูด แล้วเกราะนั่นมาจากไหนกันเพคะ มาลัยพูด ก็มาจากดวงแก้วนั่นไงจ๊ะรวมกับสายโลหิตของเสด็จพ่อ เสด็จแม่ สุริยะ และก็ จันทรา หรือสุริยุปราคาไงจ๊ะ ภัทราภาพูด เข้าใจแล้วเพคะ แล้วพระเมหสีกับพระธิดาจะเสด็จไหนต่อหละเพคะ คุณท้าวแก้วตาพูด เราจะเข้าภัทรนครวันพรุ่งนี้ ทิวาลักษณ์พูด จริงสิเพคะภัทรนคร มาลัยพูด ทรงช่วยชาวเมืองด้วยนะเพคะพระธิดา มาลาพูด เราก็ต้องทำอยู่แล้ว ภัทราภาพูด ไม่รู้พรุ่งนี้จะเป็นยังไงนะลูก ทิวาลักษณ์พูด ไม่มีใครรู้หรอกเพคะเสด็จแม่ ภัทราภาพูด ภัทราภาลูกแม่ ทิวาลักษณ์พูดและกอดภัทราภาไว้แน่น