จักรแก้ว มณีรุ้ง

ลำดับตอนที่ #4 : จักรแก้ว

เมื่อพระอาทิตย์ขึ้น ลงขอบฟ้าวันเวลาก็หมุนเวียนเปลี่ยนไป เมื่อเวลาผ่าน 9 ปี ที่วรินทรานครอยู่กันอย่างร่มเย็น สินสาครโตเป็นเด็กก็นิสัยไม่ค่อยดีเท่าไหร่ สินสาครเดินไปและขว้างลูกไฟทำให้รังนกตกลงมา รักตกันท์พระธิดาน้อยคนหนึ่งวิ่งมารับรังนกนั้นไว้ "นึกว่าเก่งนักเหรอที่ได้ไปเรียนพระเวทมาหนะ แต่เก่งแค่ไหนก็ไม่ควรทำแบบนี้" รักตกันท์พูด "แล้วเจ้าหละถ้าขาดปิ่นเนี่ยจะทำอะไรได้บ้าง" สินสาครพูด "แต่เจ้านั่นแหละที่ผิดเต็มๆผิดที่สุดเลยรู้ไหมสินสาคร" รักษ์เกล้าพูดและนำเอารังนกไปวางไว้บนต้นไม้เหมือนเดิม "เออรักษ์เกล้าเสด็จแม่ให้มาตามเจ้า" รักษ์กันท์พูด "จริงเหรอรักตกันท์ไปกันเถอะเสียเวลามามาก" รักษ์เกล้าพูด

ในตำหนักพระมเหสีจิตรามาศ รักษ์เกล้า และ รักตกันท์ก้มลงกราบจิตรามาศ "เป็นยังไงบ้างลูก" จิตรามาศพูด "ลูกไม่ชอบสินสาครเพคะ ชอบรังแกสัตว์เล่นๆ แต่สร้อยสมุทรแม่ของมันนาสิยิ่งกว่าเยอะเลย" รักตกันท์พูด "อย่าพูดแบบนั้นสิลูกใครได้ยินเข้าไม่ดีนะ" จิตรามาศพูด "รักตกันท์พูดไม่ผิดหรอกพระเจ้าค่ะลูกเบื่อในวังอยากออกไปเที่ยวนอกวังบ้าง" รักษ์เกล้าพูด "ให้เราไปด้วยนะ" รักตกันท์พูด "เจ้าอยู่กับเสด็จแม่เถอะ ที่ห้ามนี่ก็เพราะห่วงรู้ไหม" รักษ์เกล้าพูด "ห่วงตัวเองเถอะไม่ต้องมาทำห่วงคนอื่น เรามีปิ่นนี้ติดตัวอยู่แล้ว" รักตกันท์พูด "แต่ก็ใช่ว่าพระธิดาจะต้องเล่นซนได้นี่เพคะ" รินทราพูด "โถ่รินทรา แค่ไปเที่ยวป่าด้วยกันตามประสาพี่น้องไม่เห็นซนตรงไหน" รักตกันท์พูด "เจ้าก็อย่างนี้ทุกที" รักษ์เกล้าพูด

กลางป่า รักษ์เกล้า และ รักตกันท์เดินแล่นอยู่ในป่า "เมื่อไหร่จะหมดแรงซักทีเนี่ยรักตกันท์" รักษ์เกล้าพูด "ไม่มีทางหมดแรงหรอก" รักตกันท์พูด "ถ้างั้นรออยู่แถวนี้เราจะไปหาผลไม้มาก่อน" รักษ์เกล้าพูดและเดินไป รักตกันท์จึงนั่งรออยู่แถวๆนั้น

รักษ์เกล้าเดินไปก็เกิดท้องฟ้าแปรปรวนนิดหน่อย รักษ์เกล้าแหงนมอง มีกงจักรลอยข้ามหัวตนไป "อะไรหนะ" รักษ์เกล้าพูด กงจักรเหมือนจะลอยลงมาเฉียดศีรษะรักษ์เกล้า รักษ์เกล้าต้องก้มลงหลบหลายครั้งแล้วจักรนั้นและเล็กลงมีสายสร้อยมาร้อยจักรไว้และสร้อยนั้นก็ลอยมาสวมคอรักษ์เกล้า รักษ์เกล้ายกมือขึ้นจับดู จักรแก้วเปล่งแสงวับ รักตกันท์ที่วิ่งมาเห็นเข้า จึงรีบเข้ามาหา "อะไรหนะ" รักตกันท์พูด "ไม่รู้สร้อยคอรูปกงจักรสีม่วงแปลกดีเหมือนกันดูมีพลังที่ไหนไม่รู้" รักษ์เกล้าพูด "แล้วผลไม้หละ" รักตกันท์พูด "ใช้จริงๆ ทำไมไม่เก็บเอาเองบ้างนะ" รักษ์เกล้าพูด "ก็เจ้าอาสามาเก็บ" รักติกันท์ต่อปากต่อคำ "ก็ได้ๆเจ้ามันเจ้านายเราอยู่แล้ว" รักษ์เกล้าพูด "เป็นพี่ก็ต้องเสียสละให้น้องจำไว้" รักตกันท์พูด "พระเจ้าค่ะพระธิดารักตกันท์" รักษ์เกล้าพูด

เย็นนั้น ที่วรินทรานคร "อะไรกันเนี่ย" รักษ์เกล้าพูด "เป็นคำสั่งขององค์เหนือหัวให้เรามารื้อข้าวของของพวกเจ้าก่อนจะส่งพวกเจ้าออกจากเมืองไป" สร้อยสมุทรพูด "เจ้าเป็นบ้าไปแล้วเหรอ เสด็จพ่อไม่รับสั่งแบบนั้นแน่นอน" รักตกันท์พูด และวิ่งออกไป "รักตกันท์ กลับมาก่อนลูก" จิตรามาศพูด "เกิดอะไรขึ้นกันแน่พระเจ้าค่ะ" รักษ์เกล้าพูด "มีคนเล่นสกปรก มนต์ดำหนะลูกแม่ว่าเราออกไปจากเมืองนี้ก่อนดีไหมลูก" จิตรามาศพูด "แต่รักตกันท์" รักษ์เกล้าพูด "ตามไปดูน้องก่อนเถอะลูก" จิตรามาศพูด
ตัวอย่างตอนต่อไป
พลังจากจักรแก้วเปล่งแสงรัศมีเฉิดฉายรับกับสายรุ้งที่พาดผ่านมาหลังฝน เด็กผู้หญิงคนหนึ่งกระโดดออกมาจากร่างรักษ์เกล้า สวมสร้อยคอรูปกงจักรสีครามแต่งกายด้วยเสื้อผ้าสีท้องฟ้า ตามมาด้วยเด็กผู้ชายสวมสร้อยคอรูปกงจักรสีน้ำเงินแต่งกายสีน้ำทะเลลึก ต่อด้วยเด็กผู้หญิงสวมสร้อยคอรูปกงจักรสีเขียวแต่งกายในสีมรกต ตามต่อด้วยเด็กผู้ชายกงจักรสีเหลือง กับ เสื้อผ้าสีขมิ้น และเด็กผู้หญิงสวมสร้อยคอกงจักรสีแสดดูมีอำนาจ และสุดท้ายเด็กผู้ชายสวมสร้อยคอกงจักรสีแดง “เด็ก 6 คนนั่นมาจากไหน มหัศจรรย์อะไรเนี่ย” จิตรามาศพูด รักษ์เกล้ายังรู้สึกแปลกใจอยู่
“อ่าวตื่นแล้วเหรอพระธิดามุกตาภา” พระฤๅษีพูด “เจ้าค่ะ ท่านตา” มุกตาภาพูด “เอาหละมเหสีรุ้งวารินทร์ นี่พระธิดามุกตาภา เป็นพระธิดาของพระองค์” ฤๅษีพูด “แต่ลูกของรุ้งวารินทร์เป็นผู้ชายนะเจ้าค่ะนี่เด็กผู้หญิง” รุ้งวารินทร์พูด “ท่านตาเจ้าขา เสด็จปฏิเสธหลานว่าไม่ใช่ลูก” มุกตาภาพูดอย่างน้อยอกน้อยใจ
ชลชาติเด็กชายที่สวมสร้อยคอจักรแก้วสีน้ำเงินตื่นขึ้นอย่างโดดเดี่ยวริมชายหาด “ที่นี่มันที่ไหนกันนะ” ชลชาติพูดอย่างแปลกใจและเดินดูตามชายหาด ก็มีนาคราชน้อยตนหนึ่งขึ้นมาเหนือน้ำและพ่นน้ำใส่ชลชาติ ชลชาติรีบกระโดดหลบได้ทันท่วงที นาคราชน้อยตัวนั้นก็พ่นไฟอีก