จักรแก้ว มณีรุ้ง

ลำดับตอนที่ #3 : อีกนครที่เจอกับเรื่องร้าย

อีกนครหนึ่งกำลังเกิดเรื่องวุ่นวาย อันได้แก่ วิจิตรกาลนคร กำลังจะถูกยึดเมืองไป องค์กษัตริย์มีพระนามว่า จิตรกาล มีพระมเหสีที่ทรงตั้งพระครรภ์ใกล้คลอดอยู่นามว่า มณีรัตน์ “พระมเหสีไหวไหมเพคะ” นางกำนันสาวคนหนึ่งเข้ามาช่วยประคอง “เจ้าพี่หละรินทรา” มเหสีจิตรกาลพูด องค์เหนือหัวจิตรกาลทรงออกรบต่อสู้กับพวกกบฏเพื่อปกป้องวิจิตรกาลนครไว้เพคะ ท่าไม่ค่อยดีแล้ว พระมเหสีและรัชทายาทจะต้องปลอดภัยก่อนนะเพคะ” รินทราพูด และประคองมเหสีมณีรัตน์หนีออกจากวิจิตรกาลนคร ในขณะเดียวกัน วิจิตรกาลนครก็พ่ายแพ้ราบคาบกบฏยึดครองเมืองได้

รินทราพามณีรัตน์หนีมาได้ไกลอยู่พอสมควรแล้ว “รินทราเราไม่ไหวแล้วเราเจ็บท้อง” มณีรัตน์พูด “ตายจริง ใกล้มีประสูติกาลแล้ว” รินทราพูด เมื่อมณีรัตน์คลอดลูกออกมา “พระธิดาเพคะ น่าเสียดายหากเป็นพระโอรสคงได้กลับไปทวงวิจิตรานครคืนนะเพคะ” รินทราพูด “ผู้หญิงก็ทำแบบนั้นได้เหมือนกันไม่ใช่เหรอรินทรา อย่างเจ้าไงเจ้าเป็นคนเก่งที่พาเราหนีรอดมาถึงนี่ได้” มเหสีมณีรัตน์พูดช้าๆ “พระมเหสีมณีรัตน์เพคะ จะให้หม่อมฉันพาไปทางไหนดีเพคะ” รินทราพูด “วรินทรานคร จิตรามาศพี่สาวของเราอยู่ที่นั่นพาพระธิดาไปเราคงไปไม่ไหว ปิ่นนี่เจ้ามอบให้ลูกของเรา และให้จิตรามาศดู นางจะได้แน่ใจว่านี่คือลูกของเรา” มเหสีมณีรัตน์พูดก่อนจะหมดแรงสิ้นใจไป “พระมเหสี พระมเหสีเพคะ” รินทราพูด

กลางป่า รินทราอุ้มพระธิดาเดินทางมา พวกทหารกบฏออกมาตามล่าพระธิดา ก็มาเจอเข้าจึงเข้าโจมตี รินทราอุ้มพระธิดาไปด้วยและฟันดาบกับพวกทหารไปด้วย พวกทหารฟันมาเฉียดแขนรินทรา รินทราบาดเจ็บแต่ก็ยังสู้ฝ่าพวกทหารเหล่านั้นจนผ่านมาถึงวรินทรานคร รินทราหลับอยู่ไม่ไกลวังด้วยความหมดแรง

รุ่งเช้า ที่ตำหนักของมเหสีจิตรามาศ “มีคนมาขอเข้าเฝ้าเพคะ” นางกำนันเข้ามาบอก “เห็นว่ามาจากนอกวังท่าทางบาดเจ็บด้วยนะเพคะเหมือนกับจะเดินทางมาไกล อุ้มเด็กมาด้วยแต่นางท่าทางดีนะเพคะ รู้กฎว่าต้องทำยังไงบ้างหม่อมฉันจึงให้ไปอาบน้ำแต่งตัวให้ดูดีหน่อยที่เรือนหม่อมฉันแล้วค่อยมาเข้าเฝ้า” คุณท้าวฝนแก้วพูด “แล้วตอนนี้นางมารึยังหละ” มเหสีจิตรามาศพูด “มาแล้วเพคะ” คุณท้าวฝนแก้วพูด รินทราเข้ามาก้มลงกราบ “เจ้าเป็นใคร มาจากไหนกัน” จิตรามาศพูด “หม่อมฉันชื่อรินทราเพคะ มาจากวิจิตรการนคร ซึ่งตอนนี้ถูกยึดไปหมดแล้ว ทุกคนที่นั่นที่รอดชีวิตมาได้เห็นจะมีแต่หม่อมฉัน กับ พระธิดา” รินทราพูด “พระธิดาเหรอ” จิตรามาศพูด รินทรานำปิ่นออกมา “นี่เพคะ” รินทราพูด จิตรามาศนำมาดู “มณีรัตน์ นี่ลูกของมณีรัตน์ใช่ไหม” จิตรามาศพูด “เพคะ พระธิดาของพระมเหสีมณีรัตน์” รินทราพูด “ไม่เป็นไรท่าทางเหมือนพึ่งเกิด คงไล่ๆกับรักษ์เกล้าไม่กี่วัน เราจะเลี้ยงไว้เองเป็นลูกสาวเอง” จิตรามาศพูด

ที่ตำหนักสร้อยสมุทร “ทรงรู้เรื่องรึยังเพคะ ว่ามเหสีจิตรามาศได้หลานสาวมาเป็นลูกสาวอีกคน” คุณท้าวศรีวัลย์พูด “เรื่องแบบนี้คุณท้าว สอดรู้ก่อนทุกทีเลยนะเจ้าค่ะ” นางกำนันพูด “เห็นทีเราต้องกำจัดนังจิตรามาศอีกคน ยิ่งอยู่ยิ่งขวางหูขวางตาเราทุกที” สร้อยสมุทรพูด “ยังไม่เป็นไรหรอกเพคะยังไง
ตัวอย่างตอนต่อไป
ในตำหนักพระมเหสีจิตรามาศ รักษ์เกล้า และ รักตกันท์ก้มลงกราบจิตรามาศ “เป็นยังไงบ้างลูก” จิตรามาศพูด “ลูกไม่ชอบสินสาครเพคะ ชอบรังแกสัตว์เล่นๆ แต่สร้อยสมุทรแม่ของมันนาสิยิ่งกว่าเยอะเลย” รักตกันท์พูด “อย่าพูดแบบนั้นสิลูกใครได้ยินเข้าไม่ดีนะ” จิตรามาศพูด
รักษ์เกล้าแหงนมอง มีกงจักรลอยข้ามหัวตนไป “อะไรหนะ” รักษ์เกล้าพูด กงจักรเหมือนจะลอยลงมาเฉียดศีรษะรักษ์เกล้า รักษ์เกล้าต้องก้มลงหลบหลายครั้งแล้วจักรนั้นและเล็กลงมีสายสร้อยมาร้อยจักรไว้และสร้อยนั้นก็ลอยมาสวมคอรักษ์เกล้า รักษ์เกล้ายกมือขึ้นจับดู จักรแก้วเปล่งแสงวับ
เย็นนั้น ที่วรินทรานคร “อะไรกันเนี่ย” รักษ์เกล้าพูด “เป็นคำสั่งขององค์เหนือหัวให้เรามารื้อข้าวของของพวกเจ้าก่อนจะส่งพวกเจ้าออกจากเมืองไป” สร้อยสมุทรพูด “เจ้าเป็นบ้าไปแล้วเหรอ เสด็จพ่อไม่รับสั่งแบบนั้นแน่นอน” รักตกันท์พูด และวิ่งออกไป “รักตกันท์ กลับมาก่อนลูก” จิตรามาศพูด “เกิดอะไรขึ้นกันแน่พระเจ้าค่ะ” รักษ์เกล้าพูด