ยุคลเดช

               หนึ่งนางกษัตริย์แก้ว กันทรา อีกหนึ่งองค์ราชา ซ่อนเนื้อ สองเลือดขัตติยา เป็นหนึ่ง ได้ฤๅ สองอาจต่างชาติเชื้อ ต่างด้วยดวงหทัย

                (ยุคลเดชเด่นล้ำ เดโช)   

สงคราม...ฉุดคร่าชีวิต        สงคราม...ลิขิตปัญหา

สงคราม...มีเพียงหยาดน้ำตา     สงคราม...เข่นฆ่าหัวใจคน

สงคราม...นำซึ่งผู้ยิ่งใหญ่          สงคราม...นำชัยให้เห็นผล

        สงคราม...สร้างเหล่าวีรชน         สงคราม...สร้างคนให้แกร่งครัน

เพราะสงครามนำมาซึ่งความสูญเสีย... ชาวกันทราต้องเก็บงำความช้ำชอกเอาไว้กว่าสิบปี รอวันที่จะได้สะสางล้างแค้น... และเมื่อวันนั้นมาถึง มิใช่แค่การประกาศอิสรภาพด้วยวาจาเจ้าฟ้าหญิง หากเป็นการประกาศเกียรติยศอันยิ่งใหญ่แห่ง ‘ยุคลเดช...’

จอมเจ้าฟ้าใต้ร่มเศวตฉัตร กับ รัชทายาทผู้ไร้ราชบัลลังก์... พระเกียรติยศ และ ศักดิ์ศรีฤๅจักทัดเทียมกันได้ เมื่อเขาคือผู้ที่มีสายเลือดขัตติยา หากเหนือเกล้าไร้เศวตฉัตร ‘รณรต’ เฝ้ามองฉัตรแก้วกันทราเอาไว้ ถึงบนนั้นจะสูงเทียมฟ้า และพระอินทรกษัตริย์จะประทับอยู่เยี่ยงฟ้าอย่างไร สักวันก้อนดินผู้พลัดพรากอย่างเขาจะต้องยิ่งใหญ่เท่าเทียมกับพระองค์ เปรียบประดุจศิขริน ที่สูงส่งเสียดฟ้าได้นั่นเอง...