Satanตัวร้ายกะสาวสวยบริสุทธิ์

เนื้อเรื่อง

 ตอนที่ 1 กลับมาอีกครั้ง
 
ฉันจะได้กลับไปอยู่ที่นั้นแล้วใช่มั้ย  นานแล้วที่ไม่เคยได้ไปที่นั้นเลยตอนนี้ก็ไม่รู้เป็นไงบ้างนะคงจะสบายขึ้นแน่เลย
 "แม่คะ หนูไปเที่ยวบินกี่โมง"ฉันถามแม่  และเก็บของใช้ส่วนตัวที่เหลืออยู่
 "สามทุ่มจ๊ะลูก" แม่พูดและหันมายิ้มให้ฉัน ก่อนจะบอกว่า
 "เด๋วออกเอากระเป๋าไปไว้ที่รถเลยนะ แม่จะพาเราไปกินข้าวก่อน" 
ฉันจัดกานกับข้าวของเสร็จก็ขนขึ้นรถ  (ไม่ไหวเลยหนักซะมัด) YoY  ของเยอะมากเลย แต่ดีใจจังได้กลับไปที่นั้นอีก
แม่พาฉันไปกินข้าวที่ร้านอาหารสุดโปรดของบ้านเรา ^o^& อร่อยจังเลย
 " ขนของเร็ว ๆลูก " แม่เร่งฉันนนน  ( หนักนะแม่ช่วยหนูบ้างได้มั้ย)
เอาล่ะค่ะ  ยังไม่ได้รู้จักชื่อเราเลยใช่มั้ย เราชื่อ  คีย์  เรียนเกรด 10 (ตอนนี้จะไปเรียนเกรด 11 ที่บ้านเก่าม่ายบอกก่อนว่าที่ไหน)
วรัญญา  เตตะวัฒนกูล    และสาเหตุที่ฉันต้องมาเรียนอเมริกาก็คือ  คุณพ่อนั้นแหละ มาลงทุนทำธุรกิจแม่ก็เลยพาฉันมาอยุ่ด้วย
 " คีย์ ลูกยืนเอ๋ออะไรอยู่ตรงนั้นนะ มานี่เร็ว" แม่ทำหน้าโหดอีแล้วนะ  OoO 
  " เจ้าค่ะหญิงแม่ "
ดีใจจังจะขึ้นเครื่องแล้ว  เย้ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆๆ ๆ ๆ ๆ   >o<
ฉันบอกลาแม่ก่อนนจะเดินมาาที่ทางขึ้นเครื่อง   ฉันหันหลังกลับไปที่ผู้หญิงผมยาวคนหนึ่งที่กำลังยืนยิ้มมาทางฉัน
 -*- แม่นั้นเอง ฉันโบกมือลาแม่ก่อนจะเดินขึ้นเครื่องไป
 + แม่บอกว่าถึงเมืองไทยแล้วให้โทรบอกแม่ด้วย + ฉันนั่งนึกถึงคำพูดของแม่
แต่เอ๋ะ มือถืออยุ่ไหนเนี่ย    /**/ ยัยบ้าแกก็หาสิยะ ( เสียงดังขึ้นมาในหัว)
 !!!!!! หา  หาห  หา  หา ไม่เจอ  หายไปไหนเนี่ย  ไอมือถือเฮ็งซวย  ToT ( อยากร้องไห้)
 " น้องคับ  " เสียงใครเรียก  คงไม่ได้เรียกฉันหรอกนะ คนกำลังยุ่งๆ  มาทักอยู่ได้
 " น้องคนที่หาของอยู่อ่ะคับหันมาหน่อย" ฉันหาของอยู่อย่ามายุ่งได้มั้ย
เมื่อกี้เค้าพูดว่าไงนะ คนที่หาของอยู่หรอ  ก็ฉันฉันนั้นแหละ
 " มีอะไรหรอคะ " ฉันพูดพร้อมกับหันหน้าไปข้าง ๆ อย่างรวดเร็ว  (**  ) >>(  *o*)
 "อันนี้ของน้องหรอป่าวคับ" พูดเพราะจังเลย  หล่อใช่ย่อยเลย
 " .............." หล่อขนาดนี้มาทักฉันหรอ  สงสัยคงหลงเสน่สายสวยอย่างฉันเข้าแล้วล่ะ
 "น้องคับ บบ บ บบ"  พี่หล่อยังเรียกต่อไป
 " อ๋อ  คะ ใช่แล้วคะหาตั้งนาน" เมื่อได้สติคืนมาเป็นของตัวเอง ฉันเลยรีบตอบกลับไป
 " ขอบคุณมากนะ " ฉันรีบหยิบมือถือมาจากเค้า  
 " ไม่เป็นไรคับ แล้วน้อง......." เค้าหนุดไว้แค่นั้นแต่ก็ไม่ยอมพูดต่ออีก
จะถามว่ามีแฟนหรือยังหรอคะ   บิ้วตื่นเต้นเจ้าค่ะ  UoU 
 หนุ่มหล่อตรงหน้าฉันพูดต่อว่า " น้องจะไปไหนหรอคับ"  นึกว่าจะถามว่ามีแฟนยัง ToT เศร้า
 " ไทยแลน คะ " ตอบอย่างภาคภูมิใน  ^o^ มันแน่อยู่แล้ว
 " เหมือนกันเลยนะ นึกว่าน้องจะไปลาวซะอีก " พี่เขาพูดขำขำ
หน้าฉันเหมือนลาว ตรงไหนไม่ทราบยะ   ไอหล่อ ฉันคิดในใจแค้นมั้ยล่ะคนอุส่าชมว่าหล่อ
 "ล้อเล่นนะคับ"   ขอโทษทำไมเพิ่งด่าไม่เมื่อกี้นี้เอง
พี่หล่อคนนี้หน้าตาก็โอเคนะ  ผิวขาวเหลืองจมูกโด่งเลยหล่ะตาตี่นิดๆ ( สงกะสัยคงเป็นลูกจีนมั้ง) ปากบางๆผมดำสนิทเลย
ตลอดทาง 3 ชั่วดมงฉันกับพี่หล่อก็คุยกันตลอด  พี่เขาชื่อ ฟาน เห็นบอกว่าเรียน เอก อยู่อเมริกา 3 ปีแล้ว
เท่าๆเลยนะ
 " คีย์ จะลงจากเครื่องแล้วนะ  ไงก็โชคดีก็แล้วกัน " พี่ฟานบอกฉันก่อนที่จะลงจากเครื่อง
คุยกับพี่ฟานสนุกมากๆ เลยพี่ เค้าเราเรื่องตอนเรียนให้ฟังด้วย พี่เค้าเรียนอะไรก้อไม่รู้จำไม่ได้แล้วแต่รู้ว่ายากมากเลย
 " พี่ด้วยนะ   โชคดี" ฉันตอบพี่เค้า
เมื่อลงมาที่สนามบินสุวรรณภูมิ ฉันก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรตามคนขับรถที่บ้านให้มารับ   5 นาทีผ่านไป
 " คุณหนูคะ  " แม่บ้านประจำบ้านฉันร้องทักมาแต่ไกล  )))))))))
 " ป้าศรี  มาแล้วหรอ" ก็เห็นอยู่ว่ามาแล้วจะถามหา  พระแสงอะไรอีก
 " กลับกันเถอคะ  "
 น่าจะกลับนานแล้วนะ   มัวแต่คิดถึงอยู่ได้ฉันไปอยู่แค่ 3 ปีเองนะ  เมื่อขึ้นรถฉันนั่งดูกรุงเทพไปทั่วไม่ได้มาหลายปี
เปลี่ยนไปมากเลยนะ  สบายกว่าเดิมเยอะเลย    ( ว้าว  ใหญ่จังเลย)  บ้าใครเนี่ย  เอ๊ะ คุ้นๆ    แต่บ้านใครนะ อ๋อ
บ้านฉันเอง   ไม่ได้มาตั้งนานโตขึ้นเป็นกองเลยนะ  ( บ้านนะไม่ใช่หมา จะโตได้ไง  ยัยบ้า)<<เสียงอะไรเนี่ย
 " ว่าไงจ๊ะ  ไอน้องรัก" ใครหว่า  จำไม่ได้  */*  ล้อเล่นน่า
 " ครัยเนี่ย  ยามมาลากตัวไอนี่ออกไปที" ไอพี่บ้า  มาลากคอฉันทำไมเนี่ย  แรงเยอเป็นบ้าเลย
อ๋อลืมบอกไปใช่มั้ยคะ   ฉันมีไอพี่ชายคนนึง  กวนมากเลยคะเจ้าเล่ห์เป็นที่หนึ่งเลย  ( ชื่อ คอร์ส)ยังไงฉันก็ทำไรอะไรไม่ได้
ดันมาช้นามสกุลเดียวกัน
 " พี่  ปล่อยฉันได้แล้วหายใจไม่ออกนะ " กะจะให้ตายไปเลยหรอไง
 " คิดถึงนี่หว่า  ไอน้องรักไมได้เจอกันนานเลยนะเนี่ย  โตขึ้นเป้นกองเลยนะ" ไม่ใช่อุนจิดีดี้นะ  ( เจ้าหมาของฉันเอง)
 " พี่อ่ะเป็นไงบ้างสบายดีมั้ย  ไม่ต้องมากอดแล้วนะ" จะบ้า   >>o<<
 พี่ยังยิ้มไม่ยอมหุบเลย  คงดีใจมากละสิท่าน้องกลับมานะ  อิอิ  ก็ดีที่ยังเป็นห่วง
 " แล้วฉันจะเรียนโรงเรียนไหนล่ะ "  ฉันยิ้มแล้วถามท่านผู้เป็นพี่
 " เออ จัดการไว้แล้วอย่าเรื่องมาก อีก 1อาทิตย์ก็เรียนแล้ว" ว่าเรื่องมากอีก  เค้ายังไม่ได้พูดดะไรเลยนะ
เมื่อสงครามระหว่างฉันพี่คอร์ส จบลง  (  แต่ว่าไม่ได้เริ่มสงครามเลยนะ) ฉันก็ขึ้นไปที่ห้องนอนเอนจัดเก็บของที่แม่บ้านเอาขึ้นไปไว้ให้
 ที่นอนจ๋า  คิดถึงจังเลยไม่ได้นอนตั้งหลายปี  มามะ มาให้คีย์กอดซักที่เถอะ   +-+ ถ้าจะบ้าไปแล้ว
 ทันใดนั้นเอง  เปลี้ยง    / // /  ฟ้าผ่าแหละตัวเอง  ฝนก็ไม่ได้ตกนะแต่ทำไมฟ้าฝ่าๆได้ล่ะเนี่ย   0oO
แต่ทำไมฉัน  เฮ้ย   " ครัยนะ  นายออกมานะ"   ใครก็ไม่รู้ ไม่มีเท้าด้วย   หรือว่า เป็น......เป็น.....ผี      หันมาแล้ว  หันมาทางฉันด้วย
 " หนูเห็นฉันด้วยหรอ  ช่วยพาไปที่ประตูวิญญาณทีได้มั้ย"  เขาพูดพร้อมกับทำหน้าเศร้าใส่ฉัน
มัน.....อารายการเนี่ย อยู่ ๆฉันเห็นผีๆได้ไ ง งงงง      งง 
 " แล้.....ว.  คุ.....น......ไป ว้าย   ฉันกลัว  "
 " เมื่อกี้ฟ้าผ่า  ใช่มั้ย งั้นหนูก็คงเป็นคนที่ท่านฟรอสเลือกแล้วล่ะ " คน  เอ้ย  ไม่สิ ผีที่ยื่นหน้าฉันพูดขึ้นมา
แต่ท่านฟรอสคือใคร  เนี่ย แล้วทำไมต้องเลือกฉันด้วยล่ะ  งง  @_@ !  แล้วเอาฉันไปทำอะไร  (  ไปประกวดนางงามหรอ)
 " แล้วฉันต้องทำยังไงบ้างละ"   ฉันถาม
 " เธอต้องพาผีไป  ที่ประตุวิญญาณ " ประตูไหน  ฉันยังไม่เห็นเลยนะ
นั้น....ไง   ประตู วิญญาณมันคือประตูที่ห้องนอนฉันเอง  ว้าวสุดยอดไปเลยล่ะ  (  ผีไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คุณคิดนะ เค้าเหมือนเราทุกอย่างแต่แค่ไร้ความรู้สึกก็เท่านั้น)
ฉันลากผีตนนั้นมายังประตูแล้ว  พลักเค้าเข้าไปในนั้น   วุ้   สนุกดีดีดีดีดีดีดี
 ฉันกลายเป็น  คนพิเศษหรอเนี่ย  ฉันเห็นพวกเขาได้แต่  ฉันไม่อยากได้เลยนะ  T_T ( อยากร้องให้จังเลย)แล้วเวลาก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว ( 1 อาทิย์ผ่านไป)) 
พรุ่งนี้ฉันก็ต้องไปโรงเรียนแล้วล่ะสิ  ดีใจจังเลย
ชุดของโรงเรียนฉันเป็นแบบกระโปรงสั้นน้ำเงินลายสก๊อตเลยหัวเข่าขึ้นมาเล็กน้อย  กับเสื้อสีขาวแขนสั้นจ้ำที่เอวใส่เน็กไททีเหมือนกระโปรงเลย     ( =_=" ง่วงนอนแล้ว  เจอกันพรุ่งนี้เช้านะ)
 " คีย์  ตื่นสิ ยัยคีย์    ๐๐   ก๊อก  ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ    ตื่น"  เสียงใครคนนึงดันขึ้นมาหน้าประตุห้องนอนฉัน   เคาะประตูอยู่ได้นะรำคาญ
 " ไม่ ตื่นฉันยังง่วงนอนอยู่เลยนะ "  ฉันพูดเสียงงัวเงียกลับไป  ยังไมได้ลืมตาเลย
 " วันแรกแกจะไปโรงเรียนสายไม่ได้นะ"
หา ไปโรงเรียนหรอ   ตาย!!!!!!  วันแรกด้วย  ฉันรีบตื่นแล้ววิ่งเข้าห้องนอ้ำเพื่ออาบน้ำทันที>>>   15 นาทีต่อมา
 "กว่าจะตื่นนะ " พี่คอร์ดพูดขณะนั่งกินข้าวอยู่ที่โต๊ะอาหาร
 " ตกลงฉันเรียน โรงเรียนอะไรเนี่ยพี่ยังไม่บอกเลยนะ" ตั้งแต่วันที่ฉันมาถึงที่บ้านฉันยังไม่รู้เลยว่าตัวเองจะ
เรียนที่ไหน  สาธุขออย่าให้เป็นโรงเรียนเดียวกะไอพี่เบสเลย
 "  บอกก็ด้าย  งืมๆ  แกเรียนโรงเรียนซานเฟรนต์คอนเวอน "
ทำไมชื่อคุน ๆ  นะ  แต่ทำไมพี่ไม่กินให้เสร็จก่อนพูดเนี่ยกระเด็นใส่หน้าฉันหมดเลย   สกปรกที่สุด ญาติใครมารับด่วย
 "พี่ทำไมชื่อคุ้นๆ ล่ะ  อ๋อ โรงเรียนที่อยู่ตรงข้ามโรงเรียนพี่นะ" เน้ไงก้ยังดีที่ไม่ได้อยู่โรงเรียนเดียวกัน
เอากินเข้าไปสิยัยบ๊อง  นั่งเอ๋ออยู่ได้นะเด๋วก็ไปสายกันพอดีวันนี้พี่มีนัดรวมกลุ่มแต่เช้าด้วย
 " จ้า  ท่านพี่ชาย " ฉันตอบกลับไปพร้อมกับกำลังยัดแฮมเบอเกอร์อันใหญ่เข้าปาก
ฉันเดินมาเข้ามาในโรเงรียน  โรเงรียนนี้เป็นโรงเรียนนานาชาติเลยมีนักเรียนแต่ละชนชาติมาเรียนกันเยอะ  หล่อมากๆๆ
แต่ก็เหมือนกับที่อเมริกานั้นแหละนะ   (  เห็นอยู่เป็นประจำ แต่ฉันก็ไม่ได้ติดใจใครซักเท่าไหร่เลย) 
 พูดไปพูดมายังไม่รู้เลยว่าฉันหน้าตาเป็นยังไง  เอาแบบว่า  ผมยาวๆ ตาโต  จมูกก็งั้นๆ แหละน่า สวนใหญ่มีคนว่าหน้าฉันเหมือนบาบี้
แต่ก็ไม่น่ารักขนาดนั้นหรอก   *_*   ตัวก็สูงพอใช้ได้นะสูงกว่ายัยคนนั้นอีกฉันเหลือบไปดูเด็กผู้หญิง คนหนึ่ง
ฉันเห็นเด็กผู้หญิงคนนึงกำลังเดินมาทางนี้    หน้าตาเธออายุคงประทาณฉันล่ะมั้งเธอเป็นคนน่ารักเลยที่เดียวล่ะแต่เสียดายเตี้ยไปนิด
P_P ฉันสูงนะ 
 " หวาดดี  เธอเรียนห้องไหนนะ"  ฉันถามเธอเมื่อเธอมายืนอยู่หน้าฉัน
 "............................."  ไร้เสียงตอบรับ   นี่หยิ่งนักหรอถามไม่ยอมตอบนะ 
 " นี่   เรียนห้องไหนยะ" ฉันเริ่มทนไม่ไหวแล้วนะ  ตอนนี้ฉันเปลี่ยนมายืนเท้าสะเอวแทน
 " ห้อง 2 "  ตอบแบบหน้าตายมากเลย    Q_Q  หล่อนเอาอารมณืไปไว้ไหนหมดเนี่ย
ว้าว  !  อยู่ห้องเดียวกันเลยนะเนี่ย  ไงเราไปกันเหอะ  ฉันลากเธอคนนั้นออกมาจากหน้าโรเงรียนเดินมายังห้อง5/2
แต่ว่าห้องเรียนอยู่ไหนนะ ฉันลากยัยหน้าตายมาด้วยแต่ไม่ว่ายังไงหน้าเธอก็ยังตายด้านเหมือนเดิม
 นี่  " รู้มั้ยห้องเรียนของเราอยู่ไหน  "  ฉันถามแต่ก็ยังไม่ปล่อยมือเธอ  ( ไม่ใช่เลสเบี้ยนนะ)
 " เธอชื่ออะไรนะ "  สาวน้อยที่ยืนตรงหน้าถามฉัน   ฉันได้แต่ยิ้มแล้วตอบอย่างสง่างาม (  สวยคะ)
  " ชื่อ คีย์  "  
 " เธอล่ะ  "  ฉันก็เลยถามกลับบ้างที่จริงไม่ใช่อยากรู้หรอก  แต่ตอนนี้หน้าตาฉันก็ยังยิ้มอยู่เหมือนเดิม
 " ชื่อน้ำหวาน"  ฉันยื่นมอหน้าน้ำหวานอยู่พักใหญ่เลย  ชื่อน่ารักดีนะ
น้ำหวานทำหน้า  งง   ฉันว่าเธอต้องอยากถามอะไรฉันแน่เลย  และเป็นอย่างนั้นจิงๆ  เมื่อเธอดูหน้าฉันประมาณ  5  นาทีก็ถามว่า
 " เพิ่งย้ายมาหรอ   ทำไมไม่เคยเห็นหน้าเลยล่ะ"  -_-   จะถามทำไมไม่เคยยเห็นหน้าก็แสดงว่าเพิ่งมานะสิยัย  สมองกลับ
ฉันคิดว่าเธอติ้งต๊องกว่าที่ฉันคิดนะ  เฮ้ยไม่น่าเลยเพื่อนคนแรกของฉันทำไมเป็นแบบนี้เนี่ย   ToT  อยากตายแต่ยัยน้ำหวานก็พาฉันมาห้องเรียนได้สำเร็จ
ฉันเลือกที่จะนั่งริมหน้าต่าง   แถวไม่หลังมาก  ฉันกับน้ำหวานคุยกันไปเรื่องๆ  ฉันรู้สึกว่ายัยนี่พูดมากใช่ย่อยเลย  บทสนทนาของเราจบลงเมื่ออาจารย์
ลูกครึ่งคนนึงเดินเข้ามา
 " ซาหวาดดี  นักเรียนทุกคน " อาจารย์ยังเด็กเลยนะ  สวยด้วย ขนาดยัยสมองกลับยังมองตาค้างเลย  ( น้ำหวานนะ) 
วันนี้เราจะไม่มีกานเรียนนะ เพราะว่าเราจะทำความรู้จักกันซะก่อน   อาจารย์เลยเรียกชื่อ ของนักเรียนไปเรื่อยๆ  ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ   ( -_-)
พอมาถึงชื่อฉัน  วรัญญา  "  ค่ะ "  และฉันก็ลุกขึ้นยืนแนะนำตัวต่อหน้าเพื่อนๆ  ทั้งห้อง   ว้าวอายจังเลย  แน่นอนฉันมั่นใจ  (  สวยคะ)
 "  ฉันชื่อเล่นชื่อคีย์นะ  "  ยังไม่ทันที่จะพูดจบ 
 "  คนสวยคับ  ไม่ทราบว่ามีแฟนหรอยัง  "  เสียงไอสัปปะหลาดหลังห้องดังขึ้นมาก่อนที่ฉันจะบอกแนะนำตัวเสร็จ
นี่  นายเซน เธอให้เพื่อนพูดจบก่อนได้มั้ย  อาจารย์คนสวยพูดขึ้น   (  สุดยอดเลยค่ะอาจารย์     ^o^ ) ทันได้ทันเอง
ปัง   + !!!!!!!   ปัง   เสียงประตูเปิดขึ้น     แล้วร่างสูงโปร่งของชายคนหนึ่งก็เดินเข้ามา  แต่ฉันไม่มีอารมณ์จะชมนายตอนนี้หรอกก็ฉันโมโหอยู่นี่นา
 "    นี่นาย  เข้ามานะ หัดเคาะประตูบ้างได้มั้ย"  ฉัน  เริ่มทนไม่ไหวแล้ว  (  จะกลายเป็นนางยักอยู่แล้ว)ฉันตะโกนสุดเสียงเมื่อเห็นหน้าคนที่ยืนอยู่
 "   ---------"  ไม่มีเสียงตอบรับอีกแล้ว      ไอคนบ้า  หน้าตาก็ไม่ดีมาทำเก๊ก อีกคิดว่าชั้นสนหรอ  โธ่เอ้ย  ดีดี้ยังหน้าตาดีกว่านายเลย
 "อ่าว  นักเรียนใหม่เหมือนกันนิเรานะ  เข้ามาในห้องสิ"อาจารย์สุดสวยอย่าไปพูดอย่างนั้นสิคะ  ไม่ต้องให้เค้าเข้ามาเลยฉันบ่นคนเดียวในใจ  ก็ไม่กล้าพูดออกมานิเสียภาพภจนักเรียน
ใหม่หมด
 "  ครับ "  นายคนนั้นพูด  แล้วหันมายิ้มให้ฉัน ยิ้มอะไรของนายเนี่ย  บ้าหรอเปล่า   ประสาทแล้ว   
 "  คีย์  เธอช่วยพาฉันไปทีได้มั้ย   " เสียงอะไรอีกเนี่ย  ฉันหันหลังกลับไปดู
ว้ายยยยยยยยยยยย  *- * ฉันตะโกนด้วยเสียงที่ดังกว่า 100 เดซิเบล   ทุกคนในห้องหันมามองหน้าก่อนจะเริ่มชุบซิบกัน  
 " เธอเป็นใคร  มาที่นี้ทำไม "    ฉันกระซิบถามแบบ งง( หรือว่า   ผีอีกแล้วหรอ) ToTทำไมชีวิตฉันถึงวุ่นแบบนี้
ฉันนึกว่าฉันจะเห็นผีแค่ครั้งนั้นครั้งเดียวแต่ทำไม   เด๋วนี้เห็นบ่อยจังเลยไม่นะ  ฉันเป็นอะไรไปแล้ว  
  "  ได้ฉันจะพาเธอไป " ฉันกระซิบเบา ๆ   ไม่งั้นทุกคนจะว่าบ้ากันหมด
 "  อาจารย์คะหนูขออนุญาตไปเข้าห้องน้ำ "  เวรแล้วแนะนำตัวก็ยังไม่เสร็จเลย  ช่างมันเหอะยังไงฉันก็ไม่มีอารมแล้วล่ะ
 " อืมตามสบาย รีบมาล่ะ  "  เมื่ออาจารย์พูดจบ ก็หันไปเรียกนักเรียนคนต่อมาออกมาแนะนำตัว 
พอฉันเดินมาหน้าห้อง   ฉันหันเข้าไปดู อีตานั้นยิ้มมาทางนี้อีกแล้ว  ( ชิ  คิดว่าคนอย่างฉันจะสนนายหรอ)  <<<  แต่ไม่แน่นะ
ฉันเดินมาหยุดอยุ่ที่ทางเข้าห้องน้ำของชั้นสอง  แต่ฉันไม่รู้นี่นาว่าประตูวิญญาณอยุ่ตรงไหน ก็เป็ฯได้แค่วันเดียวเองจะไปรู้ได้ไงแถมตอนเป็นก็ไม่ได้มีใครบอกอีก
ฉันยืนทำหน้ายุ่งอญุ่ตรงนั้นพักใหญ่เลย   หันซ้ายหันขวาก็ไม่เจอ     เอ๊ะ   นั้นอะไรนะสว่างจังสงสัยใช่แน่เลยตอนนี้ฉันมั้นใจแล้วว่าไอประตูที่มีแสงสว่างโผล่ขึ้นมานั้น
เป็นประตูวิญญาณ   ฉันเลยพาผีตนนั้นไปที่ประตูพร้อมกับให้เธอสงไป ซัพพักเมื่อวิญญาณลงไปประตูก็จะกลายเป็ฯประตูห้องเรียนธรรมดา
 ถ้าไม่ได้เจอกับตัวเองไม่รู้หรอกOoOตอนนี้ฉันก็ยังทำหน้าอึ้งเล็กน้อย   นี่ก็เป็นแค่ครั้งที่  2 เท่านั้นจากนั้นฉันก็รีบวิ่งกลับห้องเรียนทันที 
 ฉันเข้ามานั่งในห้องเรียน  ข้าง ๆ ยัยน้ำหวาน  ฉันนั่งหอบอยู่ก็เล่นวิ่งจากชั้น 2 มาชั้น 5ใครจะไม่หอบกับ้างล่ะ เหนื่อยจะตายกว่าจะหาประตูเจอ
แต่ไอคนที่นั่งข้างฉันนะสิหน้าตายด้าน  ไม่ยอมแสดงอารมใด ๆทั้งสิน
 " นี่หวาน  แกว่าถ้าคนเราเห็นผีแปลกมั้ย" ฉันถามน้ำหวานด้วยอาการที่คิดว่าตัวเองนิ่งสุดแล้ว
 " ทำไมหรอ  อย่าบอกนะว่าแกเป็นพวกมีซิกเซน " ยัยน้ำหวานถามกลับมา  สงสัยคงจะตื่นเต้น (  หน้ายัยนั้นเป็นแบบนี้นะ  Oo*)
 "  ใช่ ฉันเห็น " ฉันทำหน้าเครียดแล้วฉันก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้ยัยนี่ฟัง    เธอเป็นเพื่อนที่ดีมากเลยนะซาบซึ้ง  ToT รับฟังฉันทุกอย่าง
เลยแต่ทำไมต้องทำหน้าอยากตายอย่างนั้นด้วยวันนี้ก็จบลง  ฉันนั่งเรียนเหมือนคนไร้วิญญาณอย่างเบื่อ  ๆ
 นายนั้นก็เอาแต่นั่งจ้องอยู่ได้แถมยังทำหน้าตาเจ้าเล่ห์อีกวันนี้ฉันกลับบ้านโดยที่พี่ชายฉันมารับหน้าโรงเรียน  ฉันจำเป็นต้องไปยืนรอ
กว่าจะมารับนะช้าจิง   ๆ   ไปไหนของพี่เนี่ย  ฉันยืนคิดในใจแล้วอยู่ ๆ  ก็มีเสียงดังขึ้นมาหลังฉันจนทำให้ฉันหันกลับไปดู
 "  หวัดดีเธอคอยครัยอยู่หรอ  " ผู้ชายที่ฉันเซ็งหน้ามากที่สุดถามฉัน  เค้ายืนพิงกำแพงโรงเรียนอีกมือล้วงกระเป๋ากำลังจ้องหน้าฉัน
ไม่รู้จะยุ่งอะไรของนาย  " ฉันคอยพี่  " ตอบกลับไปแบบหวน  ๆ
 " แล้วเราค่อยเจอกัน"
  แท็คพูดก่อนจะหันหลังกลับไป   ทำให้คนอย่างฉันงง แต่ฉันไม่สนหรอกนะฉันหันหลังกลับมาที่เดิม
แต่พอฉันจะหันไปดูนายแท็คเค้าก็หายไปไหนแล้วก็ไม่รู้*-* นายนี่ไปไวจังเลยนะ (ช่างนายสิ  ฉันจะสนใจทำไม) เชอะ
ฉันเริ่มต้นคอยพี่ชายของฉันต่อ  และนั้นไงรถสีดำปิ๊ดปี๋กำลังขับมาทางนี้    ไอพี่บ้าเอ้ยปล่อยให้รอตั้งนานเลยนะ
 " นี่  รีขึ้นรถสิ " พี่ตะโกนออกมาจากรถ  ทำหน้ายังกะหนีใครมานั้นแหละ   p_P
 " เออทำไมมารับช้าจังเลยล่ะ " ฉันถามพี่โดนที่ไม่ได้หันไปดูหน้า แกล้งงอน  นิด ๆนะเผื่อเค้าจะสนใจ
 " ฉันมารับแกได้ก็บุญเท่าไหร่แล้ว "  พี่เริ่มพูดขึ้นมาทำให้ฉันต้องหันกลับไปดู
 OoO หน้าพี่ไปโดนอะไรมานะ แล้วใครทำพี่" ฉันยิงคำถามใส่พี่เป็นชุดเลย  ตอนกำลังจับแผลทีหัวของพี่คอร์สอยู่
อู้ย   >o<  เบา ๆ  หน่อยสิ  เจ็บนะเว้ย คนอารายมือหนัดเป็นบ้าเลย   ( พี่จะบ่นอารายคนอุส่าเป็นห่วงแท้ ๆ ) 
 " ฉันออกจะมือเบานะ " ฉันโต้กลับ  และจากนั้นฉันก็ได้แต่นั้งเงียบ ไม่ยอมพูดตลอดทางก็พี่ฉันนะสิบอกว่าเจ็บปากอย่าพูดมากได้มั้ยพี่ไม่อยากพูดกับฉันแล้ว
............................ ถึงบ้าน  .....................( บ้านฉันกับโรงเรียนอยู่ไกลกันมากเลย)
 " พี่ฉันขอย้ายไปอยุ่คอนโดได้มั้ย  "  ทำหน้าจิงจัง แล้วเกาะแขนพี่เหมือนกับอ้อน
 " แกต้องถามแม่นะ พี่ตัดสินไม่ได้หรอก " พี่ทำหน้าจิงจังกลับใส่ฉันเหมือนกัน  /o_o/ ตอนนี้พี่ใส่แว่นอยู่แล้วพี่ก็เดินขึ้นห้องไป
ฉันจึงรีบวไปที่โทรศัพเพื่อโทรหาแม่  ( ถ้าโทรกับมือถือมันเปลืองตังนะ)ฉันเริ่มกดหายเลขปลายทางทันที
ตู้ด   ตู๊ด    ตู๋ด  ๆ     ๆ    
 " ดีจ้าลูกสาวของแม่  ไหนบอกว่าจะโทรหาแม่ตอนถึงไงแล้วทำไมไม่โทรล่ะ" แม่ทำเสียงน้อยใจ  ใส่ฉัน
 " ขอโทดคะ  แม่หนูมีเรื่องจะพูดกับแม่นะคะ  คือว่า.......หนูอยากย้ายไปอยู่คอนโด" พูดแบบกล้า  ๆ  กลัว ๆ ก็กลัวแม่ไม่ให้ไปนะสิแม่ออกจะหวงลูกสาวจะตาย   ก็สวยขนาดนี้เนี่ยนะ  (  .........ไม่เห็นสวยเลย  ........ผีพูด)
 " จะไปทำไมล่ลูก บ้านเราก็มีนะแล้วไปอยู่คนเดียวได้หรอ"  ฉันเริ่มใจไม่ดีแล้วนะ
 " ได้สิคะ  ลูกแม่โตแล้วนะ" ฉันอ้อนแม่บ้างเผื่อจะใจอ่อนบ้าง( โธ่ แม่หนูโตพอแล้วนะ)
 "  ได้ เรามีคอนโดอยู่นี่   ที่แม่ซื้อไว้ให้คอร์สนะคีย์ก็ไปอยู่ก่อนสิลูกใกล้โรงเรียนด้วย" เสียงแม่ยังดูเป็นห่วงฉันอยู่เลย
 "ค่ะ งั้นเสาร์นี้หนูย้ายไปเลยนะ "  งั้นฉันไม่อยู่ที่นี้แล้วไปอยู่คอนโดคนเดียวสบายกว่าอีก
 " ไงก็ดูแลตัวเองด้วยนะ เด๋วมาจะบอกพีคอร์สให้ก็แล้วกัน"  แม่สั่งก่อนจะตัดบทสนทนาไป
ตื๋ด  ๆ ๆๆๆ  ๐  ๆ     ๆ      ๆ  
วันนี้ฉันเหนื่อยมากเลยรีบขึ้นไปอาบน้ำ     ง่วงนอนจังเลยขอนอนแปบก็แล้วกันนะเด๋วค่อยลงไปกินข้าววันนี้วันแรกเลยไม่ค่อยมีการบ้านสบายเลยนะเนี่ย
   คร๊อกกก    ฟี้    ๆ  ๆ ๆ ๆ     zzzZZZ
  " นี่นาย อย่านะ  บอกแล้วไงว่าอย่า"  ฉันตะโกนบอกไอบ้าที่กำลังจะจูจุ๊บฉัน
ผูชายคนนนั้นตัวสูงโปร่ง  ปากชมพู  ตาคมเข้มเค้าเป็นคนตัวขาว ตาของเค้าบอกถึงการคนหา   แต่ฉันเคยเจอที่ไหนนะเด๋วคุ้นจัง
 " บอกแล้วว่าเด๋วเราเจอกัน เธอจำไมได้หรอ  "  แท็คยังคงกอดฉันอยู่  ^///^  เขินนะ  อย่าสิไอบ้า
 "นายมาอยู่ในห้องฉันทำไม  แล้วนายมาได้ไงเนี่ย" ฉันพยายามแกะแขนของเขาที่รัดตัวฉันออก  แต่แท็คก็กอดฉันแน่นกว่าเดิม
นายแท็คยื่นหน้าเข้ามาให้ใกล้ฉันอีก   และ   จุ๊บ  เค้าหอมแก้มฉัน   ว้าย   นายตายแน่  ๆ ๆ ๆ ๆ   >_< 
 "  ออกไปนะ  " ฉันพลักเค้าออกไป  ห่างตัวฉัน
 " ฉันไมได้ทำอะไรเธอซักหน่อย  ทำมาเป็นโวย  วายไปได้ฉันก็แค่ประทับตราไว้ก่อนจะได้ไม่มีคนมาเอาของฉันไป   "  เค้าพูดออกมาก่อนที่จะหายตัวไป  ฉันที่กำลังยืนเอ๋อ ก็สะดุ้งขึ้น     " นายหายไปไหนนะ"  ฉันตะโกนเรียกนายแท็ค  "  ออกมารับผิดชอบฉันเลยนะ
 โครม พลัก  +_+    โอ้ยเจ็บจังเลย  "  ฉันนอนอยู่บนพื้นเจ็บตัวไปหมดเลย  ก็เมื่อกี้ฉันตกเตียงนะสิ  ว่าแต่..............เมื่อกี้ฉันฝันไปใช่มั้ยแล้วทำไมตานั้นต้องเข้าฝันฉันด้วยล่ะ  โอ้ย  ฉันพยายามเอาร่างตัวเองลุกขึ้นมาบนเตียงแล้วมานั่งคิดถึงเรื่องที่ฝันไปเมื่อกี้นี้  a_a   งง  ยังไงก็ยัง  ง ง  อยู่ดี  ช่างมันเหอะ ก็แค่ฝันแต่ทำไมฉันต้อหน้าแดงด้วยล่ะ   อ้ายยยยยยยยยย     อายจัง  ^O^  >///<  
 ตลอดทั้งอาทิตย์แท็คไม่ได้มาเรียนเห็นอาจารย์บอกว่า เค้ามีธุระต้องไปต่างประเทศฉันก็ไม่ได้สนใจอะไรนิ  ไปนั้นแหละดีแล้วฉันสบายใจที่ไม่ต้องมีใครมารบกวน (ทางสายตา)
....................................................   วันเสาร์  ที่รอคอย  .................................................
 " เอออ   คีย์วันนี้พี่จะไปส่งเราเอง ของนะเตรียมเสร็จยัง " ฉันกำลังนั่งกินข้าวอยู่กับพี่ชายสุดที่รัก
 "เสร็จแล้ว " แต่ของส่วนใหย่แม่บ้านเอาไปไว้ที่คอนโดใฟ้เรียบร้อยแล้วส่วนอื่นที่ฉันต้องพาไปอีกก็พากของใช่เล็กน้อยนะ
 " พี่ให้แม่บ้านไปจัดห้องให้แล้วนะ "  พี่กำลังกินข้าวแล้วหันมาพูดกับฉัน
 " จ้า "  ฉันดีใจจังเลยไม่ต้องตื่นแต่เข้าไปโรงเรียนแล้ว   เย้    -_^
พอเรากินข้าวกันเสร็จพี่ก็พาฉันไปส่งที่คอนโด  ว้าวคอนโดใหญ่จังเลย สบายด้วย
 " เออยังบ๊องแกก็ดูเลตัวเองดีดีนะ  อย่าเที่ยวกัดกับหมาล่ะ " พอดีว่าฉันพาเจ้าดีดี้มาอยุ่ด้วย  เอาไว้คุยด้วย   ( :
พี่ก็พูดงี้อยุ่เรื่อยเลยเค้า   ออกจะเป็นคนน่ารักน่าถนุถนอมนะ !  อิอิ ! 
 " พี่ก็ดูแลตัวเองดีดีก็แล้วกัน  อย่าให้เหมือนวันนั้นอีกล่ะ  กัดกะหมาซะเลอะเลย"  ฉันย้อนหลับไปหน้าตาเฉย
พี่ช่วยฉันดูห้องอยู่พักใหญ่ก็กลับไป  แล้วพี่บอกว่าแม่จะโอนตังเข้าบัญชีให้ แต่ตอนนี้ฉันมีเงินอยู่5000บาทงั้นก็ไม่ต้องไปถอนเงิน
****  ห้องของฉันจะแบ่งเป็นสัดส่วนเอาไว้เดินเข้ามาจะเจอห้องรับแขก เล็ก ๆ มีโซฟาสีครีมตั้งไว้ครบชุด    เดินไปทางขวามือก็เป็นห้องครัวเล็ก ๆ ของฉัน กว้างพอที่จะอยู่กัน3  คนอย่างสบาย ๆเลยล่ะ  แล้วไปทางซ้ายก็จะเป็นห้องนอนข้างในมีเตียงคู่อยู่ 1 เตียงพร้อมกับตู้เสื้อผ้าตอนนี้ก็เป็นที่ใส่เสื้อผ้าฉันเรียบร้อยแล้วล่ะ  ข้างในก็มีห้องน้ำส่วนตัวอยุ่ห้องนึง   (  ช่วยไม่ได้นะบ้านฉันรวย)  ^v^

เย็นวันนี้ฉันก็ออกไปซื้อของเข้าห้อง    (  คนเดียว  ) 
 "  น้องจะรับอะไรเพิ่มมั้ยคะ " พี่พนักงานสาวถาม
 " ไม่แล้วคะ "  ฉันตอบตามมารยาท
ฉันซื้อผัก  ปลา   หมู  ไก่  มาม่า  แล้วก็อีกหลายอย่างเข้ามาไว้ในห้อง แต่ว่าแม่บ้านก็ซื้อไว้ให้เยอะแล้วนิ  ทั้งนมขนมปังโอ้ยเยอะมาก  ๆ  ๆ กะจะให้ฉันกินทั้งปีเลยหรอ   ฉันเดินถือของกลับมาออนโดและจัดกานเอาของเก็บเข้าตู้เย็แล้วก็คิดขึ้นมาได้ว่ายังไม่ได้ไปดูที่ระเบียงเลยฉันเลยเดินออกไปดูข้างนอกบ้าง
   " เฮ้ย "  ฉันพูดอกมาอย่างตกใจ  เมื่อคนที่ยืนอยู่ที่คอนโดตรงข้ามคือ   ...... นายแท็ค 
ฉันตกใจจึงรีบวิ่งเข้ามาข้างในห้อง  
อุส่าคิดว่าจะอยู่ ดีๆ แล้วเชียวดันมาเจอไอบ้านี้อีกนะ     ห้องของแท็คก็อยู่ชั้นเดียวกับฉัน  ฉันอยู่ชั้น 7 แต่โชคดีที่อยู่คนล่ะคอนโดกัน  ซวยยยยยย
 " ดีดี้  มานี่เร็ว  " ฉันเรียกเจ้าดีดี้ที่กำลังนอนหลับให้มาหา
 " บ๊อก  ๆ  ๆ   "  มันพูดอะไรไม่รู้เรื่องเลย  หรือว่า......
ฉันหันหลังไปดูข้าวหลังตัวเอง   "ว้าย     ๆ ๆ ๆ   ๆ    ไปเลยนะ   "  ฉันสะดุ้งเมื่อเห็นบ้างอย่างอยู่ข้าหลังฉัน  นั้นคือเด็กตัวเล็ก ๆ แต่ไม่ใช่คนหรอกนะ เด็กนั้นเป็.......เป็น  ...... ผี 
 " พี่สาว  เพิ่งมาอยุ่ที่นี้หรอคับ "  เด็กผีถามขึ้นมา
 "  ใช่  ฉันเพิ่งมาอยุ่ที่นี้  นายรู้ได้ไงว่าฉันเห็นนาย"  ฉันสงสัยมากเลยกะว่าจะถามผีตัวอื่นอยู่นานแล้ว  แต่ก็ตกใจทุกทีเลยไม่ได้ถาม
 " ก็คนที่สามารถพาพวกเราไปประตูวิญญาณได้  ต้องมีกำไลเงินที่ข้อมือซ้าย"  ฉันเอาข้อมือขึ้นมาดู   แต่.......
 "  ทำไมฉันไม่เห็นล่ะ   ไม่เห็นมีเลย"  ฉีนหมุนข้อมือไปมาแล้วหันไปดูหน้าเด็กผีนั้น
 " พี่ไม่เห็นหรอก  พี่จะเห็นต่อเมื่อส่งดวงวิญญาณครบ  100 ดวง "  อ๋อนี่คือความรู้ใหม่ที่ได้รับอีกแล้วเรา  เด็กนั้นน่ารักมากเลยเป็นเด็กผู้ชายตัวเล็กไม่ได้มีหน้าตาเย็นชาเหมือนผีตัวอื่นเลย   ฉันยังไม่ได้รู้จักนายเลยนะ
 "  นายชื่ออะไรล่ะ  " ฉันถามเด็กนั้นเมื่อเห็นเขาเงียบไปนาน
 " ผมชื่อ  เบบี้ ครับ"  เด็กนั้นตอบกลับมาแล้วยิ้มให้ฉัน     ตอนนี้ฉันเลิกกลัวผีแล้วล่ะ พวกเค้าออกจะน่ารักจะตายไปนะ  @_@
แล้วที่ฉันสง  สัยคือทำไมเบบี้ถึงไม่ได้มาขอช่วยให้ฉันพาเขาไปโลกวิญญาณ  (  ทำไมหล่อนไม่ถามเบบี้ล่ะ แล้วฉันจะรู้มัย)
 "  เออ นี่พี่ถามอะไรหน่อยสิ  ทำไมนายถึงไม่ให้พี่พาไปโลกวิญญาณล่ะ"  ฉันจ่องหน้าเบบี้
 " ก็ผมยังไม่ถึงเวลานิคับ  คนที่ถึงเวลาจะรู้สึกว่าหมดแรง หน้าก็จะไม่แสดงอารมใดๆ ออกมาเลย แล้วดวงตาจะค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีเลือดพร้อมกับมีรอยสักที่ข้อมือแล้วมันจะลามไปเรื่อยๆ  จนทั่วตัว  แต่ถ้าไม่สังเกตุให้ดีพี่ก็จะไม่เห็นหรอก"  ฉันฟังเบบี้พูดพร้อม กับนึกถึงตอนที่เจอผีตัวแรก ว่าแล้วตอนนั้นฉันเห็นอะไรแปลก ๆที่ตัวพวกเค้า  สงสัยอยุ่แล้วเชียวว่าทำไมหน้าตาถึงหน้ากลัวาก็แดงแปลกๆ
หลังจากที่ฉันได้คุยกะเบบี้ ( เจ้าผีเด็กนั้น) ทั้งคืนฉันไม่ได้เป็นอันหลับเลย   มัวแต่คิดถึงเรื่องผีกว่าจะกลับได้ก็ปาไปตี 2กว่าแล้ว   ZzzZZ
...พรุ่งนี้ฉันไม่ต้องไปโรงเรียน  วันอาทิตย์นี่นะฉันเดินไ ปเข้าห้องน้ำอาบน้ำแล้ว  วันนี้ฉันก็คิดที่จะไปเที่ยวห้าง
ฉันใส่เสื้อสีขาว แขนสั้นกับกระโปรงสีชมพูบาน ๆ พอแต่งตัวเสร็จก็เดินไปขึ้นรถที่หน้าปากซอย  นั่งไปวันนี้ไม่ค่อยมีคนเลยรถเลยไม่แน่นนัก  ^o^ ฉันนั่งยิ้มไป
ตลอดทาง  ( ถึงจะไปอยู่อเมริกา 3 ปีฉันก็ยังจำที่นี้ได้ไม่เคบเปลี่ยนแล้วฉันก็ไม่หลงทางแน่)
.........................ถึงแล้ว  เดอะมอล์...........
 ฉันเดินไปเรื่อย  ฉันจะทำอะไรดีนะ 
 " หวัดีคับ " เสียงนุ่ม ๆดูเป็นผู้ใหญ่ของใครคนนึงทักฉัน  
ไม่รอช้าที่จะหันกลับไปดู  (- -  )  (   - - )
 " นาย  ......." ไม่มีคำถูดหลุดไปมากกว่านั้นฉันได้แต่ทำหน้าเอ๋อ
 " มาเที่ยวคนเดียวหรอ งั้นไปดูหนังด้วยกัน "   ใครอยากดูยะ
ไม่ทันที่ฉันจะตั้งตัว แท็คก็เดินเข้ามาลากคอฉันไปยังโรงหนังชั้น  5   " ปล่อยนะ  นายปีศาท"  ฉันแหกปากร้องลั้นห้าง  อายก็อายนะ แต่จะให้ทำไงได้ล่ะ
เค้าพาฉันมาซื้อตัวแต่มือก็ยังกอดคอฉันไว้  นายปีศาทลากฉันเข้ามานั่งดูนังด้วย  (  นายบ้าไปแล้ว )เค้าต้องการอะไรกันแน่ฉันอยากร้องจิงๆ
 " นี่นาย กะจะไม่พูโกันเลยใช่มั้ย  อยู่ ๆ ก็ลากฉันเข้ามาในนี้เนี่ยนะ " ฉันรีบถามเมื่อเรานั่ง
 " ................................."  เงียบ
 " ฉันถามนาย"  ฉันตะโกนใส่หู
 " เหงา " เค้าตอบคำเดียว แต่ทำให้ฉันเงียบได้เลย
 " แล้วนายไม่มีแฟนหรอ "
 " กำลังจะหา  ทำไม" แท็คพูดแต่ไม่ได้มองหน้าสาวน้อยที่นั้งข้างเขาเลย
.......... น่าอย่างนายเนี่ยนะจะมีแฟน เมื่อกี้ฉันก็ถามดูเล่น ๆอย่างนั้นแหละเชอะ ไม่มีใครสนนายหรอก     ฉันนั้งคิดไปเพลิน ๆ
หนังเริ่มแล้ว   เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ฉันยอากดูนิ  ( รู้ใจจังเลยนะนายปีศาส<<<<  รู้ได้ไง)
 " นาย  เรื่องนี้สนุกมากเลยฉันชอบ"
 " นี่นาย"
 " ครอกกกกกกก  ZZzzz" ว้ายอีตาบ้า
 " หลับหรอ " ไม่เห็นหรือไงถามได้
 " ถ้านายไม่ตื่นฉันจะไปล้วนะ " ฉันโมโหสุด  ๆ  ชวนมาดูแต่นายนั้นก็ไม่ดู
ฉันเลยคิดจะหนีเค้าออกมา  ย่องเบา ๆ  แล้วออกมาเลยดีกว่าฉันลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกมา   แต่เอ๊ะทำไมมันเหมือนมีอะไร
 " เฮ้ย นาย  ปล่อยนะ "
ว้าย  -*-  เค้าดึงฉันลงไปแล้ว  แล้ว  ๆ ๆ   ฉันก็ไปอยู่บนตักนายปีศาสนั้น   *////*