ขอเว้นไว้เพียงเพราะรัก

ขอเว้นไว้เพียงเพราะรักเธอ

เรื่องราวของเด็กสาวผู้เชื่อมั่นในการแก้แค้น ซึ่งเค้าเป็นนักเรียนคนใหม่ของชั้นม.4 ห้อง 7 มาถึงวันแรกก็ไปสร้างความแค้นใจไว้กับชินจังรุ่นพี่สุดฮิตของโรงเรียน  เพราะชินจังทำให้เค้าโนบังคับว่ามาสายแต่ต่อมาชินจังได้แกล้งให้เค้าเข้าชมรมฟุตบอลซึ่งไม่เคยมีเด็กผู้หญิงคนไหนเข้าเลย

 ตอนที่1.. เด็กผู้หญิงคนหนึ่งพยายามวิ่งและก็วิ่ง ให้ทันเข้าประตูโรงเรียนก่อนที่มันจะปิด ขาก็วิ่ง ตาก็จ้องดูเข็มนาฬิกาที่กำลังเดินอย่างช้าๆ แต่ใจก็ลุ้นอยู่ไม่น้อยไม่อยากให้มันหยุดเดิน วิ่งมาถึงหน้าประตูกำลังจะก้าวเข้าไป ก็มีเด็กผู้ชายคนหนึ่งวิ่งมาชนอย่างจัง

                โอ้ย.....เค้าลงไปบนพื้น

                โทษที ...โทษนะ เด็กผู้ชายคนั้นหันมาดูแต่เข้าพูดเพียงแค่โทษเฉยๆไม่ได้เข้ามาช่วยเลยมัวแต่รีบเข้าไปในโรงเรียน ระหว่างที่เค้าวิ่งไปสมุดก็เกิดตกลงจากมือโดยที่เจ้าของไม่รู้ตัว เค้าจึงรีบลุกขึ้นและเดินไปหยิบสมุดว่าดู มีชื่อที่หน้าปกสมุดว่า มาริโอ ชิน นักเรียนชั้นม.5/10

                ไอ้คนใจดำ...คอยดูเถอะนายได้พบกับความหายนะแน่ เค้าถือสมุดในมือกำจนสมุดม้วนเข้าหากันแต่จู่ๆนาฬิกาก็ดังขึ้น

                8.00 น. เฮ้ยสายแล้ว วันแรกของการเข้ามาเรียนที่นี้ก็ดูเหมือนว่ามันจะมีอะไรไม่ค่อยดี ต้องโดนบันทึกว่ามาสาย

                เออ..นี้เธอจะเข้าไหมโรงเรียนนะจะปิดแล้นะจ๊ะยังพูดไม่จบอาจารย์ฝ่ายปกครองก็โผล่มาจนได้ แต่ก็ยังมีอีกคนที่มาสายเหมือนกันเป็นเด็กผู้หญิงซะด้วยท่าทางแสบไม่น้อยกว่าฉันเลย

                เธอสองคนมานี้ซิ ว่าเหตุผลมาอัญชลี อาจารย์หันไปพูดกับเด็กผู้หญิงคนนั้น แต่เธอกลับเอามือมาสะกิดเค้าให้ช่วยพูด ทีแรกเค้าก็งงๆเพราะไม่เคยรู้จักเค้ามาก่อนแต่พอมองดูเธอแล้วเหมือนกับจะร้องไห้ ฉันเลยเป็นไงเป็นกัน ช่วยก็ช่วยเผื่อว่าเราพึ่งเขาได้

หนูผิดเองค่ะ อาจารย์เธอชื่ออะไร ...อัญชลีมาสายก็เพราะหนูเองค่ะ เค้าออกรับแทน

เธอว่าอะไรนะ อาจารย์หันมาหาเค้าด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจและหันไปมองที่เธออีกครั้ง

                งั้นพวกเธอลงชื่อแล้วรีบไปเข้าห้องเรียน นี่อัญชลีฝากเพื่อนใหม่ด้วยนะจ๊ะ เข้าอยู่ห้องเรียนกับเธอ...เออเขียนเสร็จแล้วก็ฝากชินไปไว้ที่ห้องครูล่ะกัน.. โล่งอกไปทีอาจารย์แค่ให้เราลงชื่อเฉยๆไม่ได้ทำโทษอะไร

                เธอชื่อ ...เค้าหันมาถามเค้าด้วยใบหน้าที่ท่าด้วยรอยยิ้มอย่างมีความสุข หน้าตาของเธอน่ารักมากแต่ต่างกับไอ้คนใจดำ ที่ไม่รู้ว่าเรียนอยู่ในโรงเรียนนี้ได้ยังไง

                สุดที่รักพลอยมณี ชื่อเธอน่ารักจัง สุดที่รักเราชื่อ ข้าวฟาง เธอล่ะชื่ออะไร

                อ๋อ ฉันชื่อเค้ก

                หรอน่ากินจัง..น่ารักด้วย ข้าวฟางพูดว่าเค้กน่ารัก เค้กถึงกับหน้าแดงเพราะไม่เคยมีใครชมแบบนี้มาก่อน หลังจากที่ทำความรู้จักกันดีแล้ว ข้างฟางก็พาเค้กไปที่ห้องเรียน แต่ก่อนถึงห้องเรียน ข้าวฟางก็ไปเจอกับเด็กผู้ชายคนหนึ่ง ท่าทางหน้าตาคุ้นมาก เฮ่ย..นายคนเมื่อเช้านี้ เค้กคิดในใจ ตาก็จ้องไปที่ชินจังอย่างเอาจริงเอาจัง เค้าเป็นคนสนิทกับอาจารย์ปกครองมาก แต่วันนี้เค้ามาสาย ทำไมไม่โดนอาจารย์ว่า เค้าหันมามองที่สมุดบันทึกมาสายประจำวัน ที่ข้าวฟางฝากไว้

                มาริโอ ชิน ม.5/10 เรียบร้อยคราวนี้แหละนายไม่รอดแน่ เค้กเขียนชื่อชินจังลงไปในสมุดอีกคน เพิ่มเป็นสามคนกับสมาชิกที่มาสาย เมื่อข้าวฟางเอาสมุดไปให้ชินจังแล้ว เราสองคนก็ไปที่ห้องเรียน เพื่อนๆในห้องต้อนรับและเป็นมิตรอย่างดี ทุกๆคนมีรอยยิ้มที่สดใสและจริงใจ ทำให้เค้กคิดถึงเพื่อนๆที่อยู่โรงเรียนเดิมเอามากๆ แต่พอได้มาอยู่ที่นี้ก็หายคิดถึงไปได้เยอะเลย และที่สำคัญได้ผ่านเหตุการณ์ที่สนุกไม่เคยโดนมาก่อนกับเพื่อนรักอย่างข้าวฟาง ที่มีนิสัยเหมือนกัน ชอบอะไรที่คล้ายๆกัน แต่ที่ข้าวฟางไม่ชอบก็คือการแก้แคนนั้นเอง ข้าวฟางเป็นเพื่อนที่ดีมาก พาเค้กไปดูชมรมต่างๆที่โรงเรียนจัดขึ้นและเมื่อถึงเวลาเลิกเรียนข้าวฟางก็พาเค้กไปดูเธอชอบกีฬา ข้าวฟางเป็นนักกีฬาวอลเลย์บอลของโรงเรียน แต่เมื่อไปถึงสนามซ้อม ก็มีนักกีฬาที่เค้าเลิกเรียนก่อน มาเตรียมตัวก่อนแล้ว เค้กจึงไปนั่งรอที่ม้านั่งสนามดูเค้าซ้อมอย่างเอาจริงเอาจัง แต่เค้กไม่ชอบกีฬาแบบนี้หรอก  อย่างเค้กต้องเป็นพวกยูโด คาราเต้ เทควันโด้ กีฬาที่ใช้กำลังและศิลปะการป้องกันตัวและการใช้สมาธิในการเล่นเป็นสำคัญ เค้กนั่งรอข้าวฟางก็คิดอะไรมากมายจนข้าวฟางออกมาจากห้องแต่ตัว เธอเดินตรงมาที่เค้ก แต่มีชินจังตามมาด้วยในใบหน้าที่มีอะไรแอบแฝงอยู่  นี้เธอนะ..ชินจังตะโกน โดยที่หันมาทางเค้ก จนเค้กตกใจรีบลุกจากม้านั่งเดินไปจากตรงนั้น นี่เป็นความคิดที่เค้กคิดไว้ในใจอย่างวกวน แต่เค้กก็ยังนั่งบนม้านั่งเหมือนเดิม

                พี่ชินจังมีอะไรกับเค้กหรือเปล่าค่ะ ข้าวฟางเพื่อนที่แสนดี เข้าไปพูดคุยกับชินจังแทนเค้กที่เอาแต่นั่งจ้องไม่ละสายตา ข้าวฟางรู้ว่าเค้กโกรธชินจังมากเรื่องเมื่อเช้านี้ แล้วก็รู้แล้วว่าเค้กได้ทำอะไรไว้กับชินจัง  อ๋อ..เปล่าหรอกไม่มีอะไรก็แจะมาเตือนคนแถวนี้เองว่าให้ระวังตัวหน่อยก็แล้วกัน

                เออ..คนแถวนี้ก็ระวังตัวอยู่เสมอไม่เหมือนใครบางคนที่ใช้เส้นเอาตัวรอด เค้าเรียกว่าขี้ขลาดละมั้ง

                นี่เธอว่าฉันหรอ ชิงจังเริ่มโมโห

                เปล่า...สักหน่อยฉันไม่ได้ว่านายก็แค่ว่าคนขี้ขลาดไม่ใช่นายชินจังสักหน่อย จริงไหมข้าวฟางเค้กหันไปพูดกับข้าวฟางแต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับมา เค้กกลัวจะเสียหน้าจึงขยิบตาส่งสัญญาณให้กับข้าวฟางเพื่อช่วยพูดบ้าง

                อ๋อ ..ใช่ค่ะพี่ชินจัง เค้กไม้ได้ว่าพี่ แค่ว่าคนเมื่อเช้านี้ ..เฮ่ยไม่ใช่ ใครก็ไม่รู้ข้าวฟางก็ไมรู้จัก

                คราวนี้เค้กรอดตัวไป ได้อย่างสบายเพราะ มีเพื่อนดีอย่างข้าวฟางช่วยพูดเค้กมองไปที่หน้าของชินจังตอนนี้ใบหน้าของเค้าเหมือนไก่ต้มก็ว่าได้ ยืนแข็งเหมือนตอไม้พูดอะไรไม่ออกสงสัยคงเจ็บใจน่าดู

                เออ...ว่าแต่เธอมีชมรมหรือยังละ ถามถึงเรื่องชมรมสำหรับเด็กใหม่

                ยัง...ทำไมจะเอาฉันเข้าชมรมนายหรอไม่ทราบ

ก็ไม่รู้เหมือนกัน เป็นคำตอบสั้นๆ ที่ออกมาจากปาก ของชินจัง ตอนนั้นไม่รู้ว่าใจมันเป็นอะไรเต้นแปลกๆ เหมือนกับจะมีสัญญาณบอกเตือนว่าอย่าเข้าใกล้นายคนนี้เหมือนกับเค้าเป็นตัวอันตราย ก่อนชินจังเดินจากไปเค้าได้ทิ้งรอยยิ้มปริศนาไว้ให้ทายเล่นๆที่มันค้างมาใจเค้กมาเกือบครึ่งตอนคือ ก่อนที่จะหลับไปในชั่วไม่กี่วินาที คงเหนื่อยกับการนั่งดูข้าวฟางซ้อมกีฬาและการเรียนในวันนี้หลังจากกลับจาโรงเรียนแยกกันกับข้าวฟาง พอมาถึงบ้านก็อาบน้ำ... กินข้าวแล้วก็ขึ้นนอนโดยเร็ว จนเผอหลับไปและฝันถึงชินจังที่ไล่ตัวเค้าเหมือนกำลังว่าจะทำอะไรบางอย่าง

อย่า...ช่วยด้วย...อย่าเข้ามานะ เสียงเค้กตะโกนสั่นบ้านจนทำให้พ่อกับแม่รีบตื่นขึ้นมาและวิ่งไปห้องของเค้ก

เค้กๆลูกเป็นไร เค้กเปิดประตูให้พ่อหน่อยสิลูก พ่อกับแม่ดูเหมือนจะตกใจสุดขีดที่เห็นลูกร้องสั่นบ้านกลัวเป็นอะไรไป

ค่ะ ... แม่เค้กไม่เป็นอะไรก็แค่ฝันเอง แม่กับพ่อไปนอนเถอะค่ะ เค้กพูดให้พ่อกับแม่สบายใจ

จ๊ะ...ไม่เป็นอะไรจริงๆนะลูก แม่ถามอีกครั้ง

อือ เค้กไม่เป็นอะไรจริงๆ หลังจากที่พ่อกับแม่กลับเข้าไปในห้องนอนแล้ว เค้กก็ทิ้งตัวลงนอนแต่ใจก็ยังกังวนอยู่เกี่ยวกับความฝัน ฝันถึงชินจังซะด้วยงานนี้คงมีเรื่องสนุกๆสำหรับวันใหม่แน่ๆ คิดไปคิดมาก็หลับอีกจนถึงรุ่งเช้าของวันใหม่

ไปก่อนนะแม่ , พ่อ ทำงานให้สนุกค่ะ

จ้าลูกก็เหมือนกันนะ เรียนดีๆล่ะ แล้วก็เลิกอ่านได้แล้วหนังสือการแก้แค้นอะไรของลูกน่ะ

คะ...หนูเข้าใจแล้วไม่ต้องย้ำก็ได้

เออ..เดี๋ยวก่อนลูก เย็นนี้อย่าลืมพาเพื่อนไปบ้านเรานะ แม่จะทำขนมให้กิน ดีไหมจ๊ะ

 OK คะหนูจะไม่ยอมให้ข้าวฟางพลาดงานนี้แน่

ไปก่อนนะ

บาย แม่ ... เค้กยืนโบกมือให้แม่อยู่หน้าโรงเรียน โดยไม่นึกว่าจะมีใครบางคนยืนดูเหตุการณ์อยู่ข้างหลังพุ่มไม้แล้วค่อยๆเดินออกมาสะกิดไหล่ของเค้ก แต่เค้กนึกว่าเป็นมือของข้าวฟาง เค้กเลยเอามือไปจับแน่นเชียวแล้วค่อยๆหันมา

นี่ข้าวฟางอย่ามาหลอกฉันให้ยากเลย แค่นิ้วเธอสะกิดก็รู้แล้ว ว่าเป็นยัยข้าวฟางคนเก่ง

เค้ก..ทางนี้ไปยืนทำอะไรอยู่ตรงนั้นมานี้ซิ เสียงข้าวฟางตะโกนมาแต่ไกลไม่ใช่อยู่ข้างหลัง และแน่ใจว่าคนที่จับมือไว้และยืนอยู่ข้างหลังไม่ใช่ข้าวฟางแต่เป็นใครล่ะ เค้กรีบหันไปดูด้านหลัง เห็นชอนจังยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่และคงจะพอใจมากที่ทำให้เค้กเข้าใจผิด

เฮ่ย..นายชินจังมาทำอะไรตรงนี้ มาตั้งแต่เมื่อไร เค้กตกใจจนลืมปล่อยมือที่จับมือของชินจังอยู่

ก็มาตั้งแต่เธอยืนอยู่คนเดียวไง

หรอ..นี้แน่ เค้กใช้มืออีกช้างไปชกที่ไหล่ของชินจังแล้วยังโวยวายอีกว่า นายกล้าจับมือฉันเหรอนายชินจัง ตายแน่คราวนี้เค้กปล่อยหมัดเข้าเบ้าตาของชินจังเต็มๆ

โอ้ย...ชกฉันทำไมก็เธอจับมือฉันนี่ จะให้ปล่อยได้ไงมองดูซิ... เค้กรีบหันมองดูตามที่ชินจังบอก มันใช่จริงๆ ตัวเองจับมือเค้าอย่างแน่นไม่ยอมให้นิ้วได้หายใจเลย

เฮ้ย..จริงด้วย เค้กรีบสะบัดมือออก แล้วจ้องไปที่หน้าของชินจัง ในใจตอนนั้นอยากจะอัดชินจังให้หายแค้น แต่ด้วยความที่แม่สอนไว้ให้ใช้สมองมากกว่าใช้กำลังจึงรับวิ่งออกจากตรงนั้นไปหาข้าวฟาง ที่ยืนคอยอยู่ตรงม้านั่งหน้าอาคารเรียน

ไอ้ชินจัง..นายจำไว้ ไม่ตายดีแน่ ฉันจะต้องแก้แค้นให้หายให้ได้จะอัดนายให้..จำไปจนตาย เค้กเดินไปก็บ่นไปด้วยระบายความรู้สึกที่มีต่อชินจัง

โธ่..นายชินจังคิดว่าตัวเองหล่อนักรึไง ก็แค่ลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น ทำเป็นจะมาเปรียบกับเรา ลูกไทยแท้ แต่เอ้ะ..เราเป็นอะไรไปทำไมต้องหนักใจเรื่องนายชินจังด้วย เซ็ง

เค้กๆเธอเป็นอะไร เรียนคณิตมันเครียดขนาดนี้เชียวหรอ ข้าวฟางขย่ำตัวเค้กให้ได้สติกลับมาที่เอาแต่นั่งบ่นอะไรพรึมพรำกับตัวเอง

มีอะไรข้าวฟางเธอพูดอะไร ฉันไม่ได้ฟังขอโทษทีนะ ที่ฉันทำให้เธอตกใจ

เป็นอะไรนั่งเม่ออยู่นั่นแหละ อาจารย์เรียกชื่อเธอตั้งหลายทีแล้วนะ

อ้าวเหรอ ก็แค่เซ็งนะ ไม่รู้ว่าฉันจะเข้าชมรมอะไรดี เธอช่วยฉันเลือกหน่อยซิ เค้กขอความช่วยเหลือจากข้าวฟาง ที่ตัวเองนั่งคิดเท่าไรก็เลือกว่าจะเข้าชมรมไหน เพราะแต่ละชมรมมีแต่ที่ชอบทั้งนั้นนอกจากชมรมฟุตบอล ซึ่งมีหัวหน้าชมรมชื่อ มาริโอ้ ชิน

ว่าไรละข้าวฟางจะทำยังไงดีมีแต่อันที่ชอบทั้งนั้นเลย ช่วยคิดหน่อยสิ มองหน้าฉันทำไม ให้คิดไม่ใช่ให้มองหน้า

เอ๊ะ..เค้กก็พี่ชินจังบอกฉันแล้วว่าเธอเข้าชมรมฟุตบอลไม่ใช่เหรอ แล้วเธอจะต้องเลือกอีกทำไมเล่า..เรียนเถอะเดียวไม่รู้เรื่อง

อะไรนะ..นายชินจังอีกแล้วหรอ เค้กกระซิบในลำคอเบาๆก่อนหันไปยิ้มกับข้าวฟาง แต่ในใจมันลุกเป็นไฟจะไหม้ใจหมดแล้ว

ไม่จริงใช่ไหมนายชินจัง  บอกฉันมาซิ เค้ก เดนเข้าไปจับคอเสื้อชินจังกระชากอย่างแรงด้วยความโกรธที่ชินจังแกล้งให้เข้าชมรมด้วย แต่ด้วยความที่ชินจังเป็นรุ่นพี่สุดฮิตเป็นที่ชื่นชอบของสาวๆ ถ้าทำอะไรลงกลัวโดนสาวๆ มาว่าได้และความที่เป็นนักเรียนใหม่ด้วยยิ่งทำอะไรได้ไม่มาก

นี่..นายชินจัง จะไปไหนไม่ได้ มาคุยกันให้รู้เรื่องก่อนเค้กวิ่งตามชินจังที่จะเดินหนีไป

 อย่ามายุ่งได้ไหม.. เออนี่เธอได้เวลาซ้อมแล้วนะ ไปตรงเวลาด้วยละ ชิยจังหยุดเดินและหันมาพูดกับเค้ก

นายว่าไรนะ  เค้กไม่เข้าใจ

อ้าวก็ฉันบอกให้เธอไปซ้อมฟุตบอลไง ได้ยินแล้วใช่ไหมว่าไปซ้อมบอลที่สนาม  ชินจังยื่นหน้าเข้าไปพูดกับเค้ก

ซ้อมทำไม..ฉันไม่ได้อยู่ชมรมนายชักหน่อย อย่ามามั่ว  เค้กไม่เชื่อที่ชินจังพูด

ไม่เชื่อใช่ไหม..งั้นมานี่ ชินจังจับมือเค้ก

นี่นายจะพาฉันไปไหน ..ปล่อยนะ เค้กตกใจมากที่ชินจังจับมือ เค้ารีบสะบัดมือออกมาแต่ชินจังจับแน่นไม่ยอมปล่อย เดินตรงไปยังชมรม ตลอดทางที่เดินก็มีสาวๆส่งยิ้มให้กับชินจัง แต่ตรงข้ามกัน เมื่อเห็นหน้าเด็กผู้หญิงเดินมากับเค้กก็กลายเป็นอารมณ์ไม่ดีซะงั้น

พี่ชินจังใครหรอค่ะ เด็กผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งเข้ามาขวางชิงจังแล้วชี้ไปทางพี่พลอย

อ๋อ..ยัยคนนี้หรอ ชินจังไปที่เค้ก แล้วอยากตอบว่าสมาชิกคนใหม่ของชมรม แต่ก็กลัวสาวๆจะชวนเค้าไปที่อื่น จึงนึกสนุกแกล้งยัยตัวแสบเล่นๆ จึงบอกไปว่า เค้าเป็นแฟนพี่เอง เค้าชื่อเค้ก เป็นเด็กใหม่และเป็นสมาชิกชมรมของพี่

อะไรนะ..แฟนพี่ชินจัง ไม่จริงใช่ไหมค่ะ บอกพวกเราซิว่าไม่จริง สาวๆที่อยู่ตรงนั้นไม่พอใจ และไม่เชื่อว่าเค้กเป็นแฟนพี่ชินจัง ต่างก็เข้าไปเซ้าซี้เอาความจริงกับชินจังจนเค้ารู้สึกรำคาญจึงหาทางแก้ไขโดยเร็วก่อนที่ความจริงจะเปิดเผย

เอาละครับ..พวกน้องไม่เชื่อใช่ไหม

ใช่ค่ะ  สาวๆตอบพร้อมกัน

ถ้าอย่างนั้นก็ลองถามเค้กดูซิ  จริงไหมเค้ก ?

เค้กตอบด้วยความงุนงงเป็นที่สุด เพราะไม่รู้ว่าชินจังถามอะไร มัวแต่ยืนหันหลังให้ แต่มือของเค้าทั้งสองยังจับกับแน่น ตัวเองคงคิดว่าเป็นแฟนกันจริงๆมั้ง คิดได้ไงเนี้ย ไม่น่าเชื่อ

ขอตัวก่อนนะครับน้องๆ...บาย ชินจังโปกมือและยิ้มให้กับสาวๆที่ยืนอึ้งและตะลึงกับคำตอบที่ได้ยิน คราวนี้ละชินจังคงไม่มีใครมาวุ่นวายกับเค้าอีก และข่าวเรื่องเค้ากับเค้กคงจะถูกกระจายไปทั่วโรงเรียน ไม่ช้าก็เร็ว

นี่นาย... เมื่อกี๊นายถามอะไรฉันหรอ

เปล่า...ไม่มีอะไรซักหน่อย ชินจังยิ้มและเอามือไปลูบหัวของเค้กอย่างทะนุถนอม จนเค้กไม่พอใจ หันไปมองหน้าชินจัง แล้วทำหน้าตาดุใส่

ช่างมันเถอะ...นายไม่บอกก็ไม่เป็นไร ฉันไม่สนหรอก..เชอะ  นี่นายปล่อยมือฉันได้แล้ว เค้กก้มไปดูที่มือของตนเอง

ไม่ปล่อย..อยากจับแล้วใครจะทำอะไร มือเล็กดีนะ ยาวๆเล็กๆ น่ารักไม่เบา ชินจังบรรยายนิ้วมือของเค้ก จนทำเอาเจ้ามือเขินไปตามๆกัน

ไม่ต้องมาพูด..ปล่อยได้แล้ว เค้กสะบัดมืออก ชินจังจึงปล่อย

เฮ่ย...คนเราเนี่ยน่าไม่รู้จักคิด ตอบซะหน้าด้านๆเชียว

นี่นายว่าฉันหรอ..ว่าฉันหน้าด้านได้ไง ฮะ...บอกมาซิ เค้กผลักอกชินจัง

อ้าวก็อยู่กันแค่สองคน ไม่ว่าเธอแล้วฉันจะว่าใครล่ะ ชินจังแลบลิ้นใส่เค้ก

ไอ้ชิน...จัง..นายมันน่า เค้กไม่กล้าพูดเพราะมีสมาชิกชมรมเค้านั่งจ้องมาที่ชินจังอยู่เต็มเลย

เอาล่ะทุกคนมารวมตัวกัน ตรงนี้เร็ว... ชินจังเรียกสมาชิกมารวมตัวกันที่ข้างสนามฟุตบอลโดยมีเค้กยืนอยู่

มีอะไรกับพวกเราครับพี่ชินจัง

มีอยู่แล้ว...เห็นใครที่ยืนแปลกๆ ตาละห้อยไหม

ใครว่ะ..ไอ้ชิน ถ้ามึงจะพูดก็พูดให้จบหน่อยซิวะ ข้าขี้เกียจฟัง บอยเพื่อนชินจังไม่พอใจที่เค้ามัวแต่ลีลาท้าทายอยู่นั้นแหละ

ใจเย็นสิว่ะไอ้บอย โน้นไง สมาชิกคนใหม่ของเรา ชินจังชี้ไปที่เค้กโดยอีกมือหนึ่งของเค้ากำลังโยนลูกฟุตบอลไปให้เค้ก

ว้าว...ใครวะไอ้ชินน่ารักซะด้วย บอยเข้าไปกระซิบถามชินจังเมื่อเห็นเค้ก ดูท่าทางบอยจะสนใจ เค้กไม่น้อยกว่าสมาชิกหลายคนที่เอาแต่จ้องดูเด็กผู้หญิงตาเป็นมัน

มองอะไรพวกนาย..ไม่เคยเห็นคนหรือไง เค้กทนไหวที่พวกหนุ่มๆมองเข้า จึงทำเหมือนจะโยนลูกฟุตบอลใส่

อุย...ดุซะด้วยบอยชอบ บอยทำท่าจะเดินเข้าไปหาเค้ก แต่เธอโยนลูกฟุตบอลใส่หน้าบอยเต็มแรงเสีองดัง... ตุบ...

ใครไม่อยากเจ็บตัว..อย่ามายุ่งกับฉันเข้าใจไหม..เงียบเข้าใจไหม เค้กเริ่มโมโหและไม่พอใจมากที่ชินจังไม่ห้ามเพื่อนเลย ปล่อยให้เค้าแซวอยู่ได้ เค้กเริ่มขึ้นเสียง จนทำให้หนุ่มๆเคารพ และเกรงกลัวเค้กเป็นพิเศษกว่ากลัวหัวหน้าชมรมอย่างชินจัง ( จอมเท่ )

เข้าชมรมวันแรกของเค้ก ก็สร้างความเป็นใหญ่แทนที่ชินจัง จนชินจังไม่พอใจที่เห็นท่าทางของเค้กมาแย้งตำแหน่งและอำนาจหน้าที่ของเค้าจึงเรียกสมาชิกมารวมตัวกันอีกครั้ง แต่ก็โดนเค้กขัดไม่ให้มา ให้ซ้อมต่อไป ชินจังไม่ยอมจะต้องให้มารวมตัวกันให้ได้ สลับกันไป สลับกันมา จนทำให้พวกที่ซ้อมอยู่นั้นไม่พอใจแยกย้ายกันกลับ  แต่เค้า 2 คน ไม่รู้ว่าทุกคนกลับหมดแล้ว ยังยืนทะเลาะกันที่ข้างสนาม

ไม่ให้มา...นายจะทำไม  เค้าหันหน้าเข้าหาชินจัง

ฉันบอกให้มา... เธอจำทำไม  ชินจังยื่นหน้าไปใกล้ๆหน้าเค้ก

เอะ...ก็บอกมาไม่ให้มาไง

ได้ฉันเป็นหัวหน้าทีมใครขัดคำสั่งโดนทำโทษ ชินจังรีบหันไปดูสมาชิก แต่ก็ไม่มีใครอยู่แล้วยังเหลือแต่บอยและเพื่อนรักอีกคนหนึ่ง นั่งมองดู พวกเขาทะเลาะกัน

อ้าวหยุดทำไมละ..ทะเลาะกันสิ กำลังสนุกเลย

ใช่ๆ แกสองคนเนี่ย เป็นคู่ที่เหมาะสมที่สุดว่ะ บอยเห็นด้วยกับแบงค์ ฝาแฝดของเขาที่เอาแต่นั่งอ่านหนังสือแต่หูกำลังฟังชินจังกับเค้กทะเลาะกัน

หรอครับคุณบอย...ผมกับเค้กเหมาะสมกันใช่ไหม..เออก็ใช่ซิว่ะ ข้ากับเค้กเป็นแฟนกันโว้ย ชินจังเดินเข้าไปหาเค้กจับมือเค้กมาไว้ที่กลางอก และสารภาพรักกับเค้กต่อหน้าเพื่อนๆอย่างเปิดอก ฝาแฝดบอยและแบงค์รีบหันหน้ามองกันและรีบหันไปทางชินจังกับเค้กอย่างตื่นเต้น

จริงหรอว่ะ ฝาแฝดพูดพร้อมๆกัน

ก็...ไม่จริงนายอย่ามั่วดิ ฉันกับนายไม่มีวันเป็นแฟนกัน รู้ไว้ด้วยไอ้ชินจัง จอมแก่น เค้กหมั่นไส้ที่ถูกชินจังว่าอยู่ฝ่ายเดียว คราวนี้เอาคืนบ้าง เค้กเอาน้ำแข็งยัดเข้าไปในปากของชินจังแล้วใช้มือปิดไว้ ดึงมือที่ชินจังจับไว้ออกจากอก ไปลูบหัวชินจังเหมือนตอนที่เธอโดนทำ ตอนนั้นเค้กยิ้มอย่างผู้มีชัยชนะอีกครั้งและคงคิดว่าชินจังคงไม่เล่นด้วยแน่ๆ

ยัยตัวแสบ..ฝากไว้ก่อนเถอะโธ่โว้ย

เป็นไงบ้างว่ะไอ้ชินจัง  บอยหัวเราะชอบใจที่เพื่อนโดนแกล้ง ส่วนแบงค์ก็อ่านหนังสือ จับกรอบแว่นที่มีสีดำ จ้องมองดูชินจัง เหมือนกับว่าเขากับเค้กกำลังหัวเราะสมน้ำหน้าชินจังอยู่ในใจ

หยุดเลยนะมึงไอ้บอย เป็นเพื่อนทุกข์ สนุกมากใช่ไหม ชินจังทำตาดุแล้วเอามือไปลูบที่ผมของตัวเองที่ตั้งโด่เด่สงสัยกลัวจะเสียทรง และไปลูบที่หน้าที เพื่อเหน้าที่อยู่บนใบหน้าให้หลุดออก  ตาก็มองไปที่เค้กกำลังวิ่งไปอย่างมีความสุขแล้วหันมาโบกมือให้ ไหนว่าแฟนกันไงว่ะ ไอ้ชินจัง แล้วไงเป็นแบบนี้ โอ้พระเจ้าลูกไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนใจกล้าเพียงนี้ ใครก็ได้ช่วยตอบด้วย บอยยิ่งพูดตอกย้ำใจให้ชินจังแค้นมากกว่าเดิม เพื่อนพูดถูก ไม่เคยมีสาวๆคนไหนกล้าทำ ตัวเองก็หล่อ เท่ ตี๋ ลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น ตาก็ตี๋ๆเล็ๆ หน้าขาว จมูกโด่ง ผมก็ตั้งชี้เหมือนขนเม่น ตัวก็เล็กๆ หน้ารักไม่น้อยกว่าใครๆ แต่ก็ยังมีใครกล้าทำแบบนี้ อย่างนี้มันดูถูกกันชัดๆ ชินจังบรรยายสรรพคุณความหล่อของตังเองให้เพื่อนฟัง เอาซะหมอเปลือกและเข้าข้างแต่ตัวเองซะเต็มที่ แบงค์และบอยเดินออกจากตรงนั้น

ไอ้ทุเรศ บอกมาได้ว่าตัวเองหล่อ สู้ข้าก็ไม่ได้ทั้ง หล่อ , เท่ , แล้วก็...

หยุดเลย ไอ้บอย ไม่ต้องเลย มึงก็เหมือนกันแหละ ไม่น้อยหน้าข้าเลย ชินจังยิ้มเข้าไปกอดคอบอยแล้วเดินออกจากสนามบอล แต่เหมือนกับว่ากำลังตามใครไผ คงจะตามไปเคลียร์เรื่องอะไรบางอย่างที่เธอทำไว้และไม่ยอมที่จะให้ใครมาปฏิเสธความสัมพันธ์ที่เขามีให้โดยต่อหน้าเพื่อนๆ..แบบนี้ มันเสียศักดิ์ศรีลูกผู้ชายที่ทั้งหล่อ , เท่ น่ารัก และเป็นขวัญใจของสาวๆ หลังจากที่ชินจังกับเพื่อนออกจากสนามฟุตบอลก็ตรงดิ่งไปยังสนามวอลเล่บอล ซึ่งชินจังแน่ใจว่าเค้กจะต้องไปหาข้าวฟางที่นั่นแน่ๆ ไปถึงก็เจอเค้กจริงๆ ที่นั่งจ้องไอออนหัวหน้าชมรมวอลเล่บอลอยู่อย่างสนใจ เขาจึงอิจฉาตาร้อนลูกทีมของตัวเองที่มานั่งชมรมคนอื่นแต่กลับไม่สนใจ และใส่ใจในหัวหน้าตังเอง กลับทำเฉยเมยอย่างงั้นมันไม่ถูกต้องอย่างนี้ต้องเคลียร์