ดวงใจอาคิรา

÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷

"...ปัทมา"

"เพราะท่าน...ฮึก...ไม่ต้องการ...ฮือๆ...ข้าแล้ว" หญิงสาวร่างเล็กได้แต่ก้มหน้าแล้วปล่อยให้น้ำตารินไหลผ่านแก้มนวล  มือเล็กบางกำชายเสื้อตัวเองไว้แน่น  ขณะที่ปากเล็กๆ นั่นเอาแต่พูดตะกุกตะกัก

"..."

"ท่าน...กำลังจะทิ้งข้าแล้วใช่ไหม!!  เกลียดข้า...อ๊ะ!!!" 

หมับ..!

มือหนายื่นออกไปคว้าเอาร่างสั่นเทาตรงหน้าสู่อ้อมกอด  ใบหน้าเล็กๆ  ซบลงตรงอกแกร่ง  รับรู้ถึงอาการสั่นไหวของร่างที่กอดตนไว้  ไหนจะเสียงกลั้วหัวเราะที่พยายามอดกลั้น  ค่อยๆ เล็ดลอดออกมาให้ได้ยิน

"...คิก"

"..."

"คิกๆๆๆๆๆ...ฮะๆๆๆๆๆๆๆ...ฮ่าๆๆๆๆ"

"... ทำไม?"  ตอนนี้น้ำตาของปัทมาได้หยุดแล้ว  ดวงตากลมโตบวมช้ำหลังจากการร้องไห้อย่างหนักเบิกกว้างแทบถลนออกจากเบ้า  เมื่อผู้ที่ใครๆ  ในดินแดนแห่งอาคิราให้ขนานนามว่า  ไร้ความรู้สึกดังหินผาไม่เคยสั่นคลอนต่อสิ่งใด  กำลังหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

"ฮ่าๆๆๆ...เจ้าดอกบัวน้อย...คิกๆๆๆ...!!!"

"อย่ามาเรียกข้าแบบนี้นะ!  แล้วก็เลิกหัวเราะเยาะข้าด้วย" แม้จะตกใจกับอาการของคนตรงหน้า  แต่ความน้อยใจ  เสียใจ  ทำให้ปัทมาผลักร่างแกร่งอย่างแรง  แต่เหมือนร่างกายแข็งแรงของอีกฝ่ายไม่สะทกสะท้านเลยสักนิด

เหอะ!!  มีสิ่งใดน่าขำกัน

"ปล่อยข้า" ตอนนี้ความรู้สึกกรุ่นโกรธเข้าแทนที่ความเสียใจเสียแล้ว