ss/hg Do u love me? (คุณจะรักผมไม)

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่2

"เฮอร์ไมโอนี่ เธอไม่น่าทำอย่างนี้เลยนะ"แฮรี่เอ่ยอย่างเป็นห่วง
"ไม่เป็นไร แฮรี่ ฉันไม่ยอมให้ใครมาดูถูกนายหรอ เพราะนายเป็นเพื่อนรักฉัน"เฮอร์ไมโอนี่บอกแฮรี่อย่างไม่สนใจ

"ขอบใจนะเฮอร์ไมโอนี่ เธอก็เป็นเพื่อนที่ดีสุดเหมือนกัน"แฮรี่ดึงเฮอร์ไมโอนี่มากอด ในขณะที่
ทั้ง2กอดกันนั้น ทั้งคู่ไม่สังเกตว่าพวกเขาอยู่ในสายของคนบ้างคน คนนั้นคือ ศาอาจารย์สเนป
สเนปรู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก เหมือนอยากจะไปกระชากทั้งคู่ออกจากัน
(ทำไมฉันต้องหงุดหงิดด้วยเนี่ย เด็กอวดดีนั้นจะไปกอดใครก็เรื่องเธอสิ ฉันไม่เกี่ยวเลยนิ แต่ทำไมฉันไม่พอใจที่ยัยนั้นถูกกอดแหล่ะไม่นะฉันไม่ได้สนใจเธอ ในใจของฉันมีแต่ลิลลี่คนเดียว) สเนปคิด แต่เขาสุดจะทนที่ต้องเห็นพวกเขากอด เขาตัดสินใจเดินกลับทางเดิมด้วยสีหน้าไม่พอใจ

"นี่พวกเธอจะกอดกันอีกนานไม ฉันอิจฉานะโว๊ย"รอนเอ่ยอย่างหมั่นไส้
"รอน นายก็เพื่อนที่ดีสุดสุดเหมือนกันนะ" เฮอร์ไมโอนี่บอกกับเพื่อนรักเธออีกคน
"ขอกอดบ้างสิ แฮรี่กอดคนเดียวขี้โกงอ่ะ"
"ได้สิเพื่อนรักกกก"เฮอร์ไมโอนี่ดึงรอนมากอดบ้าง
"เฮอร์ไมโอนี่ คืนนี้ให้ฉันอยูเป็นเพื่อนไม ฉันไม่อยากให้เธออยู่กับศาอาจารย์แค่2คน"แฮรี่ถาม
"จริงด้วยเฮอร์ไมโอนี่ ให้แฮรี่ไปอยู่เป็นเพื่อนนะฉันไม่ไว้ใจหมอนั้นอ่ะ"                              

"ไม่เป็นไรหรอ ถ้าให้แฮรี่ไปด้วยมีหวังเขากัดแฮรี่ไม่ปล่อยแน่ อีกอย่างเขาคงไม่กล้าทำไรฉันหรอก อย่างมากก็คงให้เก็บของแหล่ะ"                                                                         

"โอเค ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นรีบบอกฉันนะ ฉันจะไปจัดการเขาเอง"
"ขอบใจจ๊ะ แฮรี่" เฮอร์ไมโอนี่เอ่ยด้วยน้ำเสียงดีใจที่เพื่อนเป็นห่วง
"งั้นฉันไปห้องสมุดก่อนนะ ฉันเอาหนังสือไปคืนอ่ะ"
"อืม เจอกันตอนทานข้าวเย็นนะ"
"คงไม่อ่ะ พอคืนหนังสือ ฉันจะทำการบ้านอยู่ที่นั้นพอเสร็จแล้วฉันก็ไปหาศาอาจารย์เลย ไว้เจอกันพรุ่งนี่นะ"เธอโบกมือให้เพื่อนแล้วเดินจากไป

"รอน ฉันว่าฉันชอบเฮอร์ไมโอนี่อ่ะ"แฮรี่ที่มองเพื่อนสาวไปจนลับตาเอ่ยขึ้น
"หาาาาาาา นายกำลังบอกฉันว่านายชอบเฮอร์ไมโอนี่"รอนเสียงสูง เขาไม่เชื่อว่าเพื่อนของเขาจะแอบชอบเฮอร์ไมโอนี่ 
"ฉันไม่ได้ล้อเล่นนะ ฉันชอบเธอจริงๆ"แฮรี่มองรอนด้วยสีหน้าจริงจังที่สุดที่รอนเคยเห็น
"จริงรึเนี่ย โอ้ ฉัน..ฉันไม่อย่าจะเชื่อ"รอนถึงกับอึดพูดอะไรไม่ออก
"เฮ้อ" แฮรี่ถอดหายใจ "ฉันก็ไม่รู้จะทำไงเหมือนกันกันตอนแรกก็ตั้งใจว่าจะเก็บเป็นความลับตลอดไป แต่ตอนนี้ฉันเก็บมันต่อไปไมาไว้แล้ว ความรู้สึกที่ฉันมีให้เฮอร์ไมโอนี่มันมีมากขึ้นทุกวัน จนฉัน...ฉันก็ไม่รู้จะพูดไงดี" เขารู้สึกหนักใจอย่างยิ่ง เพราะเขาไม่อยากเสียเพื่อนที่รักที่สุดเพียงแค่เขารักเธอ แต่..ก็เก็บมันต่อไปไม่ไว้อีกแล้ว

รอนที่ฟังอยู่ยืนนิง เขาก็ไม่รู้ว่าจะพูดไง เฮอร์ไมโอนี่คิดกับแฮรี่ยังไงก็ไม่รู้
"แฮรี่ ฉันว่านานยควรจะบอกเธอนะ อะไรจะเิกิดก็ต้องเกิด ไม่แน่น่าา เฮอร์ไมโอนี่อาจจะแอบชอบนายอยู่ก็ได้" รอนพูดให้กำลังใจ
"ขอบใจนะ นายเป็นเพื่อนที่ดี"เขายิ้มอย่างมีความหวังว่าเฮอร์ไมโอนี่จะชอบเขาบ้าง
"ไม่เป็นไร แต่ฉันหิวแล้วอ่ะ เราจะไปกินข้าวได้ยังอ่ะ หิววว"เขามองหน้าเพื่อนอย่างอ้อนวอน
" อิอิ ในหัวนายมันมีแต่เรื่องกินใช่ไม" แฮรี่ขำกับความตะกละของเพื่อน
"แล้วจะไปได้รึยัง"ยังไม่หยุดอ้อน
"ไปสิ ไป"เขาพูดแค่นั้นรอนก็ลากเขาอย่างก็กลัวจะมีใครมาแย่งอาหารเขากิน