ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่1
ทั้ง 3 กำลังวิ่งไปที่ห้องเรียนของศาอาจารย์สเนป
"สายแล้วๆ" แฮรี่เอ่ยด้วยเสียงที่หอบจากการวิ่ง
"เพราะนาย รอนห่วงแต่กิน!" เฮอร์ไมโอนี่หันไปว่าเพื่อนทั้งที่ยังวิ่ง
"เงียบไปเลย เฮอร์ไมโอนี่" -*-
"เฮ้ย ๆ โอ๊ย เหนื่อย!" แล้วทั้ง3ก็หยุดอยู่ที่ประตู
"รอน นายเข้าไปก่อนสิ"
"นายนั้นแหละ แฮรี่เข้าไปสิ"
"พวกเราสายก็เพราะนายนะ นายต้องเข้าไปก่อน" -*-
ท่าทางจะเถี่ยงกับไม่จบ เสียงเฮอรไมโอนี่แสกขึ้นมา
"เด๊่ยวฉันเข้าไปเอง เถี่ยงกันอยู่ได้"-*-
พอหญิงสาวได้เปิดประตูเข้าสิ่งที่เห็นคือ.....ศาอาจารย์สเนปนั้นเอง เขายืนกอดอกด้วยสีหน้าไม่พอใจ
" หักกริฟฟินดอร์ 10 คะแนนที่พวกเธอมาสาย"
"ศาอาจารย์เรามาสายแค่2นาทีเอง ทำไมต้องหักคะแนนด้วย"เฮอร์ไมโอนี่เถี่ยง
"เพราะพวกเธอจะได้จะรู้จักรักษาเวลาบ้างยังไงล่ะ อยู่ปี6แล้วยังไม่มีความรับผิดชอบเลย
หักกริฟฟินดอร์อีก10คะแนนข้อหาที่คุณเกรนเจอร์กล้าเถี่ยงฉัน"
"แต่ศาอาจารย์ค่ะ......"เฮอร์ไมโอนี่ยังพูดไม่ทันจบ สเนปก็แสกขึ้นมา
"แล้วพวกเธอยืนอยู่ตรงนี่อีกนานไม ฉันไม่มีเวลามายืนเถี่ยงกับคุณทั้งวันนะคุณเกรนเจอร์"
เธอมองหน้าเขาอย่างไม่พอใจสุดๆแต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากเดินไปนั่งที่ประจำของเธออย่างหงุดหงิด
"วันนี้เราจะมาเรียนการปรุงน้ำยาร้างความทรงจำกัน แล้ว ฉันต้องได้ตัวอย่างยาและรายงาน2ม้วน ในคาบนี่"
พอนักเรียนได้ยินดังนั้นถึงกับอึง
ไม่คิดว่าสเนปจะสั่งงานหนักขนาดนี่เหมือนกับจะแก้แค้นเฮอร์ไมโอนี่ที่กล้าเถี่ยงเขา"ไม่รีบทำเดี๋ยวไม่เสร็จนะ ฉันไม่รับงานนอกเวลาเรียน" สเนปพูดด้วยเสียงแห่งชัยชนะจงน่าหมั้นไส้ ได้ยินดังพวกเขาก็รีบทำอย่างทุกฝีมือ
ขณะนั้นเองหม้อของแฮรี่ได้เกิดระเบิดขึ้น
"นั้นคุณทำอะไรของคุณพอตเตอร์"สเนปที่เดินไปหาแฮรี่เอ่ยเสียงที่น่าขนลุก
"คือผม..ผม.."แฮรี่ถึงกับเหงื่อตกพูดไม่ออก
"หักกริฟฟินดอร์20คะแนนที่คุณพอตเตอร์ไม่ใส่ใจในการเรียน คุณพอตเตอร์ท่าทางคุณคงเป็นพวกสมองกลวงล่ะสิถึงเป็นเข้าใจไรยาก" สเนปมองอย่างดูถูก
พึ่งเรียนไม่ถึงครึ่งคาบกริฟฟินดอร์ถูกหักคะแนนถึง40คะแนนนักเรียนกริฟฟินไม่พอใจสเนปเป็นอย่างมากแต่ไม่สามารถทำไรได้เลย เฮอร์ไมโอนี่หมดอดทนเิดินไปหาสเนป
"ศาอาจารย์คะ มันจะมากไปแล้วนะคะ คุณจะหักคะแนนนักเรียนพร่ำเพรื่อไม่ได้ ถึงคุณจะเกลียดแฮรี่เพื่อนหนูขนาดไหน คุณก็ไม่มีสิทธไปว่าเขาแบบนั้น"เธอตะคอกใส่หน้าเขา
บรรดานักเรียนไม่นึกว่าเธอจะกล้าตะวาดศาอาจารย์ที่ทุกคนหวาดกลัว
"นี่เธอกล้าดียังถึงว่าตะคอดใส่ฉันอะ!"สเนปโกธรจัดไม่เคยมีคนกล้าตะคอกใส่เขามาก่อน
"ทำไมคะ คุณจะหักคะแนนอีกล่ะสิ คนอย่างคุณก็คงทำได้แค่นี้แหล่ะ ต่อให้คุณจะหักคะแนนอีกกี่สิบกี่ร้อยฉันก็ไม่กลัวคุณหลอก!"
ทั้ง2จ้องหน้ากันอย่างเฉือดเฉียนกะว่าจะให้คนตรงตายตรงหน้า
"ได้! ในเมื่อเธอกล้าพูดแบบนี้ก็ลองดู ตั้งแต่วันนี้ไปคุณเกรนเจอร์ต้องกักบริเวณกับฉัน!"
"นี่คุณ.."เฮอร์ไมโอนี่ยังพูดไม่จบสเนปก็แสกจะก่อน
"เอ้า ไหนคุณว่าไม่กลัวไง แล้วเจอตอน1ทุ่มนะคุณเกรนเจอร์ แต่ว่าคุณควรจะกลับไปทำงานของคุณดีกว่าก่อนที่จะหมดชั่วโมง" สเนปเดินกลับไปนั่งเก้าอี้ตามเดิมมองเฮอร์ไมโอนี่อย่างเหยียดหยาด
เฮอร์ไมโอนี่หงุดหงิดกับสิ่งที่เกิดขึ้น (เราไม่น่าหาเรื่องเลย แล้วนี่เราต้องมาอยูกับไอ้หมอนี่จริงๆหรอก อยากจะบ้าตาย ) เฮอร์ไมโอนี่คิดในใจ
และแล้วก็หมดชั่วโมงมีไม่กี่คนที่สามารถทำงานแล้วหนึ่งในคือเฮอร์ไมโอนี่นั้นเอง สเนปรับงานเธออย่างหมั่นไส้ (เก่งจริงน่า แม่คุณ คืนนี้แหล่ะฉันจะเอาเธอคืนอย่างสาสมเลย) สเนปคิด
"คืนนี้อย่าลืมล่ะคุณเกรนเจอร์"
"ไม่ลืมหรอค่ะ จะจำไปจนตายเลยล่ะคะ"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น