คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 6re
"ซากุระ!!!"ซากุระที่โดนยักสีน้ำเงินเข้มจับไปหาชายที่มีโมเดลมือเกาะตามตัวและหน้า ซากุระเห็น ก็พูดขึ้น
"ชิการาคิซัง"ซากุระ มองไปที่ชิการาคิดที่ยิ้มมองเธอ เธอหันมองไปทางที่คนกำลังสู้กันอยู่เธอเห็นออลไมท์สู้กับยักสีน้ำเงิน ดูท่าเสียเปรียบ
"ซากุระต้องไปกับฉันนะ"ชิการาคิพูดขึ้นพร้อมแสยะยิ้ม
"มะ...ม่ายยย"เธอตะโกนสุดเสียงจากนั้นเธอก็สดุ้งนั่งเธอมองรอบๆตอนนี้เธออยู่ห้องพยาบาล เธอพึ่งรู้ว่าเธอนั้นฝันไปแต่ฝันของซากุระนั้นมักเป็นจริง
"ตื่นแล้วหรอ.."คุณยายรีคัฟเวอร์รี เกิร์ลได้มองเธอและตรวจร่างกายเธอนิดหน่อยเธอได้ขอบคุณเล็กน้อยก่อนที่ เธอจึงวิ่งไปเก็บกระเป๋าที่ห้องเรียน เมื่อถึงห้องเรียนก็มีเพื่อนร่วมชั้นมองเธอและเข้ามาแนะนำตัว
"หวัดดี ฉัน คิริชิมะ เอย์จิโร่"คิริชิมะซังก็เข้ามาแนะนำตัวและชี้ไปที่เพื่อนของเขา
"ฉัน เซโระ ฮันตะ อัตลักษณ์ของเธอแปลกดีนะ"เขาพูดพร้อมมองมาที่ซากุระแล้วยิ้มให้
"นั้นสิน่าา เธอเก่งสุดๆไปเลยเอาชนะระเบิดแบบนั้นของบาคุโกได้ด้วย"อาชิโดะ มินะได้พูดและยิ้มให้เธอ
"ขอบคุณที่ชมค่ะว่าแต่เห็นพี่บ้างไมคะ"ซากุระ ถามเพื่อนร่วมห้องของซากุระ
"พี่หรอ?.."คิริชิมะ ได้ถามพร้อมเอียงหัวนิดหน่อย
"มิโดริยะ อิซึคุน่ะคะ"ซากุระได้บอกพวกเขาพวกเขาจึงบอกกับเธอว่าออกไปได้ไม่นานนี้เมื่อได้ยินดังนั้นเธอก็วิ่งตามลงไปแต่ว่าตรงหัวมุมเธอได้ชนกับอาจารย์ไอซาวะ
*ตุบ!?*
"เจ็บๆ ขอโทษนะคะ"ซากุระได้มองแล้วจับอาจารย์ของเธอลุกขึ้นพร้อมปัดฝุ่นให้
"รีบร้อนอะไรทำไมถึงไม่ระวังแบบนี้เดียวก็บาดเจ็บหรอก"เมื่อไอซาวะพูดจบเธอก็นิ่งไปซากุระคิดอยู่ว่าจะบอกเรื่องฝันของเธอดีไมเธอตัดสินใจบอกออกไป
"อาจารย์ค่ะหนูมีเรื่องอยากจะบอก"เมื่อซากุระพูดจบก็ยืนรอฟัง
"คืออาจารย์กำลังตกในอันตรายค่ะ หนูฝันนะคะว่ามียักสีน้ำเงินกำลังทำร้ายอาจารย์อาจารย์บาดเจ็บหนักเลยคะมีหมอกสีดำวิลเลินมากมายน่ากลัวมากๆเลยคะ"เมื่ออาจารย์ฟังจบ ก็ยกมือขึ้นมาลูบหัวของซากุระ
"มันแค่ความฝันอย่าคิดมาก"ไอซาวะได้บอกกับซากุระ
"แต่ความฝันหนูคือการทำนายนะคะมีโอกาศเกิดถึง90%เลยนะคะ"ซากุระตอบอย่างทันควัน
"หึ..ถ้าเป็นจริง ฉันไม่เป็นอะไรหรอกฮีโร่มีไม้ตายมากว่า1อย่างเสมอ..กลับบ้านได้แล้วนะ"ซากุระได้ยินจึงพยักหน้าเบาๆเดินไปหาพี่ชายของเธอ
"พี่ค่ะ!! หนูฝันอีกแล้ว"ซากุระวิ่งออกมาบอกพี่ชายของเธอมิโดริยะได้ยินดังนั้นจึงชักสีหน้าจริงจังขึ้นมา
"เล่าละเอียดๆสิครับ"ซากุระเริ่มเล่าความฝันให้อิซึคุฟังอิซึคุได้ฟังแล้วคิดพร้อมพึมพัมหาทางแก้ถ้าบอกอาจารย์คงไม่เชื่อแน่รู้ตัวอีกทีพวกเขาก็ถึงบ้านสะแล้วพวกเขาจึงกินข้าวอาบน้ำเข้านอนโดยยังคิดวิธีแก้ไม่ออก
เช้าวันต่อมาเธอเดินทางมาโรงเรียนกับพี่ของเธอแต่ต้องตกใจเพราะว่า นักข่าวเต็มเลยเขาเข้ามาสัมภาษณ์การสอนของออลไมท์ว่าเป็นยังไงบ้างคิดยังไงกับออลไมท์บ้าง ซากุระทำตัวไม่ถูกอาจารย์ไอซาวะมาจับมือและบอกนักข่าวว่ามันรบกวนการเรียนและดึงตัวซากุระไปเลย ซากุระได้ยินนักข่าวบอกว่าอาจารย์สกปรกก็แอบขำนิดหน่อย
"อาจารย์ค่ะให้หนู ใช้พลังอาบน้ำให้ไมคะ"ซากุระพูดออกไปไอซาวะที่ได้ยินแบบนั้นก็ไม่ได้พูดอะไรแต่เคาะหัวซากุระเบาๆ และแอบยิ้มเล็กน้อย และเมื่อถึงโฮมรูม อาจารย์ก็แนะนำเรื่องต่อสู้เมื่อวานให้
"บาคุโก นายอย่าทำตัวเป็นเด็กนักเลยมีความสามารถทั้งที"อาจารย์ไอซาวะ
"เข้าใจแล้ว"บาคุโก
"มิโดริยะ จบลงแขนพังอีกแล้วสินะ การควบคุมอัตลักษณ์ ฉันคงปล่อยผ่านไปไม่ได้เพราะทำไม่ได้ก็ช่วยไม่ได้ไปตลอดหรอกนะ"ไอซาวะมองไปทางอิซึคุ
"ส่วนซากุระ รู้ตัวรึป่าวว่าทำอะไรผิด"ไอซาวะหันไปหาซากุระเธอนั้นได้พยักหน้าเป็นคำตอบ
"หนูปล่อยให้อารมณ์โมโหบังตา ท้าทายพลังที่อัตรายของพี่คัตสึถ้าเกิดหนูรับไม่ได้ตอนนั้นถ้าเป็นของจริงประชาชนล้มตาย บาดเจ็บ และใช่พลังบ้าบิ่นเกินไปคะ"ซากุระบอกความผิดพลาดของตัวเองไอซาวะพยักหน้าเบาๆ
"ถ้ารู้ตัวก็ดี ปรับปรุงสะ"อาจารย์ไอซาวะพูด
"ค่ะ!!"ซากุระตอบอย่างเสียงดัง
"ต่อไปก็..เลือกหัวหน้าห้อง!"ไอซาวะ
"ค่อยสมกับเป็นโรงเรียนหน่อย~"ทุกคนในห้อง
"ผมอยากเป็นนะให้ผมเป็นหน่อย"คิริชิมะ
"ผมด้วย"คามินาริ
"ฉันด้วยค่ะ"จิโร่
"ให้ฉันเป็นซะ!!"บาคุโก
และแล้วพวกเราก็จบลงโดยการเลือกคะแนนโหวตคนที่มากที่สุดไม่ใช่ใคร...ซากุระเอง ที่2ก็อิซึคุ
"เอ๋~อะไรกันเนี้ย"ซากุระมองชื่อตัวเองที่หน้ากระดาน
"กล่าวอะไรหน่อยสิหัวหน้า"อาจารย์ไอซาวะที่มองแอบยิ้มเล็กหน่อยซากุระลุกยืนและบอกว่า..
"อย่างที่พี่เทนยะบอกตำแหน่งหัวหน้าใช่ว่าจะทำกันได้ง่ายๆงั้น...หนูยกตำแหน่งให้พี่เทนยะแล้วกัน~"ซากุระยิ้ม
'เอ๊ะ..เอ๋!!!'ทุกคน
"ผมก็ขอยกตำแหน่งให้กับคุณยาโอโยโรซึด้วยครับ"อิซึคุได้กล่าวออกไป
'เอ๊!!!!'ทุกคน
"เฮ้ย...ซากุระทำไมไม่ให้ตำแหน่งฉัน"บาคุโกหันไปถามซากุระ
"ถ้าหนูยกให้มีหวังทุกคนเป็นทาสพี่คัตสึแน่"ซากุระบอกกับบาคุโกทุกคนพยักหน้าเห็นด้วยอย่างแรง
และแล้วก็เริ่มคาบเรียนปกติจนมาถึงตอนเที่ยง อุรารากะได้ชวนซากุระไปทานอาหารเที่ยงด้วยกันทั้งอิซึคุและอิดะ และตอนนี้ซากุระนั่งกินออมเล็ตอย่างมีความสุข
"นี้ ซากุระจังทำให้ตำแหน่งหัวหน้าห้องให้อิดะละ ปกติน่าจะให้เดกุคุงนิน่า"อุรารากะหันไปถามซากุระ
"เพราะหนูคิดว่าพี่เทนมีระเบียบมากๆถึงหนูจะรักพี่อิซึคุมากแต่หนูก็แยกออกนะว่าอะไรดีสำหรับห้องเอ"ซากุระยิ้มให้อุรารากะ อิดะและอิซึคุที่นั่งฟังอยู่
"ขอบใจนะที่ไว้ใจผม"อิดะลุกขึ้นมาลูบหัวซากุระเบาๆ
"ซากุระจังเนี้ยน่ารักจังเลยน่าาา"อุรารากะพูดจบก็กอดซากุระแน่น
"พี่โอชาโกะน่ารัก"อุรารากะได้ยินดังนั้นก็กอดฟัดกอดเหวี่ยงใหญ่จนอิดะต้องค่อยห้าม
'กริ้งงงงง'
'ระดับความปลอดภัยที่3โดนล้ำ นักเรียนทุกคนอพยพออกนอกตัวอาคารด้วย'เสียงประกาศแจ้งเตือน หลังจากวิ่งออกมาซากุระก็เจอฝูงชนทำให้ตัวเองพัดหลงกับ อุรารากะ อิซึคุ อิดะ
ซากุระบรรยาย
ตอนนี้หนูได้หลงกับพี่ทั้ง3โดนฝูงชนดูดจนชนกับคนๆหนึ่ง 'ตุบ'
"เอ๊ะ''หนูได้มองหน้าเขาพบว่าเป็นคุณโทโดโรกิ
"ระวังหน่อย ยิ่งตัวเล็กอยู่ด้วย"คุณโทโดโรกิซ่อนมือมาใต้แขนหนูพร้อมยกขึ้น ขาหนูลอยเหนือพื้น
"ไม่หนักหรอคะ"หนูได้ถามออกไปวันนี้หนูกินออมเล็ตพิเศษเลยนะ
"ไม่เลยกินข้าวบ้างสิเดียวเป็นลมนะ"คุณโทโดโรดิพูดแบบนั้นหนูก็พยักหน้านิดหน่อย
"ทุกคนอย่าแตกตื่น แค่สื่อเท่านั้น!!"หนูได้ยินเสียงพี่เทนยะพูดเลยหันกลับไปดู พี่เทนยะเกาะป้ายหนีไฟไว้แล้วตะโกนหนูขำนิดหน่อย จากนั้นฝูงชนก็ค่อยน้อยลง คุณโทโดโรกิก็วางหนูลงแล้ว
"คุณโทโดโรกิคะ พี่เทนยะ พี่โอชาโกะ พี่อิซึคุรอนานแล้วขอบคุณนะคะที่ช่วย ขอตัวคะ"หนูบอกลาแล้วหันหลังกำลังจะวิ่งออกไปแต่โดนคุณโทโดโรกิจับแขนไว้
"ค่ะ?"หนูหันกลับไปถามคุณโทโดโรกิว่าจับแขนหนูทำไม
"เรียก..พะ..พี่โชโตะก็ได้"หนูได้ยินแบนั้นก็ยิ้ม
"ค่ะ..พี่โชโตะ"ตอบพี่โชโตะแล้วหนูวิ่งไปหาพี่อิดะ พี่โอชาโกะ พี่อิซึคุ
จบการบรรยายซากุระ
โชโตะ บรรยาย
'ตุบ'มีคนมาชนที่อกผมถ้าปกติคงผลักออกแต่ไม่รู้ทำไมกับมิโดริยะคนน้องถึงได้อุ้มขึ้นมาตัว เบามากอย่างกะลูกแมว กินข้าวบ้างไมเนี้ย ละมาถามผมอีกว่าหนักไหม
"ไม่เลยกินข้าวบ้างสิเดียวเป็นลมนะ"ผมบอกเธอไปและเธอก็พยักหน้านิดหน่อย
จู่ๆเสียงของอิดะก็ดังขึ้นเธอหันไปมองและขำ ผมก็ยิ้มตาม จากนั้นฝูงชนก็ค่อยๆลดลงผมจึงปล่อยตัวเธอลงและเธอบอกว่าจะไปหาพวกอิดะแต่ผมต้องดึงเธอไว้เพราะเธอเรียกแบบนี้
"คุณโทโดโรกิคะ พี่เทนยะ พี่โอชาโกะ พี่อิซึคุรอนานแล้วขอบคุณนะคะที่ช่วย ขอตัวคะ"เธอพูดแบบนี้ทำไมเธอถึงไม่เรียกผมพี่บ้างผมจึงจับแขนเธอไว้ผมไม่ได้อิจฉานะแต่มันแปลก เธอจึงหันมาถามว่ามีอะไรรึป่าวผมก็บยอกเธอไปว่า
"เรียก..พะ..พี่โชโตะก็ได้"ผมเห็นเธอยิ้มและเรียกตามที่ผมบอกและวิ่งไปหาเพื่อนของเธอ ผมได้ยินแล้วจักจี้ตรงอกนิดหน่อย ผมจึงเดินไปที่ห้อง
จบรรยายโชโตะ
ณ ห้องเรียน
ไรท์บรรยาย
"พี่เทนยะ! หนูบอกแล้วไงว่าพี่เป็นได้แน่นอน"ซากุระพูดแบบนั้นอิดะก็ยิ้มออกมา
"ครับต่อจากนี้จะทำหน้าที่หัวหน้าห้องให้ดีที่สุดครับ"อิดะที่พูดอยู่หน้าชั้นเรียนก็ยิ้มให้กับซากุระ
ไม่นานอาจารย์ก็บอกว่าใช่ชุดคอสตูและลงไปเจอกันด้านที่รถด้านล่างเมื่อทุกคนรวมตัวกันที่ด้านล่างแล้วอาจารย์ยืนรอพอดี เมื่อทุกคนนั่งอยู่ในรถบัสก็คุยเรื่องจุกๆจิกๆกัน
"จะว่าไปพลังของมิโดริยังจังเหมือนกับออลไมท์เลยนะ"เมื่ออาซุย พูดแบบนั้นซากุระที่เช็ดการ์ดตัวเองอยู่ถึงกับทำตก ส่วนอิซึคุเลิกลักพยามหาทางแก้ตัว
"ขอ..ขอโทษนะคะคุณการ์ด"เธอหยิบการ์ดขึ้นมาแล้วเช็ดต่อ
"แต่ว่า ออลไมท์ใช่แล้วไม่บาดเจ็บนะ"คิริชิมะพูดออกมาทำให้ทั้ง2โล่งใจในทันที
"แต่ว่าพื้นฐานแบบที่เพิ่มสมรรภาพเนี้ยดีจังน่า โดดเด่นทำอะไรได้หลายอย่าง ส่วนอัตลักษณ์ตัวแข็งของสู้ตัวๆก็ดีอยู่หรอกแต่ธรรมดาไปอะสิ"คิริขิมะพูดพร้อมใช่อัตลักษรณ์ให้ดู
"หนูคิดว่า ความเด่นเนี้ยไม่ได้คิอยู่กับอัตลักษณ์สักหน่อย ขึ้นอยู่กับผู้ใช้ถ้าคุณคิริชิมะคิดว่ามันธรรมดาก็จะธรรมดา คิดว่ามันสุดยอดมันก็สุดยอดแค่พี่เลือกว่าจะใช่แบบไหนใช่เพื่อใครแค่นี้เอง"ซากุระยิ้มแล้วบอกกับคิริชิมะ
"โอ๊ะ...โอ้วว"คิริชิมะมองแล้วเกาแก้มเล็กน้อย
'น่ารักชะมัดเลยน้องสาวของเรา'สาวๆห้องเอยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปไว้
"แต่จะถ้าถามว่าคนที่แข็งแกร่งที่สุดคงเป็นบาคุโก กับโทโดโรกิ กับซากุระจังละนะ"คิริชิมะมองไปที่ทั้ง3คน
"แต่อีกคนที่แข็งแกร่งมากกับน่ารักนุ่มนิ่มสะนี้"คิริชิมะมองไปที่ซากุระที่เอียงคอหน่อยๆ
"บาคุโกจังโมโหง่ายคงไม่เป็นที่นิยมหรอก"อาซุยได้พูดขึ้นมา
"แกว่าไงนะ!!! เดียวก็เล่นซะหรอก!!"บาคุโก ลุกขึ้นมาตวาดใส่อาซุย
"เห็นไหมละ"อาซุยชี้ไปทางบาคุโก
"พี่คัตสึไม่ได้นะ..จะขึ้นแกกับผู้หญิงไปไง"ซากุระมองบาคุโกที่ชะงักและลงไปทั่งที่เดิม
"ทั้งที่พึ่งรู้จักกันไม่นาน แต่ทุกคนก็รู้นายนิสัยแย่แค่ไหน"คามินาริบอกซากุระกลั้นขำหนักมาก
"เดียวพ่อฆ่าสะหรอกไอ้ปิกาจู"บาคุโกก็ลุกจากเก้าอี้ตวาดใส่คามินาริ
"จะถึงแล้ว เงียบๆหน่อย"ไอซาวะบอกกับทุกคน
"ค่าาา!/ครับ!"ทุกคน เมื่อถึงและทุกคนลงจากรถก็เจอกับฮีโร่ชุดอวกาศ สเปซฮีโร่ หมายเลข13
"ทุกคนทำลังรออยู่เลย ที่USJแห่งนี้เป็นสถานที่ฝึกจำลองภัยต่างๆ"หมายเลข13ได้อธิบาย
"ออลไมท์ละหมายเลข13"ไอซาวะได้ถามออกไป
"คือตอนที่เดินทางมาเขาใช่พลังจนขีดจำกัด ตอนนี้พักอยู่ที่ห้องสำหรับงีบครับ"หมายเลข13ได้กระซิบอกเบาๆ
"ก่อนเริ่ม ขอพูดอะไรซัก 1อย่างไม่สิ 2,3,4,5,6อย่างละกันนะ"หมายเลข13
'เพิ่มขึ้นเฉย'ทุกคน
"ทุกคนคงรู้อยู่แล้วอัตลักษณ์ของฉันคือแบล็กโฮลมันจะดูดทุกอย่างให้เป็นฝุ่นหมด แต่มันเป็นพลังที่ฆ่าคนได้ง่ายๆ ในบรรดาที่นี่น่าจะมีคนมีแบบนี้อยู่ในสังคมผู้มีพลังพิเศษนั้น ผู้ใช่อัตลักษณ์ต้องมีใบอนุญาตและต้องปฏิบัติอย่างเข้มงวด มองเผินๆอาจไม่มีปัญหาอะไรแต่ขอให้ทุกคนจำไว้ว่าทุกคนที่มีอัตลักษณ์ที่ ผิดพลาดก้าวเดียวก็ฆ่าคนได้ง่ายๆสำหรับวิชานี้ต่างออกไป เราจะเรียนรู้ว่าจะช่วนคนได้อย่างไร ขอให้จำไว้ว่า พลังเธอไม่ได้มีไว้ทำร้ายผู้คนแต่มีไว้ช่วยผู้คน เท่านี้แหละ ขอบคุณที่ตั้งใจฟัง"หมายเลข13ได้กล่าวออกมาทุกคนก็ปรบมือให้ซากุระมองรอบๆเหมือนเธอเคยเห็นในฝัน เธอเผลอไปจับเสื้อของ บาคุโก
"เห้ย..มีอะ-"บาคุโกกำลังจะว่าแต่เห็นท่าทีของซากุระที่ระแวงเลยใช้น้ำเสียงอ่อนลง
"เป็นอะไร"บาคุโกได้ถามซากุระออกไป
"หนูต้องคุยกับอาจารย์"ซากุระพูดจบก็วิ่งพรวดพลาดไปจับแขนไอซาวะทุกคนก็งงกันใหญ่
"อาจารย์ค่ะ...ที่นี้อยู่ในฝันหนูที่นี่แหละคะ"ซากุระเขย่าแขนของไอซาวะ จู่ๆไฟก็ดับ มีหมอดสีดำออกมา
"มาแล้ว"มีคนออกมาจากหมอกหลายคนเลย
"อย่าขยับ พวกนั้นคือ...วิลเลิน"
คามินาริ เดนกิ
หมายเลข13
เรื่องซุบซิบห้องเอ
มิโดริยะ และอิงโกะมักโชคร้ายเสมอเมื่อการฝันทำนายของซากุระตื่นขึ้นก็เตรียมการรับมือจนไม่ค่อยมีโชคร้ายเขามา ทำให้ไม่ค่อยได้ฝันทำนาย และคนที่เธอเรียกชื่อจริงเธอขออนุญาติแล้วทั้งนั้น
#Sea Sweet
ความคิดเห็น