วรรณ

วรรณเดินกลับล้านดัวยความอาลัยอาวรณ์งานเลขาที่ถูกเด็กรุ่นใหม่แย่งไป เธอมีชื่อว่าวรรณ ชื่อเล่นชื่อวัน คงเป็นดวงของเธอ ช่วงนี้ทำอะไรดวงก็ตกไปหมด และเพราะฉันเริ่มแก่หรือเพราะอะไรไม่รู้ ฉันรู้สึกเหมือนเห็นภาพหลอนตลอดเวลา จนฉันต้องไปพบจิตแพทย์

ฉันเดินตามถนนประเทศx ที่มีหลุมซอยที่เดินผ่าน ฉันเดินมาเรื่อยๆฝนก็ตก ฉันเห็นภาพหลอนอีกครั้ง คราวนี้เห็นคนโดนรถชน รถบรรทุกข์วิ่งผ่านถนนตรงหน้าฉันพอดี

เหตุการณ์เกิดขึ้นไวมาก แต่ฉันรู้สึกว่ามันช้า ช้ามากเกินไป ไฟหน้ารถบรรทุกข์ส่องเข้ากลางหน้าของฉันก่อนภาพจะตัดไป...

รู้สึกตัวอีกทีก็ตื่นขึ้นในโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ฉันมองซ้ายมองขวา เป็นโรงพยาบาลที่เงียบ เงียบจนน้าตกใจ ฉันวิ่งออกมาหน้าห้อง สายน้ำเกลือหลุดจากข้อมือเล็กของฉัน ผู้คนเดินพลุ่งพลาน แต่ ฉันไม่ได้ยินเสียงใครเลย ยกเว้นเสียงของตัวเอง... อย่างที่บอกว่าฉันเคยเห็นภาพหลอน และฉันก็ได้ยินเสียงประหลาดดังขึ้นในร่างฉันด้วย มันมัวแต่พูด 'ไปหานายท่าน ไปหานายท่าน'น่าขันนัก

"ที่นี่ที่ไหน"เสียงที่เปล่งออกมาฉันรู้ว่าแปลกประหลาดขนาดไหนที่เสียงเพี้ยนๆนี้เป็นเสียงฉันจริงๆเหรอ

"อ่อ" 'คุณคนไข้ ชายรถบรรทุกข์ที่ชนคุณจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้แล้วค่ะ'พยาบาลสาวเขียนลงในสมุดเล็กนั้นที่เอาไว้ใช้สื่อสาร ฉันพยักหน้าแล้วเธอก็เดินออกไป ก่อนที่จะเปลื่ยนน้ำเกลือให้ฉัน

ฉันมองซ้ายขวาเพราะรู้สึกถึงสายตามองฉันตลอดเวลา เสียงในใจบอกว่า 'มาอยู่กับฉัน' อย่างแรกเป็นเสียงของฉันแค่เสียงในหัวมันเป็นเสียงผู้ชาย 

"ไปที่ไหน"ฉันถามกลับไป แล้วมองนอกหน้าต่างที่มีสะพานอยู่ เมื่อกี้ไม่เห็นมี 'เดินมาที่สะพานสิ'

ฉันถอดสายน้ำเกลืออีกครั้งก่อนที่จะเดินออกนอกระเบียง ยืนชิดติดระเบียง กำลังก้าวข้ามเพื่อไปที่สะพาน ฉันกำลังเดินไป ไม่น้าเชื่อว่าฉันจะเดินข้ามไปได้จริงๆ น่าเหลือเชื่อ

'ข่าวด่วน เหตุเกิดที่ถนนแยก00/00รถบรรทุกข์พุ่งชนป้ายรถเมย์ดับ14คน ผู้บาดเจ็บ1คน คนขับรถบรรทุกข์ตายคาที่ เหลือรอดเด็กผู้หญิงวัย15ปีเท่านั้น ขอจบการรายงานสถานการณ์เท่านี้ สวัสดีค่ะ' เสียงในทีวีดังขึ้นจากในห้องของเธอ แต่เธอก็ไม่ได้ยินอยู่ดี ในเหมือนเธอหูหนวกและ...มารู้ทีหลังว่าเธอ...ตายแล้ว

'เพิ่มเติมค่ะ สายรายงานมาว่าในที่เกิดเหตุมีคนที่รอดอย่างปฏิหาร เธอชื่อวรรณ ป้ายชื่อพนักงานบริษัทxx แต่ขนาดนี้ยังหาเธอไม่เจอค่ะ โรงพยาบาลแจ้งว่ามีชื่อวรรณคนนี้อยู่ พยาบาลได้บอกว่าคนไข้หายตัวไปอีกครั้งค่ะ'

"วันคนสวย เดินมาสิ เดินมาหาฉัน"เสียงเข้มที่ถือสไนเปอร์ลองเล็งเธออีกครั้งจะว่า ในโลกนี้มี0.000001%เท่านั้นที่จะมีชีวิตยาวนานเป็นอมตะโดยมีขอแลกเปลี่ยนเป็นความทรงจำแทน และฉันกับเธอคือหนึ่งในโลกนี้