คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : No.3
ชางมิน เมื่อกี๊อาจารย์อธิบายว่าอะไรนะ? ฉันไม่เข้าใจ แจจุงหันไปถามเพื่อนข้างๆที่กำลังเรียนอย่างตั้งอกตั้งใจ เขาเผลอเหม่อไปหน่อยเดียวอาจารย์ก็พูดไปถึงเรื่องอะไรแล้วก็ไม่รู้ ไม่รู้เรื่องเลยเว้ย!
ชางมินหันมามองเพื่อนคนสวยอย่างเอือมๆ ก็นายเปิดผิดหน้าแล้วมันจะเข้าใจไหมห๊ะ!? เอ็ดคนสวยแล้วพลิกเปิดหน้าที่ถูกต้องให้
อ้าวเหรอ? แหะๆ แจจุงหันไปหัวเราะแก้เขิน แล้วตั้งใจเรียนต่อไป
แต่สนใจสไลด์ไปได้ซักพักสายตาของเขาก็เริ่มวอกแวกอีกแล้ว เมื่อเสียงของอาจารย์เริ่มวิ่งปรู๊ดทะลุหูของเขาไปโดยไม่มีระคายแม้แต่ขี้หู แจจุงก็เบนสายตาไปมองจุดๆหนึ่งที่นั่งห่างจากเขาลงไปด้านล่างเกือบสิบแถว...
...ตรงที่ที่ไอ้คนหัวฟูๆสีน้ำตาลนั่งอยู่...
ยุนโฮก็ดูจะนั่งยุกยิกไม่แพ้กัน ดูเขาจะไม่มีสมาธิกับการเรียนเอาเสียเลย คนร่างสูงเกาหัวตัวเองแกรกๆสลับกับนั่งขบก้นปากกาเล่น นานๆทีก็จะหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดู กดอะไรนิดหน่อยแล้วเก็บมันเข้าไปในกระเป๋ากางเกง ชะโงกไปมองเพื่อนว่าเรียนถึงหน้าไหนแล้วแล้วก็พลิกเปิดหน้าตาม ทำเป็นเขียนๆอะไรในสมุดจดนิดหน่อย ก่อนจะเกาหัวตัวเองและหันมาเพลิดเพลินกับการขบก้นปากกาอีกครั้ง
แจจุงหัวเราะพรืด ขำกับวงจรชีวิตในห้องเรียนอันซ้ำซากของนายยุนโฮ...นี่ไงพ่อดาราสุดหล่อของสาวๆทั้งมหาลัย อยากจะให้คนอื่นเห็นเสียจริงๆว่าไอด้อลคนนี้มันไม่ได้เพอร์เฟคไปเสียหมดอย่างที่ใครๆคิดหรอกนะ
เออแล้วนี่เขาจะมานั่งมองมันทำไมวะ?
แจจุงเพิ่งจะรู้สึกตัวว่าเขานั่งเหม่อมองเจ้าหมอนั่นมานานเกินไปแล้ว กำลังจะเบนสายตาไปสนใจอย่างอื่น ยุนโฮ...ที่ดูเหมือนจะใจตรงกันอย่างไม่น่าเป็นไปได้...ก็หันมามองทางที่แจจุงนั่งอยู่พอดี
ตาประสานตา และยุนโฮก็ส่งยิ้มมาให้อย่างรวดเร็วทันใจทั้งทางริมฝีปากและแววตา และไม่เพียงแค่นั้น นายยุนโฮยังโบกมือมาให้แจจุงด้วย
คนสวยรีบเมินหน้าหนีทันทีในจังหวะเดียวกับที่สาวๆบริเวณนั้นหันหน้ามามองพรึ่บว่าใครกันที่มันบังอาจได้รอยยิ้มและการโบกมือทักทายจากพ่อยุนโฮสุดหล่อ หลังจากซุบซิบฮือฮากันซักพักสาวๆพวกนั้นก็เบนหน้ากลับไปเพราะจับตัวการไม่ได้เนื่องจากแจจุงหันมานั่งทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้เสียแล้ว
พักเบรก และยูซอนกับจุนซูก็ออกไปเข้าห้องน้ำ แจจุงจึงนั่งอยู่กับชางมินเพียงสองคน คนสวยนั่งม้วนผมตัวเองเล่นสลับกับหาเส้นผมที่แตกปลายไปพลางพลันก็ได้ยินเสียงคุ้นหูดังขึ้น
หวัดดีครับ
แจจุงหันไปมอง ก็เห็นยุนโฮที่เดินมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้กำลังทักทายชางมินที่นั่งอยู่ริมสุดในกลุ่ม ชางมินทำหน้างงๆทักตอบกลับไป เมื่อเห็นว่าแจจุงเลิกให้ความสนใจกับเรือนผมสีดำเงางามแต่แตกปลายของตัวเองแล้วยุนโฮจึงหันมาส่งยิ้มให้แม่นางฟ้า
หวัดดีครับ ยิ้มทักจนตาปิด
คนสวยเลิกคิ้วงงๆ ใช้สายตาถามกลับไปว่า แกจะเดินมาทำไม? แต่ยุนโฮทำเป็นไม่สนใจสายตานั่น เขาหันไปถามชางมิน
ผมนั่งตรงนี้ด้วยคนได้ไหมครับ?
ชางมินเหวอหนักเข้าไปอีก เอ้อ...ได้สิครับ เขาขยับตัวนิดหน่อยเมื่อยุนโฮหย่อนตัวลงนั่งที่โต๊ะเลคเชอร์ตัวข้างๆเขาซึ่งว่างอยู่
ไม่ได้! แจจุงส่งเสียงแหวข้ามหัวพ่อหนูชางมินมาทันที ฉันไม่ให้นั่ง! ทำตัวเป็นเจ้าของโต๊ะเสียด้วย
ผมไม่ได้ถามคุณ อีกฝ่ายตอบกลับมาพลางยักคิ้วกวนๆ แจจุงสะอึกเมื่อโดนคำพูดแบบนี้เข้าไป จ้องพ่อหมีจนตาสวยๆแทบถลน ผมจุง ยุนโฮครับ คุณชื่ออะไร? ทำเป็นไม่สนใจคนสวยที่นั่งกระฟัดกระเฟียดอย่างโดนขัดใจแล้วหันไปถามชางมินแทน
ชิม ชางมินครับ...เอ๊ะ! คุณชื่อจุง ยุนโฮเหรอ? ตอบคำถาม แล้วก็กลับทำตาโตขึ้นมาทันควันเมื่อรู้สึกว่าชื่อมันสะกิดใจอย่างไรพิกล จุง ยุนโฮที่เป็นดาราน่ะนะ!?
อ้อ...ครับ ยุนโฮหัวเราะแก้เขิน เหลือบมามองแจจุงที่นั่งจ้องหน้าอาฆาตเขาอยู่แวบหนึ่งแล้วหันไปสนใจชางมินต่อ แจจุงบอกคุณเหรอ? เขาถาม
อ่อ...เปล่าครับ คือผมก็พอจะได้ยินชื่อคุณมาบ้างนั่นแหละ ไม่อยากจะบอกเลยว่าเคยได้ยินชื่อแต่จำหน้าไม่ได้น่ะ ขายหน้าเขาชะมัด ไม่รู้เลยว่าคุณมาเข้าเรียนที่นี่
อ๋อ ครับ ยุนโฮดูจะไม่ถือสาอะไรหากมีใครจำเขาไม่ได้...ก็แม่คนสวยนั่นหนักกว่าอีกหรือเปล่าล่ะ? ขนาดรู้ชื่อรู้แซ่แล้วยังมัวแต่ไปหมักกิมจิอยู่ตั้งหลายวันกว่าจะรู้ว่าเขาเป็นใคร
แล้วมานั่งตรงนี้ทำไม!? คนเค้าคุยกันอยู่สองคนก็มีเสียงของอีกคนที่โดนถีบออกไปอยู่นอกวงเสนอหน้าเข้ามาอีกแล้ว ที่ตัวเองก็มี! แจจุงแหว
อ้าวแจจุง ทำไมไปพูดกับเขาแบบนั้น? ชางมินหันมาปรามเพื่อนที่ทำหน้าบูดอยู่ทันที
หมอนี่มันกวนประสาทจะตาย นายไม่รู้อะไร! แจจุงหันมาลงกับเพื่อน
ฉันก็เห็นเขาพูดดีๆ มีแต่นายนั่นแหละที่ทำท่าจะกัดเขาตั้งแต่เขาเดินเข้ามาเลย! ชางมินว่า
พูดดีกับผีน่ะสิ!!! แจจุงโวยลั่นอยู่ในใจ หันไปมองไอ้ตัวการก็เห็นยุนโฮกำลังนั่งมองพื้นมองเพดานทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นแต่ริมฝีปากนี่แทบจะหุบยิ้มไว้ไม่อยู่ คนสวยก็แทบจะลงไปกรี๊ดชักดิ้นชักงอกับพื้นห้องให้มันรู้แล้วรู้รอด
แล้วตกลงนายมานั่งนี่ทำไม!? โดยไม่สนใจชางมิน คนสวยก็ส่งเสียงแหวข้ามหัวเพื่อนรักไปหาอีกคน
ก็ผมเห็นคุณส่งสายตาไปให้ ก็เลยคิดว่าอยากให้ผมมานั่งด้วยน่ะสิ ตอบหน้าตายด้วยเสียงสุภาพ
แจจุงทำหน้าเหวอไปเลย
ใคร...ใครส่งสายตาไปให้นายกัน!? อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย! แว้ดเข้าให้
ฮ่าๆๆ ยุนโฮหัวเราะร่า ผมหลงตัวเองก็ได้ครับ จะยังไงก็ช่างเหอะ ขอนั่งตรงนี้ก็แล้วกันนะ พูดเองเออเองเสร็จสรรพ
เอ้อ...จะนั่งกับแจจุงไหม? ชางมินหันไปถามเพื่อนใหม่ตามมารยาท เล่นเอาแจจุงที่กำลังจะอ้าปากเถียงชะงักค้าง
ไม่เอ๊า!!! ปฏิเสธลั่นทันที
แจจุงครับ ผมว่าให้ผมนั่งกับคุณดีกว่า จะนั่งเถียงข้ามหัวชางมินกันทั้งคาบแบบนี้หรือไงครับ? เสียมารยาทจะตายและคนอื่นเขาจะไม่ได้เรียนด้วย ยุนโฮให้เหตุผลอย่างสุภาพ
ใครจะเถียงกับนายกัน!? นางฟ้าทำตาถลน
ก็คุณน่ะสิ! ยุนโฮแทบจะหลุดหัวเราะก๊าก และที่สำคัญผมเห็นคุณเอาแต่เถียงแว้ดๆอยู่คนเดียวด้วย จะด่าอะไรผมก็เกรงใจคนอื่นที่เขาจะเรียนหนังสือเถอะ มานั่งด่ากันใกล้ๆดีกว่าน่า
แจจุงอ้าปากค้างเถียงไม่ออก ถึงจะยังอึ้งแต่ก็นับถือเจรงๆที่ไอ้หมีมันสามารถหาเหตุผลมาทำให้เขาจำต้องไปนั่งข้างๆมันได้!
โอเค งั้นแจจุงลุก ชางมินทำหน้าที่ของตัวเองทันทีโดยการลุกจากที่นั่งจะเปลี่ยนที่กับแจจุง
เฮ้ย ไม่เอานะชางมิน ชั้นไม่อยากนั่งใกล้มัน! แจจุงส่งสายตาอ้อนวอนเพื่อน แต่เรื่องอะไรชางมินจะเห็นใจ
ย้ายที่ไปน่ะดีแล้ว นายจะนั่งด่าไอ้หมอนั่นข้ามหัวฉันหรือไง? รำคาญเสียง นู๋มินพูดอย่างเอือมระอา คนจะเรียนหนังสือให้มานั่งฟังเสียงแว้ดๆของอีโบแจสมาธิก็กระเจิงหมดน่ะสิ ลุก! เริ่มทำเสียงเข้มสั่งเพื่อน
แจจุงทำหน้าเบ้ จำต้องกวาดข้าวของของตัวเองย้ายไปนั่งโต๊ะของชางมินอย่างช่วยไม่ได้ ยูซอนกับจุนซูเดินกลับมาพอดี
อ้าวชางมิน ทำไมย้ายที่ล่ะ? จุนซูส่งเสียงถาม ก่อนสายตาจะไพล่ไปเห็นบุคคลที่เพิ่มเข้ามาใหม่ อ่อ...นั่นเพื่อนแจจุงเหรอ?
หวัดดีครับ ยุนโฮที่นั่งอยู่ส่งเสียงทักเพื่อนๆอีกสองคนในแก๊งค์ของแจจุงที่เพิ่งเดินกลับเข้ามา
หวัดดีฮะ ผมคิม จุนซูฮะ จุนซูผงกหัวทักอย่างมารยาทดีพร้อมกับส่งยิ้มตาหยีไปให้เหมือนเด็กๆ
ผมจุง ยุนโฮครับ ยินดีที่ได้รู้จัก ยุนโฮบอกชื่อตัวเองกลับ
ผมปาร์ค ยูซอนครับ ยูซอนทักบ้างและก็ได้รับรอยยิ้มสุภาพกลับมาจากคนร่างสูงที่นั่งอยู่ข้างๆแจจุง ก่อนที่เขาจะรู้สึกตะหงิดๆกับชื่อนั้นขึ้นมายังไงชอบกล
หมอนั่นชื่อ จุง ยุนโฮ เหรอ? ยูซอนหันมากระซิบถามชางมินหลังจากหย่อนก้นลงนั่งแล้ว
อื้อ ที่เป็นนายแบบไง ชางมินตอบ
อ๋อ...คนที่ไอ้แจมันถามว่าเรารู้จักหรือเปล่าน่ะเหรอ? ยูซอนเพิ่งนึกได้
อือใช่ คนนั้นแหละ ตอนนี้ก็รู้แล้วล่ะว่าแจจุงมันถามไปทำไม ชางมินตอบ ที่แท้ก็หมอนี่นั่นเอง
แล้วนายยุนโฮนั่นมานั่งตรงนี้ทำไม? ยูซอนยังคงซัก
ก็มานั่งจีบไอ้แจจุงมันน่ะสิ ถามได้! ชางมินว่า และยูซอนก็แทบจะสำลักน้ำลายตัวเอง
ว่าอะไรนะ!? ยุนโฮนั่นน่ะเหรอจะมาจีบไอ้โบแจ มันต้องประสาทกลับไปแล้วแน่ๆ หรือเมื่อวานจะกินกิมจิค้างปีมากันก็เลยคิดสั้นแบบนี้!
ฉันก็เดาไปงั้นแหละ นอกจากนี้ไม่รู้เว้ยอย่ามาถาม! นู๋มินตัดบท
อาจารย์เข้ามาแล้วและการเรียนครึ่งหลังก็เริ่มขึ้น ยุนโฮพลิกหน้าหนังสือไปมา
อาจารย์สอนถึงหน้าไหนแล้ว? คำถามเดิมเหมือนวันแรกเป๊ะๆ
แจจุงทำหน้าเอือมระอา นายนี่สนใจฟังอาจารย์บ้างไหมน่ะห๊ะ!? แหวเข้าให้ก่อนจะหันไปหาเพื่อนที่นั่งอยู่อีกข้าง
ชางมิน อาจารย์สอนถึงไหนแล้ว?
และชางมินก็บอกเลขหน้ามาให้อย่างเอือมๆ
หน้า 56 แจจุงหันมาบอกอีกคน
แหม คุณนี่สนใจฟังอาจารย์สอนจังนะครับ ยุนโฮพยักหน้าอย่างศรัทธาความตั้งใจเรียนของคนสวย แจจุงตวัดสายตามามองอย่างอาฆาต
ถามฉันฉันก็ตอบให้แล้ว อย่ามาพูดมาก! ทำเสียงดุ
แล้วอาจารย์สอนถึงเรื่องอะไรอยู่หรือครับ? ยุนโฮยังไม่ยอมหุบปาก แจจุงทำเสียงจึ๊กจั๊กอย่างไม่สบอารมณ์
ก็อ่านเอาซี่! ตวาดแว้ด
อ่านก็ไม่เข้าใจอ่ะ
ก็นายไม่ฟังที่อาจารย์สอนเองนี่!
เฮ้ย! พวกนายสองคนน่ะช่วยเงียบๆกันหน่อยได้ไหม!? ฉันจะเรียน! ชางมินที่นั่งอดรนทนมานานโพล่งขึ้นอย่างเหลืออด นี่ขนาดจับไอ้แจไปนั่งตรงนั้นแล้วนะนี่ ลองคิดดูว่าถ้าเขานั่งอยู่ตรงกลางสมรภูมิแล้วปล่อยให้พวกมันด่าข้ามหัวเขากันสองคนมันจะทำให้เขาเป็นบ้าได้แค่ไหน? แล้วนายก็เลิกนั่งสั่นขาได้แล้วไอ้ยูซอน! ด่าฝั่งหนึ่งเสร็จก็หันไปเล่นงานอีกฟากที่เอาแต่นั่งเขย่าขาจนโต๊ะสั่นไปหมดและทำให้สมาธิเขากระเจิงไปด้วย
อ่าวโทด ยูซอนขอโทษพลางหยุดสั่นขา จุนซูที่นั่งอยู่ริมสุดชะโงกหน้ามาถาม
ชางมิน เขาบอกว่าคนที่นั่งเขย่าขาแปลว่าเซ็กซ์จัดจริงหรือเปล่า? จุนซูถามซื่อๆ
คำถามนั้นเล่นเอาท่านปาร์ค ยูซอนสะอึกอึ้กเสียงดังกระทั่งยุนโฮยังได้ยิน ชางมินเลิกคิ้ว
เอ...ไม่รู้สินะ ไปเอามาจากไหน?
ฉันเคยอ่านเจอ จุนซูตอบ
งั้นนายก็ลองถามยูซอนดูสิว่ามันเซ็กซ์จัดหรือเปล่า ฉันจะเรียน ว่าแล้วชางมินก็ไม่สนใจใครอื่นอีกต่อไป
ยูซอน นายเซ็กซ์จัดหรือเปล่า? ตามคำแนะนำ จุนซูหันมาถามเพื่อนข้างๆ เล่นเอายูซอนถึงกับอึ้งแดกตอบไม่ถูก
อ่า...เอ้อ...ไม่รู้สิ มันวัดกันยังไงล่ะ? จะให้กรูตอบว่ายังไงดีเล่าเนี๊ยยยยยยยยย!!!!!!!???
เอ ไม่รู้เหมือนกันน่ะ จุนซูมุ่นหัวคิ้วครุ่นคิด ท่าทางเหมือนเด็กๆเวลาคิดหาคำตอบโจทย์เลข
งั้นก็ช่างมันเถอะนะจุนซู จะคิดไปทำไม? ว่าแต่เย็นนี้เราไปหาอะไรกินก่อนกลับกันไหม? ทอกกุก(ก๋วยเตี๋ยวเกาหลี)เป็นไง? รีบเปลี่ยนเรื่องทันควัน
เอางั้นเหรอ...แต่ฉันอยากกินบาร์บีคิวมากกว่านะ หัวคิ้วของจุนซูยังคงครุ่นคิด แต่เปลี่ยนหัวข้อคิดแล้ว
อือ เอางั้นก็ได้ ตกลงไปกินข้าวเย็นด้วยกันนะ ยูซอนว่า
อื้อ แล้วจุนซูก็ตอบตกลงอย่างร่าเริง
ยูซอนถอนหายใจโล่งอกเมื่อเห็นว่าจุนซูหันไปสนใจสไลด์หน้าห้องแล้วโดยไม่มีทีท่าติดใจกับเรื่องเซ็กซ์จัดแต่อย่างไร ต่อไปนี้เขาสาบานกับตัวเองว่าชาตินี้จะเลิกนั่งสั่นขา ไม่งั้นเดี๋ยวจุนซูก็รู้หมดสิว่าเขาเป็นคนยังไง(!!???)
ฝ่ายชางมินที่นั่งอยู่ตรงกลางวงก็ต้องนั่งกุมขมับพยายามเพ่งสมาธิฟังเสียงอาจารย์ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ แม๊งงงงงง!!! ไอ้ฝั่งนึงก็นั่งกัดกันไม่หยุด(เพิ่งจะด่าไปหมาดๆมันก็เริ่มต้นเถียงกันใหม่อีกแล้ว) อีกฝั่งก็นั่งจีบกันไม่หยุด แล้วทำไมจะต้องเป็นกรูที่มานั่งอยู่ตรงกลางระหว่างไอ้พวกนี้ด้วยวะ!!!???
ชิม ชางมินอยากจะบ้า!!!
//////////////////////////////////////////
พอเลิกคลาส แจจุงก็รีบลุกพรวดขึ้นทันที
อ่าวจะรีบไปไหนครับ? วันนี้ไปกินข้าวเย็นด้วยกันไหม? ยุนโฮถามอย่างสุภาพโดยไม่ยี่หระกับท่าทางเหมือนเห็นเขาเป็นตัวจัญไรของแจจุงเลย
แจจุงทำตาถลน ไม่! ปฏิเสธโดยไม่ต้องคิด
เย็นนี้ฝนจะตกนะ ยุนโฮยังคงพูดเสียงนุ่ม
คนสวยหรี่ตามอง นายรู้ได้ไง?
สงสัยบ้านคุณจะไม่มีทีวีจริงๆ ผมก็ดูข่าวพยากรณ์อากาศน่ะสิครับ ตอบด้วยน้ำเสียงปกติ
แจจุงรู้สึกคันพระบาทยุบยิบๆ เขามองอีกคนอย่างเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน
เออจะยังไงก็ช่างเถอะ ชั้นกลับเองได้และไม่ไปกินข้าวกับนายด้วย พูดจบก็สะพายกระเป๋าแล้วหันไปหาชางมิน ชางมิน ไปหาอะไรกินก่อนกลับกันไหม? ทำทีเป็นเมินอีกคนที่นั่งหัวฟูอยู่ข้างๆ
เอ้อ...วันนี้คงไม่ได้ล่ะ เดี๋ยวที่บ้านจะพาไปเลี้ยงปูเตจิเก(จิ้มจุ่มเกาหลี) ชางมินเลือกของฟรีไว้ก่อน
แจจุง ฉันกับยูซอนจะไปกินบาร์บีคิวแน่ะ จะไปด้วยกันไหม? จุนซูส่งเสียงมาและยูซอนก็ทำหน้าเหมือนปวดขี้แต่ขี้ไม่ออกอีกครั้ง ท่านปาร์คส่งสายตามาให้แจจุงทำนองว่า ลองไปสิ มรึงตายแน่ไอ้แจ! แต่แจจุงก็ทำเป็นมองไม่เห็น ในขณะที่คนสวยกำลังจะตอบตกลงคำชวนของจุนซูอยู่นั้น ชางมินก็พูดแทรกขึ้น
ทำไมนายไม่ไปกับยุนโฮล่ะ?
แจจุงสะอึก แต่ก่อนที่เขาจะได้พูดอะไร จุนซูก็เสนอขึ้นมา งั้นเราไปกินด้วยกัน 4 คนเลยเป็นไง? หนักเข้าไปอีกน่ะน้องเซีย!!!
ยูซอนลมจะใส่
แจจุงอ้ำๆอึ้งๆ จะให้เขาทำไงได้ในเมื่อจุนซูเป็นคนชวน ดังนั้นคำตอบจะเป็นยังไงก็ขึ้นอยู่กับยุนโฮฝ่ายเดียว แจจุงหันไปสบตากับยูซอน ก็พบว่าไอ้เพื่อนตัวดีกำลังมีสีหน้าซังกะตายไม่แพ้กัน
พวกนายจะไปกินบาร์บีคิวกันใช่ไหม? แต่ยุนโฮอยากกินพูลโกกิไม่ใช่เหรอ? เมื่อกี๊ได้ยินบ่นอยู่นี่
แล้วคนที่ไม่มีใครคิดว่าจะเอ่ยปากขึ้นก็พูดขึ้นมา สายตาของทุกคนหันไปมองชางมินเป็นตาเดียว ทั้งยุนโฮ ยูซอน และจุนซูต่างเลิกคิ้วงงๆเป็นเชิงถาม ในขณะที่แจจุงซึ่งงงอยู่ในตอนแรกว่าชางมินมันไปได้ยินไอ้หล่อบ่นได้ยังไงในเมื่อเขาเองยังไม่ได้ยิน มาตอนนี้ก็กำลังทำตาถลนด้วยความตกตะลึงเพราะไม่คิดว่าเพื่อนกันจะทำกันได้
ใช่ไหมยุนโฮ? หันไปขอเสียงสนับสนุนจากคนร่างสูงที่ยังนั่งงงไม่หายโดยไม่สนใจสายตาจะกินเลือดกินเนื้อของแจจุง
อะ...เอ้อใช่ ผมอยากกินพูลโกกิมากกว่าน่ะ รับคำอ้ำๆอึ้งๆ
งั้นก็ดี แจจุงก็ชอบกินพูลโกกิไม่ใช่เหรอ? งั้นแจจุงก็ไปกับยุนโฮซะสิ แล้วให้จุนซูกับยูซอนไปด้วยกัน ส่วนฉันจะกลับบ้าน จับคู่ให้เพื่อนเสร็จเรียบร้อยก็สะพายกระเป๋าตัวเองขึ้นไหล่ ปล่อยให้แจจุงยังยืนตะลึงตึ่งตึ๊งอยู่อย่างนั้น
อ่าว จะไม่ไปด้วยกันเหรอ? จุนซูยังคงทำเสียงเสียดาย ก็มีโอกาสจะได้รู้จักเพื่อนใหม่ทั้งทีนี่นา
ปล่อยเขาไปกันสองคนเถอะ เราก็ไปกันสองคนดีแล้วนะจุนซู ยูซอนรีบพูดทันทีแล้วผลักอีกฝ่ายให้เดินไปก่อนที่จะมีใครเปลี่ยนใจเสียก่อน งั้นเจอกันนะพวกนาย ยูซอนหันมาโบกมือลาเพื่อนๆพลางยิ้มร่า ทั้งดีใจที่จะได้ไปดินเนอร์รมควันกับจุนซูแค่สองคน และทั้งสะใจไอ้แจจุงที่มันโดนชางมินกับยุนโฮรุมจนเป็นใบ้ไปเลย
///////////////////////////////////////
จะไปไหนเนี๊ย!!??
แจจุงร้องถามอย่างไม่สบอารมณ์ระหว่างนั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถอยู่บนรถ Maserati สีดำ ก็นายยุนโฮมันบอกว่าจะพาไปร้านที่พูลโกกิอร่อยๆซึ่งไม่ได้อยู่แถวมหาลัยน่ะสิ
...ไม่ใช่จะลวงกรูไปข่มขืนนะ ชั้นยิ่งหน้าตาดีอยู่ด้วย...
เออน่า เดี๋ยวก็รู้ คำตอบของยุนโฮไม่ได้ช่วยไขความกระจ่างแจ้งแก่ใจให้กับแจจุงเลย คนหน้าสวยขมวดคิ้วหนัก
แล้วทำไมบอกตอนนี้ไม่ได้!? เสียงหงุดหงิด
มันอยู่ไม่ไกลหรอกน่า อธิบายไม่ถูกน่ะ ยุนโฮพูดไปขับรถไป
ฉันจะรีบกลับบ้าน!
ยังไงแจจุงก็ต้องกินข้าวเย็นน่า ก็ไปกินด้วยกันมันจะเสียหายอะไร?
นายไม่นี่แต่ฉันเสียหาย!
ยังไง? ผมไม่ได้เอาไปข่มขืนนะครับ พูดเองแล้วก็ขำเอง
แจจุงทำหน้าเหวอ พูดแบบนี้ก็แปลว่านายคิดอยู่น่ะสิ!!! แทบจะกรี๊ดเพราะตีโพยตีพายเอาเอง
โอย อยากข่มขืนตาย ประโยคนี้ยุนโฮพึมพำเบาๆเหมือนพูดกับตัวเอง แต่มันก็แน่อยู่แล้วที่คนสวยจะได้ยิน
ฉันรู้ว่านายคิดอยู่ พูดเสียงนิ่มอย่างมั่นใจในตัวเองเอามากๆ ยุนโฮหันหน้ามามอง
อะไรทำให้แจจุงคิดอย่างนั้น? ลองถาม
ก็ฉันออกจะสวยขนาดนี้ ป้าบเข้าให้จนยุนโฮแทบจะเอาหน้าคะมำไปโขกพวงมาลัยรถให้มันตายๆไปให้มันรู้แล้วรู้รอด อะไรมันจะมั่นใจในตัวเองได้ขนาดนั้น!!???
แต่ก็เพราะอย่างนี้น่ะสิมันถึงได้น่ารักขนาดนี้...
โอเคครับ ผมไม่เถียงล่ะ ถึงร้านแล้ว ตัดบทพลางยิ้มอย่างหุบไม่อยู่ แจจุงหันมามองโดยใช้หางตาแต่ก็ไม่ว่าอะไร
พูลโกกิมื้อนั้นผ่านไปอย่างทุลักทุเลพอควรเพราะคนกินทั้งคู่กินกันไปพลางเถียงกันไปพลาง เวลา 1 ชั่วโมงครึ่งบินผ่านหน้าไปเร็วเหลือเกินเมื่อแจจุงเหลือบมองนาฬิกาและพบว่าทุ่มหนึ่งแล้วทั้งๆที่ยังเถียงกันไม่สะใจ
อยากกลับบ้านแล้วเหรอ? ยุนโฮถามเมื่อเห็นแจจุงมองนาฬิกาอีกครั้ง
อยากกลับตั้งนานแล้ว! พูดเสียงเย็นชาเหมือนปกติ แต่ยุนโฮก็เพียงแค่ยิ้มรับอย่างชาชินเหมือนกัน
แจจุงอยู่กลุ่มอะไรเหรอ? ยุนโฮเปลี่ยนเรื่องเหมือนกับประโยคที่แจจุงพูดเมื่อกี๊ไม่ต่างกับยุงตัวน้อยที่บินผ่านมาส่งเสียงวี้ๆแล้วก็บินผ่านไป
กลุ่มอะไร? ยังถามด้วยน้ำเสียงแข็งๆเหมือนเดิม
ก็...ในคณะมันจะมีแบ่งเป็นกลุ่มใช่ม๊า?...กลุ่ม A กลุ่ม B กลุ่ม Cแล้วแจจุงอยู่กลุ่มไหนล่ะ? ใช้ตะเกียบคีบกิมจิเล่นไปพลางๆ
อ๋อ...ไอ้ที่ให้จับฉลากเอานั่นน่ะเหรอ? กลุ่ม G ตอบอย่างไม่แยแส
เห จริงเหรอ? ยุนโฮมีสีหน้าร่าเริงขึ้นมาทันที กลุ่มเดียวกันเลย
แจจุงอ้าปากหวอ
แล้วรู้หรือเปล่าว่าเขาจะรับน้องกลุ่มกันตอน weekend หน้าแล้วน่ะ แจจุงจะไปไหม? พ่อหมีดูกระดี๊กระด๊า
แจจุงหุบปาก ถ้านายไปฉันก็คงไม่ไป ตอบหน้าตาย
อ้าว อะไรเนี่ย? ยุนโฮหัวเราะ แต่ก็ไม่ได้เถียงอะไรต่อเพราะพอจะเดาออกว่าแจจุงก็พูดทำร้ายน้ำใจไปอย่างนั้นเอง อยากกลับบ้านหรือยังครับ? เดี๋ยวผมไปส่งให้ คนร่างสูงลุกจากเก้าอี้ แจจุงลุกตาม
กลับได้ก็ดี พึมพำเบาๆ ยุนโฮหัวเราะแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร
///////////////////////////////////////
ยุนโฮดูจะจงใจขับรถอ้อมกรุงโซลยังไงอยู่เพราะกว่าจะถึงอพาร์ตเมนต์ของแจจุงก็ปาเข้าไปสองทุ่มกว่าแล้ว เล่นเอาคนสวยกระฟัดกระเฟียดอย่างไม่สบอารมณ์เพราะถึงบ้านเสียดึกดื่นค่อนคืน(ยังไง?) เดี๋ยวอาม่าข้างห้องจะหาว่าเป็นเด็กเป็นเล็กแล้วริอ่านไปเที่ยวกับชายฉกรรจ์จนกลับบ้านเสียดึกแล้วจะเป็นที่ครหานินทา
ไปจอดรถตรงโน้นเส่ะ! แจจุงชี้นิ้วสั่งคนขับรถให้ไปจอดเกยบันไดพระบรมมหาราชวังเพื่อที่เขาจะได้เดินขึ้นอพาร์ตเมนต์ได้เลยไม่ต้องลากสังขารอิ่มๆไปไกล
คร๊าบบบบบบ ยุนโฮรับคำอย่างว่าง่าย ไม่คิดจะต่อล้อต่อเถียงอะไรทั้งสิ้น ตอนนี้เพิ่งไปกินข้าวกับคนสวยเสร็จ กำลังอารมณ์ดี อีกอย่าง...
...ก็ทำตัวน่ารักขนาดนี้แล้วใครมันจะกล้าไปขัดใจ!
ยุนโฮเอารถไปจอดเกยที่ตีนบันไดแต่โดยดี
เออ แจจุงที่กำลังปลดเข็มขัดนิรภัยพูดเหมือนเพิ่งนึกอะไรขึ้นได้ ไหนนายบอกวันนี้ฝนจะตกไง? ไม่เห็นตกเลย
พูดจบประโยค แจจุงถึงเพิ่งเงยหน้าขึ้นมามองอีกฝ่าย และเมื่อได้เห็นดวงตาเป็นประกายวิบวับกับริมฝีปากที่พยายามกลั้นยิ้มอย่างสุดๆแล้ว คิม แจจุงผู้ชาญฉลาดถึงเพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองโดนไอ้หล่อใจโหดล่อลวงเสียสุก!
ไอ้...ไอ้...!!! แจจุงอ้าปากพะงาบๆนึกคำด่าไม่ออก
ท่าทางบ้านคุณจะไม่มีทีวีจริงๆเสียด้วย... ยุนโฮไม่มีทีท่าว่าจะสนใจอาการแทบจะลงไปดิ้นชักกระแด่วอย่างเคืองแค้นของแม่ตุ๊กตาหน้ารถเลยสักนิด วันนี้พยากรณ์บอกว่าอากาศจะแจ่มใสจะตาย ยังตอบลอยหน้าลอยตา
ฉันเกลียดนายไอ้ยุนโฮ!!! แจจุงประกาศลั่นรถก่อนจะคว้าที่จับประตูรถตั้งท่าจะเปิดออก แต่ยุนโฮผู้มือไวกว่าคว้าข้อมือเล็กๆขาวๆนั่นไว้ได้
ปล๊อยยยย!!! แจจุงส่งเสียงแว้ดแสบแก้วหู
อะไร? จะไม่รอให้ผมเอ่ยคำลาอะไรหน่อยเหรอครับ? ถามเสียงนุ่ม
ม๊ายยยยย!!! แจคนสวยยังแว้ดลั่นรถต่อไป
ฮ่าๆๆ ผมไม่แกล้งนานหรอก แค่มีอะไรจะบอกนิดหน่อยน่ะ...ผมบอกไม่ใช่เหรอว่าเราจะเล่นเกมความลับห้าข้อกัน?
ฉันไม่เล่น!
คุณไม่เล่นก็ไม่เล่นสิ แต่ผมจะเล่น เพราะฉะนั้นผมจะบอกความลับอีกข้อของผมกับคุณ...
แจจุงเงียบทันที หลังจากผ่านไป 2-3 วินาที เสียงของยุนโฮที่ดังขึ้นข้างๆก็ลดระดับลงมาไม่ต่างไปจากเสียงกระซิบ...
...ผมแพ้คนสวยนะ...
...ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม แต่แจจุงรู้สึกว่าใบหน้าของตัวเองอยู่ๆก็ร้อนซู่เหมือนเพิ่งเอาเตารีดมานาบหน้าขึ้นมาเสียเฉยๆ ยุนโฮปล่อยการเกาะกุมข้อมือเล็ก และนั่นก็ทำให้แจจุงรีบเปิดประตูรถ และเผ่นพรวดลงไปด้วยความเร็ว 180 ก.ม./ชั่วโมงโดยไม่ลืมกระแทกประตูปิดดังสนั่นให้มาสเซอราติคันงามสะเทือนเล่นทิ้งท้ายไว้ด้วย
ยุนโฮหัวเราะกับท่าทางลุกลี้ลุกลนของคนสวยในขณะที่มองตามแผ่นหลังบางที่พุ่งตัวอย่างรวดเร็วก้าวขึ้นบันไดทีละ 3 ขั้นหายลับเข้าตัวตึกไปแล้ว และก็ยังอมยิ้มไม่หยุดแม้กระทั่งตอนที่ขับรถออกไป...ก็จะให้หุบยิ้มได้ยังไ? คนมันกำลังมีความสุข...และที่มีความสุข...
...ก็เพราะวันนี้ได้อยู่กับคนสวยตั้งนานน่ะสิ...
ความคิดเห็น