คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : วันของการเป็นแฟน
[Reigen talk]
วันนี้ผมับม็อบำลัไปทาน้าวนอบ้าน้วยันถึแม้ว่าเมื่อ่อนพวเราะไป้วยีนบ่อยแ่ว่าอนนี้ผมรู้สึว่ามันไม่เหมือนเมื่อ่อนแล้วน่ะสิ!!! เา่าาเมื่อ่อนอย่าเห็นไ้ันผมแทบะเิน้วย้ำไปผมเหลือบไปมอเาเล็น้อยแล้วหันลับมา
"อาารย์ไปร้านเิมันไหมรับ"
"อาาา ร้านราเมที่เราเยไปทาน้วยันบ่อยๆสินะ" เายิ้มอย่าีใแ่อนนี้ผมโรเินเลย!! ผมรู้อยู่หรอว่าเป็นร้านที่ทานันอนที่นายยัเ็น่ะแ่มันเหมือนเทันมามาว่ามาทาน้าวนอบ้านแล้วนะ อนนี้ผมหน้าแว่าลูมะเือเทศะอีม็อบย่อัวลมาพู้าหูผมเบาๆ
"ผมีในะที่เห็นุอนเวลาเินนะ"
"0////0!!!"
ำพูนั้นทำให้ผมไม่ล้ามอหน้าเาเลยผมลับรู้สึหวั่นไหวเวลาเามผมทุรั้เลยที่ผมอยู่ับเาม็อบเินนำหน้าผม่อนที่ะหันลับมาส่ยิ้มให้ผม
"ไปันเถอะรับ ผมหิวแล้วนะ"
"ร...รู้แล้วล่ะน่า!!"
ผมรีบวิ่ไปหาเาทั้ๆที่หน้ายัแอยู่แบบนั้นพวเราไ้ไปเที่ยว้วยันผมไม่รู้ว่านรัเาทำอะไรันบ้าอนอยู่้านอผมรุ่นิอยู่นมือหนาเ้าูมือผมเินามันไปลอทาผมอายนิน่อยแ่็ไม่ล้าที่ะปิเสธผมึับมืออม็อบแน่นผมไม่อยาให้เาปล่อยมือนี้เลยมันทั้อบอุ่นและอ่อนโยนในเวลาเียวันลอทาผมไม่ยอมปล่อยมืออม๋อบเลยนพวเราไ้เินลับมาถึที่พั
"อาารย์..."
"หื้ม...อะไร---อือ!!!"
รสูบที่่อยๆูบลอย่าอ่อนโยนผมเบิาว้า้วยวามใเมื่อรสูบนั้นเริ่มร้อนึ้นลิ้นหนาสอเ้ามาในโพรปานผมแทบทรุลไปับพื้นเ้าเ็นี่ะูบเ่เินไปแล้ว!!! ผมำเสื้ออม็อบแน่นนเาถอนูบออ
[Mob talk]
ใบหน้าแสนเย้ายวนที่รหน้าอผมทำให้ผมแทบลั่มันามมาที่มีแ่ผมเท่านั้นที่ไ้เห็นใบหน้าเาผมอุ้มเาเ้าไปในห้อแล้ว่อยๆวาลบนเียผมใ้มือลูบไล้ไปามัวอเาผิวาวเนียนและนุ่มนิ่มใบหน้าแสนยั่วยวนเสียหอบหายใที่ระุ้นอารม์อผมผมเลียปาัวเอพลาปลระุมออาารย์ทันในบทเพลรั็เริ่มึ้นเสียที่พยายามลั้นเอาไว้ไม่ให้เล็ลอออไปเสียราเบาๆ้าหูอผมมันเหมือนับารยั่วยวนผมอยาให้แรมาึ้น
"ม..ม็อบ..อ๊ะ ่วยแรึ้น..อือ..อีไหม"
ึ!!!! (เสียอเือแห่ศีลธรรมาสะบั้น)
ผมระแทเ้าไปไม่ยั้นอาารย์เสียราไว้ไม่อยู่อนนี้ผมู่ไม่ลับแล้ว่อใหุ้ะห้ามผม็ไม่ทันแล้วเสียราหวานที่ยััไม่หยุมันระุ้นอารม์พวเราทำ่อมาเรื่อยๆเสียราที่เริ่มแหบแห้ลนเ้าพวเรานอนหมแรนไม่อยาลุออไปไหนผมรวบรวมแรทั้หมใส่เสื้อและเ็บวาอบนเียที่ผ่านศึรัมานสะอาผมเหลือบไปมออาารย์ที่นอนอยู่ในุอผมผมีในถ่ายเ็บเป็นที่ระลึ้วยผมนอนอนัวเล็เอาไว้พลาุ๊บหน้าผาเบาๆสุท้ายผม็ทำให้เาื่นนไ้เาลืมาึ้นแล้วทุบัวผมอย่าแรูเหมือนเาะโรธผมสุๆไปเลย
“นายทำแรเินแล้วนะ!!!”
“อโทษร้าบบบ แุ่พูยั่วผมเอนะรับ”
เาหน้าแทันทีที่ผมพูถึเรื่อเมื่อืนเา้มลแล้วหันหนี ผมับหน้าเาให้หันมามอหน้าผมใบหน้าแ่ำ้อมาที่ผมอย่าเินอายแล้วหันหนีอีรอบ
"อาารย์รับผม....มีวามสุมาเลย"
"...ัน็เหมือนันแหละน่า"
พวเราอันเพื่อลบเลื่อนวามเินอายอแ่ละนผมเหลือบมอเวลาสัแปปนึ ็ใล้เที่ยแล้วผมไ้พาอาารย์มานั่รอที่โ๊ะิน้าวผมไ้ทำไ่หวาน,มิสโสะและปลาย่าเป็นเมนู่ายๆที่ผมมัทำินอยู่บ่อยๆ
"นี่ ม็อบ"
"รับ หิวหรอ--"
เรียวแนเล็โอบอผมา้านหลัแน่นผมใเล็น้อยและปล่อยให้อาารย์อผมแบบนั้นไม่ไ้ัืนอะไรผมไ้นำาม้าวและับไปวาไว้บนโ๊ะอาหารพลามอที่อาารย์ำลัใ้มือเาะแนเสื้อผมเหมือนำลัส่สัาว่า 'อยาอ้อน' รึเปล่านะผมยิ้มและโน้มัวเ้าไปออย่าอ่อนโยนอาารย์ไ้แุ่หน้าเ้าับออผมอมยิ้มและีใที่เาเ้ามาอ้อนผมในวันหยุมันทำให้วามรู้สึเหนื่อยล้าหายไปเป็นปลิทิ้อาารย์เอ็น่าะิเหมือนผม พวเราผละอออไปิน้าว้วยันอาารย์ไ้แ่นั่ิน้วยวามรู้สึเินอายผมนั่้อใบหน้านั้นอยู่นาน
"น...นี่!! ทำมาแล้วเี๋ยว็เย็นืหมหรอ"
"อาา ร้าบบบ~ "
อาารย์ุผมหน่อยๆ่อนที่ะิน้าว่อ เย็นนี้พวเราไ้ออมาเินห้า้วยันเพื่อมาื้อเสื้อผ้าและอ่าๆพวเราไ้อมาเยอะพอสมวรอาารย์ูร่าเริึ้นมาแล้วผม็ีใพวเราไ้เินมาูที่โนรอเท้าีฬาเนื่อาผมอยาวนอาารย์วิ่้วยันอนเ้าอนนี้็เลยมาเลือื้ออที่นี่ผมอึอัเล็น้อยแล้วเินเลือพร้อมับอาารย์พวเราเินันอยู่นานนในที่สุ็เลือไ้แล้ว มันเป็นรอเท้ารุ่นใหม่ที่ใส่สบายมาๆอผมเป็นสีาวและฟ้าออาารย์เป็นสีาวและน้ำเินเ้มพวเราไ้เินทาลับบ้านโยนั่รถไฟฟ้าลับบวับเินเพื่อประหยัเินนเสียออาารย์ไ้เรียผม
"นี่...ือว่า"
"มีอะไรหรอรับ"
"ับมือันเินลับบ้านไ้รึเปล่า"
ผมีใมาที่ไ้ยินแบบนั้นผมยื่นมือไปับทันทีและไ้เินลับมา้วยวามีใพวเราไ้มาถึที่พัเป็นที่เรียบร้อยผมถอเสื้อลุมออมาผมออาารย์อีรั้และแอบหอมแ้มเานหน้าแอีรอบ วันนี้เป็นที่ีที่สุอผมับอาารย์เรย์เ็น
T.B.C
ความคิดเห็น