คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : รักเเท้หรือรักลวง
สวัสีรับ ผม โว ื่อวี อายุ 26 ปีเเล้ว. ผมทำธุระิทาบ้านรับอนนี้ผมมีภรรยาผมเเ่านับเธอมา1ปีเเล้วเเละอนนี้เธอำลัมีเ้าัวเล็ให้ผมรับภรรยาอผมนั้น ื่อ มินาโะาิ านะรับผมรัเธอมาลูัวเล็็้วย
เราใ้ีวิในเาหลีไ้รึ่ปีเเล้วอนนี้ธุระิอผมำลัไป้วยีเลย
นี้็ฤูไบไม้ผลิเเล้วนี้ อาาศวันนี้ีนะรับผมออมา้านอโยมีภรรยาสุที่รัอผมมา้วย
ท้อให่ๆอเธอนั้นทำให้เธอน่ารัสุๆไปเลย
ผมมอูเธอทุวันันทร์ถึอาทิย์ ทุเือน
ผมับรถ้วยวามรัฟัเพลพรามอเธอที่หลับไปเเล้วผมรู้สึอุ่นใมาที่มีเธออยู่ใล้ๆผม เเม้เมื่อ่อนเราะไม่ มีวามรู้สึนี้เลย. วาอเธออนมอผมมันบออะไรหลายอย่า. บอวามรู้สึ บอวามรั เเละ็บอวามโ.
นั้นล่ะรับผมถึรัเธอมาๆ เธอยอมผมทุอย่า
ผมมอใบน่าเธอ็อะนึถึวันเ่าที่เราสอนบอรััน. มันั่น่าอายเสียริถ้าผมไม่บอว่าผมรัเธอมาเเ่ไหนป่านี้เธอไปเเ่านอยู่ับฝรั่เเล้วมั้. ผมีใรับีใที่มีเธออยู่ับผมทุวันนี้
ผมเปิเพลเพื่อะให้เธอฟัอนเราออเินทาเพลั่เพราะเสียริเหมาะับอาาศวันนี้เสียริ
อบอุ่บ. ผมไม่มีอะไระพูเี่ยวับผู้หินนี้เเล้วรับเธอีไปทุอย่าเเ่มอา็รู้ใ เธอเยลอใอผม้วยารโหว่าเธอมีเ้าัวเล็ไม่ไ้รับแผนอเธอสำเร็. ผมทำทุวิถีทาหาทามีเ้าัวเล็ให้ไ้ ว่าเธอะมาบอเล่.นเอาผมเเทบเเย่เลย. ผมับรถมาเรื่อยๆริมทะเล
ท้อฟ้าสใส เมื่อระทบับเเสเเยามเย็นอย่านี้ สายลมเย็นพัพาวามรู้สึ อทะเลมาให้เราสอน ไ้เวลาเเล้วรับอนนี้เราอยู่บนหาทรายาวสะอาผมอรถไ้รบ้านพัอผมภรรยาอผมเธอยัไม่รู้เรื่ออะไรผมพาเธอมาโยารอุ้มเธอเินมาามหาทรายสะอาลมมันั่เย็นริผมสูมลิ่นลมทะเลเ้าไปเ็มปลอพรามอภรรยาที่อยู่ในอ้อมเเนอผม่อนะปลุเธอ้วยปาอผม ึ่ทำให้เธอื่นมา
"ถึเเล้วรับ"ผมบอเธอ
ผมเยมอผู้หินนี้อย่าไรอนเเ่านอนนี้ผม็มอธออย่านั้นเ่นเิมเธอสวยไปหมเเม้เธอะเปลี่ยนไปบ้าสิเเ่ผม็มอว่าเธอยัเหมือนเิม
"ุพาันมาที่นี้ทำไมะ"เธอบอพรามอไปรอบๆ
"ำไ้ไมที่รั?"รู้ีรับว่าเธอ้อำไ้เเน่เพราะที่นี้เป็นที่ที่ผมอเธอเเ่านที่เเห่วามทรำที่เเห่วามสุ
"ำไ้สิพ่อนี้า"นั้นล่ะรับำมอภรรยาผม
"ะบอไ้ยัะว่าพาันมาที่นี้ทำไม"เธอพูเสร็ผม็นั่ลท่าุเ่า
"็ะทำอย่านี้ไรับ. "
"อย่าไ่ะ"
"็ ผมรัุนะมินะโะาิ านะ. ภรรยาอผม"
รับผมบอามที่ใอผมิ
"่ะารู้ะ า็รัุนะะรัมา้วย"
"ผมอูเเลีวิที่เหลืออุับลูเอนะรับ
ผมะูเเลให้ีเท่าีวิผมเลย"นั้นเป็นประโยน์อผมอนอเธอเเ่าน
"ทำให้ไ้นะะ ันเื่อใุ"
"รับ"
เราอันพรามอทะเลที่ไลสุลูหาลูา
"ผมะูเเลีวิที่เหลืออุเอ"
เอาเป็นว่าไม่ว่าอย่าไรผมะูเเลผู้หินนี้ให้ีที่สุเลยนที่ึ้นว่าภรรยาอผมเเละะรัเธอนนี้ลอไปไม่ว่าะมีอะไรที่ทำให้เราเเยเราออาัน. "ผมรัเธอ"
40ปี่อมา
40ปีเเล้วสินะที่ผมไ้ลับมาที่นี้เเ่รั้นี้มันั่รู้สึเปลี่ยนไปผมลับมานเี่ยว โยเธอนนั้นเธอไ้าผมไปเเล้วเธอาผมไปไ้2ปีเเล้วเธอทิ้เเ่วามรูู้สึีๆไว้ที่นี้ วันนี้ั่เหมือนวันนั้นเสียริทั้สายลม ทะเล เเสเเ ไม่เเ่ฤูเเ่สิ่ที่เปลี่ยนไป็เป็นเธอนนั้นนที่อยู่ในภาพในมือผม เธอาไปอย่าไม่มีวันลับ ผมนั่มอรูปอเธอมาเป็นเวลา 2 ปีเเล้ว รูปที่ถ่าย้วยันในที่เเห่นี้ผมนั้ฟัเพลที่ผมเยเปิให้เธอฟั วามรู้สึอผม็ยัเ่นเิมือเธอสวยมาในสายาอผม
ไม่ว่าวันเวลาผ่านไปเเ่ไหน เธอ็ะอยู่ในใผมลอไป "ผมรัุมินาโะ"
ผมบอลับัวเอ่อนะปล่อยให้รูปถ่ายอผมเเละเธอปลิวไปามสายลม
ผมมอูวามรัอผมลอยไปามสายลม ผมอให้วามรัวามิถึนี้ถึเธอ้วย ว่าผมรัเธอ
ผมยิ้มให้มัน่อนที่ผมะเินลับไปในที่พัอนเอ. เป็นรั้สุท้ายเเล้วที่ะไ้ลับมาที่เเห่วามทรำนี้.
"ผมรัุมินาโะาิ. านะ"
อบุเพลนี้ที่ทำให้มีเรื่อนี้ไ้
11.11
Taeyeon
ความคิดเห็น