ยัยตัวแสบกับนายรุ่นพี่

                    06:00 น.

ไลน์ ไลน์

งื้มม ใครบังอาจส่งไรมาตอนฉันนอนเนี่ย!

   ฉันควานหาโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้างโคมไฟก่อนจะหยิบมาเปิดเข้าแอพพิเคชั่นไลน์ดูว่าใครส่งมา ฝน ฉันสบถกับตัวเองในใจจ้องมองไปยังชื่อเจ้าของข้อความก็พบว่าเป็นฝนจริงๆฉันไม่ได้อ่านชื่อผิดแต่อย่างใด นี่มันหายโกรธเราแล้วหรอ ใช่ฉันกับฝนเราโกรธกันมาสักพักด้วยเรื่องอะไรนะหรอ การบ้านไงฉันทำธุรกิจเล็กๆในโรงเรียนกับเพื่อนในกลุ่มโดยเก็บเงินที่เพื่อนที่ลอกการบ้านแต่ฝนมันดันเอาการบ้านของฉันไปให้แทนลอกฟรีโดยไม่เก็บเงินสักบาทแถมยังปกปิดไม่บอกฉันอีก แทนคือเพื่อนในห้องที่ฝนแอบชอบแต่มันต้องแยกแยะดิระหว่างงานกับความรักและเรื่องนี้แหละที่ทำให้ฉันกับฝนโกรธกัน

    ​     ฝนโปรย : [คลิปเสียง ] >> แฟง...เช้าแล้วนะตื่นได้แล้วเดี๋ยวไปโรงเรียนสายนะ

         ฝนโปรย : [คลิปเสียง ] >> ขอโทษนะ เงินทุกบาททุกสตางค์เดี๋ยวฉันหาไปคืนนะ

         ฝนโปรย : [คลิปเสียง ] >> แต่ตอนนี้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม ฉันสัญญา ฉันจะไม่ทำอีกแล้ว

    หลังจากที่ฟังคลิปเสียงที่ฝนส่งมาฉันก็เผลอยิ้มโดยไม่รู้ตัว ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่แล้วที่ฉันไม่ฟังเสียงน่ารักๆของฝน ความจริงฉันก็ไม่โกรธอะไรขนาดน้านนแค่รอคนมาง้อก็เท่านั้นเอง

          ฟักแฟง : หายโกรธกะด้ะ เจอกันที่โรงเรียนนะ บั้ยย

โรงเรียน z shcool

     เมื่อมาถึงโรงเรียนฉันก็รีบเดินไปยังห้องเรียนโดยเร็ว โรงเรียนของฉันมีห้องประจำของแต่ละดับชั้นมีตั้งแต่มอหนึ่งยันมอหกทำให้เราไม่ต้องแบกกระเป๋าหนังสือไปด้วยทุกที่แถมยังมีล็อกเกอร์ให้เก็บของ ตอนนี้ฉันอยู่มอสี่แล้วชีวิตวัยเรียนของฉันก็ไม่มีไรมากแค่ได้เกรดดีตลอดทุกเทอม สวย รวย มีอิทธิพลที่สุดในโรงเรียนนี้แค่นั้นเอง

       "แฟง ทำไมวันนี้มาแต่เช้าเลยปกติไม่แปดโมงไม่ตื่นไม่ใช่หรอ

       "ก็" ฉันหันไปมองส้มส้มที่ตอนนี้กำลังตั้งใจฟังรอคำตอบ "ฉันกับฝนดีกันแล้ว"

       "ห๊ะ! แกรู้ป่ะนี่เป็นข่าวดีที่สุดของวันนี้เลย 

       "ระ...หรอ" อยู่ดีๆส้มส้มก็ดีใจปรี๊ดดแตก ดีใจมากกว่าฉันเสียอีก

       "พวกแก" ฉันไปมองฝนที่ยืนอยู่หน้าประตูก่อนจะเดินมานั่งข้างฉันพร้อมกับกางแขนไม่มีคำเอื้อนเอ่ยใดใดฉันโน้มตัวเข้าสู่อ้อมกอดของอีกคน

        "กอดด้วยดิ " ส้มส้มเดิมมากอดกับเราสองคน "ในที่สุดกลุ่มเราก็กับมาเป็นเหมือนเดิม

กริ๊งงง กริ๊งงง 

        "ได้เวลาเข้าแถวแล้ว รีบไปเข้าแถวกัน" ส้มส้มพูดขึ้น

        "เด็กดื้อที่ไหนเขาเข้าแถวกัน โดดไปโรงเรียนข้างๆกัน" ฉันตอบกลับ

        "เอาดิ" ฝนพูดขึ้น