คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เกาหลีจ๋า พี่มาแล้วจ๊ะ!
'ดีจ้า! เปิดเพลงคลอจากท้ายตอนได้เหมือนเดิมนะจ๊ะ
เปิดเพลงแล้ว
พร้อมแล้ว
งั้นก็...
Let's go!!'
.
.
.
.
.
.
.
.
.
โรงแรมแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ,ประเทศไทย
[10:39น.]
แสงแดดยามเช้าสีเหลืองนวลไล่มาจากหน้าต่างจนถึงเตียงขนาดใหญ่ที่มีร่างหญิงสาวร่างหนึ่งนอนฟุ้บหน้ากับหมอนใบใหญ่ ก่อนจะเริ่มขยับตัวเพราะ'นิอร'รู้สึกถึงความจากผิวหนังจคงขยับตัวพลิกนอนหงายแล้วค่อยๆปรือตามองเพดานห้อง
"เฮือก!! กี่โมงแล้วฟ้ะ!? .....จะ11โมง!?"
ไม่นานเหมือนนิอรจะฉุกคิดอะไรบางอย่างได้ถึงกับลุกพรวดไปคว้าโทรศัพท์บนหัวเตียงขึ้นมากดเปิดหน้าจอแล้วร้องลั่นห้องก่อนจะรีบคว้าผ้าเช็ดตัวแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไป..
"อ๊ากกกกก! ตายแน่!"
"โดนพริมฆ่าหมกศพในสนามบินแน่!!"
.
.
.
.
.
.
.
.
.
[ย้อนไปเมื่อ1อาทิตย์ที่แล้ว]
โรงแรมแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ,ประเทศไทย
[22:45น.]
"เน่ ตื่นได้แล้ว"
"ไปหาอะไรกินกันเถอะ"
หลังจากที่นิอรผล็อยหลับคาเตียงโดยที่ลืมลุกไปอาบน้ำ พริมที่จัดของใส่กระเป๋าเหมือนเดิมจนเสร็จก็เดินมาปลุกเพื่อนตัวดีให้ตื่น เพราะเธอเริ่มหิวแล้ว
"อืม..."
นิอรส่งเสียงประท้วงในลำคอนิดๆก่อนจะยอมลุกขึ้นนั่งเกาหัวแกร๊กๆแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลาก่อนสายตาจะเหลือบไปเห็นอีเมล์ที่อินบ็อกมาจากเว็บที่กำลังติดตาม จึงกดเปิดเพื่อนอ่านเนื้อหาข้างใน
"อ๊ากกกกกกกกก!!"
"โอ้ย.. อ..อะไร! เกิดอะไรขึ้น!?"
พริมที่กำลังหวีผมสะดุ้งจากเสียงร้องของนิอรจนเผลอทำหวีสับหัวตัวเองอย่างแรงแล้วรีบหันไปมองพร้อมร้องถามนิอรอย่างตกใจ
"พริมจำเว็บท่องเที่ยวที่เราติดตามได้ป่ะ!!"
"หือ?"
"อ๋อ..เว็บที่เเกลองเข้าร่วมกิจกรรมชิงรางวัลนั่นน่ะนะ? ทำไมหรอ?"
"เอ๊ะ...อย่าบอกนะว่า!?"
"Go to Korea จ้าาาาา!!"
"กรี๊ดดดดดดดดด"
.
.
.
.
.
.
.
.
.
[ปัจจุบัน]
หน้าโรงแรม,ประเทศไทย
[11:43น.]
หลังจากที่นิอรกึ่งลากกึ่งแบกกระเป๋าแฃ้ววิ่งมาโบกรถแท็กซี่แล้วรีบเอากระเป๋ายัดเข้าไปในดระโปรงหลังรถก่อนจะพุ่งตัวเข้าไปนั่งเบาะหลังแล้วเอ่ยบอกจุดหมายปลายทางอย่างเร็ว
"สนามบินสุวรรณภูมิค่ะ!"
"ลุงคะ! ขับเร็วๆหน่อยได้มั้ยคะ?"
สาวร่างเล็กรีบเร่งคนขับแท็กซี่ทั้งๆที่รู้ว่าคงไม่มีทางที่จะสามารถขับรถได้อย่างสะดวกสบายในกรุงเทพแน่นอน นิอรจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วแชทบอกพริมไว้ว่าจะไปช้ากว่าเวลานัดนิดหน่อย
.
.
.
.
.
.
.
.
(ฝั่งพริม)
สนามบินสุวรรณภูมิ,ประเทศไทย
[12:02น.]
"เฮ้อ ถึงสนามบินซักที เมื่อยตัวจะแย่"
"แล้วนี่เพื่อนตัวดีหายไปไหนเนี่ย!? นัดไว้ว่าจะมาเจอตรงนี้นี่นา.."
"ทำไมป่านนี้ยังไม่มาอีก"
หญิงสาวร่างเล็กอีกคนบิดขี้เกียจไปมาอยู่หน้าทางเข้าเกทก่อนจะหันมองไปรอบๆตัว เมื่อไม่เห็นคนที่กำลังมองหาก็ยกโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดโทรออกไม่นานก็ได้ยินเสียงรอสายที่คุ้นหูดังขึ้น
'에이 다 아는데 왜 자꾸 숨겨~
เออี ทา อานึนเด แว ชากู ซุมกยอ
นี่ ฉันรู้หมดแล้วนะ จะแอบทำไม
네가 날 좋아하는게 이미~
เนกา นัล โชอาฮานึนเก อีมี
ว่าเธออะชอบฉัน'
'ตื้ด..'
"ฮัลโหลพริม"
นิอรที่กำลังจะกดโทรออกหาพริมก็ต้องชะงักแล้วรีบกดรับสายเพื่อนรักทันที
"ฮัลโหลเน่ อยู่ไหนแล้วเนี่ย"
พริมขมวดคิ้วมุ่นเริ่มจะอารมณ์เสียเพราะความร้อนจากแสงแดดที่มาะร้อมกับความแสบตาจนต้องหยีตาทุกครั่งที่ไล่มาไปรอบๆ
"ใกล้ถึงแล้วล่ะ เห้ยคุณลุ้งงงง ลุงเลยทางเข้า!"
"แค่นี้ก่อนนะพริม กำลังรีบยูเทิร์นกลับไป!"
'ตื้ด!'
.
.
.
.
.
หลังจากวางสายได้ไม่นานก็เห็นร่างคุ้นตากำลังวิ่งลากกระเป๋าเข้ามาใกล้ตนเรื่อยๆก่อนจะมาหยุดตรงหน้าแล้วยืนหอบเหมือนนักกีฬาที่วิ่งเอาเหรียญทองอย่างไงอย่างงั้น
"แฮ่กๆ.. โทษทีนะพริม อย่าโกรธน้าาาา"
"เชอะ!"
"ช่างเถอะ ลุงเค้าขับรถเลยทางเข้านี่"
"รีบไปเช็คอินก่อนเหอะ เดี๋ยวไม่ทัน"
"คร้าบแม่~~" นิอรเหยียดตัวตรงพลางยกแขนเสื้อขึ้นซับเหงื่อนิดๆก่อนจะขานรับพริมเสียงยาน
"ใครแม่แกยะ เดี๋ยวตบปากแตกเลย ฟฟฟ"
"ใจร้ายอ่าาาาา"
พริมถลึงตามองนิอรก่อนจะง้างมือขึ้นเพื่อขู่ให้เพื่อนกลัวก่อนจะหันหลังเดินเข้าสนามบินไปแล้วตามด้วยเสียงตัดพ้อของนิอรตามหลังมาติดๆ
"หึ ไปๆ ตามมา"
"จ่ะ สนามบินจ๋าาา เรามาแล้ว!!"
"จะตะโกนทำบ้าอะไรฟ้ะ!?"
"มานี่เลย!"
"โอ้ยๆ อย่าลากดิ่ เดี๋ยวเสื้อเปื้อน..อ๊ากกกกก!"
หลังจากที่นิอร สาวร่างเล็กได้ตะโกนดังลั่นด้านในสนามบินจนทุกคนในนะเด็กนั้นหันมามองต้นเสียงอย่างตกตะลึงปนขำขันจนพริมไม่รู้จะเอาหน้าไปมุดไว้ที่ไหนดีเลยเดินไปคว้าตัวเพื่อนแล้วลากไปที่เคาท์เตอร์โดยไม่สนเสียงร้องโวยวายของนิอรเลยซักนิด
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
[13:15]
"นี่พริม เราขึ้นเครื่องบ่ายสองใช่ป่ะ?"
"อือ ทำไมหรอ?"
นิอรร้องทักถามพริมในขณะที่กำลังตักเค้กเรดเวลเว็ทเข้าปากอย่างอารมณ์ดีเป็นผลทำให้พริมเงยหน้าขึ้นจากหนังสือนิยายแล้วเหลือบมองนาฬิกาในร้านก่อนจะพยักหน้าพร้อมตอบคำถามของนิอร
"พริมแลกตังค์ยังอ่ะ?"
"แลกแล้ว เราแนะนำให้แลดูเป็นเงินดอลลาร์นะ ส่วนเงินวอนแลกนิดหน่อยก็พอ"
"อ้าว ทำไมอ่ะ?"
นิอรเอียงคอมองเพื่อนของตนเองที่พูดพลางก้มหน้าอ่านนิยายอีกแล้วอย่างสงสัย เพราะไม่เคยไปต่างประเทศมาก่อนเลยในชีวิต จึงไม่ค่อยรู้เรื่องพวกนี้มากนัก
"เงินวอนเอาไว้ใช้ค่าเดินทางตอนไปถึงพอ ส่วนดอลลาร์เอาไปแลกที่เมียงดงได้เรทดีกว่า"
"อ้อออออ..."
และนั่นก็ทำให้นิอรพยักหน้าหงึกหงักก่อนจะก้มหน้าก้มตากินโกโก้ร้อนกับเค้กของตนต่อไปจนหมดสิ้นทุกอย่างๆแล้วทั้งสองคนก็พอกันเดินไปขึ้นเครื่องเมือถึงเวลาโดยที่ทั้งสองคนไม่ลืมที่จะโทรหาครอบครัวก่อนที่จะเปิดโหมดเครื่องบิน
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
สนามบินอินชอน,ประเทศเกาหลี
[21:45น.]
"อ่าาา ถึงซักที..เกาหลีที่รัก!!"
"ขอสูดโอโซนของเกาหลีหน่อยยย ซู้ดดด อ่าห์~ ชดชื่น~"
หญิงสาวร่างเล็กพุ่งพรวดออกมาจากประตูทางเข้าด้านในของสนามบินอินชอนก่อนจะอ้าแขนกว้างพร้อมกับสูดหายใจรับอากาศบริสุทธิ์เย็นๆเข้าปอดก่อนจะหมุนตัวไปมาอย่างอารมณ์ดี 'ได้มาซักทีนะเกาหลี พี่มาร์คคึ อิๆๆๆ'
"...ฮัลโหล คุณตำรวจคะ พอดีมีนักท่องเที่ยวน่าสงสัยท่าทางโรคจิตอยู่หน้าสนามบินอินชอนค่ะ!"
"เฮ้ยพริมมมม นี่เพื่อนแกเอง ใจเย็นนะTvT"
"ท่าทางแกนี่ใช่มากอ่ะ555+"
พริมแกล้งยกโทรศัพท์ขึ้นมาแนบหูแล้วพูดประโยคที่ทำให้นักท่องเที่ยวโรคจิตที่ว่าชะงักกึกก่อนจะทำไม้ทำมือขอโทษขอโพยงกๆจนเรียกเสียงหัวเราะจากพริมได้เป็นอย่างดี
'จ้อกกกก~~'
"อุ่ย...ท่าทางท้องมันจะเรียกร้องแล้วล่ะ 5555+"
"ตลอดดดด โรงแรมอยู่ใกล้ๆ เอากระเป๋าไปเก็บก่อนละกัน"
"โอเคคค งั้นไปโบกแท็กซี่กัน"
แล้วทั้งสองคนก็ลากสัมภาระเดินไปที่ริมถนนก่อนจะชวนกันคุยไปเรื่อยเปื่อยระหว่างรอโบกแท็กซี่จนมีรถแท็กซี่คันนึงมาจอดตรงหน้า นิอรจึงเดินไปทางที่นั่งข้างคนขับ
(สมมติว่าเก่งภาษาเกาหลี555)
"คุณลุงคะ ไปโรงแรมม×××ค่ะ"
"ได้เลย"
หลังจากที่คุณลุงคนขับรถแท็กซี่ตอบรับ นิอรกับพริมก็เดินถือสัมภาระไปยัดไว้ที่กระโปรงท้ายรถแล้วเอาแค่กระเป๋เป้ติดตัวขึ้นมานั่งตรงเบาะหลัง หลังจากรถเคลื่อนไปตามถนนได้ไม่นาน คนขับก็เอ่ยทำลายความเงียบขึ้น
"นี่ เป็นนักท่องเที่ยวกันใช่มั้ยจ๊ะ?"
"ใช่ค่ะ ทำไมหรอคะ?" นิอรเงยหน้าจากโทรศัพท์ขึ้นมาตอบ
"ปล่าวจ๊ะ เห็นหนูพูดภาษาเกาหลีเก่งน่ะ" ลุงคนขับพูดพลางหัวเราะนิดๆ
"อ้อ เพื่อนคนนี้สอนหนูเองค่ะ เก่งเนอะ!" นิอรสะกิดพริมนิดๆ
"เก่งทั้งคู่เลยจ๊ะ"
"ขอบคุณค่ะ" พริมพูดพลางอมยิ้มนิดๆ
"ขอบคุณค่ะ^^~" นิอรพูดพร้อมกับยิ้มกว้าง
.
.
.
.
.
.
.
[20นาทีต่อมา]
"นี่ พวกหนู"
"ถึงแล้วจ๊ะ ตื่นเถอะ"
หลังจากรถแท็กซี่เคลื่อนมาถึงที่หมายก็หันไปมองเหล่าเด็กสาวที่หลับหัวซุกกันอยู่ทางเบาะหลัง 'น่าเอ็นดูเชียว' หลังจากคิดได้ก็ร้องเรียกให้หญิงสาวทั้งสองคนให้ตื่น
"อืม..ค่ะ" พริมตื่นก่อน
"คร่อก~ ฟี้~" นิอรยังไม่ยอมตื่น
"เน่ ตื่น" พริมสะกิดเพื่อนเบาๆ
"อื้ม...ขออีก5นาที" นิอรปัดมือพริมแล้วหลับต่อ
"5นาที...5นาที? หึๆ"
"ตื่นโว้ยยยยยย!!"
พริมเลิกคิ้วมองเพื่อนตัวเองอย่างไม่เชื่อสายตาก่อนจะเริ่มหงุดหงิดเพราะเกรงใจลุงคนขับแท็กซี่เลยดึงหูนิอรเบาๆก่อนจะสูดอากาศเข้าปอดแล้วอัดเสียงเข้าหูเพื่อนรักสุดเสียง
"อ๊ากกกกกกกกกกก!!!" นิอรตื่นสุดตาแล้วได้แต่นั่งกุมหู น้ำตาเล็ด
"ก...เกิดอะไรขึ้น?"
"ถึงเเล้ว!"
"โอ้ยยยย หูดับเลย"
"สมน้ำหน้า!"
"เมื่อกี้พูดว่าไรนะ?"
"ถึง! แล้ววววว!"
"อ่าวหรอ? โทษทีๆ..ขอโทษนะคะคุณลุง" นิอรรีบยกมือขอโทษ
"ไม่เป็นไรจ๊ะ ให้ลุงช่วยขนกระเป๋ามั้ย?"
"ไม่เป็นไรค่ะๆ" นิอรรีบส่ายหน้าหวือพลางโบกมืออย่างเกรงใจ
"เราไปติดต่อพนักงานให้มาช่วยขนกระเป๋าให้ก่อนนะ"
"ได้ๆ"
"ลุงคะ ค่าแท็กซี่เท่าไหร่คะ?"
พริมหันมาบอกนิอรก่อนจะเปิดประตูลงจากรถไป นิอรจึงหันมาถามคุณลุงที่ได้แต่หัวเราะเบาๆกับการกระทำของเด็กสาวสองคนนี้ก่อนจะตอบคำถามของเด็กสาวตรงหน้า
"จริงๆ 7,000วอน แต่ลุงลดให้เหลือ6,600วอนแล้วกันจ๊ะ"
"ว้าวววว จริงหรอคะ? ขอบคุณนะคะ"
"นี่ค่ะ ไปก่อนนะคะคุณลุง ไว้เจอกันค่ะ"
"จ๊ะ เที่ยวให้สนุกนะ~"
"ค่าาา~"
นิอรรีบล้วงเงินจากกระเป๋าเงินมาจ่ายแล้งตอบรับคำของลุงคนขับแท็กซี่แล้วรีบลงจากรถเพื่อตามพริมเข้าไปในโรงแรม
(ฝั่งพริม)
"เอ่อ..ขอโทษนะคะ"
หลังจากปลุกนิอรเสร็จพริมก็ลงจากรถแท็กซี่แล้วเดินตรงเข้ามาในโรงแรม พริมที่พึ่งเดินมาถึงเคาท์เตอร์ก็เอ่ยทักพนักงานสาวที่นั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์เพื่อติดต่อเรื่องห้องพักและของสัมภาระทันที
"สวัสดีค่ะ มีอะไรให้ช่วยหรือคะ?" พนักงานโค้งหัวเบาๆพลางอมยิ้ม
"พอดีว่าจองห้องพักจากในเว็บไว้น่ะค่ะ"
"ค่ะ มีBooking confirmมั้ยคะ?"
"มีค่ะ นี่ค่ะ"
"รอซักครู่นะคะ"
"ค่ะ เอ่อ..ขอพนักงานไปช่วยขนสัมภาระขึ้นไปที่ห้องพักได้มั้ยคะ?"
หลังจากที่พริมติดต่อเรื่องห้องเสร็จก็สอบถามเรื่องสัมภาระของตนเองกับนิอรทันที เพราะเอาของมากันเยอะจริงๆ 'ก็นะ..มาอยู่ตั้งอาทิตย์นึงนี่' พริมคิดเหตุผลเข้าข้างตัวเอง
"อ้อ ได้สิคะ ซักครู่นะคะ"
พนักงานกดปุ่มบนคอมพิวเตอร์เสร็จก็เงยหน้าขึ้นส่งยิ้มให้พร้อมก่อนจะยื่นสิ่งของจำเป็นในการเข้าพักให้พริมพร้อมอธิบาย และบอกรายละเอียดในการพักให้ฟัง
"เรียบร้อยค่ะ นี่การ์ดห้องพักนะคะ นี่การ์ดสำรองค่ะ แล้วก็..ซักครู่จะมีพนักงานไปขนของให้นะคะ
ส่วนอาหารเช้า เป็นแบบบุพเฟ่ต์์เริ่ม7โมงเช้าถึง10โมงเช้านะคะ ขอบคุณที่ใช้บริการโรงแรมของเราค่ะ"
"ขอบคุณค่ะ" พริมรับการ์ดมาก่อนจะเดินไปนั่งรอเพื่อนของตนที่ล็อบบี้ของโรงแรม
(ฝั่งนิอร)
"เฮ้อ.. เหนื่อยจัง"
นิอรบ่นกระปอดกระแปดเมื่อตนขนของลงจากรถแท็กซี่คนเดียวจนถึงกับหอบนิดๆ
'พวกเราก็เอาของมาเยอะเหมือนกันนะเนี่ย555 กระเป๋าตั้ง4ใบ' นิอรคิดพลางยืนหัวเราะคนเดียวโดยที่ไม่รู้สึกถึงร่าง2ร่างที่มายืนรอยู่ทางด้านหลังนานแล้ว
"เอ่อ..ขอโทษนะครับ พวกผมมาขนสัมภาระขึ้นที่พักให้น่ะครับ"
"อ้อ ขอบคุณค่ะ ฝากด้วยนะคะ^^"
"ยินดีครับ"
หลังจากที่พนักงานเริ่มขนกระเป๋าขึ้นที่ขนส่งสัมภาระ นิอรก็เดินตรงเข้าไปในโรงแรมก่อนจะเดินไปหาพริมที่ล็อบบี้ตามที่พริมทักมาบอกในแชท
"ไง หิวรึยัง?" พริมเอ่ยทัก
"หิวมากกกกก หิวจนกินพริมได้ทั้งตัว555"
"ลองดูสิ จะฉีกปากให้"
"โหดดดดดดดด"
"แน่นอน ฟฟฟ"
"ป่ะๆ ไปหาอะไรกินกันเถอะ" นิอรพูดพลางดึงพริมให้ลุกขึ้นแล้วจูงมือเดินออกไปนอกโรงแรม
"จ่ะ! แหม เรื่องกินนี่ไม่รีบเล้ยยยยย"
แล้วทั้งสองคนก็หัวเราะพร้อมกันก่อนจะเดินไปตามทางเรื่อยๆ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
(ตามล่า หาของกิน)
ย่านใกล้โรงแรม,โซล
[22:38น.]
'แชะ'
เสียงกดชัตเตอร์กล้องถ่ายรูปดังขึ้นข้างๆพริมที่กำลังเสิร์ชหาร้านอาหารอร่อยๆใกล้ๆแถวนี้ นิอรที่ก้มมองรูปที่ตนถ่ายก่อนจะยื่นไปให้พริมดูพลางเอ่ยถามเบาๆ
"ถ่ายออกมาสวยป่ะ?"
"สวย แล้วจะกินร้านไหนกันดี?"
พริมเหลือบตามองรูปที่นิอรถ่ายซึ่งเป็นวิวร้านนั่งทานที่มีร้านอาหารควบทั้งสองข้างทางแล้วมีที่นั่งตรงกลางก่อนจะเอ่ยถามนิอรเพราะพริมก็เริ่มหิวแล้วเหมือนกัน
"อืม...งั้นเดินไปทางนั้นกัน"
"ร้านนั้นมั้ย?"
นิอรจูงมือพริมข้ามถนนไปอีกฟากหนึ่งก่อนจะเดินไปเรื่อยๆจนพริมเจอร้านสะดุดตาซึ่งเป็นร้านที่ทำมาจากไม้สีอ่อนทรงของร้านอาหารเป็นแบบครึ่งวงกลม มีต้นไม้ตกแต่งหน้าร้านและร้านติดกระจกใสทำให้เห็นบรรยากาศในร้านที่ตกแต่งโทนธรรมชาติดูอบอุ่นน่านั่งทานอาหารมากเลยสะกิดนิอรเบาๆแล้วชี้ร้านให้นิอรดู
"อื้อ ร้านนี้ก็โอเคนะ เข้าไปในร้านกัน"
.
.
.
.
.
.
.
.
[ในร้านอาหาร]
"สั่งอะไรกินดีน้า~~"
หลังจากที่ได้โต๊ะนั่งนิอรก็หยิบเมนูมาพลิกดูไปมาพร้อมกับทำท่าเหมือนน้ำลายจะไหลไปด้วย
'ให้ตายสิ น่ากินไปซะหมดเลย' นิอรคิดขำๆก่อนจะพลิกหน้าเมนูไปเรื่อยๆ
"อืม..เราเอากิมจิราเมง"
"งั้นเราเอาข้าวหน้าเนื้อผัดซอสเกาหลีละกัน"
นิอรหยิบใบสั่งออเดอร์มาเขียนก่อนจะลุกเอาใบออเดอร์ไปให้พนักงานก่อนจะกลับมานั่งคุยเล่นกับพริมเพื่อรออาหารมาเสิร์ฟ บ้างคุยเรื่องบรรยากาศในร้าน หารือกันเรื่องสถานที่ที่จไปเที่ยวพรุ่งนี้บ้างเพราะพวกเธอมาเกาหลีแบบไม่วางเเพลนเอาไว้เลยซักนิด
.
.
.
.
.
.
[25นาทีต่อมา]
(พนักงานยกอาหารมาเสิร์ฟ)
"ว้าวววว น่ากินจัง อัพรูปลงไอจีกัน!"
"อื้อ เอาสิ"
นิอรกับพริมตั้งใจหามุมถ่ายรูปอาหารมื้อแรกในเกาหลีกันสุดฤทธิ์ก่อนจะพากันอัพลงไอจีแล้วนั่งกินอาหารของตัวเองไปได้ซักพักนิอรก็เรียกพริมเสียงอ้อน
"พริมจ๋า~~~"
"...อะไร?"
"ขอชิมหน่อยสิ น้าาาา"
"อยากกินทำไมไม่สั่งเอง?"
"สั่ง2อย่างเดี๋ยวกินไม่หมด นะๆๆ"
"เฮ้อ..ก็ได้ๆ นิดเดียวนะ"
"เย้!! ขอบคุณนะ"
นิอรยิ้มแป้น ทำเป็นไม่สนใจพริมที่ทำหน้ามุ่ยก่อนจะรีบใช้ซ่อมม้วนเส้นราเมงเข้าปากอย่างเร็ว เคี้ยวไปได้ซักแป๊บนิอรก็เบิกตาโพรงแล้วยิ้มกว้าง
"อร่อยยยยย!~ อยากสั่งกลับโรงแรมจัง"
"ไม่ได้ เหม็นอับในห้องแน่"
"พริมอ่าาา"
"ไม่ก็คือไม่"
"กินหมดยัง?"
"แป๊บๆ ขอลองซดน้ำซุปก่อน ซู้ดดดดด!~ หมดแล้ว! อิ่มจังเลย~"
"ป่ะ ไปจ่ายตังค์กัน"
"อื้อ"
(จ่ายเงินที่เคาท์เตอร์)
พริมและนิอรเดินไปที่เคาท์เตอร์ ซึ่งมีพนักงานผู้ชายคนนึงที่กำลังง่วนกับการตกแต่งหน้าลาเต้ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองทั้งสองคนที่เดินมายืนตรงหน้าเคาท์เตอร์ ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนหลุบตาลงมองหญิงสาวทั้งสองก่อนจะเลิกคิ้วนิดๆเพราะสะดุดตากับหญิงสาวคนนึง
"โต๊ะ3เท่าไหร่คะ?"
"ขอใบสั่งด้วยครับ"
"นี่ค่ะ"
"ทั้งหมด 17,460 วอนครับ"
"นี่ค่ะ"
"รับมา 20,000วอนนะครับ.. นี่ครับเงินทอน 3,540 วอนครับ"
"ค่ะ ขอบคุณค่ะ"
"ไว้มารับประทานอาหารที่นี่อีกนะครับ ขอบคุณครับ"
หลังจากโค้งตอบพนักงานแล้ว พริมกับนิอรก็เดินไปที่ย่านเมียงดงต่อเพื่อหาของทานเล่นกับแลกเงินดอลลาร์ให้เป็นเงินวอนก่อนจะเดินกลับโรงแรมเอื่อยๆโดยไม่สนเวลาเลยว่ามันจะดึกและไม่รู้ถึงความเลวร้ายของการที่จะตื่นนอนขึ้นมาแล้วปวดขาเลยซักนิด
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ห้องพักในโรงแรม,โซล
[00:34น.]
"โอ้ยยย ไม่ไหวแล้วววว"
"ท้องตึงหนังก็ตาหย่อนนนนนน"
ทันทีที่นิอรเดินเข้ามาในห้องพักก็โอดครวญแล้วทิ้งร่างเล็กของตนลงบนเตียงก่อนจะพลิกนอนแผ่อย่างเหนื่อยอ่อน ก่อนจะแทบเด้งตัวลุกขึ้นนั่งเมื่อได้ยินเสียงเย็นๆจากเพื่อนร่วมห้อง
"ไปอาบน้ำ"
"เตียงที่รัก~"
"ไปอาบน้ำ Now!"
"ฮือ..."
"1"
"2"
"เน่ อย่าให้ถึง3 ไม่งั้น.."
"ไปละจ้าาาาาาาา"
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
[ Chapter 1 End ]
'อ่อก...จะตาย 3ตอนรวด ถ้ายอดวิวถึง1,000 วันพฤ.ไรท์จะมาอัพนะจ๊ะ
เจอกันเมื่อโลกต้องการจ้าาา บั้ยส์~'
ความคิดเห็น