คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Introooooooooo ฮัลโหล
"คุยกันก่อนนนนน"
'ก็..เรื่องนี้มาจากในจอยนะ ซึ่งไรท์เนี่ยแต่งแบบเรียล ก็คือชื่อ นิสัย ของตัวละครจะพยายามแต่งให้ดูเหมือนของจริง ที่สุด รวมทั้งเหตุการณ์ที่บางทีก็จะเอาเหตุการณ์จริงมาแต่งหรืออาจจะเสริมมโนเข้าไปนิดหน่อย
ปล.แนะนำให้เปิดอ่านแบบโหมดกลางคืนนะ
ถ้าพร้อมแล้ว ไปอ่านIntroกันเถอะ!'
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'โทรศัพท์' เป็นสิ่งที่มนุษย์ในโลกปัจจุบันรู้จักดีจนแทบจะเป็นส่วนนึงของร่างกายและยังมีหลายชื่อเรียกแล้วแต่ตามยี่ห้อที่ออกแบบและผลิตขึ้นมาเพื่อตอบสนองต่อความต้องการของมนุษย์ มีโปรมแกรม มีซอฟแวร์ มีแอพพลิเคชั่นมากมายให้เราเลือกสัน เป็นสิ่งที่แต่งแต้มสีสันให้กับชีวิต และฉันเชื่อว่ามนุษย์ทุกคนที่มีโอกาสจะมีสิ่งที่เรียกกันง่ายๆว่ามือถือติดตัวแน่นอน ประโยชน์ของโทรศัพท์จะแตกต่างกันไปแล้วแต่คนที่ใช้ บางคนเอาไว้ติดต่อสื่อสาร เอาไว้แสวงหาความสะดวกสบาย แต่สำหรับฉัน ประโยชน์ของมัน..มีมากกว่านั้น...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
[วันจันทร์ 14:47น.]
ณโรงแรมแห่งหนึ่ง,ประเทศไทย
'ครืดดด! ครืดดดด!...ครืดดดด!'
เสียงของสิ่งของรูปทรงสี่เหลี่ยมสีดำที่หน้าจอสว่างวาบและกำลังสั่นอยู่บนเตียงที่ผ้าปูยุ่งนิดๆ แถมยังมีกลุ่มผมสีน้ำตาลเข้มของร่างร่างนึงที่กำลังนอนคว่ำหน้าอยู่บนเตียงนุ่มนิ่มสีดำสนิททั้งเซ็ทแม้แต่ชุดนอนของเจ้าของห้อง และด้วยความรำคาญที่เจ้าทรงสี่เหลี่ยมที่เรียกว่าโทรศัพท์หรือเรียกง่ายๆว่ามือถือกำลังรบกวนการหลับนอนของเธอ มือเรียวขาวยื่นไปคว้าโทรศัพท์มาแล้วกดปิดเครื่องอย่างเร็วก่อนจะฟุ้บหน้าหลับต่อโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น
'ก๊อก!ๆๆๆๆๆ'
พอถึงช่วงเวลาที่เจ้าของห้องกำลังหลับลึกกลับมีเสียงคนเคาะประตูดังลั่นและยังไม่ยอมหยุดเคาะเหมือนจะบอกเป็นนัยๆว่าถ้ายังไม่ยอมลุกไปเปิดประตูก็จะไม่ยอมหยุดเคาะอย่างไงอย่างงั้น
"โว้ยยยยย! คนจะหลับจะนอนนน"
หญิงสาวพยายามฝืนสังขารเพื่อลากร่างเล็กของตนเดินไปที่ประตูไม้เนื้อดีสีดำสนิทแล้วกระชากเปิดออกจนกว้าง
"ไหน ใครมาขัดขวางการนอนของพี่"
"อ้าว พริม? มีอะไรเหรอ?"
"เน่ลืมอะไรรึปล่าว?"
"อะไร....เห้ยยยยยยย อิ้บหายละ!"
สาวร่างเล็กพยายามปรือตาขึ้นสู้แสงจากหลอดไฟตามทางด้านหน้าห้องแล้วไล่สายตามองผู้ที่มาขัดขวางการนอนของเธอตั้งแต่เช้าก่อนจะฉีกยิ้มกว้างอย่างดีใจแล้วยกมือขึ้นเกาหัวยิ้กๆ พอคุยกันไปคุยกันมาก็ต้องเบิกตาโพรงแล้วหยิบเสื้อผ้าพุ่งเข้าห้องน้ำไป ไม่ถึง10นาทีก็เดินดุ่มๆออกมาด้วยชุดไปเที่ยวง่ายๆ และ..ผมเปียก
"เน่ลืมตลอดอ่ะ ใช่ซี่ เรามันคนไม่สำคัญ...เชอะ!" พริมแกล้งสะบัดหน้ากอดอก
"โถ่พริมมมม เราขอโทษ พอดีหลับเพลินน่ะ" นิอรรีบเช็ดผมแล้วเดินไปกอดเพื่อนสาวที่ตัวสูงกว่าตนไม่กี่เซน
"แล้วนี่ถ้าเราไม่มาตามก็คงตกเครื่องใช่มั้ย?" ปัดมือเพื่อนสาวออก มองดุๆ
"แล้วขอโทษได้มั้ยล่ะ ไปๆรีบไปดีกว่าเนอะ" เจ้าของห้องร่างเล็กรีบเดินไปหยิบกระเป๋าแล้วจัดการปิดเครื่องใช้ไฟฟ้าภายในห้องให้หมดยกเว้นตู้เย็นแล้วล็อคห้องก่อนจะลากเพื่อนขี้บ่นลงลิฟต์ไปโบกแท็กซี่หน้าคอนโดสุดหรูเพื่อตรงดิ่งไปสนามบินดอนเมือง
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
[วันเดียวกัน 16:32น.]
ณ สนามบินดอนเมือง กรุงเทพ,ประเทศไทย
สนามบินดอนเมืองเป็นสถานที่สำคัญสำหรับการใช้บริการทางอากาศสำหรับคนที่ไม่ชอบในตัวเมืองของกรุงเทพที่แออัด แต่หน้าสนามบินดอนเมืองก็เป็นสถานที่ที่มีรถพลุกพล่านเต็มไปหมด ทั้งรถส่วนตัว รถแท็กซี่ รถให้บริการในแอพพลิเคชั่นสีเขียวที่กำลังฮิตในขณะนี้ เพราะสะดวก รวดเร็วและค่าบริการถือว่าย่อมเยา
"โอย..ทำไมอากาศมันร้อนขนาดนี้ หายใจแทบไม่ออกเลย" ร่างเล็กของหญิงสาวคนเดิมเริ่มบ่นกระปอดกระแปดเพราะอากาศที่ร้อนอบอ้าวของเมืองกรุง ไม่เหมือนที่ๆพวกเธอจากมา ก่อนหญิงสาวที่ร่างสูงกว่าคนที่กำลังบ่นรีบเดินไปโบกแท็กซี่ก่อนจะรีบบอกให้เพื่อนสาวขนของขึ้นกระโปรงหลังของรถแล้วบอกที่หมายเพื่อให้ได้พักเร็วๆ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
[วันเดียวกัน 19:12น.]
ณ คอนโดใจกลางเมืองเชียงใหม่,ประเทศไทย
'แกร๊ก...แอ๊ดดดดด พรึ่บ!'
เสียงของประตูห้องที่ถูกเปิดตามด้วยดวงไฟภายในห้องที่สว่างจ้าขึ้นเพื่ออวดโฉมห้องสีโทนเข้มเเสนหรูหราให้ผู้มาเยือนได้รับรู้ พื้นที่ด้านหลังประตูเป็นทางที่เอาไว้สำหรับถอดและวางรองเท้าขนาดพอดีให้คนสองคนคนยืนและถอดรองเท้าพร้อมกันได้ เชื่อมต่อกับห้องที่กว้างขวางมีพื้นที่ของห้องนั่งเล่นที่มีทีวีจอแบนขนาดใหญ่และมีโซฟาคู่สีดำครึ่งขาวติดกับห้องนอนที่กว้างพอสมควร เตียงใหญ่สีดำนุ่มนิ่มและมีห้องน้ำที่หรูหราประดับตกแต่งได้สวนงาม มีอ่างจากุซชี่และฝักบัวทรงโรมันอันใหญ่ เครื่องทำน้ำอุ่น และที่สำคัญ..ห้องนอนเเละห้องนั่งเล่นมีเครื่องปรับอากาศ เย้!!
"พริม..เราขอนอนต่อนะ ไม่ไหวแล้ว" หญิงสาวเจ้าของผมสีน้ำตาลเข้มยาวสยายเต็มพื้นเตียงกล่าวออกมาอย่างเหนื่อยอ่อนปนออดอ้อนพลางส่งสายตาวิ้งๆใส่เพื่อนรักที่กำลังจัดของเก็บเข้าตู้เสื้อผ้าส่วนตัว
"อือ..แต่เดี๋ยวต้องลุกไปอาบน้ำก่อนนะ" คนที่โดนอ้อนปรายตามองเพื่อนสาวที่ส่งสายตาวิ้งๆใส่แล้วทำเสียงดุ
"คร้าบบบบ!~" หญิงสาวบนเตียงทำท่าตะเบ๊ะแบบทหารแล้วรีบฟุ้บหน้าหลับอย่างสบายอุราจนทำให้คนมองอดขำไม่ได้ 'เฮ้อ..จริงๆเลย เพื่อนคนนี้..' พริมยิ้มพลางส่ายหน้าปลงๆก่อนเดินถือเสื้อผ้าเข้าไปในห้องน้ำอย่างอารมณ์ดี
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'ติ้ง!'
จู่ๆหน้าจอโทรศัพท์ของหญิงสาวที่กำลังฟุ้บหลับบนเตียงอย่างมีความสุขก็สว่างวาบขึ้นมาและมีการเเจ้งเตือนที่เป็นรูปจดหมายตามด้วยตัวหนังสือที่ขึ้นว่า...'ยินดีด้วยค่ะ คุณ....'
.
.
.
.
.
[Intro End.]
ความคิดเห็น