ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่7 คุณควรจะเรียนให้หนักกว่านี้นะ
"ตายซะ!"
การระเบิดอารมณ์อย่างกะทันหันของ หยู เหวินเซ็น ทำให้ทุกคนในบริเวณทางแยกตกตะลึง
ผู้คนที่เดินผ่านไปมาต่างกรี๊ดร้องและเอามือปิดตา เพราะพวกเขาเห็นภาพอันโหดร้าย
"หยุดนะเจ้าฆ่าตกร!"
“ต้องรีบไปช่วยชีวิตเขาจากมันไปเร็ว!”
หลังจากตะโกนอย่างเร่งด่วน เกา หยิงจิน และ เจียง เต๋อฟู ก็รีบวิ่งไปข้างหน้าด้วยกัน พยายามจะหยุด หยู เหวินเซ็น จากการเอามีดฟันไปที่คอของ กู่ ฟาน
“กู่ฟาน!”
มู่เฟยเสวียก็รีบวิ่งไปข้างหน้าเช่นกัน พร้อมกับดาบที่อยู่ในมือ เตรียมตัวที่จะไปช่วย
"อะไรกัน?!"
หยู เหวินเซ็น รู้สึกประหลาดใจเมื่อพบว่ายิ่งมีดสั้นของเขาเข้าใกล้ กู่ ฟาน มากเท่าไหร่ มีดสั้นก็ยิ่งเคลื่อนไหวช้าลงเท่านั้น เหมือนมีพลังที่มองไม่เห็นคอยขัดขวางไม่ให้เขาแทงไปข้างหน้า
"มันเกิดอะไรขึ้นกัน?"
หยู เหวินเซ็นถามออกไปโดยไม่รู้ตัว
"มุเก็น(อนันต์)ไงล่ะคือการที่อคิลลิสไม่สามารถวิ่งไล่ทันตามเต่าได้"
กู่ ฟาน กล่าวอย่างไม่ใส่ใจ
"ความหมายมันคืออะไร?"
หยู เหวินเซ็นยิ่งสับสนมากขึ้น
"ถ้าไม่รู้แปลว่าคุณต้องเรียนให้หนักขึ้นนะ!"
มือของ กู่ ฟาน ที่ห่อหุ้มไปด้วยพลังไสยเวทย์ เขากำหมัดและต่อยหน้าของหยู เหวินเซ็น
หยู เหวินเซ็น ถูกหมัดอันทรงพลังซัดลงพื้น ใบหน้าของเขาบวมเหมือนหมู มุมปากของเขาเต็มไปด้วยเลือด และฟันหลายซี่หลุดออกมา มันช่างน่าสังเวชจริงๆ
"เอ๊?"
"มันเกิดอะไรขึ้น?"
เกาหยิงจินและเจียงเต๋อฟูตกตะลึงราวกับว่าพวกเขาถูกไฟช็อต และสติของพวกเขาก็อยู่ในสภาพกึ่งสับสน
ปัง
มีดในมือของ มู่ เฟยเสวีย ตกลงไปบนพื้น
“นี่ นี่……”
ผู้คนที่เดินผ่านไปมาต่างแอบมองผ่านนิ้วมือ และเมื่อพวกเขาเห็นภาพดังกล่าว ลำคอของพวกเขาก็รู้สึกเหมือนกับว่ากำลังถูกบีบคอ และพวกเขาพูดอะไรไม่ออกเลยเป็นเวลานาน
"ไอ้เวรเอ๊ย ไอ้เวรเอ๊ย ไอ้เวรเอ๊ย ไอ้เวรเอ๊ย!"
พลังวิญญาณอันเข้มข้นปะทุออกมาจากพื้นดิน และหยู เหวินเซ็นพยายามดิ้นรนเพื่อยืนขึ้น เงาปรากฏขึ้นทั่วร่างกายของเขา และมีดสั้นในมือของเขามืดมากจนน่ากลัว
"เงาล่าสังหาร!"
หยู เหวินเซ็นเคลื่อนไหวโดยถือมีดสั้นไปด้านหลัง กลายเป็นแสงสีดำและมุ่งตรงไปที่หัวใจของกู่ฟาน
บูม!
คลื่นลมมหาศาลระเบิด!
หยูเหวินเซ็นกลับมามีรูปร่างเหมือนเดิม มีดสั้นของเขาอยู่ใกล้กับชุดนักเรียนของกู่ฟาน ชัดเจนว่าหัวใจของกู่ฟานอยู่ใกล้แค่เอื้อม แต่เขาไม่สามารถแทงทะลุมันได้
เวร เวรเอ๊ย!
ดวงตาของหยู เหวินเซ็นเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ทักษะเงาล่าสังหารของเขาเป็นท่าพิเศษของเขาเอง ซึ่งสามารถแทงทะลุร่างกายของผู้ใช้พลังพิเศษระดับสองได้อย่างง่ายดายแต่เด็กเวรตรงหน้าเขาเป็นเพียงแค่ผู้ใช้พลังพิเศษระดับหนึ่ง ดังนั้นทำไมมันถึงสามารถบล็อกท่าพิเศษของเขาได้!
“นี่มันพลังพิเศษประเภทไหนเนี่ย?”
เจียง เต๋อฟูตกตะลึงอีกครั้งทักษะเงาล่าสังหาร นั้นไม่อ่อนแออเลย หากเขาโดนท่านี้ เขาคงจะสูญเสียอวัยวะไปครึ่งหนึ่ง แม้ว่าเขาจะไม่ตายก็ตาม แต่ กู่ ฟาน โดนท่านี้ไปโดยที่ไม่ได้รับบาดแผลใดๆแถมเสื้อผ้าของเขาก็ไม่ขาดด้วยซ้ำ!
“นี่คุณความจำไม่ดีเหรอ?”
ทันใดนั้น เสียงของ กู่ ฟาน ก็ดังขึ้นอีกครั้ง เห็นได้ชัดว่าเป็นเสียงธรรมดา แต่ในหูของหยู เหวินเซ็น มันเหมือนกับเสียงของยมทูตที่ไล่ตามมาจากนรก
หยู เหวินเซ็นตกใจกลัวมากจนมีดหลุดออกจากมือ เขาหันหลังแล้ววิ่งหนีไป
ทักษะที่แข็งแกร่งที่สุดของฉันไม่สามารถทำลายเสื้อผ้าของคู่ต่อสู้ได้ แล้วฉันจะต่อสู้กับเขาได้อย่างไร
นักเรียนมัธยมปลายในชุดนักเรียนตรงหน้าเขาเป็นเพียงสัตว์ประหลาด แม้จะต้องเผชิญกับผู้ใช้พลังพิเศษระดับสองด้วยกันแต่หยู เหวินเซ็น ก็ไม่เคยไร้พลังเหมือนอย่างวันนี้!
“อยากจะหนีไปจากฉันงั้นหรอ?”
กู่ ฟาน ยิ้มอย่างอ่อนโยน ยื่นมือไปข้างหน้า และเทคนิคก็ถูกเปิดใช้งานทันที!
ทรงกลมสีน้ำเงินปรากฏขึ้นในฝ่ามือของ กู่ ฟาน และในเวลาเดียวกัน แรงดูดอันแข็งแกร่งก็ระเบิดออกมาจากฝ่ามือของเขา
ปั้งๆๆ!
หยูเหวินเซ็นที่เพิ่งก้าวไปสองก้าวถูกดึงตัวไปทันที ก่อนที่เขาจะทันตั้งตัว หมัดของกู่ฟานซึ่งห่อหุ้มด้วยพลังไสยเวทย์ก็ซัดเข้าไปที่หน้าของเขา
"อา!"
หยู เหวินเซ็นกรีดร้องและถูกซัดลงกับพื้นอีกครั้ง ไม่สามารถลุกขึ้นมาได้
“คุณอยากฆ่าฉันแล้ว คุณคิดว่าฉันจะปล่อยให้คุณวิ่งหนีไปไหมหืม” กู่ ฟาน เหยียบหัวของ หยู เหวินเซ็น ด้วยเท้า กดมันลงบนถนนและเหยียบอย่างแรง น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความเยาะเย้ย
"อ่า~"
หยูเหวินเซินส่งเสียงแปลกๆ ในปากของเขา เขาสัมผัสได้ว่าถึงแม้ดูเหมือนว่ากู่ฟานกำลังเหยียบหัวของเขาด้วยเท้าของเขา แต่นั่นไม่ใช่กรณีนั้น มีบางอย่างระหว่างเท้าของกู่ฟานกับใบหน้าของเขา !
“ฮ่าๆๆ ขยับตัวไม่ได้เหรอ?”
กู่ ฟาน หัวเราะเสียงดัง การกระทืบหัวของเขาไม่ใช่การกระทืบหัวธรรมดา เทคนิคที่ไร้ขีดจำกัดนั้นทำงานอยู่บนเท้าของเขาตลอดเวลา และ หยู เหซินเซ็น ไม่สามารถลุกขึ้นมาได้เลย
ขณะที่เท้าของ กู่ ฟาน ค่อยๆ เหยียบลงมา ศีรษะของ หยู เหวินเซ็น ก็ฝังอยู่ในถนนแล้ว
หากยังเป็นแบบนี้ต่อไป ไม่เพียงแต่เขาจะถูกเหยียบย่ำจนตายเท่านั้น แต่ยังอาจหายใจไม่ออกเนื่องจากขาดออกซิเจนอีกด้วย
หยู เหวินเซ็นเริ่มดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง เขารู้สึกว่าความตายกำลังใกล้เข้ามาหาเขามากขึ้นเรื่อยๆ
หยู เหวินเซ็นรู้สึกเสียใจอย่างสุดซึ้ง หากเขามีโอกาสอีกครั้ง เขาจะไม่เลือกกู่ ฟานเป็นตัวประกันอย่างแน่นอน
คนที่เขาจับได้นั้นไม่เหมือนนักเรียนมัธยมปลาย เขาเป็นเหมือนราชาแห่งนรกที่มีชีวิตอยู่!
“ฉันไม่ได้ฝันไปจริงๆ เหรอ?”
เมื่อมองดูฉากที่เกิดขึ้นตรงหน้าเธอ มู่เฟยเสวียรู้สึกราวกับว่าเธอกำลังฝันอยู่
เพื่อนร่วมชั้นที่ไม่ค่อยมีใครรู้จักเอาชนะผู้ใช้พลังพิเศษระดับสองขั้นต้นได้แถมทำให้ไม่สามารถสู้กลับได้ เรื่องราวแบบนี้เกิดขึ้นได้แค่ในความฝันเท่านั้นใช่ไหม
"ถ้าเกิดใหม่ชาติหน้าขอให้เกิดเป็นคนดีนะ!"
กู่ ฟาน เห็นความเสียใจในดวงตาของหยู เหวินเซ็น จึงเหยียบต่อไป เขาไม่ได้เสียใจตอนที่ฆ่าเขา แต่กลับเสียใจหลังจากที่จะถูกฆ่าในทางกลับกัน มันน่าตลกมาก!
เมื่อเห็น กู่ ฟาน จะฆ่าเขาให้ตาย ความเสียใจในใจของ หยู เหวินเซ็น ก็เปลี่ยนเป็นความเกลียดชัง
แม้ว่าเขาจะพูดไม่ออกและแทบจะลืมตาที่บวมเป่งของเขาไม่ขึ้น แต่ หยู เหวินเซ็น ก็ยังคงดิ้นรนที่จะสาปแช่งและจ้องมองไปที่ กู่ ฟาน พร้อมกับปรารถนาที่จะกิน กู่ ฟาน ทั้งเป็น!
พลังวิญญาณในร่างของหยู เหวินเซ็นเริ่มคลั่ง เขาต้องการจุดชนวนพลังวิญญาณของตัวเองโดยแลกด้วยชีวิต และเปิดฉากโจมตีโต้กลับครั้งสุดท้ายกับกู่ฟาน!
บูม!
เกิดระเบิดครั้งใหญ่บนถนน ไฟและควันเหมือนสัตว์ป่ากลืนกิน กู่ ฟาน
"ไม่ดีแล้ว!"
"มันสายเกินไปแล้ว!"
เกา หยิงจินและเจียงเต๋อฟูรู้สึกเสียใจ พวกเขาตกใจเกินไปเมื่อกี้และไม่คิดจะเข้าไปช่วยเหลือ หากพวกเขาไปที่นั่นเร็วกว่านี้ หยู เหวินเซ็นคงไม่มีโอกาสระเบิดตัวเอง
การทำลายตนเองถือเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพสูงสุดสำหรับผู้ใช้พลังพิเศษ และมันทรงพลังอย่างมาก
การทำลายตนเองของผู้ใช้พลังที่อยู่ในระดับสองขั้นต้นสามารถสร้างความเสียหายอย่างรุนแรงต่อผู้ใช้พลังที่อยู่ในระดับสองขั้นสูงได้
นี่ไม่ใช่สิ่งที่ กู่ ฟาน ซึ่งเป็นเพียงผู้ใช้พลังพิเศษระดับหนึ่งขั้นต้น จะสามารถต้านได้อย่างแน่นอน!
ควันค่อยๆ จางลง และ กู่ ฟาน ก็ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าทุกคนอีกครั้ง ไม่ต้องพูดถึงอาการบาดเจ็บเลย แม้แต่ทรงผมของเขาก็ยังคงไม่เปลี่ยนเลยด้วยซ้ำ
“นักเรียน คุณโอเคมั้ย?”
“นี่มันเรื่องอะไรกัน ทำไมคุณถึงไม่เป็นอะไรเลย”
เกา หยิงจินที่รีบวิ่งเข้ามาตกใจมาก ต่างจากที่เขาคิดนึกว่าจะมีอาการบาดเจ็บสาหัสหรือความตายที่เขาจินตนาการไว้ กู่ ฟานกลับยืนอยู่ที่นั่นโดยไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ
“คุณอยากให้บางอย่างเกิดขึ้นกับฉันรึไง?”
กู่ ฟาน ถามอย่างมีเลศนัย
"ไม่ใช่ฉัน……"
เกา หยิงจินลังเลและพูดไม่ออก
“ฉันชื่อเจียง เต๋อฟู เป็นสมาชิกทีมป้องกันเมือง ขอบคุณนักเรียนที่ช่วยเหลือฉัน คุณเป็นนักเรียนของโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนต้นหลิวหยุนหมายเลข 1 ใช่ไหม? ไม่คิดเลยว่าฮีโร่จะเป็นเด็กชายตัวน้อย!”
เจียงเต๋อฟูก็มาร่วมด้วยและชื่นชมอย่างเคารพเช่นกัน
“ไม่เป็นไร ฉันแค่ใช้สิทธิในการป้องกันตัวเองเท่านั้น และมันไม่ได้ถือเป็นการช่วยเหลือ”
"ฉันมีอย่างอื่นที่ต้องทำต่อไป ลาก่อน!"
กู่ ฟานเกลียดปัญหาและไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับพวกทหารรักษาเมืองมากเกินไป หากเขาถูกเชิญเข้าไปในสำนักงานเพื่อจดบันทึก เขาจะสูญเสียมากกว่าที่เขาได้รับ
“เนื่องจากนักเรียนยังมีงานต้องทำ เราจะไม่รบกวนคุณ เดินช้าๆ และระมัดระวังความปลอดภัยบนท้องถนนให้ดี!”
เจียง เต๋อฟูก็มีความฉลาดมากเช่นกันและไม่ได้ห้ามเขา แต่โบกมือลากู่ฟาน
กู่ ฟาน ก็โบกมือหลังให้พวกเขา เดินออกไปในระยะไกลโดยไม่หันหลังกลับมามอง และหายไปในไม่ช้า
"เป็นเด็กนักเรียนที่น่าทึ่งจริงๆ!"
เจียงเต๋อฟูถอนหายใจอย่างจริงใจ
“ใช่แล้ว ถ้าฉันแข็งแกร่งสักครึ่งหนึ่งของเขาตอนที่ฉันเรียนอยู่มัธยม ฉันคงไม่อยู่ในเมืองหลิวหยุนเล็กๆ แห่งนี้ไปตลอดชีวิตหรอก!”
เกา หยิงจินก็เต็มไปด้วยอารมณ์เช่นกัน
“เห้เจียงแล้วฆ่าตกรที่คุณพูดถึงอยู่ที่ไหน?”
ขณะนั้นเอง เฉาป๋อ หัวหน้าทีมคุ้มกันเมืองก็รีบวิ่งเข้ามาเช่นกัน เนื่องจากเขามาอย่างรีบร้อน เหงื่อจึงออกเยอะมาก
“รายงานหัวหน้า คนร้ายถูกฆ่าแล้ว!”
เจียงเต๋อฟู รายงานออกไป
“ไอ้คนร้ายนั้นตายแล้วเหรอ? คุณฆ่ามันเหรอ? ทำไมถึงไม่มีศพล่ะ?”
เฉาป๋อมีเครื่องหมายคำถามสามอันติดต่อกัน
“กัปตัน ฉันมีวิดีโอทั้งหมดอยู่ในเครื่องบันทึกการบังคับใช้กฎหมายของฉัน คุณจะรู้เองหลังจากดูมัน”
เจียงเต๋อฟูกล่าว
หลังจากได้รับเครื่องบันทึกการบังคับใช้กฎหมายที่ เจียง เต๋อฟู มอบให้ เฉาป๋อ ก็รู้สึกหวาดกลัวมากขึ้นเมื่อมองดูมัน
ด้วยวัยเพียงแค่นี้และความแข็งแกร่งแบบนี้ เขาไม่ด้อยไปกว่าอัจฉริยะในเมืองหลวงของจังหวัดใหญ่ๆเลย
หลังจากผ่านไปกว่าสิบปี ในที่สุดพวกเขาก็มีตัวตนที่แข็งแกร่งในเมืองหลิวหยุน!
“การสอบเข้าวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้ปีนี้จะต้องมีเรื่องไม่คาดคิดเกิดขึ้นแน่นอน!”
หลังจากปิดเครื่องบันทึกการบังคับใช้กฎหมายแล้ว เฉาป๋อก็เงยหน้าขึ้นและถอนหายใจ
*โปรดติดตามตอนต่อไป*
การระเบิดอารมณ์อย่างกะทันหันของ หยู เหวินเซ็น ทำให้ทุกคนในบริเวณทางแยกตกตะลึง
ผู้คนที่เดินผ่านไปมาต่างกรี๊ดร้องและเอามือปิดตา เพราะพวกเขาเห็นภาพอันโหดร้าย
"หยุดนะเจ้าฆ่าตกร!"
“ต้องรีบไปช่วยชีวิตเขาจากมันไปเร็ว!”
หลังจากตะโกนอย่างเร่งด่วน เกา หยิงจิน และ เจียง เต๋อฟู ก็รีบวิ่งไปข้างหน้าด้วยกัน พยายามจะหยุด หยู เหวินเซ็น จากการเอามีดฟันไปที่คอของ กู่ ฟาน
“กู่ฟาน!”
มู่เฟยเสวียก็รีบวิ่งไปข้างหน้าเช่นกัน พร้อมกับดาบที่อยู่ในมือ เตรียมตัวที่จะไปช่วย
"อะไรกัน?!"
หยู เหวินเซ็น รู้สึกประหลาดใจเมื่อพบว่ายิ่งมีดสั้นของเขาเข้าใกล้ กู่ ฟาน มากเท่าไหร่ มีดสั้นก็ยิ่งเคลื่อนไหวช้าลงเท่านั้น เหมือนมีพลังที่มองไม่เห็นคอยขัดขวางไม่ให้เขาแทงไปข้างหน้า
"มันเกิดอะไรขึ้นกัน?"
หยู เหวินเซ็นถามออกไปโดยไม่รู้ตัว
"มุเก็น(อนันต์)ไงล่ะคือการที่อคิลลิสไม่สามารถวิ่งไล่ทันตามเต่าได้"
กู่ ฟาน กล่าวอย่างไม่ใส่ใจ
"ความหมายมันคืออะไร?"
หยู เหวินเซ็นยิ่งสับสนมากขึ้น
"ถ้าไม่รู้แปลว่าคุณต้องเรียนให้หนักขึ้นนะ!"
มือของ กู่ ฟาน ที่ห่อหุ้มไปด้วยพลังไสยเวทย์ เขากำหมัดและต่อยหน้าของหยู เหวินเซ็น
หยู เหวินเซ็น ถูกหมัดอันทรงพลังซัดลงพื้น ใบหน้าของเขาบวมเหมือนหมู มุมปากของเขาเต็มไปด้วยเลือด และฟันหลายซี่หลุดออกมา มันช่างน่าสังเวชจริงๆ
"เอ๊?"
"มันเกิดอะไรขึ้น?"
เกาหยิงจินและเจียงเต๋อฟูตกตะลึงราวกับว่าพวกเขาถูกไฟช็อต และสติของพวกเขาก็อยู่ในสภาพกึ่งสับสน
ปัง
มีดในมือของ มู่ เฟยเสวีย ตกลงไปบนพื้น
“นี่ นี่……”
ผู้คนที่เดินผ่านไปมาต่างแอบมองผ่านนิ้วมือ และเมื่อพวกเขาเห็นภาพดังกล่าว ลำคอของพวกเขาก็รู้สึกเหมือนกับว่ากำลังถูกบีบคอ และพวกเขาพูดอะไรไม่ออกเลยเป็นเวลานาน
"ไอ้เวรเอ๊ย ไอ้เวรเอ๊ย ไอ้เวรเอ๊ย ไอ้เวรเอ๊ย!"
พลังวิญญาณอันเข้มข้นปะทุออกมาจากพื้นดิน และหยู เหวินเซ็นพยายามดิ้นรนเพื่อยืนขึ้น เงาปรากฏขึ้นทั่วร่างกายของเขา และมีดสั้นในมือของเขามืดมากจนน่ากลัว
"เงาล่าสังหาร!"
หยู เหวินเซ็นเคลื่อนไหวโดยถือมีดสั้นไปด้านหลัง กลายเป็นแสงสีดำและมุ่งตรงไปที่หัวใจของกู่ฟาน
บูม!
คลื่นลมมหาศาลระเบิด!
หยูเหวินเซ็นกลับมามีรูปร่างเหมือนเดิม มีดสั้นของเขาอยู่ใกล้กับชุดนักเรียนของกู่ฟาน ชัดเจนว่าหัวใจของกู่ฟานอยู่ใกล้แค่เอื้อม แต่เขาไม่สามารถแทงทะลุมันได้
เวร เวรเอ๊ย!
ดวงตาของหยู เหวินเซ็นเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ทักษะเงาล่าสังหารของเขาเป็นท่าพิเศษของเขาเอง ซึ่งสามารถแทงทะลุร่างกายของผู้ใช้พลังพิเศษระดับสองได้อย่างง่ายดายแต่เด็กเวรตรงหน้าเขาเป็นเพียงแค่ผู้ใช้พลังพิเศษระดับหนึ่ง ดังนั้นทำไมมันถึงสามารถบล็อกท่าพิเศษของเขาได้!
“นี่มันพลังพิเศษประเภทไหนเนี่ย?”
เจียง เต๋อฟูตกตะลึงอีกครั้งทักษะเงาล่าสังหาร นั้นไม่อ่อนแออเลย หากเขาโดนท่านี้ เขาคงจะสูญเสียอวัยวะไปครึ่งหนึ่ง แม้ว่าเขาจะไม่ตายก็ตาม แต่ กู่ ฟาน โดนท่านี้ไปโดยที่ไม่ได้รับบาดแผลใดๆแถมเสื้อผ้าของเขาก็ไม่ขาดด้วยซ้ำ!
“นี่คุณความจำไม่ดีเหรอ?”
ทันใดนั้น เสียงของ กู่ ฟาน ก็ดังขึ้นอีกครั้ง เห็นได้ชัดว่าเป็นเสียงธรรมดา แต่ในหูของหยู เหวินเซ็น มันเหมือนกับเสียงของยมทูตที่ไล่ตามมาจากนรก
หยู เหวินเซ็นตกใจกลัวมากจนมีดหลุดออกจากมือ เขาหันหลังแล้ววิ่งหนีไป
ทักษะที่แข็งแกร่งที่สุดของฉันไม่สามารถทำลายเสื้อผ้าของคู่ต่อสู้ได้ แล้วฉันจะต่อสู้กับเขาได้อย่างไร
นักเรียนมัธยมปลายในชุดนักเรียนตรงหน้าเขาเป็นเพียงสัตว์ประหลาด แม้จะต้องเผชิญกับผู้ใช้พลังพิเศษระดับสองด้วยกันแต่หยู เหวินเซ็น ก็ไม่เคยไร้พลังเหมือนอย่างวันนี้!
“อยากจะหนีไปจากฉันงั้นหรอ?”
กู่ ฟาน ยิ้มอย่างอ่อนโยน ยื่นมือไปข้างหน้า และเทคนิคก็ถูกเปิดใช้งานทันที!
ทรงกลมสีน้ำเงินปรากฏขึ้นในฝ่ามือของ กู่ ฟาน และในเวลาเดียวกัน แรงดูดอันแข็งแกร่งก็ระเบิดออกมาจากฝ่ามือของเขา
ปั้งๆๆ!
หยูเหวินเซ็นที่เพิ่งก้าวไปสองก้าวถูกดึงตัวไปทันที ก่อนที่เขาจะทันตั้งตัว หมัดของกู่ฟานซึ่งห่อหุ้มด้วยพลังไสยเวทย์ก็ซัดเข้าไปที่หน้าของเขา
"อา!"
หยู เหวินเซ็นกรีดร้องและถูกซัดลงกับพื้นอีกครั้ง ไม่สามารถลุกขึ้นมาได้
“คุณอยากฆ่าฉันแล้ว คุณคิดว่าฉันจะปล่อยให้คุณวิ่งหนีไปไหมหืม” กู่ ฟาน เหยียบหัวของ หยู เหวินเซ็น ด้วยเท้า กดมันลงบนถนนและเหยียบอย่างแรง น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความเยาะเย้ย
"อ่า~"
หยูเหวินเซินส่งเสียงแปลกๆ ในปากของเขา เขาสัมผัสได้ว่าถึงแม้ดูเหมือนว่ากู่ฟานกำลังเหยียบหัวของเขาด้วยเท้าของเขา แต่นั่นไม่ใช่กรณีนั้น มีบางอย่างระหว่างเท้าของกู่ฟานกับใบหน้าของเขา !
“ฮ่าๆๆ ขยับตัวไม่ได้เหรอ?”
กู่ ฟาน หัวเราะเสียงดัง การกระทืบหัวของเขาไม่ใช่การกระทืบหัวธรรมดา เทคนิคที่ไร้ขีดจำกัดนั้นทำงานอยู่บนเท้าของเขาตลอดเวลา และ หยู เหซินเซ็น ไม่สามารถลุกขึ้นมาได้เลย
ขณะที่เท้าของ กู่ ฟาน ค่อยๆ เหยียบลงมา ศีรษะของ หยู เหวินเซ็น ก็ฝังอยู่ในถนนแล้ว
หากยังเป็นแบบนี้ต่อไป ไม่เพียงแต่เขาจะถูกเหยียบย่ำจนตายเท่านั้น แต่ยังอาจหายใจไม่ออกเนื่องจากขาดออกซิเจนอีกด้วย
หยู เหวินเซ็นเริ่มดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง เขารู้สึกว่าความตายกำลังใกล้เข้ามาหาเขามากขึ้นเรื่อยๆ
หยู เหวินเซ็นรู้สึกเสียใจอย่างสุดซึ้ง หากเขามีโอกาสอีกครั้ง เขาจะไม่เลือกกู่ ฟานเป็นตัวประกันอย่างแน่นอน
คนที่เขาจับได้นั้นไม่เหมือนนักเรียนมัธยมปลาย เขาเป็นเหมือนราชาแห่งนรกที่มีชีวิตอยู่!
“ฉันไม่ได้ฝันไปจริงๆ เหรอ?”
เมื่อมองดูฉากที่เกิดขึ้นตรงหน้าเธอ มู่เฟยเสวียรู้สึกราวกับว่าเธอกำลังฝันอยู่
เพื่อนร่วมชั้นที่ไม่ค่อยมีใครรู้จักเอาชนะผู้ใช้พลังพิเศษระดับสองขั้นต้นได้แถมทำให้ไม่สามารถสู้กลับได้ เรื่องราวแบบนี้เกิดขึ้นได้แค่ในความฝันเท่านั้นใช่ไหม
"ถ้าเกิดใหม่ชาติหน้าขอให้เกิดเป็นคนดีนะ!"
กู่ ฟาน เห็นความเสียใจในดวงตาของหยู เหวินเซ็น จึงเหยียบต่อไป เขาไม่ได้เสียใจตอนที่ฆ่าเขา แต่กลับเสียใจหลังจากที่จะถูกฆ่าในทางกลับกัน มันน่าตลกมาก!
เมื่อเห็น กู่ ฟาน จะฆ่าเขาให้ตาย ความเสียใจในใจของ หยู เหวินเซ็น ก็เปลี่ยนเป็นความเกลียดชัง
แม้ว่าเขาจะพูดไม่ออกและแทบจะลืมตาที่บวมเป่งของเขาไม่ขึ้น แต่ หยู เหวินเซ็น ก็ยังคงดิ้นรนที่จะสาปแช่งและจ้องมองไปที่ กู่ ฟาน พร้อมกับปรารถนาที่จะกิน กู่ ฟาน ทั้งเป็น!
พลังวิญญาณในร่างของหยู เหวินเซ็นเริ่มคลั่ง เขาต้องการจุดชนวนพลังวิญญาณของตัวเองโดยแลกด้วยชีวิต และเปิดฉากโจมตีโต้กลับครั้งสุดท้ายกับกู่ฟาน!
บูม!
เกิดระเบิดครั้งใหญ่บนถนน ไฟและควันเหมือนสัตว์ป่ากลืนกิน กู่ ฟาน
"ไม่ดีแล้ว!"
"มันสายเกินไปแล้ว!"
เกา หยิงจินและเจียงเต๋อฟูรู้สึกเสียใจ พวกเขาตกใจเกินไปเมื่อกี้และไม่คิดจะเข้าไปช่วยเหลือ หากพวกเขาไปที่นั่นเร็วกว่านี้ หยู เหวินเซ็นคงไม่มีโอกาสระเบิดตัวเอง
การทำลายตนเองถือเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพสูงสุดสำหรับผู้ใช้พลังพิเศษ และมันทรงพลังอย่างมาก
การทำลายตนเองของผู้ใช้พลังที่อยู่ในระดับสองขั้นต้นสามารถสร้างความเสียหายอย่างรุนแรงต่อผู้ใช้พลังที่อยู่ในระดับสองขั้นสูงได้
นี่ไม่ใช่สิ่งที่ กู่ ฟาน ซึ่งเป็นเพียงผู้ใช้พลังพิเศษระดับหนึ่งขั้นต้น จะสามารถต้านได้อย่างแน่นอน!
ควันค่อยๆ จางลง และ กู่ ฟาน ก็ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าทุกคนอีกครั้ง ไม่ต้องพูดถึงอาการบาดเจ็บเลย แม้แต่ทรงผมของเขาก็ยังคงไม่เปลี่ยนเลยด้วยซ้ำ
“นักเรียน คุณโอเคมั้ย?”
“นี่มันเรื่องอะไรกัน ทำไมคุณถึงไม่เป็นอะไรเลย”
เกา หยิงจินที่รีบวิ่งเข้ามาตกใจมาก ต่างจากที่เขาคิดนึกว่าจะมีอาการบาดเจ็บสาหัสหรือความตายที่เขาจินตนาการไว้ กู่ ฟานกลับยืนอยู่ที่นั่นโดยไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ
“คุณอยากให้บางอย่างเกิดขึ้นกับฉันรึไง?”
กู่ ฟาน ถามอย่างมีเลศนัย
"ไม่ใช่ฉัน……"
เกา หยิงจินลังเลและพูดไม่ออก
“ฉันชื่อเจียง เต๋อฟู เป็นสมาชิกทีมป้องกันเมือง ขอบคุณนักเรียนที่ช่วยเหลือฉัน คุณเป็นนักเรียนของโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนต้นหลิวหยุนหมายเลข 1 ใช่ไหม? ไม่คิดเลยว่าฮีโร่จะเป็นเด็กชายตัวน้อย!”
เจียงเต๋อฟูก็มาร่วมด้วยและชื่นชมอย่างเคารพเช่นกัน
“ไม่เป็นไร ฉันแค่ใช้สิทธิในการป้องกันตัวเองเท่านั้น และมันไม่ได้ถือเป็นการช่วยเหลือ”
"ฉันมีอย่างอื่นที่ต้องทำต่อไป ลาก่อน!"
กู่ ฟานเกลียดปัญหาและไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับพวกทหารรักษาเมืองมากเกินไป หากเขาถูกเชิญเข้าไปในสำนักงานเพื่อจดบันทึก เขาจะสูญเสียมากกว่าที่เขาได้รับ
“เนื่องจากนักเรียนยังมีงานต้องทำ เราจะไม่รบกวนคุณ เดินช้าๆ และระมัดระวังความปลอดภัยบนท้องถนนให้ดี!”
เจียง เต๋อฟูก็มีความฉลาดมากเช่นกันและไม่ได้ห้ามเขา แต่โบกมือลากู่ฟาน
กู่ ฟาน ก็โบกมือหลังให้พวกเขา เดินออกไปในระยะไกลโดยไม่หันหลังกลับมามอง และหายไปในไม่ช้า
"เป็นเด็กนักเรียนที่น่าทึ่งจริงๆ!"
เจียงเต๋อฟูถอนหายใจอย่างจริงใจ
“ใช่แล้ว ถ้าฉันแข็งแกร่งสักครึ่งหนึ่งของเขาตอนที่ฉันเรียนอยู่มัธยม ฉันคงไม่อยู่ในเมืองหลิวหยุนเล็กๆ แห่งนี้ไปตลอดชีวิตหรอก!”
เกา หยิงจินก็เต็มไปด้วยอารมณ์เช่นกัน
“เห้เจียงแล้วฆ่าตกรที่คุณพูดถึงอยู่ที่ไหน?”
ขณะนั้นเอง เฉาป๋อ หัวหน้าทีมคุ้มกันเมืองก็รีบวิ่งเข้ามาเช่นกัน เนื่องจากเขามาอย่างรีบร้อน เหงื่อจึงออกเยอะมาก
“รายงานหัวหน้า คนร้ายถูกฆ่าแล้ว!”
เจียงเต๋อฟู รายงานออกไป
“ไอ้คนร้ายนั้นตายแล้วเหรอ? คุณฆ่ามันเหรอ? ทำไมถึงไม่มีศพล่ะ?”
เฉาป๋อมีเครื่องหมายคำถามสามอันติดต่อกัน
“กัปตัน ฉันมีวิดีโอทั้งหมดอยู่ในเครื่องบันทึกการบังคับใช้กฎหมายของฉัน คุณจะรู้เองหลังจากดูมัน”
เจียงเต๋อฟูกล่าว
หลังจากได้รับเครื่องบันทึกการบังคับใช้กฎหมายที่ เจียง เต๋อฟู มอบให้ เฉาป๋อ ก็รู้สึกหวาดกลัวมากขึ้นเมื่อมองดูมัน
ด้วยวัยเพียงแค่นี้และความแข็งแกร่งแบบนี้ เขาไม่ด้อยไปกว่าอัจฉริยะในเมืองหลวงของจังหวัดใหญ่ๆเลย
หลังจากผ่านไปกว่าสิบปี ในที่สุดพวกเขาก็มีตัวตนที่แข็งแกร่งในเมืองหลิวหยุน!
“การสอบเข้าวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้ปีนี้จะต้องมีเรื่องไม่คาดคิดเกิดขึ้นแน่นอน!”
หลังจากปิดเครื่องบันทึกการบังคับใช้กฎหมายแล้ว เฉาป๋อก็เงยหน้าขึ้นและถอนหายใจ
*โปรดติดตามตอนต่อไป*
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น