ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่6 มุเก็น Infinity (อนันต์)
เมื่อ กู่ ฟาน เดินออกจากโรงยิมศิลปะการต่อสู้ขั้นสูง เขาก็เดินทางเพื้อกลับบ้านของเขา
เมื่อถึงทางแยก กู่ ฟาน จำเป็นต้องหยุดเพราะไฟแดง
กู่ ฟาน มองไฟแดงที่เหลือเวลาอีก 60 วินาที จากนั้นเขาก็หยิบโทรศัพท์ออกมาและดูข้อมูลบางอย่างอย่างสบายๆ
กู่ ฟาน ที่กำลังดูโทรศัพท์มือถือของเขาไม่ได้สังเกตเห็นว่ามีคนทั้งสามคนกำลังเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงอยู่ภายในเมือง คนหนึ่งอยู่ข้างหน้าและอีกสองคนอยู่ข้างหลัง
ทันใดนั้น กู่ ฟาน ก็รู้สึกได้ว่ามีเงาสีดำกำลังเข้ามาหาเขาอย่างรวดเร็ว เขาอดไม่ได้ที่จะยกคิ้วขึ้น ดังนั้นเขาจึงรีบละสายตาจากโทรศัพท์และใช้ดวงตาริคุกันของเขาเพื่อสังเกตสถานการณ์ที่ด้านหลังของเขา
ด้วยวิสัยทัศน์ที่แข็งแกร่งของดวงตาริคุกัน กู่ ฟาน สามารถมองเห็นใบหน้าของคนที่ถูกปกคลุมไปด้วยเงาได้อย่างชัดเจน
กู่ ฟาน จำได้ทันทีว่าร่างที่อยู่ในเงาสีดำนี้คือฆาตกรต่อเนื่องที่เขาเห็นในโทรศัพท์มือถือเมื่อไม่นานนี้ - หยู เหวินเซ็น!
กู่ ฟาน พยายามที่จะวิ่งหนีออกไป แต่กลับพบว่าเขาไม่สามารถวิ่งหนีออกไปได้เลย
หยู เหวินเซ็นเป็นผู้ใข้พลังพิเศษระดับ 2 ขั้นต้นซึ่งสูงกว่าเขาถึง 3 ระดับเลยทีเดียว นอกจากนี้ หยู เหวินเซ็นยังเป็นประเภทเงาที่ขึ้นชื่อเรื่องความเร็วอีกด้วย!
แม้ว่าดวงตาริคุกันของเขาจะสามารถมองเห็นการเคลื่อนไหวของ หยู เหวินเซ็น ได้อย่างชัดเจน แต่ร่างกายของเขาไม่มีเวลาที่จะตอบสนอง
ในไม่ช้า กู่ ฟาน ก็สงบลง เขารู้สึกไร้สาระกับสิ่งที่เขาเพิ่งคิดออกไป
วิ่งหนี? ทำไมต้องวิ่งหนี?
ฆาตกรต่อเนื่องที่เรียกกันนี้เป็นเพียงผู้มีพลังพิเศษระดับสองขั้นต้นเท่านั้น และก็ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่สามารถเอาชนะมันไม่ได้
“พลัง มุเก็น ของฉันไม่เคยถูกทดสอบเลย ตั้งแต่คุณริเริ่มที่จะมาหาฉันด้วยตัวเอง ฉันก็แค่ใช้คุณเพื่อทดสอบพลังป้องกันของมุเก็นเท่านั้น”
โดยไม่ลังเล กู่ ฟาน เปิดใช้งานเทคนิค มุเก็นในทันที
เนื่องจากดวงตาริคุกันเพิ่งถูกปลุกขึ้นมาในขั้นแรกเท่านั้น ดังนั้นพลังในการใช้มุเก็นยังไม่สามารถใช่ทักษะแบบเปิดตลอดได้และจำเป็นต้องเปิดใช้งานและปิดการใช้งานตลอดเวลา
หลังจากเปิดใช้งานมุเก็น กู่ ฟาน ก็หยุดเคลื่อนไหวทันที เขาต้องการดูว่า หยู เหวินเซ็น จะทำอะไรกับเขาได้บ้าง
เนื่องจากไสยเวทย์หมุนตาม ของเขามีพลังโจมตีในระดับสองขั้นต้น ดังนั้นพลังมุเก็นของเขาจึงมีระดับการป้องกันระดับสองขั้นต้นด้วยเช่นกัน
“ฮ่าๆ ยังนิ่งอยู่เลย ฉันกลัวว่าแกจะตกใจจนวิ่งไปซะแล้ว ไม่หรอก อาจเป็นไปได้ว่ามันคงไม่มีเวลาตอบสนองด้วยซ้ำ เพราะความเร็วของฉันในร่างเงาไม่ใช่สิ่งที่นักเรียนมัธยมปลายจะตอบสนองได้”
ด้วยรอยยิ้มที่เคร่งขรึมบนริมฝีปากของเขาหยู เหวินเซ็น หยุดอยู่ข้างหลัง กู่ ฟาน หยิบมีดสั้นในมือขึ้นมาวางไว้ที่คอของ กู่ ฟาน แล้วตะโกน: "อย่าขยับ ตัวประกันอยู่ในมือของฉันแล้ว ถ้าพวกแกขยับอีกละก็ ฉันฆ่ามันแน่!"
หลังจากตะโกนเสร็จแล้ว หยู เหวินเซ็น ก็ลดสายตาลง และจ้องไปที่ กู่ ฟาน ด้วยสายตาเย็นชา และขู่ว่า "ไอ้หนู โปรดพูดความจริง อย่าขยับตัว ไม่อย่างนั้นมีดของฉันอาจจะฆ่านายได้!"
กู่ ฟาน ไม่พูดอะไรและยังคงนิ่งอยู่ สำหรับคนที่มองจากด้านนอก เขาดูเหมือนหวาดกลัว
เมื่อเห็นเช่นนี้ หยู เหวินเซ็นก็รู้สึกพอใจมาก เขาชอบตัวประกันที่ยินดีให้ความร่วมมือ
หากตัวประกันดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง เขาไม่รู้จะจัดการอย่างไรดี ไม่รู้ว่าจะฆ่าเขาหรือไม่ พูดง่ายๆ ก็คือ มันจะน่าอึดอัดมาก
ฉากที่จู่ๆ ก็เกิดขึ้นทำให้บริเวณทางแยกที่มีเสียงดังอยู่แล้วยิ่งมีเสียงดังมากขึ้นไปอีก
ประชาชนที่ตกใจกลัวต่างพากันวิ่งหนีอย่างบ้าคลั่ง และมีผู้คนมากมายที่ไม่เกรงกลัวต่อความวุ่นวายเข้ามาชม ถ่ายรูป เช็คอิน โพสต์บนโซเชียลมีเดีย และแม้กระทั่งถ่ายทอดสด!
“กู่ฟาน?”
อีกด้านหนึ่งของทางแยก มู่เฟยเสวียบังเอิญเดินผ่านไป เมื่อเห็นฉากตรงหน้าของเธอ เธออดไม่ได้ที่จะเบิกตากว้างขึ้น เธอจะไม่ตกใจได้อย่างไรในเมื่อเพื่อนร่วมชั้นของเธอถูกจับตัวโดยฆ่าตกรบนถนน?
หลังจากตกใจ มู่เฟยเสวียก็เอนตัวเข้าไปอย่างใจเย็น เธอต้องการหาโอกาสที่จะช่วยกู่ฟาน!
เมื่อกี้เธอเห็นชื่อฆ่าตกรคนนี้ในโทรศัพท์ของเธอ ชื่อ หยู เหซินเซ็น เป็นผู้ใช้พลังพิเศษระดับ 2 ขั้นต้นมีพลังมีดเงาระดับ C
แม้ว่าเธอจะระดับน้อยกว่า แต่ถ้าเธอใช้ทักษะเฉพาะตัว "ซึคิชิโระ(จันทราสีขาว)" ของ ดาบโซเดะโนะชิรายูกิ เธอก็มั่นใจว่าจะสามารถหยุด หยู เหวินเซ็น ได้และทำให้เขาขยับตัวไม่ได้เป็นเวลา 3 วินาที!
...........
"ไม่นะ หยูเหวินเซ็นจับตัวประกันซึ่งเป็นนักเรียนจากโรงเรียนหลิวหยุนหมายเลข 1 ไว้!"
เหงื่อเย็นผุดขึ้นมาบนใบหน้าของ เจียง เต๋อฟู และในเวลาเดียวกัน เขาก็ส่งสถานการณ์ที่เกิดขึ้นไปยังกัปตันของเขาอย่างลับๆ ผ่านอุปกรณ์สื่อสาร
“ฉันควรทำยังไงดี? หยู เหวินเซ็นมีตัวประกันอยู่ในมือ!”
เกาหยิงจินรู้สึกวิตกกังวลและมองดูเจียงเต๋อฟูด้วยสายตาที่สงสัย พยายามให้เขาคิดหาทางแก้ไข
“ฉันส่งตำแหน่งให้กัปตันไปแล้ว ขณะที่กัปตันจะมาถึง เราต้องจับตัวหยู เหวินเซ็นไว้ เราต้องไม่ปล่อยให้เขาหนีไปกับตัวประกัน”
เจียงเต๋อฟู่กล่าวเบาๆ
"ตกลง."
เกาหยิงจินพยักหน้า
“พวกแกกำลังคุยเรื่องอะไรอยู่ พวกแกไม่ได้ยินที่ฉะนพูดหรือไง หากพวกแกกล้ากระซิบกันอีก มีดของฉันจะฟันเจ้าหนูนี่แน่นอน!”
หยู เหวินเซ็น กล่าวอย่างดุเดือด
"จัดการฉันเลยสิ"
ทันทีที่หยู่ เหวินเซ็นพูดจบ เสียงอันแผ่วเบาก็ดังขึ้นในหูของเขา หลังจากมองดูใกล้ๆ ก็พบว่าเสียงนั้นคือตัวประกันที่อยู่ในมือของเขา
"แกพูดอะไร?"
หยู เหวินเซ็น เปิดปากถามเหมือนคนโง่
“ฉันบอกให้คุณจัดการฉันเลย”
เสียงของ กู่ ฟาน พูดขึ้นมาอีกครั้ง
"ไอ้เด็กเวรเอ๊ย แกคิดจริงๆ เหรอว่าฉันไม่กล้าฆ่าแก!"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หยู เหวินเซ็น ก็โกรธทันที และมีดสั้นในมือของเขาก็เคลื่อนเข้าใกล้คอของ กู่ ฟาน
"มุเก็น!"
"หยุดนะ!"
เกา หยิงจิน และ เจียงเต๋อฟู อุทานซ้ำแล้วซ้ำเล่า
การเปลี่ยนแปลงกะทันหันนี้ทำให้แผนของพวกเขาล้มเหลว พวกเขาไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมตัวประกันถึงจงใจทำให้ไอ้เวรนั้นโกรธ
“เฮ้ ทำไม กู่ ฟาน ถึงทำแบบนั้นล่ะ”
ไม่ไกลนัก มู่เฟยเสวียก็เอามือประคองหัวเธอและไม่สามารถหยุดถอนหายใจได้
ถ้าเขาสงบสติอารมณ์และอยู่นิ่งๆ ไม่นานเขาก็จะได้รับการช่วยเหลือ เขาจะทำให้คนร้ายโกรธและเสี่ยงชีวิตไปทำไม
ทักษะพิเศษของ มู่เฟยเสวีย ที่เรียกว่า " ซึคิชิโระ(จันทราสีขาว)" มีระยะทางจำกัด เธอกลัวจริงๆ ว่าฆ่าตกรนั้นจะฆ่า กู่ ฟาน ก่อนที่เธอจะปล่อยทักษะนี้ได้ทันเวลา
“หยู เหวินเซ็น ได้โปรดสงบสติอารมณ์ลงหน่อย หากแกฆ่าตัวประกัน แกจะไม่สามารถหลบหนีออกจากที่นี้ได้อย่างแน่นอน!”
เกาหยิงจินตะโกน
“ถ้าฉันไม่ฆ่าตัวประกัน ฉันจะหนีออกไปได้เหรอ? ฉันจะต้องตายอยู่ดี ดังนั้นควรถอยออกไปจากฉันก่อนที่คนที่อยู่มนมือฉันจะตาย!”
หยู เกวินเซ็นตะโกนด้วยความตื่นตระหนก
“เอาหน่า หยู เหวินเซ็น ตราบใดที่แกปล่อยตัวประกัน เราก็สัญญาว่าจะปล่อยแกไป!”
เจียงเต๋อฟู่กล่าว
“แกบอกว่าแกจะปล่อยฉันไปได้ก็ต่อเมื่อแกปล่อยฉันไปเท่านั้นหรือ? ถ้าหากฉันฟังแก ฉันคงตายในมือแกไปแล้ว!”
หยู เหวินเซ็น กล่าว
“สุดท้ายแล้วแกต้องการอะไรล่ะ?”
เกาหยิงจินถาม
"แกน่ะไม่ได้รับอนุญาตให้เคลื่อนไหว แกไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้พลัง และแกไม่ได้รับอนุญาตให้ติดต่อกับบุคคลอื่น!"
“ฉันต้องการจับตัวประกันคนนี้ออกจากเมืองหลิวหยุน ตราบใดที่แกฟังคำขอของฉัน ฉันจะปล่อยตัวประกันคนนี้หลังจากออกจากประตูเมือง!”
หยู เหซินเซ็น กล่าว
“พวกคุณส่งเสียงดังกันจัง ทำไมพวกคุณถึงพูดเยอะจัง ทำไมพวกคุณถึงไม่ทำอะไรกันซะที”
คนพวกนี้พูดไม่หยุดจนทำให้ความอดทนของ กู่ ฟาน แทบจะหมดลง หาก หยู เหวินเซ็น ไม่ลงมือทำ เขาก็จะลงมือทำเอง
“ไอ้เวรเอ๊ย แกกำลังมองหาความตายอยู่!”
เมื่อกล่าวเช่นนี้แล้ว หาก หยู เหวินเซ็น ยังสามารถยับยั้งความโกรธได้ เขาก็คงไม่ใช่ฆาตกรต่อเนื่องแล้ว
แขนของหยูเหวินเซ็นเคลื่อนไหวอย่างกะทันหัน และเขาก็จับคอของกู่ฟานอย่างไม่ปรานี ไอ้เด็กเวรคนนี้มะนกล้าที่จะดูถูกเขา เขาตั้งใจที่จะทำให้หัวของไอ้เด็กเวรนี้หายไปซะ!
*โปรดติดตามตอนต่อไป*
เมื่อถึงทางแยก กู่ ฟาน จำเป็นต้องหยุดเพราะไฟแดง
กู่ ฟาน มองไฟแดงที่เหลือเวลาอีก 60 วินาที จากนั้นเขาก็หยิบโทรศัพท์ออกมาและดูข้อมูลบางอย่างอย่างสบายๆ
กู่ ฟาน ที่กำลังดูโทรศัพท์มือถือของเขาไม่ได้สังเกตเห็นว่ามีคนทั้งสามคนกำลังเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงอยู่ภายในเมือง คนหนึ่งอยู่ข้างหน้าและอีกสองคนอยู่ข้างหลัง
ทันใดนั้น กู่ ฟาน ก็รู้สึกได้ว่ามีเงาสีดำกำลังเข้ามาหาเขาอย่างรวดเร็ว เขาอดไม่ได้ที่จะยกคิ้วขึ้น ดังนั้นเขาจึงรีบละสายตาจากโทรศัพท์และใช้ดวงตาริคุกันของเขาเพื่อสังเกตสถานการณ์ที่ด้านหลังของเขา
ด้วยวิสัยทัศน์ที่แข็งแกร่งของดวงตาริคุกัน กู่ ฟาน สามารถมองเห็นใบหน้าของคนที่ถูกปกคลุมไปด้วยเงาได้อย่างชัดเจน
กู่ ฟาน จำได้ทันทีว่าร่างที่อยู่ในเงาสีดำนี้คือฆาตกรต่อเนื่องที่เขาเห็นในโทรศัพท์มือถือเมื่อไม่นานนี้ - หยู เหวินเซ็น!
กู่ ฟาน พยายามที่จะวิ่งหนีออกไป แต่กลับพบว่าเขาไม่สามารถวิ่งหนีออกไปได้เลย
หยู เหวินเซ็นเป็นผู้ใข้พลังพิเศษระดับ 2 ขั้นต้นซึ่งสูงกว่าเขาถึง 3 ระดับเลยทีเดียว นอกจากนี้ หยู เหวินเซ็นยังเป็นประเภทเงาที่ขึ้นชื่อเรื่องความเร็วอีกด้วย!
แม้ว่าดวงตาริคุกันของเขาจะสามารถมองเห็นการเคลื่อนไหวของ หยู เหวินเซ็น ได้อย่างชัดเจน แต่ร่างกายของเขาไม่มีเวลาที่จะตอบสนอง
ในไม่ช้า กู่ ฟาน ก็สงบลง เขารู้สึกไร้สาระกับสิ่งที่เขาเพิ่งคิดออกไป
วิ่งหนี? ทำไมต้องวิ่งหนี?
ฆาตกรต่อเนื่องที่เรียกกันนี้เป็นเพียงผู้มีพลังพิเศษระดับสองขั้นต้นเท่านั้น และก็ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่สามารถเอาชนะมันไม่ได้
“พลัง มุเก็น ของฉันไม่เคยถูกทดสอบเลย ตั้งแต่คุณริเริ่มที่จะมาหาฉันด้วยตัวเอง ฉันก็แค่ใช้คุณเพื่อทดสอบพลังป้องกันของมุเก็นเท่านั้น”
โดยไม่ลังเล กู่ ฟาน เปิดใช้งานเทคนิค มุเก็นในทันที
เนื่องจากดวงตาริคุกันเพิ่งถูกปลุกขึ้นมาในขั้นแรกเท่านั้น ดังนั้นพลังในการใช้มุเก็นยังไม่สามารถใช่ทักษะแบบเปิดตลอดได้และจำเป็นต้องเปิดใช้งานและปิดการใช้งานตลอดเวลา
หลังจากเปิดใช้งานมุเก็น กู่ ฟาน ก็หยุดเคลื่อนไหวทันที เขาต้องการดูว่า หยู เหวินเซ็น จะทำอะไรกับเขาได้บ้าง
เนื่องจากไสยเวทย์หมุนตาม ของเขามีพลังโจมตีในระดับสองขั้นต้น ดังนั้นพลังมุเก็นของเขาจึงมีระดับการป้องกันระดับสองขั้นต้นด้วยเช่นกัน
“ฮ่าๆ ยังนิ่งอยู่เลย ฉันกลัวว่าแกจะตกใจจนวิ่งไปซะแล้ว ไม่หรอก อาจเป็นไปได้ว่ามันคงไม่มีเวลาตอบสนองด้วยซ้ำ เพราะความเร็วของฉันในร่างเงาไม่ใช่สิ่งที่นักเรียนมัธยมปลายจะตอบสนองได้”
ด้วยรอยยิ้มที่เคร่งขรึมบนริมฝีปากของเขาหยู เหวินเซ็น หยุดอยู่ข้างหลัง กู่ ฟาน หยิบมีดสั้นในมือขึ้นมาวางไว้ที่คอของ กู่ ฟาน แล้วตะโกน: "อย่าขยับ ตัวประกันอยู่ในมือของฉันแล้ว ถ้าพวกแกขยับอีกละก็ ฉันฆ่ามันแน่!"
หลังจากตะโกนเสร็จแล้ว หยู เหวินเซ็น ก็ลดสายตาลง และจ้องไปที่ กู่ ฟาน ด้วยสายตาเย็นชา และขู่ว่า "ไอ้หนู โปรดพูดความจริง อย่าขยับตัว ไม่อย่างนั้นมีดของฉันอาจจะฆ่านายได้!"
กู่ ฟาน ไม่พูดอะไรและยังคงนิ่งอยู่ สำหรับคนที่มองจากด้านนอก เขาดูเหมือนหวาดกลัว
เมื่อเห็นเช่นนี้ หยู เหวินเซ็นก็รู้สึกพอใจมาก เขาชอบตัวประกันที่ยินดีให้ความร่วมมือ
หากตัวประกันดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง เขาไม่รู้จะจัดการอย่างไรดี ไม่รู้ว่าจะฆ่าเขาหรือไม่ พูดง่ายๆ ก็คือ มันจะน่าอึดอัดมาก
ฉากที่จู่ๆ ก็เกิดขึ้นทำให้บริเวณทางแยกที่มีเสียงดังอยู่แล้วยิ่งมีเสียงดังมากขึ้นไปอีก
ประชาชนที่ตกใจกลัวต่างพากันวิ่งหนีอย่างบ้าคลั่ง และมีผู้คนมากมายที่ไม่เกรงกลัวต่อความวุ่นวายเข้ามาชม ถ่ายรูป เช็คอิน โพสต์บนโซเชียลมีเดีย และแม้กระทั่งถ่ายทอดสด!
“กู่ฟาน?”
อีกด้านหนึ่งของทางแยก มู่เฟยเสวียบังเอิญเดินผ่านไป เมื่อเห็นฉากตรงหน้าของเธอ เธออดไม่ได้ที่จะเบิกตากว้างขึ้น เธอจะไม่ตกใจได้อย่างไรในเมื่อเพื่อนร่วมชั้นของเธอถูกจับตัวโดยฆ่าตกรบนถนน?
หลังจากตกใจ มู่เฟยเสวียก็เอนตัวเข้าไปอย่างใจเย็น เธอต้องการหาโอกาสที่จะช่วยกู่ฟาน!
เมื่อกี้เธอเห็นชื่อฆ่าตกรคนนี้ในโทรศัพท์ของเธอ ชื่อ หยู เหซินเซ็น เป็นผู้ใช้พลังพิเศษระดับ 2 ขั้นต้นมีพลังมีดเงาระดับ C
แม้ว่าเธอจะระดับน้อยกว่า แต่ถ้าเธอใช้ทักษะเฉพาะตัว "ซึคิชิโระ(จันทราสีขาว)" ของ ดาบโซเดะโนะชิรายูกิ เธอก็มั่นใจว่าจะสามารถหยุด หยู เหวินเซ็น ได้และทำให้เขาขยับตัวไม่ได้เป็นเวลา 3 วินาที!
...........
"ไม่นะ หยูเหวินเซ็นจับตัวประกันซึ่งเป็นนักเรียนจากโรงเรียนหลิวหยุนหมายเลข 1 ไว้!"
เหงื่อเย็นผุดขึ้นมาบนใบหน้าของ เจียง เต๋อฟู และในเวลาเดียวกัน เขาก็ส่งสถานการณ์ที่เกิดขึ้นไปยังกัปตันของเขาอย่างลับๆ ผ่านอุปกรณ์สื่อสาร
“ฉันควรทำยังไงดี? หยู เหวินเซ็นมีตัวประกันอยู่ในมือ!”
เกาหยิงจินรู้สึกวิตกกังวลและมองดูเจียงเต๋อฟูด้วยสายตาที่สงสัย พยายามให้เขาคิดหาทางแก้ไข
“ฉันส่งตำแหน่งให้กัปตันไปแล้ว ขณะที่กัปตันจะมาถึง เราต้องจับตัวหยู เหวินเซ็นไว้ เราต้องไม่ปล่อยให้เขาหนีไปกับตัวประกัน”
เจียงเต๋อฟู่กล่าวเบาๆ
"ตกลง."
เกาหยิงจินพยักหน้า
“พวกแกกำลังคุยเรื่องอะไรอยู่ พวกแกไม่ได้ยินที่ฉะนพูดหรือไง หากพวกแกกล้ากระซิบกันอีก มีดของฉันจะฟันเจ้าหนูนี่แน่นอน!”
หยู เหวินเซ็น กล่าวอย่างดุเดือด
"จัดการฉันเลยสิ"
ทันทีที่หยู่ เหวินเซ็นพูดจบ เสียงอันแผ่วเบาก็ดังขึ้นในหูของเขา หลังจากมองดูใกล้ๆ ก็พบว่าเสียงนั้นคือตัวประกันที่อยู่ในมือของเขา
"แกพูดอะไร?"
หยู เหวินเซ็น เปิดปากถามเหมือนคนโง่
“ฉันบอกให้คุณจัดการฉันเลย”
เสียงของ กู่ ฟาน พูดขึ้นมาอีกครั้ง
"ไอ้เด็กเวรเอ๊ย แกคิดจริงๆ เหรอว่าฉันไม่กล้าฆ่าแก!"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หยู เหวินเซ็น ก็โกรธทันที และมีดสั้นในมือของเขาก็เคลื่อนเข้าใกล้คอของ กู่ ฟาน
"มุเก็น!"
"หยุดนะ!"
เกา หยิงจิน และ เจียงเต๋อฟู อุทานซ้ำแล้วซ้ำเล่า
การเปลี่ยนแปลงกะทันหันนี้ทำให้แผนของพวกเขาล้มเหลว พวกเขาไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมตัวประกันถึงจงใจทำให้ไอ้เวรนั้นโกรธ
“เฮ้ ทำไม กู่ ฟาน ถึงทำแบบนั้นล่ะ”
ไม่ไกลนัก มู่เฟยเสวียก็เอามือประคองหัวเธอและไม่สามารถหยุดถอนหายใจได้
ถ้าเขาสงบสติอารมณ์และอยู่นิ่งๆ ไม่นานเขาก็จะได้รับการช่วยเหลือ เขาจะทำให้คนร้ายโกรธและเสี่ยงชีวิตไปทำไม
ทักษะพิเศษของ มู่เฟยเสวีย ที่เรียกว่า " ซึคิชิโระ(จันทราสีขาว)" มีระยะทางจำกัด เธอกลัวจริงๆ ว่าฆ่าตกรนั้นจะฆ่า กู่ ฟาน ก่อนที่เธอจะปล่อยทักษะนี้ได้ทันเวลา
“หยู เหวินเซ็น ได้โปรดสงบสติอารมณ์ลงหน่อย หากแกฆ่าตัวประกัน แกจะไม่สามารถหลบหนีออกจากที่นี้ได้อย่างแน่นอน!”
เกาหยิงจินตะโกน
“ถ้าฉันไม่ฆ่าตัวประกัน ฉันจะหนีออกไปได้เหรอ? ฉันจะต้องตายอยู่ดี ดังนั้นควรถอยออกไปจากฉันก่อนที่คนที่อยู่มนมือฉันจะตาย!”
หยู เกวินเซ็นตะโกนด้วยความตื่นตระหนก
“เอาหน่า หยู เหวินเซ็น ตราบใดที่แกปล่อยตัวประกัน เราก็สัญญาว่าจะปล่อยแกไป!”
เจียงเต๋อฟู่กล่าว
“แกบอกว่าแกจะปล่อยฉันไปได้ก็ต่อเมื่อแกปล่อยฉันไปเท่านั้นหรือ? ถ้าหากฉันฟังแก ฉันคงตายในมือแกไปแล้ว!”
หยู เหวินเซ็น กล่าว
“สุดท้ายแล้วแกต้องการอะไรล่ะ?”
เกาหยิงจินถาม
"แกน่ะไม่ได้รับอนุญาตให้เคลื่อนไหว แกไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้พลัง และแกไม่ได้รับอนุญาตให้ติดต่อกับบุคคลอื่น!"
“ฉันต้องการจับตัวประกันคนนี้ออกจากเมืองหลิวหยุน ตราบใดที่แกฟังคำขอของฉัน ฉันจะปล่อยตัวประกันคนนี้หลังจากออกจากประตูเมือง!”
หยู เหซินเซ็น กล่าว
“พวกคุณส่งเสียงดังกันจัง ทำไมพวกคุณถึงพูดเยอะจัง ทำไมพวกคุณถึงไม่ทำอะไรกันซะที”
คนพวกนี้พูดไม่หยุดจนทำให้ความอดทนของ กู่ ฟาน แทบจะหมดลง หาก หยู เหวินเซ็น ไม่ลงมือทำ เขาก็จะลงมือทำเอง
“ไอ้เวรเอ๊ย แกกำลังมองหาความตายอยู่!”
เมื่อกล่าวเช่นนี้แล้ว หาก หยู เหวินเซ็น ยังสามารถยับยั้งความโกรธได้ เขาก็คงไม่ใช่ฆาตกรต่อเนื่องแล้ว
แขนของหยูเหวินเซ็นเคลื่อนไหวอย่างกะทันหัน และเขาก็จับคอของกู่ฟานอย่างไม่ปรานี ไอ้เด็กเวรคนนี้มะนกล้าที่จะดูถูกเขา เขาตั้งใจที่จะทำให้หัวของไอ้เด็กเวรนี้หายไปซะ!
*โปรดติดตามตอนต่อไป*
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น