ลำดับตอนที่ #40
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #40 : ตอนที่40 มันคงทำให้ฉันยืดเส้นยืดสายได้บ้างล่ะนะ
ไม่นาน ทั้งสองก็มาหยุดอยู่หน้าอาคารยูนิตแห่งหนึ่ง มีตัวอักษร 2 ตัวเขียนว่า “三楼(Sān lóu)” อยู่อย่างเด่นชัดบนอาคารยูนิต
“น้องกู่ฟาน หอพักของคุณอยู่ข้างหน้าแล้ว คุณน่าจะได้รับกุญแจแล้ว ถ้าคุณยังไม่ได้รับ คุณสามารถไปที่จุดลงทะเบียนและรับกุญแจได้ที่สำนักงานของหอพัก”
เหรินเชาเผิงกล่าว
“ฉันได้รับแล้ว”
กู่ ฟาน ตอบกลับ
เมื่อเห็นว่าทุกอย่างได้รับการจัดเตรียมเรียบร้อยแล้ว เหรินเชาเผิงก็มีความรู้สึกอยากจะออกไปทันที แต่ก่อนจะออกไป เขาพบว่าตนมองข้ามสิ่งสำคัญบางอย่างไป
ดังนั้น เหรินเชาเผิงจึงรีบพูดว่า:
“กู่ ฟาน ถ้าคุณไม่รู้อะไรเกี่ยวกับ สถาบันเมจิกซิตี้ ลองเปิดดูโทรศัพท์ของคุณและดาวน์โหลดแอป เมจิกซิตี้ดู”
“ลงทะเบียนบัญชีและเข้าสู่ระบบด้วยรหัสนักศึกษาของคุณ ซึ่งมีหลักสูตร กฎของโรงเรียน ข่าวสารของโรงเรียน และข้อมูลรายละเอียดต่างๆ”
"ฉันเข้าใจแล้ว"
กู่ ฟาน ตอบกลับ
“งั้นฉันจะไม่รบกวนคุณแล้วไว้เจอกันใหม่” หลังจากพูดจบ เหรินเชาเผิงก็หันหลังแล้วเดินออกไป ในฐานะพนักงานต้อนรับนักเรียนใหม่ มีรุ่นน้องคนอื่นๆ รอเขาอยู่อีกมาก
"แล้วเจอกันใหม่นะ"
กู่ ฟาน ก็โบกมืออำลาเช่นกัน
หลังจากอำลารุ่นพี่แล้ว กู่ ฟาน ก็เปิดโทรศัพท์ของเขา ดาวน์โหลดและติดตั้งแอปเมจิกซิตี้
ส่วนบนของโฮมเพจเป็นข่าวสารของมหาวิทยาลัยแบบเลื่อนลง และส่วนล่างแบ่งออกเป็นโมดูลต่างๆ เช่น หลักสูตร กลุ่มชั้นเรียน กฎระเบียบของโรงเรียน และข้อมูลส่วนบุคคล
คลิกที่ข้อมูลส่วนตัวแล้วข้อมูลบางส่วนจะปรากฏขึ้น:
[ชื่อ] : กู่ฟาน
【อายุ】：18
[พลังพิเศษ]: ดวงตาริคุกัน
[ระดับพลังพิเศษ]: ระดับ S
[ชั้นปี/ภาควิชา] : ภาควิชาพิเศษ ชั้นปีที่ 1
【หอพัก】: อาคาร 3 ห้องเลขที่ 307
"ห้อง 307 เหรอ?"
กู่ ฟานปิดโทรศัพท์มือถือของเขาแล้วเดินไปที่อาคารหอพัก
หอพักของ สถาบันเมจิกซิตี้ นั้นคล้ายกับหอพักของมหาวิทยาลัยในช่วงชีวิตของเขามาก มีทางเดินยาวตรงกลางและมีห้องที่แน่นขนัดทั้งสองข้าง
เพียงแต่ว่าหอพักของมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้นั้นเป็นห้องเดี่ยว ต่างจากหอพักสี่คนในวิทยาลัย
กล่าวอีกนัยหนึ่งหอพักที่แต่เดิมพักได้ 4 คน ตอนนี้พักได้แค่ 1 คน และยังมีห้องน้ำส่วนตัวอีกด้วย ซึ่งดีมาก
ในไม่ช้า กู่ ฟาน ก็มาที่ประตูห้องหมายเลข 307 หยิบกุญแจออกมาและเปิดประตูเข้าไป
ในขณะนี้ ประตูห้องข้างๆ กู่ ฟาน ห้องหมายเลข 306 ถูกเปิดออกอย่างรุนแรง และชายหนุ่มท่าทางอวดดีก็เดินออกมา
“เฮ้ นี่มันไม่ใช่ผู้ที่ได้อันดับหนึ่งของมณฑลเจียงเป่ยหรอกเหรอ?”
เนื่องจากเขาได้อันดับ2เขาได้จึงจำ กู่ ฟาน ได้ ชื่อของเขาคือ เย่ ปิง และเขาเก่งเป็นอันดับ2ในมณฑล เจียงเป่ย
“อะไร คุณมีปัญหากับฉันเหรอ?”
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับเย่ ปิงที่กำลังมองหาปัญหาอย่างเห็นได้ชัด กู่ฟานก็จะไม่มองเขาด้วยสายตาดีๆ เป็นธรรมดา
“แน่นอน ฉันจะบอกคุณอย่างตรงไปตรงมานะว่า ผลการสอบเข้าวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้ของคุณฉันไม่เชื่อมันเลยซักนิด
คุณอาจจะเพียงแค่ใช้ประโยชน์จากสนามสอบที่อ่อนแออหากเปลี่ยนสนามสอบไปสอบที่เมืองหลวงจังหวัดแทนคงจะไม่มีวันสอบได้คะแนนที่ปรากฏอยู่ตอนนี้แน่”
ร่องรอยของการดูถูกปรากฏอยู่ในดวงตาของ เย่ ปิง
“ไม่ว่าคุณจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม ไม่ใช่เรื่องของฉัน อย่าจริงจังกับมันมากเกินไป ไม่มีใครสนใจว่าคุณคิดยังไงอยู่แล้ว”
กู่ ฟาน ไม่ต้องการคุยกับผู้ชายคนนี้อีกต่อไป และเดินเข้าไปในห้องของเขา ที่นั่นมีคนอยู่มากมาย และเขาได้เห็นความหลากหลายของคนแต่ล่ะแบบ
"รอเดี๋ยวสิ!"
เย่ ปิงคว้าเสื้อผ้าของกู่ฟาน
เนื่องจากเขาอยู่ที่โรงเรียนหรือหอพักที่ค่อนข้างปลอดภัย มุเก็น ของกู่ ฟาน จึงไม่ได้เปิดใช้งาน ซึ่งทำให้ เย่ ปิง สามารถจับตัวเขาได้
“ปล่อยซะ!”
กู่ ฟาน กล่าวอย่างเย็นชา
“โอ้ คุณกำลังพยายามขู่ใครอยู่ถ้าฉันไม่ปล่อยคุณไป คุณจะทำอะไรฉันได้”
เย่ ปิงดูไม่กังวล
“คุณจะไม่ปล่อยจริงๆใช่มั้ย?”
โดยที่ไม่พูดอะไรมาก กู่ ฟาน ต่อยไปที่หน้าของ เย่ ปิง จนเขาล้มลงกับพื้น
การเคลื่อนไหวนี้ดึงดูดนักศึกษาที่อยู่รอบๆ ทุกคน พวกเขาเปิดประตูทีละคนและโผล่หัวออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้นนอกหอพัก
ถึงจะไม่เห็นก็ไม่เป็นไร แค่เห็นก็ตกใจแล้ว!
นักเรียนบางคนทะเลาะกันในหอพัก ซึ่งกฎของโรงเรียนห้ามไว้อย่างชัดเจนว่า หากสถานการณ์ร้ายแรงก็สามารถไล่พวกเขาออกได้ทันที
“จะว่าไป ฉันเคยเห็นคนคนนี้มาก่อนแล้ว เขาคือผู้ที่ได้อันดับหนึ่งของมณฑลเจียงเป่ย กู่ฟาน!”
มีคนในฝูงชนจำ กู่ ฟาน ได้ทันที
“ไม่น่าแปลกใจเลยที่ฉันรู้สึกคุ้นๆกลายเป็นว่าเขาเป็นนักวิชาการอันดับหนึ่งของมณฑลเจียงเป่ย ฉันก็ว่านักเรียนคนไหนจะกล้าต่อสู้ในหอพักได้ล่ะ กลายเป็นว่าเป็นผู้ที่ได้อันดับหนึ่งของมณฑลเจียงเป่ยนี่เองถึงว่าทำไมเขาถึงกล้าสู้ในหอพัก!”
“ใครกันที่ถูกล้มลงกับพื้น? ใครมันกล้าไปมีเรื่องขัดแย้งกับ กู่ ฟาน ผู้ได้อันดับหนึ่งของมณฑล เจียงเป่ย ได้อย่างไร? ใครรู้บ้างว่าคนที่ล้มอยู่เป็นใคร!”
“ฉันมาจากมณฑลเจียงเป่ย และฉันยังรู้จักชายที่ล้มลงอยู่กับพื้นด้วย เขาคือคนที่ได้อันดับสองของมณฑลเจียงเป่ย ชื่อเย่ ปิง!”
“แบบนี้นี่เอง อันดับสองไม่พอใจอันดับหนึ่ง ดูเหมือนว่า อันดับสองที่ดีที่สุดก็แค่ดีที่สุดในอันดับสองเท่านั้น”
นักเรียนต่างเฝ้าดูเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยความสนใจอย่างยิ่ง จากนั้นจึงเริ่มพูดคุยกันอย่างดุเดือด และสนุกสนานกันมาก
“กู่ฟาน อ่า อ่า!”
เย่ ปิงพยายามลุกขึ้นยืน เขาคำรามอย่างโกรธจัด และเปลวไฟก็เริ่มลุกโชนขึ้นบนร่างกายของเขา อุณหภูมิในห้องก็สูงขึ้นอย่างกะทันหัน และแม้แต่สัญญาณเตือนไฟไหม้ยังดังขึ้น
ในความคิดของ เย่ ปิง เหตุผลที่ กู่ ฟาน สามารถล้มเขาลงได้ด้วยหมัดเดียวเป็นผลมาจากการลอบโจมตีในขณะที่เขาไม่ได้ใส่ใจ
เนื่องจากกฎของโรงเรียน ระบุไว้ชัดเจนว่านักเรียนไม่สามารถต่อสู้กันเองได้ หากต้องการต่อสู้กัน พวกเขาสามารถไปที่สนามดวลของโรงเรียนเพื่อตัดสินผู้ชนะได้
เพราะเหตุนี้ เย่ ปิง จึงไม่เคยคิดถึงความเป็นไปได้ที่ กู่ ฟาน จะจัดการกับเขาโดยตรง
“เป็นคำพูดที่น่ารังเกียจจริงๆฉันเพิ่งแสดงความเมตตาไป หากคุณยังต้องการที่จะทำต่อไป ฉันกลัวว่าคุณจะไม่สามารถยืนอยู่ที่นี่ได้โดยไม่บาดเจ็บ”
เมื่อเห็นว่าเย่ ปิงไม่มีเจตนาจะหยุดและทำให้เรื่องใหญ่ขึ้น กู่ฟานจึงพูดอย่างใจเย็น
“หยุดพูดไร้สาระแล้วออกไปต่อสู้กับฉันถ้าคุณกล้า!” เย่ ปิงพูดอย่างโกรธเคือง
“เอาล่ะ เนื่องจากคุณต้องการจะต่อสู้ฉันจึงจะให้การศึกษาที่ดีแก่คุณเอง ซึ่งมันคงทำให้ฉันยืดเส้นยืดสายได้บ้างล่ะนะ”
หลังจากพูดจบ กู่ ฟาน ก็เดินไปหา เย่ ปิง จากนั้นก็ยื่นมือขวาของเขาไปข้างหน้าและพยายามบีบคอ เย่ ปิง
“ไอ้โง่ แกไม่เห็นเปลวไฟบนร่างกายของฉันเหรอ เปลวไฟบนร่างกายของฉันไม่ใช่เปลวไฟธรรมดา พวกมันคือเปลวไฟแห่งความโกลาหลระดับ S”
“อุณหภูมิสูงถึง 3,000 องศา แม้แต่หินก็ละลายได้ง่าย ไม่ต้องพูดถึงร่างกายมนุษย์ที่อ่อนแอเลย ทันทีที่มือของแกสัมผัสเปลวไฟของฉัน มันก็จะถูกเผาจนเป็นเถ้าถ่าน!”
เย่ ปิงเยาะเย้ยอย่างดูถูก
“โอ้พระเจ้า ทำไม กู่ ฟาน ถึงประมาทจัง เขาก็น่าจะเห็นว่าตัวของ เย่ ปิง กำลังลุกไหม้ไปด้วยเปลวเพลิง แต่เขาก็ยังกล้าแตะต้องมันด้วยมือของเขาเอง”
“ตามการวิเคราะห์ของฉัน กู่ ฟาน อาจไม่รู้ถึงพลังของ เย่ ปิง เขาคิดว่าเปลวเพลิงบนร่างกายของ เย่ ปิง มีความรุนแรงเพียงไม่กี่ร้อยองศา ดังนั้นเขาจึงก้าวไปข้างหน้าโดยไม่มีความกลัว”
“ก็สมเหตุสมผลนะ อนิจจา กู่ ฟาน ยังคงต้องทนทุกข์ทรมานจากความฉลาด ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สามารถใช้มือของเขาได้อีกต่อไปได้อีกแล้ว หาก เย่ ปิง โหดร้ายกว่านี้ แขนทั้งหมดของ กู่ ฟาน คงจะถูกทำลาย!”
เหล่าคนรอบนอกเริ่มพูดคุยกันอีกครั้ง แต่คราวนี้พวกเขาไม่ได้ชื่นชม กู่ ฟาน อีกต่อไป แต่ส่ายหัวและถอนหายใจ
“อะไรกัน……”
ดวงตาของเย่ ปิงเบิกกว้าง และเขาพูดได้เพียงครึ่งหนึ่งของคำว่า "อะไร" เขาต้องการจะพูด ต่อแต่เนื่องจากคอของเขาถูก กู่ ฟาน บีบจนพูดไม่ออก
การเคลื่อนไหวของ กู่ ฟาน ไม่หยุด เขาพา เย่ ปิง ไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว รีบวิ่งเข้าไปในห้องของเขา กระโดดข้ามหน้าต่าง กระโดดลงมา และกด เย่ ปิง ลงบนถนนซีเมนต์หน้าประตูหอพักอย่างแรง
*โปรดติดตามตอนต่อไป*
“น้องกู่ฟาน หอพักของคุณอยู่ข้างหน้าแล้ว คุณน่าจะได้รับกุญแจแล้ว ถ้าคุณยังไม่ได้รับ คุณสามารถไปที่จุดลงทะเบียนและรับกุญแจได้ที่สำนักงานของหอพัก”
เหรินเชาเผิงกล่าว
“ฉันได้รับแล้ว”
กู่ ฟาน ตอบกลับ
เมื่อเห็นว่าทุกอย่างได้รับการจัดเตรียมเรียบร้อยแล้ว เหรินเชาเผิงก็มีความรู้สึกอยากจะออกไปทันที แต่ก่อนจะออกไป เขาพบว่าตนมองข้ามสิ่งสำคัญบางอย่างไป
ดังนั้น เหรินเชาเผิงจึงรีบพูดว่า:
“กู่ ฟาน ถ้าคุณไม่รู้อะไรเกี่ยวกับ สถาบันเมจิกซิตี้ ลองเปิดดูโทรศัพท์ของคุณและดาวน์โหลดแอป เมจิกซิตี้ดู”
“ลงทะเบียนบัญชีและเข้าสู่ระบบด้วยรหัสนักศึกษาของคุณ ซึ่งมีหลักสูตร กฎของโรงเรียน ข่าวสารของโรงเรียน และข้อมูลรายละเอียดต่างๆ”
"ฉันเข้าใจแล้ว"
กู่ ฟาน ตอบกลับ
“งั้นฉันจะไม่รบกวนคุณแล้วไว้เจอกันใหม่” หลังจากพูดจบ เหรินเชาเผิงก็หันหลังแล้วเดินออกไป ในฐานะพนักงานต้อนรับนักเรียนใหม่ มีรุ่นน้องคนอื่นๆ รอเขาอยู่อีกมาก
"แล้วเจอกันใหม่นะ"
กู่ ฟาน ก็โบกมืออำลาเช่นกัน
หลังจากอำลารุ่นพี่แล้ว กู่ ฟาน ก็เปิดโทรศัพท์ของเขา ดาวน์โหลดและติดตั้งแอปเมจิกซิตี้
ส่วนบนของโฮมเพจเป็นข่าวสารของมหาวิทยาลัยแบบเลื่อนลง และส่วนล่างแบ่งออกเป็นโมดูลต่างๆ เช่น หลักสูตร กลุ่มชั้นเรียน กฎระเบียบของโรงเรียน และข้อมูลส่วนบุคคล
คลิกที่ข้อมูลส่วนตัวแล้วข้อมูลบางส่วนจะปรากฏขึ้น:
[ชื่อ] : กู่ฟาน
【อายุ】：18
[พลังพิเศษ]: ดวงตาริคุกัน
[ระดับพลังพิเศษ]: ระดับ S
[ชั้นปี/ภาควิชา] : ภาควิชาพิเศษ ชั้นปีที่ 1
【หอพัก】: อาคาร 3 ห้องเลขที่ 307
"ห้อง 307 เหรอ?"
กู่ ฟานปิดโทรศัพท์มือถือของเขาแล้วเดินไปที่อาคารหอพัก
หอพักของ สถาบันเมจิกซิตี้ นั้นคล้ายกับหอพักของมหาวิทยาลัยในช่วงชีวิตของเขามาก มีทางเดินยาวตรงกลางและมีห้องที่แน่นขนัดทั้งสองข้าง
เพียงแต่ว่าหอพักของมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้นั้นเป็นห้องเดี่ยว ต่างจากหอพักสี่คนในวิทยาลัย
กล่าวอีกนัยหนึ่งหอพักที่แต่เดิมพักได้ 4 คน ตอนนี้พักได้แค่ 1 คน และยังมีห้องน้ำส่วนตัวอีกด้วย ซึ่งดีมาก
ในไม่ช้า กู่ ฟาน ก็มาที่ประตูห้องหมายเลข 307 หยิบกุญแจออกมาและเปิดประตูเข้าไป
ในขณะนี้ ประตูห้องข้างๆ กู่ ฟาน ห้องหมายเลข 306 ถูกเปิดออกอย่างรุนแรง และชายหนุ่มท่าทางอวดดีก็เดินออกมา
“เฮ้ นี่มันไม่ใช่ผู้ที่ได้อันดับหนึ่งของมณฑลเจียงเป่ยหรอกเหรอ?”
เนื่องจากเขาได้อันดับ2เขาได้จึงจำ กู่ ฟาน ได้ ชื่อของเขาคือ เย่ ปิง และเขาเก่งเป็นอันดับ2ในมณฑล เจียงเป่ย
“อะไร คุณมีปัญหากับฉันเหรอ?”
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับเย่ ปิงที่กำลังมองหาปัญหาอย่างเห็นได้ชัด กู่ฟานก็จะไม่มองเขาด้วยสายตาดีๆ เป็นธรรมดา
“แน่นอน ฉันจะบอกคุณอย่างตรงไปตรงมานะว่า ผลการสอบเข้าวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้ของคุณฉันไม่เชื่อมันเลยซักนิด
คุณอาจจะเพียงแค่ใช้ประโยชน์จากสนามสอบที่อ่อนแออหากเปลี่ยนสนามสอบไปสอบที่เมืองหลวงจังหวัดแทนคงจะไม่มีวันสอบได้คะแนนที่ปรากฏอยู่ตอนนี้แน่”
ร่องรอยของการดูถูกปรากฏอยู่ในดวงตาของ เย่ ปิง
“ไม่ว่าคุณจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม ไม่ใช่เรื่องของฉัน อย่าจริงจังกับมันมากเกินไป ไม่มีใครสนใจว่าคุณคิดยังไงอยู่แล้ว”
กู่ ฟาน ไม่ต้องการคุยกับผู้ชายคนนี้อีกต่อไป และเดินเข้าไปในห้องของเขา ที่นั่นมีคนอยู่มากมาย และเขาได้เห็นความหลากหลายของคนแต่ล่ะแบบ
"รอเดี๋ยวสิ!"
เย่ ปิงคว้าเสื้อผ้าของกู่ฟาน
เนื่องจากเขาอยู่ที่โรงเรียนหรือหอพักที่ค่อนข้างปลอดภัย มุเก็น ของกู่ ฟาน จึงไม่ได้เปิดใช้งาน ซึ่งทำให้ เย่ ปิง สามารถจับตัวเขาได้
“ปล่อยซะ!”
กู่ ฟาน กล่าวอย่างเย็นชา
“โอ้ คุณกำลังพยายามขู่ใครอยู่ถ้าฉันไม่ปล่อยคุณไป คุณจะทำอะไรฉันได้”
เย่ ปิงดูไม่กังวล
“คุณจะไม่ปล่อยจริงๆใช่มั้ย?”
โดยที่ไม่พูดอะไรมาก กู่ ฟาน ต่อยไปที่หน้าของ เย่ ปิง จนเขาล้มลงกับพื้น
การเคลื่อนไหวนี้ดึงดูดนักศึกษาที่อยู่รอบๆ ทุกคน พวกเขาเปิดประตูทีละคนและโผล่หัวออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้นนอกหอพัก
ถึงจะไม่เห็นก็ไม่เป็นไร แค่เห็นก็ตกใจแล้ว!
นักเรียนบางคนทะเลาะกันในหอพัก ซึ่งกฎของโรงเรียนห้ามไว้อย่างชัดเจนว่า หากสถานการณ์ร้ายแรงก็สามารถไล่พวกเขาออกได้ทันที
“จะว่าไป ฉันเคยเห็นคนคนนี้มาก่อนแล้ว เขาคือผู้ที่ได้อันดับหนึ่งของมณฑลเจียงเป่ย กู่ฟาน!”
มีคนในฝูงชนจำ กู่ ฟาน ได้ทันที
“ไม่น่าแปลกใจเลยที่ฉันรู้สึกคุ้นๆกลายเป็นว่าเขาเป็นนักวิชาการอันดับหนึ่งของมณฑลเจียงเป่ย ฉันก็ว่านักเรียนคนไหนจะกล้าต่อสู้ในหอพักได้ล่ะ กลายเป็นว่าเป็นผู้ที่ได้อันดับหนึ่งของมณฑลเจียงเป่ยนี่เองถึงว่าทำไมเขาถึงกล้าสู้ในหอพัก!”
“ใครกันที่ถูกล้มลงกับพื้น? ใครมันกล้าไปมีเรื่องขัดแย้งกับ กู่ ฟาน ผู้ได้อันดับหนึ่งของมณฑล เจียงเป่ย ได้อย่างไร? ใครรู้บ้างว่าคนที่ล้มอยู่เป็นใคร!”
“ฉันมาจากมณฑลเจียงเป่ย และฉันยังรู้จักชายที่ล้มลงอยู่กับพื้นด้วย เขาคือคนที่ได้อันดับสองของมณฑลเจียงเป่ย ชื่อเย่ ปิง!”
“แบบนี้นี่เอง อันดับสองไม่พอใจอันดับหนึ่ง ดูเหมือนว่า อันดับสองที่ดีที่สุดก็แค่ดีที่สุดในอันดับสองเท่านั้น”
นักเรียนต่างเฝ้าดูเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยความสนใจอย่างยิ่ง จากนั้นจึงเริ่มพูดคุยกันอย่างดุเดือด และสนุกสนานกันมาก
“กู่ฟาน อ่า อ่า!”
เย่ ปิงพยายามลุกขึ้นยืน เขาคำรามอย่างโกรธจัด และเปลวไฟก็เริ่มลุกโชนขึ้นบนร่างกายของเขา อุณหภูมิในห้องก็สูงขึ้นอย่างกะทันหัน และแม้แต่สัญญาณเตือนไฟไหม้ยังดังขึ้น
ในความคิดของ เย่ ปิง เหตุผลที่ กู่ ฟาน สามารถล้มเขาลงได้ด้วยหมัดเดียวเป็นผลมาจากการลอบโจมตีในขณะที่เขาไม่ได้ใส่ใจ
เนื่องจากกฎของโรงเรียน ระบุไว้ชัดเจนว่านักเรียนไม่สามารถต่อสู้กันเองได้ หากต้องการต่อสู้กัน พวกเขาสามารถไปที่สนามดวลของโรงเรียนเพื่อตัดสินผู้ชนะได้
เพราะเหตุนี้ เย่ ปิง จึงไม่เคยคิดถึงความเป็นไปได้ที่ กู่ ฟาน จะจัดการกับเขาโดยตรง
“เป็นคำพูดที่น่ารังเกียจจริงๆฉันเพิ่งแสดงความเมตตาไป หากคุณยังต้องการที่จะทำต่อไป ฉันกลัวว่าคุณจะไม่สามารถยืนอยู่ที่นี่ได้โดยไม่บาดเจ็บ”
เมื่อเห็นว่าเย่ ปิงไม่มีเจตนาจะหยุดและทำให้เรื่องใหญ่ขึ้น กู่ฟานจึงพูดอย่างใจเย็น
“หยุดพูดไร้สาระแล้วออกไปต่อสู้กับฉันถ้าคุณกล้า!” เย่ ปิงพูดอย่างโกรธเคือง
“เอาล่ะ เนื่องจากคุณต้องการจะต่อสู้ฉันจึงจะให้การศึกษาที่ดีแก่คุณเอง ซึ่งมันคงทำให้ฉันยืดเส้นยืดสายได้บ้างล่ะนะ”
หลังจากพูดจบ กู่ ฟาน ก็เดินไปหา เย่ ปิง จากนั้นก็ยื่นมือขวาของเขาไปข้างหน้าและพยายามบีบคอ เย่ ปิง
“ไอ้โง่ แกไม่เห็นเปลวไฟบนร่างกายของฉันเหรอ เปลวไฟบนร่างกายของฉันไม่ใช่เปลวไฟธรรมดา พวกมันคือเปลวไฟแห่งความโกลาหลระดับ S”
“อุณหภูมิสูงถึง 3,000 องศา แม้แต่หินก็ละลายได้ง่าย ไม่ต้องพูดถึงร่างกายมนุษย์ที่อ่อนแอเลย ทันทีที่มือของแกสัมผัสเปลวไฟของฉัน มันก็จะถูกเผาจนเป็นเถ้าถ่าน!”
เย่ ปิงเยาะเย้ยอย่างดูถูก
“โอ้พระเจ้า ทำไม กู่ ฟาน ถึงประมาทจัง เขาก็น่าจะเห็นว่าตัวของ เย่ ปิง กำลังลุกไหม้ไปด้วยเปลวเพลิง แต่เขาก็ยังกล้าแตะต้องมันด้วยมือของเขาเอง”
“ตามการวิเคราะห์ของฉัน กู่ ฟาน อาจไม่รู้ถึงพลังของ เย่ ปิง เขาคิดว่าเปลวเพลิงบนร่างกายของ เย่ ปิง มีความรุนแรงเพียงไม่กี่ร้อยองศา ดังนั้นเขาจึงก้าวไปข้างหน้าโดยไม่มีความกลัว”
“ก็สมเหตุสมผลนะ อนิจจา กู่ ฟาน ยังคงต้องทนทุกข์ทรมานจากความฉลาด ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สามารถใช้มือของเขาได้อีกต่อไปได้อีกแล้ว หาก เย่ ปิง โหดร้ายกว่านี้ แขนทั้งหมดของ กู่ ฟาน คงจะถูกทำลาย!”
เหล่าคนรอบนอกเริ่มพูดคุยกันอีกครั้ง แต่คราวนี้พวกเขาไม่ได้ชื่นชม กู่ ฟาน อีกต่อไป แต่ส่ายหัวและถอนหายใจ
“อะไรกัน……”
ดวงตาของเย่ ปิงเบิกกว้าง และเขาพูดได้เพียงครึ่งหนึ่งของคำว่า "อะไร" เขาต้องการจะพูด ต่อแต่เนื่องจากคอของเขาถูก กู่ ฟาน บีบจนพูดไม่ออก
การเคลื่อนไหวของ กู่ ฟาน ไม่หยุด เขาพา เย่ ปิง ไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว รีบวิ่งเข้าไปในห้องของเขา กระโดดข้ามหน้าต่าง กระโดดลงมา และกด เย่ ปิง ลงบนถนนซีเมนต์หน้าประตูหอพักอย่างแรง
*โปรดติดตามตอนต่อไป*
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น