ลำดับตอนที่ #38
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #38 : ตอนที่38 จบการต่อสู้
"ไอ้โง่ แกกล้าที่จะเผชิญหน้ากับหมัดทอร์นาโดของฉัน แกประเมินความสามารถของตัวเองสูงเกินไปแล้ว!"
เมื่อมองไปที่ กู่ ฟาน ที่กำลังต่อยม่ที่เขา ใบหน้าของ ซู เฉียง ก็เต็มไปด้วยความดูถูก และในเวลาเดียวกันเขาก็รู้สึกสงสาร กู่ ฟาน จากก้นบึ้งของหัวใจ
ดูเหมือนว่าเด็กคนนี้จะถูกบังคับให้สิ้นหวังและไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากทำสิ่งที่โง่เขลาเช่นนี้ หากเขายังมีทางเลือก เขาคงไม่เลือกที่จะต่อสู้แบบตัวต่อตัวด้วยหมัดของเขาใช่ไหม?
น่าเสียดายที่เขาจะไม่หยุด เขาจะกำจัดผู้ที่กล้าปฏิเสธคำเชิญของเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างไม่ปรานี!
ในเวลานี้ ข้างถนน บริเวณปลายซอย.
“โอ้พระเจ้า กู่ ฟาน กำลังทำอะไรอยู่ ทำไมเขาไม่วิ่งหนีไป เขากลับเผชิญหน้ากับหมัดของ ซู เฉียง แทนมันไม่มีทางเอาชนะได้หรอก!”
เกา หยิงจิง ตะโกนอย่างกังวล
หลังจากตะโกนแล้ว ในที่สุด เกา หยิงจิง ก็ตระหนักได้ว่าเขาอาจจะเดาสาเหตุที่ กู่ ฟาน ไม่วิ่งหนีก็ได้
เหตุผลก็ง่ายๆ ไม่ใช่ว่า กู่ ฟาน ไม่อยากวิ่งหนี แต่ กู่ ฟาน วิ่งไม่ได้เลย กู่ ฟาน ซึ่งได้รับบาดเจ็บสาหัส ยืนขึ้นไม่ได้เลย ไม่ต้องพูดถึงการวิ่งหนี
และหมัดของ ซู เฉียง ก็เร็วเกินไป ทำให้ กู่ ฟาน ไม่มีเวลาเหลือเลย อาจเป็นทางเลือกเดียวที่ กู่ ฟาน ทำได้คือการตอบโต้ด้วยหมัดของเขา!
“เป็นอย่างนั้นจริงหรือ? กู่ ฟาน แกคิดอย่างนั้นจริงๆ แทนที่จะมาตายที่นี่ด้วยความกลัว ควรจะสู้จนวินาทีสุดท้ายด้วยความตระหนักถึงความตายเสียดีกว่า!”
เกาหยิงจินพึมพำกับตัวเอง
“ไม่น๊า!”
มู่เฟยเสวียส่งเสียงกรีดร้องอันแหลมคมแบบหญิงสาวออกมาพร้อมๆ กับเอามือปิดตาเธอ
มู่เฟยเสวียไม่กล้าที่จะมอง แม้ว่าเธอจะพยายามหันหน้าหนี เพราะเธอก็ไม่อยากเห็นกู่ฟานตายต่อหน้าต่อตา
ทันใดนั้น ผู้บัญชาการทหารสูงสุดหนิงไห่เฉิงก็รีบวิ่งเข้ามาทันที เขาตกลงมาจากท้องฟ้าพร้อมกระแสลมแรงและตกลงมาไม่ไกลจากบริเวณการต่อสู้
"ไอ้ชั่ว หยุดเดี๋ยวนี้!"
เมื่อเห็นหมัดที่ห่อหุ้มไปด้วยสายลมของ ซู เฉียง ที่กำลังปะทะกับหมัดเล็ก ๆ ของ กู่ ฟาน หนิงไห่เฉิง ก็ตะโกนด้วยความกังวล
หนิง ไห่เฉิง รู้ว่าทุกอย่างมันสายไปแล้ว
คนอื่นอาจไม่ทราบอย่างชัดเจน แต่ หนิง ไห่เฉิง ที่เป็นผู้ใช้พลังพิเศษระดับ 3 ขั้นกลางรู้ดีว่าหมัดของ ซู เฉียง น่าสะพรึงกลัวแค่ไหนในขณะนี้
หมัดของ ซู เฉียง ได้มาถึงระดับความเสียหายของพลังพิเศษระดับ3ขั้นกลางอย่างสมบูรณ์ แล้วแม้แต่ตัวเขาเองก็ยังไม่กล้าที่จะรับหมัดของ ซู เฉียง โดยตรง
และ กู่ ฟาน ก็เป็นแค่ผูัใช้พลังพิเศษระดับ1เท่านั้น ไม่มีทางเลยที่เขาจะรับหมัดนี้ไดัไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น สิ่งที่รอ กู่ ฟาน อยู่คือความตายเพียงเท่านี้น
เสียใจ มันน่าเสียใจมากจริงๆ!
หนิง ไห่เฉิง ไม่เคยเสียใจมากเท่ากับตอนนี้มาก่อนหากเขามาเร็วกว่านี้ หากเขามาถึงเร็วกว่านี้ล่ะก็ทุกอย่างก็คงไม่เป็นแบบนี้
กู่ ฟาน ไม่ใช่แค่คนธรรมดาทั่วไป เขามีความสามารถพิเศษที่หาได้ยากในเมือง หลิวหยุน ในรอบพันปี เขาคือดาวดวงใหม่ที่น่าจับตามองซึ่งน่าจะนำพาพวกเขาไปสู่การทำให้เมือง หลิวหยุน โด่งดังไปทั่วโลก
แต่ก่อนที่มันจะมีเวลาได้เฉิดฉาย มันก็ถูกทำลายล้างเหมือนกับดาวแคระขาว หนิงไห่เฉิงจะไม่เสียใจได้อย่างไร?
..............
"บูม!"
หมัดทั้งสองปะทะกัน
กู่ ฟาน มองเห็นความสงสารที่อยู่ลึกๆ ในดวงตาของ ซู เฉียง ซึ่งทำให้เขาจ้องมอง ซู เฉียง กลับด้วยความสงสาร
ขณะที่หมัดของเขาปะทะกับหมัดของซู เฉียง กู่ฟานก็รู้สึกถึงความรู้สึกที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ดูเหมือนว่าเขาจะเข้าใจ "รสชาติ" ของไสยเวทย์ได้แล้ว
ตัวอย่างเช่น ฉันเคยรู้สึกเหมือนกับว่าฉันกำลังโยนส่วนผสมหลายอย่างที่ฉันไม่เคยลองมาก่อนลงในหม้อและปรุงอาหารตามความรู้สึกของฉัน
แต่ตอนนี้มันต่างออกไปแล้ว เขาเข้าใจถึง "รสชาติ" ของวัตถุดิบที่เหมือนไสยเวทย์ ในฐานะเชฟ เขาไม่ได้อยู่ในมิติเดียวกับเมื่อก่อนอีกต่อไป
ซู เฉียงอาจไม่รู้ว่าชะตากรรมว่าอะไรกำลังรอเขาอยู่
"ประกายทมิฬ!"
กู่ ฟาน คำราม และในเวลาเดียวกัน แสงสีดำก็เปล่งประกายราวกับสายฟ้า
จิ๊ด~!
คล้ายกับเสียงคำรามของสายฟ้าและเสียงคำรามของฟ้าร้อง เอฟเฟกต์เสียงอันน่าสะพรึงกลัวของแสงสีดำที่บิดเบือนพื้นที่ก็ระเบิดขึ้นในขณะนี้
..............
ร่างของซู เฉียงเอียงไปด้านหลังอย่างควบคุมไม่ได้ ในดวงตาที่ตกตะลึงของเขา มือขวาและแขนเกือบทั้งหมดของเขาถูกฉีกออกอย่างรุนแรง และกระเด็นออกไปในระยะไกลพร้อมกับเลือดที่พุ่งกระจาย
............
“นี่...นี่ฉันกำลังฝันอยู่เหรอ!”
เกาหยิงจินตกตะลึง ตาเล็กและสงสัยมาก เขาไม่สามารถเชื่อสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นได้
นี่ไม่ใช่การตำหนิตัวเองของเกา หยิงจิง เพราะอย่างไรก็ตาม ฉากที่เกิดขึ้นตรงหน้าเขานั้นผิดปกติเกินไป
กู่ ฟาน ซึ่งเป็นผู้ใช้พลังพิเศษระดับ 1 กำลังเผชิญหน้ากับ ซู เฉียง ซึ่งเป็นผู้ใช้พลังพิเศษระดับ 3 แต่สามารถทำลายแขนของ ซู เฉียงได้ด้วยหมัดเดียว คนปกติทั่วไปคงไม่เชื่อความจริงนี้!
“มันเกิดอะไรขึ้นกัน……”
มู่เฟยเสวียเบิกตากว้างผ่านช่องว่างระหว่างนิ้วของเธอ ภาพที่เธอคาดหวังไว้ในใจของเธอไม่ได้เกิดขึ้นเลย ไม่เพียงแต่ กู่ ฟาน จะไม่ตาย แต่เขายังต่อยแขนของ ซู เฉียง ขาดอีกด้วย นี่จะไม่ทำให้มู่เฟยเสวียแปลกใจได้อย่างไร?
“สัตว์ประหลาด เขามันเป็นสัตว์ประหลาดจริงๆ!”
ขากรรไกรของ หนิง ไห่เฉิง ค้างด้วยความตกใจ และเขาหันไปมอง กู่ ฟาน ราวกับว่าเขากำลังมองไปที่สัตว์ประหลาด
ไม่มีใครที่อยู่ที่นั่นจะรู้ดีไปกว่าตัวเขาเองถึงพลังหมัดของซู เฉียง แต่กู่ ฟาน สามารถเอาชนะหมัดนี้ได้โดยตรงด้วยหมัดของเขา เองพลังงานนี้ช่างน่ากลัวจริงๆ!
...............
"ไอ้น้อย แกกำลังมองหาความตายอยู่!"
"หมัดทอร์นาโด!"
ซู เฉียงเปลี่ยนจากอาการตกใจเป็นโกรธ และคำรามออกมาเสียงดังสนั่น เขาตั้งหลักอย่างกะทันหัน ก้าวไปข้างหน้าด้วยเท้าขวา รวบรวมพลังทางจิตวิญญาณด้วยมือซ้าย และต่อยเข้าไปที่หัวของกู่ฟาน
“แกนั่นแหละที่มองหาความตาย!”
ดวงตาของ กู่ ฟาน แสดงให้เห็นถึงเจตนาที่จะฆ่า และเขาก็คำรามออกมาเช่นกัน
หลังจากใช้ประกายทมิฬ เขาจะเข้าสู่สถานะ "โซน" ชั่วคราวเหมือนกับนักกีฬา
พลังไสยเวทย์ที่มักจะต้องใช้เวลาจัดการอย่างระเอียดกลับใช้ได้ราวกับเป็นเรื่องธรรมชาติเหมือนกับการหายใจ ราวกับว่าทุกสิ่งทุกอย่างหมุนรอบตัวเรา ยกเว้นตัวเราเอง ด้วยความรู้สึกถึงความสามารถที่ไร้ขีดจำกัด
กล่าวอีกนัยหนึ่ง ในเวลานี้ ความน่าจะเป็นที่จะเกิดแระกายทมิฬจะเพิ่มขึ้นอย่างมาก!
"ประกายทมิฬ!"
กู่ ฟาน ชกหมัดของ ซู เฉียง อีกครั้ง และสายฟ้าสีดำที่เกิดจากประกายทมิฬก็ระเบิดออกมาอีกครั้ง
จิ๊ด~!
เอฟเฟกต์เสียงของแสงสีดำที่บิดเบือนพื้นที่ระเบิดขึ้นอีกครั้ง แขนซ้ายที่เหลือของ ซู เฉียง ก็หักไปเช่นกัน และเลือดก็พุ่งออกมาเหมือนกับน้ำพุ
"เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน!"
เมื่อเห็นว่าแขนอีกข้างของเขาถูกบิดอย่างรุนแรง ซู เฉียงก็ตะโกนด้วยความโกรธ
คราวนี้ ซู เฉียง รู้สึกกลัวจริงๆ เขาจ้องมองกู่ ฟาน ราวกับว่าเขาเป็นสัตว์ประหลาด ช่องว่างของความแข็งแกร่งที่เห็นได้ชัดแบบนี้ทำให้ความโกรธของ ซู เฉียง หายไป
โดยไม่ลังเลเลย ซู เฉียงหันหลังแล้ววิ่งหนีไปในทันที
เขาพ่ายแพ้ เขาพ่ายแพ้ต่อ กู่ ฟาน ที่เป็นแค่ผู้ใช้พลังระดับ 1 เขาพ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิง!
“อยากหนีเหรอ? มันสายไปแล้ว!”
ภายใต้เทคนิคการเทเลพอร์ตของไสยเวทย์หมุนตาม ร่างของ กู่ ฟาน ปรากฏขึ้นที่กลางอากาศอย่างรวดเร็ว โดยขวางทาง ซู เฉียงที่กำลังตกตะลึงไว้
"ประกายทมิฬ!"
กู่ ฟาน บิดตัวและเตะ ซู เฉียง เข้าที่หน้าอก ในเวลาเดียวกัน สายฟ้าสีดำที่เกิดจากประกายทมิฬก็พุ่งออกมา และพื้นที่โดยรอบทั้งหมดก็สั่นสะเทือน
จิ๊ด~!
ด้วยพลังของ ประกายทมิฬ ร่างของ ซู เฉียง ระเบิดขึ้นในทันที และมีรูขนาดใหญ่เท่ากับหม้อปรุงอาหารออกมาจากหน้าอกของเขา
"พัฟ!"
ซู เฉียงกระอักเลือดออกมาเต็มปากพร้อมกับเศษเครื่องใน เขาล้มลงกับพื้นด้วยความตกใจ พร้อมด้วยสายตาที่ไม่ยอมหลับตาด้วยท่าทางไม่เชื่อ
*โปรดติดตามตอนต่อไป*
เมื่อมองไปที่ กู่ ฟาน ที่กำลังต่อยม่ที่เขา ใบหน้าของ ซู เฉียง ก็เต็มไปด้วยความดูถูก และในเวลาเดียวกันเขาก็รู้สึกสงสาร กู่ ฟาน จากก้นบึ้งของหัวใจ
ดูเหมือนว่าเด็กคนนี้จะถูกบังคับให้สิ้นหวังและไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากทำสิ่งที่โง่เขลาเช่นนี้ หากเขายังมีทางเลือก เขาคงไม่เลือกที่จะต่อสู้แบบตัวต่อตัวด้วยหมัดของเขาใช่ไหม?
น่าเสียดายที่เขาจะไม่หยุด เขาจะกำจัดผู้ที่กล้าปฏิเสธคำเชิญของเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างไม่ปรานี!
ในเวลานี้ ข้างถนน บริเวณปลายซอย.
“โอ้พระเจ้า กู่ ฟาน กำลังทำอะไรอยู่ ทำไมเขาไม่วิ่งหนีไป เขากลับเผชิญหน้ากับหมัดของ ซู เฉียง แทนมันไม่มีทางเอาชนะได้หรอก!”
เกา หยิงจิง ตะโกนอย่างกังวล
หลังจากตะโกนแล้ว ในที่สุด เกา หยิงจิง ก็ตระหนักได้ว่าเขาอาจจะเดาสาเหตุที่ กู่ ฟาน ไม่วิ่งหนีก็ได้
เหตุผลก็ง่ายๆ ไม่ใช่ว่า กู่ ฟาน ไม่อยากวิ่งหนี แต่ กู่ ฟาน วิ่งไม่ได้เลย กู่ ฟาน ซึ่งได้รับบาดเจ็บสาหัส ยืนขึ้นไม่ได้เลย ไม่ต้องพูดถึงการวิ่งหนี
และหมัดของ ซู เฉียง ก็เร็วเกินไป ทำให้ กู่ ฟาน ไม่มีเวลาเหลือเลย อาจเป็นทางเลือกเดียวที่ กู่ ฟาน ทำได้คือการตอบโต้ด้วยหมัดของเขา!
“เป็นอย่างนั้นจริงหรือ? กู่ ฟาน แกคิดอย่างนั้นจริงๆ แทนที่จะมาตายที่นี่ด้วยความกลัว ควรจะสู้จนวินาทีสุดท้ายด้วยความตระหนักถึงความตายเสียดีกว่า!”
เกาหยิงจินพึมพำกับตัวเอง
“ไม่น๊า!”
มู่เฟยเสวียส่งเสียงกรีดร้องอันแหลมคมแบบหญิงสาวออกมาพร้อมๆ กับเอามือปิดตาเธอ
มู่เฟยเสวียไม่กล้าที่จะมอง แม้ว่าเธอจะพยายามหันหน้าหนี เพราะเธอก็ไม่อยากเห็นกู่ฟานตายต่อหน้าต่อตา
ทันใดนั้น ผู้บัญชาการทหารสูงสุดหนิงไห่เฉิงก็รีบวิ่งเข้ามาทันที เขาตกลงมาจากท้องฟ้าพร้อมกระแสลมแรงและตกลงมาไม่ไกลจากบริเวณการต่อสู้
"ไอ้ชั่ว หยุดเดี๋ยวนี้!"
เมื่อเห็นหมัดที่ห่อหุ้มไปด้วยสายลมของ ซู เฉียง ที่กำลังปะทะกับหมัดเล็ก ๆ ของ กู่ ฟาน หนิงไห่เฉิง ก็ตะโกนด้วยความกังวล
หนิง ไห่เฉิง รู้ว่าทุกอย่างมันสายไปแล้ว
คนอื่นอาจไม่ทราบอย่างชัดเจน แต่ หนิง ไห่เฉิง ที่เป็นผู้ใช้พลังพิเศษระดับ 3 ขั้นกลางรู้ดีว่าหมัดของ ซู เฉียง น่าสะพรึงกลัวแค่ไหนในขณะนี้
หมัดของ ซู เฉียง ได้มาถึงระดับความเสียหายของพลังพิเศษระดับ3ขั้นกลางอย่างสมบูรณ์ แล้วแม้แต่ตัวเขาเองก็ยังไม่กล้าที่จะรับหมัดของ ซู เฉียง โดยตรง
และ กู่ ฟาน ก็เป็นแค่ผูัใช้พลังพิเศษระดับ1เท่านั้น ไม่มีทางเลยที่เขาจะรับหมัดนี้ไดัไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น สิ่งที่รอ กู่ ฟาน อยู่คือความตายเพียงเท่านี้น
เสียใจ มันน่าเสียใจมากจริงๆ!
หนิง ไห่เฉิง ไม่เคยเสียใจมากเท่ากับตอนนี้มาก่อนหากเขามาเร็วกว่านี้ หากเขามาถึงเร็วกว่านี้ล่ะก็ทุกอย่างก็คงไม่เป็นแบบนี้
กู่ ฟาน ไม่ใช่แค่คนธรรมดาทั่วไป เขามีความสามารถพิเศษที่หาได้ยากในเมือง หลิวหยุน ในรอบพันปี เขาคือดาวดวงใหม่ที่น่าจับตามองซึ่งน่าจะนำพาพวกเขาไปสู่การทำให้เมือง หลิวหยุน โด่งดังไปทั่วโลก
แต่ก่อนที่มันจะมีเวลาได้เฉิดฉาย มันก็ถูกทำลายล้างเหมือนกับดาวแคระขาว หนิงไห่เฉิงจะไม่เสียใจได้อย่างไร?
..............
"บูม!"
หมัดทั้งสองปะทะกัน
กู่ ฟาน มองเห็นความสงสารที่อยู่ลึกๆ ในดวงตาของ ซู เฉียง ซึ่งทำให้เขาจ้องมอง ซู เฉียง กลับด้วยความสงสาร
ขณะที่หมัดของเขาปะทะกับหมัดของซู เฉียง กู่ฟานก็รู้สึกถึงความรู้สึกที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ดูเหมือนว่าเขาจะเข้าใจ "รสชาติ" ของไสยเวทย์ได้แล้ว
ตัวอย่างเช่น ฉันเคยรู้สึกเหมือนกับว่าฉันกำลังโยนส่วนผสมหลายอย่างที่ฉันไม่เคยลองมาก่อนลงในหม้อและปรุงอาหารตามความรู้สึกของฉัน
แต่ตอนนี้มันต่างออกไปแล้ว เขาเข้าใจถึง "รสชาติ" ของวัตถุดิบที่เหมือนไสยเวทย์ ในฐานะเชฟ เขาไม่ได้อยู่ในมิติเดียวกับเมื่อก่อนอีกต่อไป
ซู เฉียงอาจไม่รู้ว่าชะตากรรมว่าอะไรกำลังรอเขาอยู่
"ประกายทมิฬ!"
กู่ ฟาน คำราม และในเวลาเดียวกัน แสงสีดำก็เปล่งประกายราวกับสายฟ้า
จิ๊ด~!
คล้ายกับเสียงคำรามของสายฟ้าและเสียงคำรามของฟ้าร้อง เอฟเฟกต์เสียงอันน่าสะพรึงกลัวของแสงสีดำที่บิดเบือนพื้นที่ก็ระเบิดขึ้นในขณะนี้
..............
ร่างของซู เฉียงเอียงไปด้านหลังอย่างควบคุมไม่ได้ ในดวงตาที่ตกตะลึงของเขา มือขวาและแขนเกือบทั้งหมดของเขาถูกฉีกออกอย่างรุนแรง และกระเด็นออกไปในระยะไกลพร้อมกับเลือดที่พุ่งกระจาย
............
“นี่...นี่ฉันกำลังฝันอยู่เหรอ!”
เกาหยิงจินตกตะลึง ตาเล็กและสงสัยมาก เขาไม่สามารถเชื่อสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นได้
นี่ไม่ใช่การตำหนิตัวเองของเกา หยิงจิง เพราะอย่างไรก็ตาม ฉากที่เกิดขึ้นตรงหน้าเขานั้นผิดปกติเกินไป
กู่ ฟาน ซึ่งเป็นผู้ใช้พลังพิเศษระดับ 1 กำลังเผชิญหน้ากับ ซู เฉียง ซึ่งเป็นผู้ใช้พลังพิเศษระดับ 3 แต่สามารถทำลายแขนของ ซู เฉียงได้ด้วยหมัดเดียว คนปกติทั่วไปคงไม่เชื่อความจริงนี้!
“มันเกิดอะไรขึ้นกัน……”
มู่เฟยเสวียเบิกตากว้างผ่านช่องว่างระหว่างนิ้วของเธอ ภาพที่เธอคาดหวังไว้ในใจของเธอไม่ได้เกิดขึ้นเลย ไม่เพียงแต่ กู่ ฟาน จะไม่ตาย แต่เขายังต่อยแขนของ ซู เฉียง ขาดอีกด้วย นี่จะไม่ทำให้มู่เฟยเสวียแปลกใจได้อย่างไร?
“สัตว์ประหลาด เขามันเป็นสัตว์ประหลาดจริงๆ!”
ขากรรไกรของ หนิง ไห่เฉิง ค้างด้วยความตกใจ และเขาหันไปมอง กู่ ฟาน ราวกับว่าเขากำลังมองไปที่สัตว์ประหลาด
ไม่มีใครที่อยู่ที่นั่นจะรู้ดีไปกว่าตัวเขาเองถึงพลังหมัดของซู เฉียง แต่กู่ ฟาน สามารถเอาชนะหมัดนี้ได้โดยตรงด้วยหมัดของเขา เองพลังงานนี้ช่างน่ากลัวจริงๆ!
...............
"ไอ้น้อย แกกำลังมองหาความตายอยู่!"
"หมัดทอร์นาโด!"
ซู เฉียงเปลี่ยนจากอาการตกใจเป็นโกรธ และคำรามออกมาเสียงดังสนั่น เขาตั้งหลักอย่างกะทันหัน ก้าวไปข้างหน้าด้วยเท้าขวา รวบรวมพลังทางจิตวิญญาณด้วยมือซ้าย และต่อยเข้าไปที่หัวของกู่ฟาน
“แกนั่นแหละที่มองหาความตาย!”
ดวงตาของ กู่ ฟาน แสดงให้เห็นถึงเจตนาที่จะฆ่า และเขาก็คำรามออกมาเช่นกัน
หลังจากใช้ประกายทมิฬ เขาจะเข้าสู่สถานะ "โซน" ชั่วคราวเหมือนกับนักกีฬา
พลังไสยเวทย์ที่มักจะต้องใช้เวลาจัดการอย่างระเอียดกลับใช้ได้ราวกับเป็นเรื่องธรรมชาติเหมือนกับการหายใจ ราวกับว่าทุกสิ่งทุกอย่างหมุนรอบตัวเรา ยกเว้นตัวเราเอง ด้วยความรู้สึกถึงความสามารถที่ไร้ขีดจำกัด
กล่าวอีกนัยหนึ่ง ในเวลานี้ ความน่าจะเป็นที่จะเกิดแระกายทมิฬจะเพิ่มขึ้นอย่างมาก!
"ประกายทมิฬ!"
กู่ ฟาน ชกหมัดของ ซู เฉียง อีกครั้ง และสายฟ้าสีดำที่เกิดจากประกายทมิฬก็ระเบิดออกมาอีกครั้ง
จิ๊ด~!
เอฟเฟกต์เสียงของแสงสีดำที่บิดเบือนพื้นที่ระเบิดขึ้นอีกครั้ง แขนซ้ายที่เหลือของ ซู เฉียง ก็หักไปเช่นกัน และเลือดก็พุ่งออกมาเหมือนกับน้ำพุ
"เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน!"
เมื่อเห็นว่าแขนอีกข้างของเขาถูกบิดอย่างรุนแรง ซู เฉียงก็ตะโกนด้วยความโกรธ
คราวนี้ ซู เฉียง รู้สึกกลัวจริงๆ เขาจ้องมองกู่ ฟาน ราวกับว่าเขาเป็นสัตว์ประหลาด ช่องว่างของความแข็งแกร่งที่เห็นได้ชัดแบบนี้ทำให้ความโกรธของ ซู เฉียง หายไป
โดยไม่ลังเลเลย ซู เฉียงหันหลังแล้ววิ่งหนีไปในทันที
เขาพ่ายแพ้ เขาพ่ายแพ้ต่อ กู่ ฟาน ที่เป็นแค่ผู้ใช้พลังระดับ 1 เขาพ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิง!
“อยากหนีเหรอ? มันสายไปแล้ว!”
ภายใต้เทคนิคการเทเลพอร์ตของไสยเวทย์หมุนตาม ร่างของ กู่ ฟาน ปรากฏขึ้นที่กลางอากาศอย่างรวดเร็ว โดยขวางทาง ซู เฉียงที่กำลังตกตะลึงไว้
"ประกายทมิฬ!"
กู่ ฟาน บิดตัวและเตะ ซู เฉียง เข้าที่หน้าอก ในเวลาเดียวกัน สายฟ้าสีดำที่เกิดจากประกายทมิฬก็พุ่งออกมา และพื้นที่โดยรอบทั้งหมดก็สั่นสะเทือน
จิ๊ด~!
ด้วยพลังของ ประกายทมิฬ ร่างของ ซู เฉียง ระเบิดขึ้นในทันที และมีรูขนาดใหญ่เท่ากับหม้อปรุงอาหารออกมาจากหน้าอกของเขา
"พัฟ!"
ซู เฉียงกระอักเลือดออกมาเต็มปากพร้อมกับเศษเครื่องใน เขาล้มลงกับพื้นด้วยความตกใจ พร้อมด้วยสายตาที่ไม่ยอมหลับตาด้วยท่าทางไม่เชื่อ
*โปรดติดตามตอนต่อไป*
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น