จักรวาลที่ไม่มีชื่อเธอ

Welcome to my nightmare

I think you're going to like it

ยินดีต้อนรับสู่ฝันร้ายของผม

คุณน่าจะชอบมันนะ

- Alice cooper -

.

"เอรินวันนี้ฟ้าฝากไปถ่ายงานให้หน่อยนะ"

"โอเค"

อีกแล้ว

"วันนี้กูฝากมึงซื้อกาวให้หน่อยดิ ทางผ่านหอมึงพอดี"

"อือ ได้ดิ"

อีกแล้วสินะ 

"มึงมีกระดาษให้กูยืมปะ ไอ้เหี้ยกูลืมซื้อมาว่ะ"

"เออ เอาของกูไปใช้ก่อน"

"ขอบใจว่ะเพื่อนรัก"

ความรู้สึกแบบนี้ไม่รู้ว่าทุกคนคุ้นชินกันไหม เป็นความรู้สึกที่เหมือนเราเป็นผู้นํา ทุกคนสามารถพึ่งพาได้ บางครั้งก็ทําให้เรารู้สึกเป็นคนที่จิตใจดี เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ จนใคร ๆ ต่างก็มองว่าเราเป็นคนรักเพื่อนรักพ้อง

ทว่า...

"งานส่วนนี้มึงรับผิดชอบคนเดียวนะ"

"ได้ข่าวว่ามึงเก่งเรื่องออกแบบ ออกแบบให้กูหน่อยดิ พอดีช่วงนี้กูต้องทํางานพาร์ทไทม์ว่ะ"

"อ้าวเอริน ตารางที่กูสั่งไปมึงได้ทำยัง"

บางครั้งก็ให้ความรู้สึกเหมือนทาส ซึ่งเป็นความรู้สึกที่ไม่ควรที่ใครต้องมาคุ้นชิน

"กูว่ามึงใจดีกับคนอื่นมากไปแล้วนะ เพลาๆลงหน่อย"

นี่ก็เป็นอีกสิ่งที่ผมคุ้นชินมาตลอดระยะเวลาที่ผมเข้ามาเรียนในมหาวิทยาลัยแห่งนี้

"เอาเหอะมึง อะไรที่กูพอช่วยได้กูก็อยากช่วย"

"ละถ้าวันหนึ่งกูอยากให้มึงซื้อบ้านมึงจะซื้อให้ไหม"

"บ้านมึงรวยอยู่แล้ว ให้กูซื้อทําเหี้ยไร"

ผมมองหน้ามัน มันยกไหล่ขึ้นมาทําท่าไม่รู้ไม่ชี้

"ไม่รู้ดิ เผื่อบ้านกูล้มลาย"

ให้ตายสิ แม่งเป็นแบบนี้ทุกที

.

.

ชีวิตในมหาวิทยาลัยของคุณเป็นอย่างไรกันบ้างครับ ของผมก็อย่างที่เห็น เพื่อน ๆ รักและใส่ใจผมมาก ทุกคนต่างก็เห็นความสำคัญ ข้อดี รวมไปถึงผลประโยชน์จากผม แม่เคยบอกผมว่าชีวิตในมหาวิทยาลัยจะทําให้เราได้เจอคนมากมายหลายตา แน่นอนว่ามันเป็นอย่างที่แม่พูด 

ผมเรียนคณะอักษรศาสตร์ ความฝันของผมคือการเป็นนักเขียน (ชื่อดัง) ผมชอบนิยายแนวรักโรแมนติก ความรักที่สมบูรณ์แบบ ตอนจบของเรื่องต้องมีความสมดุลแม้ตอนต้นเรื่องหรือกลางเรื่องจะมีเนื้อหาที่ทําให้มันเสียสมดุลไปเพื่อเพิ่มความน่าตื่นเต้น แต่ท้ายที่สุดทุกอย่างก็กลับมาอยู่ในสภาวะที่สมดุล สรุปง่าย ๆ เลยก็คือ ตอนจบที่ทุกคนแฮปปี้ ตัวละคร ผู้เขียน ตลอดจนผู้อ่านด้วย นั้นคือความฝันหลัก ๆ ของผม 

การเข้ามาในมหาวิทยาลัยแห่งนี้ และคําพูดที่อยู่ในหัวผมมาตลอด 'ลูกจะเจอคนมากมายหลายตา' ถ้าเป็นเด็กผมคงจะจินตนาการถึงเอเลี่ยนที่มีหลายตาอยู่กันเยอะ ๆ  แน่นอนว่าตอนนี้ผมเป็นผู้ใหญ่แล้วเลยเข้าใจคําพูดของแม่ได้ดี นั่นหมายถึงผู้คนมากมาย หลากหลายประเภท หลากหลายบุคลิก รวมถึงการมองโลกผ่านมุมมองที่แตกต่าง คนที่มองเราด้วยเจตนาที่ดีหรือบางคนมองเราดีเกินจริง บางคนมองเราเป็นเครื่องมือ บางคนไม่เข้าใจเรา รวมไปถึงคนที่ไม่มองเราจริง ๆ แต่แค่ มองผ่าน ก็มี 

.

.

จักรวาลที่ไม่มีชื่อเธอ เป็นนิยายสั้น ชุดแรกที่ผมได้เขียนขึ้นมาจากประสบการณ์ของตัวเอง แน่นอนว่ากฏเหล็กของนักเขียนคือห้ามเขียนเรื่องราวของตัวเองลงไป และมันก็ใช้ไม่ได้สำหรับผมที่ต้องการเผยแพร่ความรู้สึกนี้ประสบการณ์ที่ผมได้สัมผัสกับมันจริง ๆ ผมได้เรียนรู้ว่ามันเป็นแบบไหน รู้สึกอย่างไร แม้กระทั่งวิธีแก้ไข หรือการรับมือ ซึ่งอาจจะมารู้ภายหลังของเหตุการณ์แล้วก็ตาม
 

นิยายสั้นชุดนี้มีจะมีทั้งหมดแปดตอน แน่นอนว่าแต่ละตอนจะใช้นามสมมุติ และคําเปรียบเปรยต่าง ๆ มากมาย ที่สำคัญตอนจบของเรื่องทุกอย่างจะต้องอยู่ในความสมดุล แม้ในตอนต้นเรื่องหรือกลางเรื่องที่มีเรื่องราวให้เสียความสมดุลไปบ้าง แต่ผมสัญญาเลยครับว่าตอนจบของเรื่องคือ ความสมดุล
 

ขอให้สนุกกันนะครับ 

ผมหวังว่าจะเป็นอย่างนั้น 

...