คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Philopholove I
I
่าๆ ่าๆ
เสียฝนระทบับหลัาร้านาเฟ่แห่หนึ่
“เฮ้อ ฝนอีแล้ววะ “
“่วนี้็อย่านี้แหละมึ ็มันเ้าหน้าฝนแล้วนิ”
“ูไม่อบเลยวะ”
ถึแม้ะมีเสียพูุยมามาย็ไม่สามารถเรียวามสนในอใรนหนึ่ที่นั่ร่วมโ๊ะไ้เลย เายัเหม่อมอออไปนอหน้า่า และไม่สนใับเสียรอบ้าเลย
“เล เล เล ทะเล” เหมือนะมีใรนหนึ่เรียผม
“ทะเล เล ไอ้เลโว๊ยยยย”
“อะไรอมึไอ้เอร์ ู็อยู่แ่นี้ไหมะะโนทำไม”ผมอบลับนที่ะโนเรียผม ีนะที่ฝนลบเสียไอ้ทิวทัศน์ไม่อย่านั้นละ็มีนมอเ็มแน่เลย
“็ ไอ้หนมันเรียมึั้นานละ แม่มึไม่อบมันอะูเลย่วยมันเรียมึ” มันอบผมลับมาอย่าอารม์เสีย แ่ผม็ไม่ไ้สนใ
“มีอะไรวะ ้นหน”ผมหันไปถามนที่ไอ้ทัศน์บอว่าเรียผมอยู่
“เปล่าูแ่เห็นมึเหม่อลอย มอฝนผ่านระร้านเป็นพระเอ mvอยู่็เลยเรียเยๆ” มันอบผมลับมา้วยใบหน้าวนีน
“แล้วทีไอ้เธียเอร์มันเียบมึไม่เห็นว่ามันเลย” ผมอบลับไป้วยหน้านิ่ๆ
“แม้ มึ็รู้ว่าไอ้เอร์นะมันไม่่อยพูเป็นปิอยู่แล้วนิ มึะใหู้เรียมันทำไม”
“หึ มึ็รู้ปะวะว่าูมออะไร” ผมอบลับไปอย่าเอือมๆ
“ฝนทีไรมัน็เป็นแบบนี้อยู่แล้วปะ มึยัไม่ินอีหรอวะ” เสียทุ้มอไอ้เอร์อบลับแทนผม
“เห้ย มึเรื่อมันผ่านมานานแล้วปะมึยัไม่เลิิถึมันอีหรอวะ”ไอ้ทัศน์ถามึ้น
“ถ่ามันทำ่าย็ีิวะ”ผมอบมันไปนิ่ๆ
“แ่มันผ่านมา4ปีแล้วนะไอ้เล”เธียเอร์พูึ้น
“มันนานเินไปแล้วปะมึ นานนพวูเปลี่ยนแฟนเป็นสิบนแล้ว”ไอ้ทัศน์พูึ้น
“เอาี้ีมะ พรุ่นี้ไปะนิเทศัน พามึไปเปลี่ยนบรรยาาศบ้า ไอ้เลเพื่อมึอาะอยาพยายามที่ะรับ้า”ไอ้หนพูึ้นอย่ามีเลศนัย
เี๋ยวมา่อนะะ
่อ
"มึนะอยาพาไอ้เลไปเปลี่ยนบรรยาาศหรืออยาพาัวเอไปเปลี่ยนบรรยาาศันแน้วะ หึ"ไอ้เอร์พูึ้นอย่ารู้ทัน
"แม้ ูแ่เป็นห่วเพื่อนลัวมันเป็นโลึมเศร้าอะ" ไอ้หนอบลับ
"พอๆลับเหอะ ฝนหยุแล้วเียว่อยว่าันอีที่ อบุที่เป็นห่วูเว้ย" ผมพูึ้นัพวมันเพราะเห็นว่สฝนหยุฝแล้ว และผม็มีธุระ่อ้วย
“เออ เอันมึ บาย” ไอ้ทัศน์อบมาาม้วยไอ้หนับไอ้เอร์
“บาย”
“บาย”
พอบอลาพวมันแล้วผม็เินออมาาร้านทันที อ้อทุนสสัยใ่ไหมว่าผมือใรเี๋ยวมาแนะนำัวัน่อนเลยผมื่อว่า ทะเล แ่พวเพื่อนๆผมอบเรียว่าเลเยๆ ผมมีเพื่อนที่สนิทอยู่3นือ
1 ไอ้้นหนมันเป็นผู้ายที่โรอบอุ่นโรพี่ายโรพ่อเลยละ
มันึมีายาที่นอื่นั้ให้ว่าพ่อเทพบุร
2 ไอ้ทิวทัศน์สำหรับำนิยายอมันนะือโรเ้าู้ ะล่อน เ้าเล่ห์ พูมา รู้ไปะทุเรื่อและไม่เยะเ็บไ้หรอวามลวามลับนะมันึไ้ายาว่าทัศน์รู้โลรู้
3ไอ้เธียเอร์ สำหรับไอ้เอร์นะมันเป็นนเียบไม่่อยพู ูเหมือนไม่่อยสนใใรแ่ริๆอะมันแหละเป็นนแรที่รู้่อนใรว่าเพื่อนในลุ่มมีปัหาอะไร
และสุท้ายือผม ผมนะหล่อ ไม่้อสสัยว่าไรท์เียนผิ ผมหล่อริๆหล่อมา้วยส่วนนิสัยหรอ อึม ี้เล่น อบอุ่น รัเ็ รัสัว์ รัโล แ่ไม่ใ่ผมหรอที่ว่ามานะใร็ไม่รู้ ถ้าอยารู้ ่อยไปิามในเรื่อละัน ผม้อไปธุระแล้ว ไว้เอันบาย
อ้อๆลืมไป พวผมนะเรียนอยู่ มหา'ลัย ttt ปีสอะวิศวะนาโนละ ไม่อยาะบอว่าภาอินเอร์้วยหนะนะ
ห้าy
17:25น.
เฮ้อ สุท้าย็มาถึัทีรถิโรฝน็อีแหละ รำามาเลยอนนี้ถ้าอในห้อไม่หมอะนะผมไม่มาหรอ
พอถึผม็ไปโนอใ้่อนเลย็้อื้อพวสบุ่ ยาสะผม ยาสีฟัน อะไรพวนี้แหละ พอื้อเสร็็แวะไปหานม่อ ทุนสสัยว่าทำไม่ผมไม่ื้อพว้าวสารอสอะไรพวนี้ผมบอไว้รนี้เลยว่า ทำอาหารไม่เป็นรับ ใ่ผมทำอาหารไม่เป็น เรื่ออส้าวสารบอเลยว่าไม่เยิะเ้าไปเยียบโนนั้นเลย
"อะ พรึบ อึม เฮ้อ"
ผมำลัิและมออะไรเพลินๆอยู่ ับมีเสียัึ้นเรียวามสนใอผมออานมรหน้า พอผมหันไปมอ็เห็นนัวเล็ๆาวๆพยายามเอื้อมมือเอาออยู่ั้นบนสุ
"หึ " ัวเล็อย่าะลูหมา
"อะ พรึบ ึ ึ" พอนัวเล็เอื้อมไม่ถึ็เริ่มที่ะระโเพื่อที่ะเอาอนั้นแล้ว
"เห็น แล้วสสารวะ"ผมพูเบาๆ่อนะเินเ้าไปหานัวเล็
พรึบ
"อะ"
ความคิดเห็น