The Original Of Magic For 500 Years การตื่นขึ้นของผู้กล้ากับเวทมนตร์ล้าหลัง

นี้คือเรื่องแรกน่ะครับ และจะมีเรื่องที่สองตามมา

สวัสดีครับ ทุกๆท่าน ขอให้ทุกคนอ่านให้สนุกนะครับ

การเริ่มต้นจาก 0

     " ข้าคิดว่าเจ้าควรจะ กลับไปเป็นมนุษย์ธรรมดา เพราะว่าหน้าที่ของเจ้ามันได้หมดแล้ว เจ้าเหนื่อยกับพวกข้ามากพอควร" เสียงเหมือนกับคุณลุงได้บอกให้ใครสักคนได้รู้

" ไม่หรอกครับ...... คุณลุงแอสทารอส ผมคิดว่าผมมีวิธีที่จะอยุ่กับร่างแบบนี้ มนุษย์อย่างผมมีอายุสั้นกว่าเผ่ามังกรอย่างคุณลุง ดังนั้นผมเลยคิดเวทมนตร์มา ซึ่งมันเป็นเวทมนตร์ที่สามารถผนึกทุกอย่างไว้ในคริตตัลเมื่อถึงเวลามันจะคลายผนึกออก" เสียงจากเด็กหนุ่มตอบกลับไปด้วยความตื่นเต้น

" นี่.... เอ่อ.... เจ้าคิดดีแล้วเหรอ ทซึวะ ข้าคิดเหมือนกับท่านแอสทารอสว่าเจ้าสมควรที่จะกลับไปใช้ชีวิตเหมือนกับมนุษย์ธรรมดา เรื่องอายุก็ปล่อยไปตามกาลเวลาของมัน...." เสียงจากราชีนีภูติ ได้ถามไปยังเด็กหนุ่มที่มีนามว่า " ทซึวะ "

" ข้าก็คิดเหมือนกับ ท่านแอสทารอส และ ท่านราชินีภูตินะ เจ้าควรจะ.... " เสียงเหมือนผู้ชายวัยผู้ใหญ่ได้ถามไปยังทซึวะแต่ไม่ทันสิ้นสุดเสียงก็มีเสียงจากแอสทารอสไปพูดแทรกว่า

" ปล่อยเขาไปเถอะ ข้าคิดว่าไม่ว่าใครหน้าไหนไปบอกเขายังไงเขาก็ไม่สนใจอยู่แล้ว ในนามของเจ้ามังกร ข้าขอประกาศว่า ข้าจะช่วยเหลือเจ้าในยามที่เจ้าลำบาก ข้าหวังว่าเจ้าคงไม่ว่าอะไรหรอกนะ ทซึวะ ถึงเวลาที่ข้าจะตอบแทนเจ้าแล้วที่ช่วยพวกข้ามาตลอด ข้าจะตอบแทนเจ้ากลับบ้าง" หลังจากเสียงเจ้ามังกรแอสทารอสได้เอ่ยนามของเขาเพื่อยืนยันว่าจะช่วยเหลือทซึวะในยามลำบาก

" ข้าก็ด้วย พวกข้าจะช่วยเหลือเจ้ายามที่เจ้าต้องการ" เสียงของทุกคนตามหลังจากเจ้ามังกรแอสทารอสพูดจบ

" ขอบคุณมากครับ ทุกๆคน ผมจะไม่ลืมแน่นอนครับ ผมคิดว่าถึงเวลาที่ผมจะนอนพักแล้วล่ะครับ ก่อนผมจะนอน ผมก็ให้สิ่งนี้กับทุกท่านแล้วกันนะครับ" หลังจากที่ทซึวะพูดจบเขาก็ให้เศษหินเวทมนตร์ของเขาให้กับทุกคนเพื่ออะไรบางสิ่ง

" แล้วเจ้าสิ่งนี่คืออะไร อย่างงั้นรึ ทซึวะ ข้าคิดว่านี่มันก็แค่ชิ้นส่วนหินเวทไม่ใช่รึไง" เสียงจากเจ้ามังกรแอสทารอสถามทซึวะ แต่ทซึว่าก็ก้มหน้าลงแล้วแอบร้องให้ เล็กน้อยสาเหตุที่เขาร้องให้นั้นไม่มีอะไร  เพราะเขาจะไม่ได้คุยกับคนที่เขาสนิทอีกนานจนกว่าผนึกจะคลายลง หลังจากที่เขาร้องให้เขาก็หันมายิ้มให้กับทุกคนพร้อมคำตอบสำหรับเจ้ามังกรแอสทารอส

" สิ่งที่ผมให้กับทุกคนนั้นคือ เศษเสี้ยวพลังเวทของผม มันจะเปล่งประกายเมื่อไหร่ เมื่อนั้นถึงเวลาที่ผนึกของผมจะคลายออก เอาล่ะไว้พบกันอีกนะทุกคน... " ตอนนี้เขาร้องให้ ทุกคนที่เห็นน้ำตาที่เสมือนลูก เพื่อน สหาย ก็ได้แต่ก้มหน้า มีบางส่วนที่แอบร้องให้เช่นกัน หลังจากที่เขาพูดอำลาจบ เขาก็ได้ร่ายคาถาใส่ตัวเอง จนทำให้รอบๆตัวเขาปกคลุมไปด้วยคริตตัลที่แข็งไม่มีสิ่งใดมาทำลายมันได้

หลังจากที่เขาผนึกตัวเองเอาไว้ ต่างคนก็แยกย้ายไปที่ของตัวเองยกเว้นเจ้ามังกรแอสทารอส กำลังมองดูเขาด้วยความเสียใจที่เขาได้เหมือนเสียลูกของเขาไป โลกใบนี้สงบสุขด้วยการช่วยเหลือจากวีรบุรุษผู้กล้าได้ยึดติดสงครามเอาไว้ จอมมาร ปีศาจ มังกร มนุษย์ เอลฟ์ ภูติ และอีกหลายเผ่าพันธุ์ได้สงบลง

" ข้าคิดเหมือนกับว่า เจ้าคือลูกของข้า เพราะข้ากับเจ้าอยู่มากันมานาน ข้าจะให้พักพวกของพวกข้าและจะคุยทุกเผ่าว่าจะมาปกป้องถ้ำนี้เพื่อไม่ให้ใครมารบกวนการนอนของเจ้า เอาล่ะ ไว้เจอกันใหม่นะ เจ้าลูกรักของข้า"น้ำเสียงที่เบาและเศร้าจากผู้อยู่เหนือทุกสรรพสิ่งได้พูดกับมนุษย์ที่ผนึกตัวเองเพื่อการฟื้นฟูจากการช่วยเหลือโลกเอาไว้

แต่เจ้ามังกรแอสทารอสเองก็รู้ว่าสสิ่งที่เขาพูดเอาไว้นั่นส่งไปถึงทซึวะเป็นที่เรียบร้อย แต่เจ้าตัวเอาได้รับรู้รู้แต่ทำอะไรไม่ได้ หลังจากที่เจ้าแห่งมังกรแอสทารอสพูดจบ ได้ออกจากที่ท่านแห่งนั้นรวมไปถึงเศษเสี้ยวของทซึวะเช่นกัน การนอนของทซึวะนั้นเป็นการนอนพักอันนานแสนนาน และได้ข้ามกาลเวลาไปจนถึง 500 ปีผ่านไปโดยไม่รู้สึกตัว จนในที่สุด500 ปีแล้วการตื่นขึ้นของทซึวะ ก็ได้ตื่นขึ้น ทำให้เศษเสี้ยวที่ทซึวะได้สส่งให้ทุกเขาก็เกิดการสสว่างในที่สุด

“ รู้สึก สดชื่นจังเลย นี่เรานอนไปกี่ปีแล้วนะ โลกข้างนอกจะเปลี่ยนไปทางไหนกันนะ ออกไปดูดีกว่า เราเองก็คิดถึงทุกๆคนด้วย ” เสียงของเด็กหนุ่มผู้ที่ได้นอนข้ามกาลเวลาผ่านไป500 ปี  ในที่สุดการนอนพักของเขาก็ได้เสร็จเป้นที่เรียบร้อย