ข้าจะไม่งามอีกแล้ว! พวกเจ้าโดนดีแน่ที่บังอาจมาหลอกใช้ข้า!

ข้าบุรุษที่หลงในรักก็รู้ว่าการถูกหักหลังช่างขมเสียจริง ในตอนจบของชาตินั้นก็เจ็บปวดอย่างสุดซึ้ง ได้แต่โทษในสิ่งทำลงไป ตัวข้าก็คิดได้ 

"ถ้าข้าทำขนาดนี้แล้วยังตายเป็นผักปลา ไม่เป็นมันแล้วบุรุษแม่เรือน ข้าไปเป็นแม่ทัพเสียดีกว่า"

ชาตินี้ก็เลยจะเปลี่ยนตนเอง หึ เครื่องแป้งหรือ ชุดสีแสบตาพวกนั้นน่ะ เอาไปบริจาคไป ท่านพ่อ ท่านแม่ ชาตินี้ข้าจะไม่ทิ้งพวกท่าน น้องรอง น้องสาม พี่จะปลูกฝังให้พวกเจ้าเป็นอย่างที่เจ้าต้องการทุกอย่างเลย เริ่มจากกำจัดนัง แพศยา นั่น

--------------------------------------------------

"เสี่ยวหยุนหลานปู่ เจ้าอยากจะเป็นอะไร หน้าตาเจ้าต้องงดงามเหมือนย่าเจ้าแน่นอน เจ้าคงถือคลองบุรุษแม่เรือ-"

ไม่ทันที่ชายชราจะพูดจบดวงตาสีเขียวก็ช้อนมองคนที่มีศักดิ์เป็นปู่ทันที พร้อมเอ่ยแทรกว่า

"ข้าจะเป็นนักรบ และเป็นสุดยอดแม่ทัพขอรับ!"

ชายชรารู้สึกตัวเองแก่ขึ้นอีกสิบปีเมื่อได้หลานชายหัวแก้วหัวแหวนตอบเช่นนั้น

"แต่หากเจ้าเป็นเช่นนั้น เจ้าจะไม่มีเวลาดูแลตัวเองจนงดงามนะ"

"แต่ข้าอยากแข็งแกร่งพอจะปกป้องทุกคน!"

"และข้าจะฆ่ามันทุกตน..."เมื่อลับตาคน เด็กน้อยก็ยิ้มออกมา รอยยิ้มแสนบิดเบี้ยว

.

.

.

.

.

.

.

.

 . 

.

ยินดีต้อนรับสู่วิถีแม่ทัพกับการล้างแค้น และพัฒนาการการเจริญเติบโต นิยายเรื่องนี้ไม่ใสเหมือนปกนะ เป็นนิยายตุ๊กตาหมียัดใส่ศพ