My memory ความทรงจำที่ไม่ธรรมดา

ลำดับตอนที่ #3 : ห่วง

                หลายวันผ่านไป อาการตาบวมของวีเริ่มหายดี แต่การแสดงออกของวีเริ่มเปลี่ยนไป จากที่ไม่เคยนั่งใกล้เกรซ เดี่ยวนี้นั่งข้างเกรซแทบทุกวัน ถ้าวันไหนเพื่อนวีนั่งข้างเกรซ วีก็จะขอย้ายที่มานั่งข้างเกรซทุกครั้งไป จนน้ำสังเกตถึงความเปลี่ยนไปของวีได้ อย่างเช่นกับวันนี้

                “ นี่นายไปนั่งข้างหน้าได้ป่ะ เราจะนั่งตรงนี้ สลับที่กัน ” วีพูดกับเพื่อนของเขา แล้วเดินมานั่งข้างเกรซ  และเดี่ยวนี้ที่เกรซเดินผ่านหน้าห้องของวี วีก็จะมอง ( แต่ไม่แน่ใจว่ามองใคร )

                “ นี่ น้ำรู้ป่ะ วันกลับจากค่าย แม่ของวีเขาชอนเรากลับด้วย ”

       “ แบบนี้วันนั้นแม่ของวี ก็ต้องเห็นเธอล่ะสิ ”

       “ เออดิ  ถ้าวันนั้นวีอยู่ในรถด้วย เขาก็น่าจะรู้ว่าแม่เขารู้จักกับแม่ของฉันอ่ะน้ำ ”