ทากน้อยกับหอยที่เกือบหายไป

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

Warning!

เหมาะสำหรับคนที่มีจินตนาการ....ล้ำลึก....มากๆ

(ไม่งั้นมีอ้วกแน่ 55555555)

เนื้อเรื่อง

ทากน้อยกับหอยที่เกือบหายไป

ผมเป็นหอยทากครับ เป็นทากที่มีหอยติดหลัง ถ้าไม่มีหอย ก็ไม่ใช่หอยทากนะครับ ผมมักมีเมือกไหลตามทางที่ผมเดินไปเสมอ ฝีเท้าของผมนั้นช่างเชื่องช้า แต่เราไม่จำเป็นต้องรีบร้อนไป เราเพียงไปเรื่อยๆ ตามที่ใจอยากจะไป

ที่อยู่ของผมอยู่ใกล้กับหอพักแห่งหนึ่ง เป็นพงหญ้าที่ชุ่มชื้นตลอดปีและอุดมไปด้วยสารอาหาร ผมไม่ต้องกลัวตัวเองจะแห้งตายและไม่ต้องกลัวอดตาย สิ่งที่ผมต้องเกรงกลัว...ก็มีแค่ล้อยางสีดำเท่านั้น และเมื่อใดก็ตามที่ผมคิดจะข้ามผ่านทางสีดำอันกว้างใหญ่ ผมจะนึกถึงพี่น้องร่วมสายใยที่กลายเป็นเพียงก้อนเมือกแบนๆ กลางทางนั้น ทำให้ผมต้องหันกลับมาอยู่ใกล้ๆ แหล่งพงหญ้าสูงที่อุดมไปด้วยอาหารต่อไป

ท้องฟ้าเปลี่ยนจากสีส้มเป็นสีน้ำเงินเข้ม ฝนที่ตกลงมาเป็นเม็ดเล็กๆ มันช่างกระทบร่างกายอันบอบบางของกระผมเสียนี่กระไร  ราวกับเป็นเข็มพันเล่มทิ่มแทงบนเรือนเมือก แต่ไม่เป็นไร ผมมี “หอย” อันใหญ่ ยาว ม้วนเกลียวแหลมและกว้างพอให้ผมม้วนตัวเข้าไปซุกหาความปลอดภัยจากเข็มบนท้องฟ้าได้

จนเมื่อฝนหยุดตก ผมสัมผัสได้ถึงความนิ่งสงบของใบหญ้า ผมก็ค่อยๆ เคลื่อนตัวออกมาจากหอยของผม ดวงตาเรียวยาวโผล่มองออกมาเป็นอันดับแรก หันซ้ายรีขวา ไร้ศัตรูใด ๆ ผมก็ขยับตัวตนอันนุ่มนิ่มออกมาจากหอยแข็ง ๆ แล้วมุ่งหน้าไปหาอาหารอันโอชะต่อไป

และแล้วสายตาก็ไปสะดุดกับใบไม้สีสดชุ่มใบด้วยหยดน้ำ อา....มันช่างน่าลิ้มลอง

ผมไม่รอช้ามุ่งตรงไปยังสิ่งนั้น อ้าปากกลมๆ ของผมออกแล้วอ้ำ.... 

หมวบ.....

หมวบ.........

หมวบ...............

ใบไม้สีเขียวหายเข้าไปในปากผมทีละนิด...ทีละนิด

หมวบ.....

หมวบ........

หมวบ...................

หมวบ............................

แต่แล้ว! ทันใดนั้นสายตาของผมที่ส่ายไปมาก็ไปเจอะเข้ากับหอยแหลมอีกอันไม่ไกล กำลังเคลื่อนที่ตรงเข้ามาหาผม โอ้! ไม่นะ หอยของเขาใหญ่กว่าของผมอีก และเขาก็เคลื่อนที่เร็วกว่าผมด้วย ไม่นะ! เขาตรงมาทางนี้แล้ว

ผมกรีดร้องในใจ ชั่วเสี้ยววินาทีผมตัดสินใจเคลื่อนตัวออกหมายจะมุ่งตรงไปยังพงหญ้าสูงที่อยู่ไม่ไกลนัก ผมค่อยๆ เคลื่อนตัวออกไป....อย่างเชื่องช้า....

อนิจจัง เจ้าของหอยอันใหญ่นั้นอยู่ด้านหลังของผมแล้ว แม้ตัวผมจะเลี้ยวเพื่อมุ่งเข้าหาพงหญ้านั้นแล้ว แต่หอยของผมแม้มันจะหนักแต่มันก็เป็นที่คุ้มภัยของผม ผมลากมันมาด้วย แต่มันก็ช่างเชื่องช้าเสียเหลือเกิน เมื่อเทียบกับหอยทากอีกตัวที่ตรงเข้ามาอย่างไม่รีรอ

ซวบ!

อ๊ะ! ไม่นะ เขาปีนขึ้นบั้นท้ายของผมแล้ว

ผมสัมผัสได้ถึงน้ำเมือกเหนียวที่เคลือบช่วงหางของผม ผมพยายามเคลื่อนตัวหนี แต่ทว่าอีกฝ่ายช่างไวกว่าผมยิ่งนัก เขาเคลือบคลานขึ้นมาบนหอยของผม ด้วยขนาดตัวที่ใหญ่กว่าและน้ำหนักที่มากกว่าทำให้ผมไม่สามารถขยับไปไหนได้

ลูกตาเรียวยาวของเขายื่นเข้ามาจับจ้องที่ผม และมันเคลื่อนเข้ามาอย่างแช่มช้า ผมหดดวงตาของผมกลับด้วยความเขินอาย อ๊า....ร่างของเขาทับหอยของผมอยู่ ผมพยายามเคลื่อนตัวเองที่อยู่ใต้ร่างของเขากลับเข้าหอย แต่เมือกก็เขาก็เคลือบเต็มหอยของผมจนมันลื่นไถลไปหมด

คุณหอยใหญ่กว่าจะทำอะไรผมกันแน่...หรือเขาคิดจะเข้ามาในหอยของผม! ไม่นะ!

หอยเราใหญ่ไม่เท่ากัน และตัวคุณก็ใหญ่กว่าผม คุณจะเข้ามาในหอยของผมไม่ได้นะ! มันคงอึดอัดมากแน่ๆ

โอ้ไม่! ริมฝีปากของเขาดูดบนลำคอของผม ลำตัวของเขานวดไปตามลำตัวของผม เขาดูดมาจนถึงดวงตาของผม

อา....อา~ ไม่นะ ผมกำลังจะถูกกลืนงั้นหรือ ไม่นะ...

ไม่..

ไม่...

ไม่....

ไ......

ค่ำคืนนั้น ผมไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เมื่อเขาจากไป

เมือกของเขาบนหอยของผมเป็นสิ่งเดียวที่เขาหลงเหลือไว้ให้ ผมไม่เห็นเขาอีกเลยเมื่อผมโผล่ออกมาจากหอย

อา....ช่างเป็นค่ำคืนที่แสนประหลาด คุณหอยใหญ่คนนั้น..........แม้จะสง่างาม ดูหอยอันอวบอูม เกลียวม้วนเป็นวงแหลมสวยงาม จนน่าอิจฉา แต่ทว่า.........เขาช่างน่ากลัวยิ่งนัก

ผมเกือบจะเสียหอยตัวเองไปแล้วสิ...

จบจ้า.














 

---------------------------------------------



เรื่องนี้เกิดขึ้นจริงๆ
เนื่องจากวันนั้นฝนเพิ่งตกพื้นยังชื้นๆ
ข้างทางเป็นพงหญ้า
ก็เห็นหอยทากตัวเท่ากำปั้น (หอยมันแหลมมาก)
มันก็คลานมากินใบไม้ แล้วก็มีอีกตัวคลานมาทับมัน
เลยเกิดเป็นแอคซิเดนซ์นั่งพากษ์เสียงหอยทากกับเพื่อนสองคน
แล้วเราก็เอามาเขียนซะเลย




ความรู้สึกคนเขียนเมื่อกลับมานั่งอ่านคือ

มัน เห้ มาก
555555555555555555555555555555555555555555555555

เป็นความสะใจเล็กๆ น้อยๆ ถ้าผู้อ่านรู้สึกอยากอ้วก
(เป็นเรายังอ้วกเลย =..=)





ขอบคุณที่หลงเข้ามาหาความสำราญในหน้านี้นะคะ ^_,^