ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ตอนที่๑๒ (ตึกตัก) เสียงของหัวใจ
ร่าสูนิ่ันไปั่วรู่ เาไม่นึว่าหล่อนะใร้อนถึนานี้ มือหนาวาเสื้อสีาวไว้บนโ๊ะไม้ แล้วหันมาเผิหน้าหิสาว
“ผมเป็นหมาป่าและมีร่าเป็นมนุษย์”
เสเย์มอร่าเล็ำลัถอาเยีนสีีอย่า่อ ูเหมือนเาะั้ใูหล่อนแ้ผ้าเป็นพิเศษ าเยีนถูยื่นมาให้อย่าับเป็นเรื่อธรรมาิ มือหนายื่นไปว้าเอาสิ่อรหน้า ทว่าสายามยัับ้ออยู่ับร่านวลเนียน
หล่อนยืนประันหน้าับเาอย่าไม่เรลัวถึแม้ว่าอนนี้ะอยู่ในุบิินี่สีหวาน็าม ศัิ์ศรีอลูผู้หิที่มีในัวหล่อนมันทำให้หล่อนทำอะไรไ้มาว่าที่หล่อนิ เ้านาประหลาใับัวเอที่ล้าบ้าบิ่นถึเพียนี้
ร่าสูส่ายืนอึ้ับภาพสวยามรหน้า เาพยายามที่ะไม่ยับมือไม้อันหยาบร้านไปแะเนื้อัวบอบบา เสเย์ลอบลืนน้ำลายเหนียวๆ ลออย่ายาลำบา สายามสำรวสุสัส่วนอหิสาว เาไม่อาละสายาออไปาเนื้อัวหอมหวานไ้ เรือนายที่มีส่วนเว้าส่วนโ้ามพิลาศพิไลนน่าหลไหล นัยน์าแร่แฝไป้วยไฟเสน่หาร้อนแร เามอหล่อนเหมือนับเหยื่อแสนโอา
“แล้วทำไมุถึมาอยู่ที่นี่ะ?”
“ผมถูับไล่ออาฝู”
ให้ายสิ เาะื่อสัย์เินไปไหม
เ้านาปละอออแล้วโยนผ้าัวิ๋วให้ายหนุ่ม หล่อนเอามือึ้นมาปิทรวออิ่มไว้อย่าไว เ้านามอู่เาอย่าเอาเรื่อพร้อมับส่สายาาโทษไปให้ร่าหนาที่ยืนยยิ้มเ้าเล่ห์อย่าพออพอใ
“แล้วอนนี้พวเาอยู่ไหนะ?”
เสเย์นิ่เียบไปรู่หนึ่่อนะอบำถามหล่อน
“ป่าานโท”
เ้านารู้สึว่าเาไม่อยาะพูถึเรื่อที่มาอเาสัเท่าไหร่ หรืออาเป็นเพราะเาถูไล่ออมาาฝูั้นหรือ
หมาป่า...สิ่ลึลับแบบนั้น
"นีุ่ไม่ิะยายวามให้ันหน่อยรึไะ!"
“....”
ร่าสูเินรเ้าไปหาเ้านาแล้วยื่นมือสัมผัสแ้มเนียนเบาๆ สายาม่อมอเ้าไปในนัยน์าำลับที่เหมือนะใเล็น้อย นิ้วหยาบ่อยๆ เลื่อนลไปยัลำอระห สัมผัสามบ่าเปล่าเปลือยลไปยัระูไหปลาร้าแ็ๆ สัมผัสอเาทำเอาใหล่อนเ้นึัเป็นแร้เป็นา มือหนาลูบไล้ทรวออิ่มแน่นเนื้ออย่าแผ่วเบา พาลให้สาวนลุุ่ไปทั้ัว
“ทะ ทำอะไรน่ะ?” เ้านารู้สึถึร้อนผะผ่าวไปทั้ัว ใบหน้าามเผยถึวามใสุี หล่อนรู้สึหวิวๆ เพราะเนื้อัวเปล่าเปลือยน้อรีบเอามืออี้ามาปิหน้าอาวผ่อเอาไว้
“ถอยไป” หล่อนู่ฟ่อส่เสียราวับลูแมวเอหน้าเสือนัล่า
“ะให้ผมถอยไปไหนรับ ที่เีย ที่ประู หรือที่บ้านุ” รอยยิ้มเ้าเล่ห์อเาทำให้หล่อนใสั่นน้อยๆ มือหนาวัโอบรัเอวิ่วึเ้าหาร่าำยำ มูโ่รั้นลอเลียับแ้มนวลสูมลิ่นหอมรุ่นาัวสาว เสเย์สำรววหน้าสวย้วยแววาเป็นประาย นัยน์าสีฟ้ารามอเามันเหมือนับสายาสัว์ป่าที่ออหาินอนลาืน เ้านาไม่สามารถละสายาออาวาู่นั้นไ้ราวับว่าหล่อนถูเาสะ้วยมน์ลั
“หืมม?? เ้านา” ายหนุ่มแปลใที่หิสาว้อเาอยู่นานน้อเรียให้หล่อนลับืนสิั่เิม ทุรั้ที่เาอยู่ับหล่อนเามัะลืมัวและปล่อยให้สัาาวามเป็นสัว์ป่ารอบำนไม่มีสิหลเหลืออยู่ เพราะะนั้นเาึ้ออยระวัไม่ให้ลิ่นอายวามปรารถนาในัวเาไหลออมา้านอ ึ่มันมีุสมบัิเป็นยาระุ้นทาเพศและถ้ามนุษย์ไ้สูมมันเ้าไปมาๆ อาเสียสิไปไ้ เพราะสิ่เหล่านี้มันถูสร้ามาเพื่อสัว์ป่าอย่าเาเท่านั้น
“อ่ะ...เสเย์...” เ้านาพึมพำื่ออายหนุ่มเบาๆ วาู่สวยมอใบหน้าหล่อเหลาราวับเ้าายในำนานพานทำให้หล่อนแ้มแ่าเป็นลูำลึสุ หล่อนใเ้นแรทุรั้ที่ไ้อยู่ใล้เาและมันทำให้หล่อนเวียนหัวับลิ่นหอมเย็นอายหนุ่ม
เสเย์ปรายามอริมฝีปาอิ่ม่อนที่ะรริมฝีปาหนาลไป บูบอ่อนโอนวนให้เหุผลในหัวเลือนหายไป ายร้อนที่สัมผัสับเนื้อายนุ่มย่นยิ่แผ่ไอร้อนระอุปะทะับวามเย็นยะเยือออาาศยาม่ำืน มือหนาลูบไล้เรือนายสาวอย่าทะนุถนอม เ้านาปล่อยัวให้ใสัมผัสถึวามรู้สึแปลใหม่ที่ายหนุ่มมอบให้ หล่อนไม่รู้ว่าเหุใึยอมผู้ายนนี้และยอมให้เาทำามใอบ แ่เหุผลที่มีลับถูลิ้นร้อนๆ วาลืนินไปนหมสิ้น
“อ๊ะ เส-” ลิ้นสาวานลึโพรปาหวานอย่าบ้าลั่ ร่าบาหลับาปี๋เมื่อเารุล้ำทุอทุมุม หนัหน่ว อ่อนโยน นร่าบาสั่นเทิ้มับสัมผัสที่ไมุ่้นเย เสเย์ูึลิ้นเล็ลืนินหยาน้ำผึ้หวานนนร่าเล็สะุ้ใในอ้อมแนแร่
เ้านาลืมาึ้นมอสายามที่้อมอหล่อนอยู่่อนแล้ว เาเหมือนสัว์ป่าที่ำลัินเหยื่ออมันอย่าไม่สนใสิ่รอบ้าใๆ เลย หล่อนยมือึ้นีไหล่หนาแรๆ เพื่อเรียให้เาสนใหล่อน่อน ่อนที่หล่อนะเป็นลมไปเพราะาอาาศหายใ
“ฮ่ะ ฮา นีุ่บ้ารึไ? เี๋ยวัน็าอาาศหายใายพอี” หล่อนมอเาาเียว
“็ผมเห็นุเพลิเพลินไปับูบอผมนี่รับ นไม่ิว่าุำลัาอาาศหายใ” เาเผยรอยยิ้มบาให้นในอ้อมแน
“?? วิวสวยี...”
เ้านา้มลมอัวเอ็เห็นว่าเาหมายถึอะไร ทรวออิ่มโว์หรา่อสายแร่ที่เพ่มอมา้วยวามเพลิเพลินใ หล่อนะยับไปไหน็ไม่ไ้นอเสียายอมอยู่นิ่ๆ เพราะหล่อนหมแรไปับูบแสนป่าเถื่อนอเา
“....”
เสเย์ระับอ้อมแนแน่นเมื่อเห็นอีฝ่ายเอาแ่นิ่เียบ ร่าสูโน้มลุมพิหน้าผามนแผ่วเบา สายาทั้สอประสานสบันอยู่นาน ารระทำอเาเหมือนับว่าายหนุ่มเทิทูนหล่อนหมหัวใ ในห้อมืสลัวสอร่าายหิโอบอรัรึ ปล่อยอายวามร้อนอไฟสวาทลบวามหนาวเย็นาธรรมาิรอบาย วามเียบสัที่มีราวับเป็นัวบ่บอว่าหัวใทั้สอวเ้นแรระห่ำเพียใ...
“ผมเป็นหมาป่าและมีร่าเป็นมนุษย์”
เสเย์มอร่าเล็ำลัถอาเยีนสีีอย่า่อ ูเหมือนเาะั้ใูหล่อนแ้ผ้าเป็นพิเศษ าเยีนถูยื่นมาให้อย่าับเป็นเรื่อธรรมาิ มือหนายื่นไปว้าเอาสิ่อรหน้า ทว่าสายามยัับ้ออยู่ับร่านวลเนียน
หล่อนยืนประันหน้าับเาอย่าไม่เรลัวถึแม้ว่าอนนี้ะอยู่ในุบิินี่สีหวาน็าม ศัิ์ศรีอลูผู้หิที่มีในัวหล่อนมันทำให้หล่อนทำอะไรไ้มาว่าที่หล่อนิ เ้านาประหลาใับัวเอที่ล้าบ้าบิ่นถึเพียนี้
ร่าสูส่ายืนอึ้ับภาพสวยามรหน้า เาพยายามที่ะไม่ยับมือไม้อันหยาบร้านไปแะเนื้อัวบอบบา เสเย์ลอบลืนน้ำลายเหนียวๆ ลออย่ายาลำบา สายามสำรวสุสัส่วนอหิสาว เาไม่อาละสายาออไปาเนื้อัวหอมหวานไ้ เรือนายที่มีส่วนเว้าส่วนโ้ามพิลาศพิไลนน่าหลไหล นัยน์าแร่แฝไป้วยไฟเสน่หาร้อนแร เามอหล่อนเหมือนับเหยื่อแสนโอา
“แล้วทำไมุถึมาอยู่ที่นี่ะ?”
“ผมถูับไล่ออาฝู”
ให้ายสิ เาะื่อสัย์เินไปไหม
เ้านาปละอออแล้วโยนผ้าัวิ๋วให้ายหนุ่ม หล่อนเอามือึ้นมาปิทรวออิ่มไว้อย่าไว เ้านามอู่เาอย่าเอาเรื่อพร้อมับส่สายาาโทษไปให้ร่าหนาที่ยืนยยิ้มเ้าเล่ห์อย่าพออพอใ
“แล้วอนนี้พวเาอยู่ไหนะ?”
เสเย์นิ่เียบไปรู่หนึ่่อนะอบำถามหล่อน
“ป่าานโท”
เ้านารู้สึว่าเาไม่อยาะพูถึเรื่อที่มาอเาสัเท่าไหร่ หรืออาเป็นเพราะเาถูไล่ออมาาฝูั้นหรือ
หมาป่า...สิ่ลึลับแบบนั้น
"นีุ่ไม่ิะยายวามให้ันหน่อยรึไะ!"
“....”
ร่าสูเินรเ้าไปหาเ้านาแล้วยื่นมือสัมผัสแ้มเนียนเบาๆ สายาม่อมอเ้าไปในนัยน์าำลับที่เหมือนะใเล็น้อย นิ้วหยาบ่อยๆ เลื่อนลไปยัลำอระห สัมผัสามบ่าเปล่าเปลือยลไปยัระูไหปลาร้าแ็ๆ สัมผัสอเาทำเอาใหล่อนเ้นึัเป็นแร้เป็นา มือหนาลูบไล้ทรวออิ่มแน่นเนื้ออย่าแผ่วเบา พาลให้สาวนลุุ่ไปทั้ัว
“ทะ ทำอะไรน่ะ?” เ้านารู้สึถึร้อนผะผ่าวไปทั้ัว ใบหน้าามเผยถึวามใสุี หล่อนรู้สึหวิวๆ เพราะเนื้อัวเปล่าเปลือยน้อรีบเอามืออี้ามาปิหน้าอาวผ่อเอาไว้
“ถอยไป” หล่อนู่ฟ่อส่เสียราวับลูแมวเอหน้าเสือนัล่า
“ะให้ผมถอยไปไหนรับ ที่เีย ที่ประู หรือที่บ้านุ” รอยยิ้มเ้าเล่ห์อเาทำให้หล่อนใสั่นน้อยๆ มือหนาวัโอบรัเอวิ่วึเ้าหาร่าำยำ มูโ่รั้นลอเลียับแ้มนวลสูมลิ่นหอมรุ่นาัวสาว เสเย์สำรววหน้าสวย้วยแววาเป็นประาย นัยน์าสีฟ้ารามอเามันเหมือนับสายาสัว์ป่าที่ออหาินอนลาืน เ้านาไม่สามารถละสายาออาวาู่นั้นไ้ราวับว่าหล่อนถูเาสะ้วยมน์ลั
“หืมม?? เ้านา” ายหนุ่มแปลใที่หิสาว้อเาอยู่นานน้อเรียให้หล่อนลับืนสิั่เิม ทุรั้ที่เาอยู่ับหล่อนเามัะลืมัวและปล่อยให้สัาาวามเป็นสัว์ป่ารอบำนไม่มีสิหลเหลืออยู่ เพราะะนั้นเาึ้ออยระวัไม่ให้ลิ่นอายวามปรารถนาในัวเาไหลออมา้านอ ึ่มันมีุสมบัิเป็นยาระุ้นทาเพศและถ้ามนุษย์ไ้สูมมันเ้าไปมาๆ อาเสียสิไปไ้ เพราะสิ่เหล่านี้มันถูสร้ามาเพื่อสัว์ป่าอย่าเาเท่านั้น
“อ่ะ...เสเย์...” เ้านาพึมพำื่ออายหนุ่มเบาๆ วาู่สวยมอใบหน้าหล่อเหลาราวับเ้าายในำนานพานทำให้หล่อนแ้มแ่าเป็นลูำลึสุ หล่อนใเ้นแรทุรั้ที่ไ้อยู่ใล้เาและมันทำให้หล่อนเวียนหัวับลิ่นหอมเย็นอายหนุ่ม
เสเย์ปรายามอริมฝีปาอิ่ม่อนที่ะรริมฝีปาหนาลไป บูบอ่อนโอนวนให้เหุผลในหัวเลือนหายไป ายร้อนที่สัมผัสับเนื้อายนุ่มย่นยิ่แผ่ไอร้อนระอุปะทะับวามเย็นยะเยือออาาศยาม่ำืน มือหนาลูบไล้เรือนายสาวอย่าทะนุถนอม เ้านาปล่อยัวให้ใสัมผัสถึวามรู้สึแปลใหม่ที่ายหนุ่มมอบให้ หล่อนไม่รู้ว่าเหุใึยอมผู้ายนนี้และยอมให้เาทำามใอบ แ่เหุผลที่มีลับถูลิ้นร้อนๆ วาลืนินไปนหมสิ้น
“อ๊ะ เส-” ลิ้นสาวานลึโพรปาหวานอย่าบ้าลั่ ร่าบาหลับาปี๋เมื่อเารุล้ำทุอทุมุม หนัหน่ว อ่อนโยน นร่าบาสั่นเทิ้มับสัมผัสที่ไมุ่้นเย เสเย์ูึลิ้นเล็ลืนินหยาน้ำผึ้หวานนนร่าเล็สะุ้ใในอ้อมแนแร่
เ้านาลืมาึ้นมอสายามที่้อมอหล่อนอยู่่อนแล้ว เาเหมือนสัว์ป่าที่ำลัินเหยื่ออมันอย่าไม่สนใสิ่รอบ้าใๆ เลย หล่อนยมือึ้นีไหล่หนาแรๆ เพื่อเรียให้เาสนใหล่อน่อน ่อนที่หล่อนะเป็นลมไปเพราะาอาาศหายใ
“ฮ่ะ ฮา นีุ่บ้ารึไ? เี๋ยวัน็าอาาศหายใายพอี” หล่อนมอเาาเียว
“็ผมเห็นุเพลิเพลินไปับูบอผมนี่รับ นไม่ิว่าุำลัาอาาศหายใ” เาเผยรอยยิ้มบาให้นในอ้อมแน
“?? วิวสวยี...”
เ้านา้มลมอัวเอ็เห็นว่าเาหมายถึอะไร ทรวออิ่มโว์หรา่อสายแร่ที่เพ่มอมา้วยวามเพลิเพลินใ หล่อนะยับไปไหน็ไม่ไ้นอเสียายอมอยู่นิ่ๆ เพราะหล่อนหมแรไปับูบแสนป่าเถื่อนอเา
“....”
เสเย์ระับอ้อมแนแน่นเมื่อเห็นอีฝ่ายเอาแ่นิ่เียบ ร่าสูโน้มลุมพิหน้าผามนแผ่วเบา สายาทั้สอประสานสบันอยู่นาน ารระทำอเาเหมือนับว่าายหนุ่มเทิทูนหล่อนหมหัวใ ในห้อมืสลัวสอร่าายหิโอบอรัรึ ปล่อยอายวามร้อนอไฟสวาทลบวามหนาวเย็นาธรรมาิรอบาย วามเียบสัที่มีราวับเป็นัวบ่บอว่าหัวใทั้สอวเ้นแรระห่ำเพียใ...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น