คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : #ฟิคหน้าใส บทที่ 1
ติ๊งต่องงงง
เสียงออดประตูดังขึ้นเมื่อเพื่อนตัวสูงของผมผลักประตูเข้าไปภายในอาคารสองชั้นที่ที่มันเรียกว่าร้านเค้ก จากเท่าที่เห็นภายในยังไม่ค่อยเสร็จดีนักเพราะยังมีเฟอร์นิเจอร์หลายชิ้นที่ตอนนี้ยังวางกระจัดกระจายและบางตัวยังไม่แกะห่อพลาสติกออกเลยด้วยซ้ำ ผมเดินตามหลังไวท์มาเรื่อยๆ จนมาถึงโซฟาสีเทาตัวยาวที่ถูกตั้งวางไว้ด้านข้างของเคาท์เตอร์
“ พี่มาแล้วนะ ” เพื่อนพูดเสียงดัง ก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้นวมอีกตัวที่ตังอยู่ข้างๆกับโซฟาที่ผมนั่ง
“ ครับบบบบบ ความจริงพี่ไวท์ไม่ต้องลำบากมาก็ได้นะ ” เสียงใสแววมาจากด้านหลังร้าน ตามมาด้วยร่างของคนตัวเล็กผมเกรียนใบหน้าที่ดูเล็กมากๆเมื่อเทียบกับตัวของเขาริมฝีปากบางเผยรอยยิ้มที่ทำให้คนที่มองอยู่ถึงกับยิ้มตาม
“ ไม่มาได้ไง ไม่มาเดี๋ยวกัปตันก็งอนอีกอะ ” ไวท์หันไปตอบอีกคนแล้วเอียงคอทำท่าทางกวนๆใส่น้องสุดที่รักที่กำลังเดินถือถาดบางอย่างตรงมาทางที่พวกเราสองคนนั่งอยู่
คนที่กำลังเดินมาได้ยินคำตอบอีกคนก็แทบเดินผิดจังหวะ ก่อนจะรีบส่งสายตาค้อนใส่ไอ้ไวท์ไปยกนึง
“ พี่คิมหวัดดีค้าบบ ” น้องชายที่อายุห่างกันเกือบสิบปีวางถาดลงบนโต๊ะด้านหน้าโซฟาก่อนจะหันมาเอ่ยคำทักทายคนที่นั่งยิ้มรออยู่ แล้วนั่งลงบนโซฟาที่ว่างข้างๆกัน
ถาดที่น้องวางลงบนโต๊ะคนขี้สงสัยแอบมองสำรวจและพบว่าในถาดมีเค้กสองชิ้นน่าตาน่ารักมีวิปครีมสีขาวท่าทางนุ่มนิ่มโรยด้วยผงโกโก้และมีแก้วนมปั่นสองใบสีสวยวางอยู่ข้างๆกัน
“ แล้วเป็นไงอะ ที่บอกให้ช่างมาทาสี เขามาดูให้บ้างรึยัง ” ผู้ชายผมน้ำตาลที่นั่งกอดอกอยู่เก้าอี้อีกตัว เอ่ยถามขึ้นมาหลังจากที่นั่งยิ้มมองคนตัวเล็กหยิบจานเค้กและแก้วน้ำออกจากถาดมาสักพัก
“ ยังเลยพี่ไวท์ เพดานข้างบนก็เหมือนจะรั่วด้วยแหละ ” กัปตันรีบหันไปมองน่าตาเดินหน้าฟ้องพี่ชายตัวสูงสุดกำลัง
“ เดี๋ยวพวกกูมานะ ” เพื่อนตัวสูงหันมาบอกก่อนจะเดินตามแรงดึงของคนที่มันเรียกว่าน้องสุดที่รักหายไปยังชั้นสอง
หวายยยยยย เพื่อนไปแล้วกูก็กินสิครับจะรออะไร ... คิดในใจก่อนจะกระชับหมวกให้เข้าที่แล้วลงมือหยิบช้อนให้มาตักเค้กที่อยู่ในจานขึ้นมาชิมอย่างเร่งรีบ ก่อนจะตามมาด้วยสีน่าเริงร่าเมื่อสัมผัสกับรสชาติหอมหวานนุ่มละมุนของเค้กที่เขาพึ่งตักเข้าปากไป
เอิ้กกกก~
เสียงเรอน่าอายหลุดออกมาจากลำคอของคนที่ตอนนี้ต้องนั่งแอ่นหลังพิงกับโซฟาด้วยท้องที่รู้สึกตึงนิดหน่อยหลังจากที่เขาซัดเค้กสองชิ้นกับน้ำอีกแก้วลงไปในท้องอย่างรวดเร็วแต่คนเรอไม่อายหรอกนะ
ชายหนุ่มนั่งยิ้มตาหยีขำกับเสียงเรอของตัวเองก่อนจะเอามือขึ้นมาลูบหน้าท้องที่ตอนนี้มีพุงออกมาให้เขาลูบแล้ว
ติ้งต่อง
เสียงออดหน้าประตูขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว ทำเอาคนที่กำลังเอนตัวพิงโซฟารีบสะดุ้งนั่งตัวตรงหันไปมองทางต้นเสียงทันที
ภาพที่ปรากฏตรงหน้าคือเด็กหนุ่มร่างบาง กำลังเดินตรงเข้ามาด้านในด้วยท่าทางรีบร้อน เจ้าของใบหน้าหวานใสสวมเสื้อยืดสีขาวตัวบางมีเสื้อยีนพับแขนอีกตัวถูกสวมทับอีกชั้นหนึ่ง ใบหน้าหวานดูไม่เข้ากับลุคการแต่งตัวของเขาเลย
เด็กหนุ่มที่พึ่งเดินเข้ามาในร้านหยุดยืนอยู่ตรงหน้าเขา ก่อนจะหันซ้ายขวาเหมือนกำลังมองหาอะไรสักอย่างอยู่ ยิ่งใกล้ก็ยิ่งทำให้เห็นใบหน้าหวานชัดขึ้นกว่าเดิม หน้าใสๆที่ตอนนี้กำลังขึ้นสีแดงอ่อนๆที่แก้มสองข้าง หยดน้ำบางๆผุดขึ้นมาบนหน้าผากและสันจมูกก่อนที่มันจะหายไปพร้อมกับหลังมือของเจ้าของใบหวานที่ยกขึ้นมาเข็ดหน้าของตัวเองอย่างลวกๆ
“ .... ” เด็กหนุ่มหันมาสบตากับคนที่กำลังนั่งมองหน้าเขาอยู่ ก่อนจะขมวดคิ้วเหมือนเห็นอีกคนรีบก้มหน้าหลบไปทางอื่น ทั้งๆที่เขายังไม่ได้ถามอะไรเลยด้วยซ้ำ
“ ยังไงก็ปล่อยไว้ก่อนแล้วกัน อย่าไปเดินแถวๆนั้นหล่ะ ” เสียงคนคุยกันดังแววมาจากทางบันไดขึ้นชั้นสอง
“ อ้าว มิน มาแล้วหรอ ” เสียงเอ่ยทักของเด็กหนุ่มเจ้าของร้านที่พึ่งลงมาถึงชั้นล่างตะโกนทักเด็กอีกคน ก่อนจะเห็นว่าเพื่อนเขากำลังมองพี่ชายคนสนิทของเขาอีกคนอยู่
“ เออ มาแล้วเนี่ย ” เด็กหนุ่มหน้าใสสะดุ้งน้อยๆก่อนจะรีบหันไปมองทางเพื่อนตัวเองที่กำลังเดินเข้ามาหา พร้อมกับยกมือไหว้พี่ชายที่เขาคุ้นหน้าอีกคนที่เดินตามหลังเพื่อนมา
“ ยังไงเดี๋ยวพี่ไปเช็คให้อีกทีแล้วกัน ตอนเย็นจะโทรมาบอก ” หลังจากที่ไวท์โค้งหัวรับไหว้เพื่อนของน้องแล้ว ก็เดินมาบอกเจ้าของร้านขี้ฟ้องที่เมื่อกี้พาเขาไปดูท่อน้ำด้านบนที่รั่วแล้วก็ลากแขนเขาไปดูระเบียงไม้ที่ยังไม่ถูกตกแต่ง ก่อนจะทำหน้าสีหน้าบูดบึ้งจมูกย่นบ่นถึงคนที่มารับทำงานให้เขาฟัง ท่าทางงอแงยังคงติดตาเขาอยู่เลย
“ มึงจะกลับแล้วหรอ ” ถามด้วยความสงสัยหลังจากที่เพื่อนตัวสูงกลับลงมาหลังจากหายไปนานสองนาน
“ เออดิ พอดีมีงานด่วน มึงจะกลับกับกูเปล่าหละ ” เพื่อนตัวสูงตอบกวนๆ ก่อนจะเดินมาหยิบนมบนโต๊ะไปดื่มอึกใหญ่
“ กลับดิๆ เนี่ยๆ กลับเลยๆ ” คนที่นั่งอยู่โซฟามาแต่ต้นผุดลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก่อนจะเดินหลบไปยืนหน้าเคาท์เตอร์แทน
“ งั้นพี่กลับก่อนนะ เดี๋ยวแวะมาใหม่ ” พูดพร้อมกับเดินไปลูบหัวน้องรักเบาๆ แล้วก็ต้องหลุดยิ้มออกมาเมื่ออีกคนส่งยิ้มที่เขามองว่าโคตรๆน่ารักมาให้
“ ครับผม ขับรถดีๆนะ ” เจ้าของร้านตัวเล็กโบกมือให้กับพี่ชายทั้งสองคน ที่คนหนึ่งเป็นเหมือนกับพี่ชายที่เขารักที่สุดและเป็นหุ้นส่วนร้านนี้ด้วยกัน ส่วนอีกคนก็เป็นพี่ชายตัวผอมที่ค่อยให้คำปรึกษาเขาในยามลำบาก
แผ่นหลังของทั้งสองคนตรงไปยังประตูทางออกชายหนุ่มที่ตัวสูงกว่าเอื้อมมือไปเปิดประตูให้อ้าออก รอให้อีกคนที่กำลังจัดหมวกไหมพรมอย่างประนีตเดินนำออกไปก่อน
แต่ยังไม่ทันที่ทั้งสองจะก้าวพ้นประตูออกไป เพื่อนชายที่เดินนำไปก่อนก็หยุดเดินแล้วหันมาถามเขาด้วยเสียงเบาคล้ายกับเสียงกระซิบว่า
“ กัปตันมีเพื่อนเป็น ตุ้ด ทำไมกูไม่รู้ ”
______________________________________________________________________________________________
- ตอนหนึ่งของสั้นๆเอง คิคิ
เป็นการเจอกันครั้งแรกของคิมมิน ตอนนี้มีไวท์กัปตันมาแจมนิดหน่อยพอสดใสนะคะ 5555555
ถ้าเป็นไปได้เดี๋ยวคืนนี้ตอนสองจะตามมาน้า 
ดิทคำผิด 5/5/58
mx -xine
ความคิดเห็น