~ขบวนการพิทักษ์คริสต์มาส...ซานต้าเรนเจอร์ ~^__^

ลำดับตอนที่ #4 : หายนะเพิ่งเริ่มต้น

9 เดือนต่อมา...

วันคริสต์มาส...

25 ธันวาคม... 

ณ ห้องบรรทมพระราชา

ในห้องนี้มีชายผู้เป็นพระราชาและกำลังจะเป็นพ่อคนนิทราอยู่ ด้วยเพราะก่อนวันประสูติของพระธิดา

หลายวันนั้นพระองค์ทรงจัดการกับราชกิจต่างก่อนวันคริสต์มาสอีฟเพื่อจะได้เฉลิมฉลองงาน

เทศกาลอย่างเต็มที่ แต่เพราะไม่ได้บรรทมเลยจึงทรงไม่มีเรี่ยวแรงเลยอยู่...ทั้งในวันคริสต์มาสอีฟ

เวลาสายๆของวันที่24 ธันวาคม วันคริสต์มาสอีฟ

------------------- เวลาก่อนหน้านี้-------------------

ณ ห้องทรงงาน

"ฝ่าบาทเพคะ หม่อนฉันว่าทรงบรรทมหน่อยดีกว่านะเพค่ะ"เสียงของราชินีพูดด้วยความกังวล

"ไม่เป็นไรอีกแค่นิดเดียวเดี้ยวก็เสร็จแล้ว"พระราชาตอบอย่างใจเย็น

"แต่พระองค์ไม่ได้พักหลายวันแล้วนะเพค่ะ งานนะไว้ทำหลังเทศกาลก็ได้"

"ไม่ได้หรอก ก็หมอหลวงบอกว่าเจ้านะใกล้จะคลอดในช่วงเทศกาล แล้วข้าจะมายืนเฝ้าเจ้าได้ไง

ถ้ายังมีงานนะ"

"เรื่องหม่อนฉันกับลูกนะทรงอย่ากังวลเลยเพค่ะ แต่ประเทศนี้ต่างหากล่ะที่สำคัญกว่านะเพค่ะ"

"เจ้านี้ช่างสมเป็นราชินีของข้าเสียจริง"

"เพค่ะ"

"เอาเสร็จแล้วจ๋ะ งั้นราชินีของข้าจะพาข้าไปนอนได้รึยังล่ะ"

"ได้ซิเพค่ะ อ่ะ! อุ๊ย!"

"อ้าว เป็นอะไรไปล่ะ"

"หม่อนฉันรู้สึกเหมือนน้ำจะเดิน คงจะคลอดแล้วล่ะเพค่ะ"

"อะไรนะ!คลอดเหรอ!"พระราชาทรงตกพระทัย

"เพค่ะ โอ๊ยยยยยยย!!!!!"เสียงของราชินีที่กำลังเจ็บท้องดังออกมา

"นี้ทหาร นางกำนัลมาช่วยที่ พระราชินีเจ็บท้อง ใครก็ได้ไปตามหมอหลวงที"พระราชาตะโกน

"อุ๊ย พระราชินีทรงเป็นไงบ้างเพค่ะ ค่อยเดินนะเพค่ะ"เสียงนางกำนัลดังมาแล้วรีบประคองราชินี

ไปห้องบรรทม ตามด้วยพระราชา

"จ๋ะๆ ข้ารู้แล้ว อ่ะ โอ๊ยยยยยย!!!!"เสียงของราชินียิ่งดังขึ้นทวีคูณ

"นี้มัวรออะไรรีบพาพระราชินีไปห้องบรรทมเร็ว"

"เพค่ะ มาช่วยกันหน่อยเร็ว"เสียงนางกำนัลร้องเรียกคนช่วยพยุงพระราชินีไปห้องบรรทม

"ไปตามหมอหลวงมารึยัง ทำไมช้าจริง เฮ้อ"

"ท่านหมอหลวงมาแล้วพะยะค่ะ"องครักษ์กล่าว

"ถวายบังคมบท"เสียงหมอหลวงรีบวิ่งเข้ามา

"ไม่ต้องมากพิธี ไปดูอาอารราชินีก่อน"

"พะยะค่ะ"

เวลาผ่านไปเกือบเย็น

"นี้ก็เย็นแล้วทำไมถึงยังไม่คลอดอีกล่ะ"พระราชาตรัสถามหมอหลวง

"กราบทูลฝ่าบาท เพราะนี่เป็นท้องแรกพะยะค่ะ มันเป็นอาการทั่วไปที่เกิดขึ้นเพราะความไม่เคยนะ

พะยะค่ะ หญิงส่วนใหญ่ก็จะเป็นแบบนี้เหมือนกันล่ะพะยะค่ะ

"นี่มันนานเกินไปเหมือนกันนะ"พระราชาร้อนใจ

"ขออย่าทรงกังวล ขอทรงทำใจเย็นไว้ พ่อทุกคนต้องใช้เวลาในการรอเช่นเดียวกับพระองค์นะ

พะยะค่ะ ถ้ายังไงกระหม่อนขอตัวไปดูพระอาการพระราชินีก่อนนะพะยะค่ะ"

"อืม"

"เฮ้อ"ว่าแล้วพระราชาก็ทรงส่ายพระเศียร์ไปมาด้วยความมึนเพราะไม่ได้พัก

"ฝ่าบาท กระหม่อนว่าทรงบรรทมซะหน่อยจะดีกว่าไหมพะยะค่ะ"เสียงเสนาฯคนสนิทของพระราชา

ดังขึ้นมา ด้วยความกังวัล

"ไม่ล่ะ ขอบใจ ข้าจะรอจนกว่าจะคลอด"

"แต่กระหม่อนว่าทรงบรรทมหน่อยดีกว่า ทรงทรงงานมาหลายวันยังไม่ได้พักเลยนะพะยะค่ะ"

"เหรอ เอางั้นก็ได้ ถ้าพระราชินีคลอดเมื่อไรเจ้าต้องรีบตามเราทันที"

"พะยะค่ะ"

ว่าแล้วพระราชาก็กลับเข้าไปในห้องบรรทม พยายามข่มตาหลับลง

เวลาล่วงเลยมาถึงก่อนขึ้นวันคริสต์มาส ประชาชนส่วนมากต่างปิดไฟนอนรอของขวัญอันล้ำค่า

ของขวัญวันคริสต์มาส แต่ไม่มีผู้ใดรู้เลยว่าภายในปราสาทใหญ่หลังนั้นกำลังมีสิ่งมหัศจรรย์

ของ สวรรค์ โลก นรก ออกมาจากครรภ์ของหญิงผู้ร้องอย่างเจ็บปวด เพื่อให้พลังที่สวรรค์

ประทานการนางฟ้าผู้เสียสละลงมาจุดติเป็นมนุษย์อีกครั้งได้ออกมาทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุด...

"โอ๊ยยยยยยยยยย โอ๊ย ข้าจะไม่ไว้อยู่แล้ว โอ๊ยยยย"เสียงของพระราชินีกำลังร้องอย่างทรมาน

"กราบทูลองค์ราชินีขอทรงตั้งสติไว้ เด็กกำลังออกมาแล้ว ขอทรงหายใจลึก"หมอหลวงกราบทูล

"ฮือ เฮ้อ ฮือ เฮ้อ ฮือ เฮ้อ"เสียงลมหายใจของพระราชินีกำลังผ่อนลง

"แล้วค่อยๆเบ่งนะพะยะค่ะ"

"ใกล้จะออกมาทั้งตัวแล้วเพค่ะ พยายามอีกหน่อยนะเพค่ะ"เสียงนางกำนัลคนสนิทพูดให้กำลังใจ
 
"โอ๊ยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!"

"อุแว้ อุแว้ อุแว้"เสียงของทารกน้อยดังออกมาพร้อมกับเสียงของนางกำนัลว่า

"พระราชินีทรงประสูติการได้พระราชธิดา"เสียงทำให้ข่าวการประสูติของพระธิดาแพร่ไปเร็วมาก

ณ ห้องบรรทมพระราชา

"ฝ่าบาท ฝ่าบาทพะยะค่ะ"เสนาฯรีบวิ่งเข้ามาในห้องบรรทม

"อ่ะ...ฮืม...ท่านเสนาฯมีอะไร..หรือว่า...พระราชินี...."

"พะยะค่ะ ยินดีด้วยพะยะค่ะ พระองค์ทรงได้พระธิดาที่หน้าตาน่ารักมาเลยพะยะค่ะ"

"จริงเหรอ งั้นข้าต้องรีบไปดูแล้ว"

ณ ห้องบรรทมพระราชินี

"มารี"เสียงพระราชาร้องเรียกชื่อราชินี

"ฝ่าบาท"

"ไม่ต้องลุกหรอก ไหนของข้าดูหน้าลูกหน่อย"

"เพค่ะ"ดังนั้นพระราชินีจึงส่งพระธิดาแก่พระราชา ภายในผ้ามีเด็กหญิงตัวน้อยอยู่ นางมีความงามที่

เหมือนพระราชินีไม่มีผิด

"โอ้ลูกพ่อเจ้าช่างน่ารักอะไรอย่างนี้ น่ารักเหมือนแม่ของเจ้าเลย"

"ทรงชมเกินไปแล้วเพค่ะ หึหึหึ"

"ไม่เกินไปหรอก จริงไหมทุกท่าน"

"จริงพะยะค่ะ/เพค่ะ"

"ฮ่าๆ"ทุกคนต่างหัวเราะ

"แล้วทรงคิดว่าจะตั้งชื่อลูกว่าอะไรดีเพค่ะ"ราชินีตรัสถาม

"นั้นซิพะยะค่ะ/เพค่ะ"ทุกคนต่างถาม

"เออ...ข้ารู้แล้ววันนี้เป็นวันคริสต์มาสใช่ไหม...งั้นก็ต้องชื่อ...ซานตาริน่า...เจ้าหญิงซานตาริน่า"

"เป็นชื่อที่ไพเราะมากเพค่ะ"ราชินีตรัส

"เป็นชื่อที่ไพเราะมาก เจ้าหญิงซานตาริน่า"ทุกคนพูดพร้อมกัน

"ฮ่าๆดีองครักษ์"

"พะยะค่ะ"

"เป่าประกาศการประสูติของเจ้าหญิงซานตาริน่าออกไป แล้วไปจุดปืนใหญ่ด้วย"

"พะยะค่ะ"

--------------------------------------------------------

นอกปราสาท

"ประกาศเจ้าหญิงซานตาริน่าประสูติแล้ว เจ้าหญิงซานตาริน่าประสูติ"เสียงทหารเป่าประกาศ

"อะไรนะเจ้าหญิงประสูติแล้ว"เสียงชาวบ้านพูดออกมาพร้อมเปิดหน้าต่าง

"เจ้าหญิงประสูติแล้วเหรอ"ชาวบ้านอีกคนพูดแล้วชะโง้กหน้าออกไปนอกหน้าต่าง

"งั้นพวกเราก็ควรไปแสดงความยินดีกับพระราชาราชินีนะซิ"

"ถูก"

"แล้วทำไมไม่ไปที่หน้าปราสาทกันเลยล่ะ"

"ทุกคนไปที่หน้าปราสาท"ชาวบ้านทุกคนเมื่อทราบข่าวก็พากันไปหน้าปราสาททันที

------------------------------------------------------

หน้าประตูปราสาท

หน้าปราสาทเต็มไปด้วยผู้คนที่มาแสดงความยินดีกับพระราชาพระราชินีและเจ้าหญิงตัวน้อย

แต่ก็ไม่มีผู้ใดรู้เลยว่าหายนะนั้นได้เริ่มขึ้นแล้ว

"มันเริ่มแล้วซินะ"