ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [::บทนำ::] ลูฟี่ไม่สบายอย่างงั้นเหรอ!!!
::บทนำ::
ลูฟี่ไม่สบายอย่างงั้นเหรอ!!!
เเสงแดดยามบ่ายแห่งฤดูใบไม้ผลิทอแสงนวลอ่อนสว่างสดใสกระทบกับผิวนํ้าทะเลเป็นประกายระยิบระยับ ฝูง
นกนางนวลบินส่งเสียงร้องอย่างมีความสุขผสมผสานกับเสียงคลื่นซัดกระทบเบาๆ กับกาบเรือลำใหญ่ที่มีหัวเรือเป็น
สิงโตที่มีชื่อเรียกว่า เทาว์ซัน ซันนี่
"มาแล้ว!!! " เสียงร้องด้วยท่าทางดีอกดีใจของช๊อปเปอร์เมื่อปลาเริ่มกินเหยื่อเบ็ดในมือของตัวเอง แล้วเจ้าตัว
ก็ดึงเบ็ดขึ้น นํ้าทะเลสาดกระเซ็นเมื่อปลาตัวกระทัดรัดถูกดึงขึ้นจากผิวนํ้า
"ดูสิๆ อุซป! ^๐^" ช๊อปเปอร์ชูปลาขึ้นให้ดู
"ฮ่าๆๆ เดี๋ยวท่านอุซปคนนี้จะตกตัวใหญ่กว่านี้ให้ดูเอง...เฮ้ย! มาแล้วๆ!!!"
อุซปร้อง แล้วพยายามดึงคันเบ็ดขึ้นอย่างเอาเป็นเอาตาย สายคันเบ็ดถูกวาดเป็นวงกลม ตอนนี้ใบหน้าของอุซปก็แดงขึ้นเรื่อยๆ พร้อมเหงื่อที่เริ่มออกทุกรูขุมขน
"ต้องได้!...ตัวใหญ่...แน่!" อุซป
"จริงเหรอ! O_o" ช๊อปเปอร์
ทันใดนั้น ที่อุซปใช้แรงเฮือกสุดท้ายดึงมันขึ้น นํ้าทะเลสาดกระเซ็ดไปทั่ว ในตอนนั้นเองที่อุซปและช๊อปเปอร์ตาเป็นประกายวาววับขณะที่เจ้าปลาตัวนั้นลอยขึ้นมา แต่พอเห็นเจ้าปลาตัวนี้ใกล้ๆ สีหน้าของทั้งสองก็เปลี่ยนทันที ก่อนที่อุซปปจะคีบหางมันขึ้นมาดูใกล้ๆ
"ปลาเข็ม -_-" ช๊อปเปอร์พูดขึ้นในขณะที่จ้องไปยังเจ้าปลาที่คิดว่าใหญ่ยักษ์แต่กระจิ๊ดริ๊ดพลางดิ้นพล่านห้อยจากนิ้วอุซป
"อุซป ปลานี่มันกินไม่ได้สักหน่อยนะ" ช๊อปเปอร์
"นะ หนวกหูน่า! ก็ยังดีกว่าเจ้าบ้าลูฟี่ที่ทิ้งเบ็ดตัวเองแล้วหายไปไหนก็ไม่รู้นั่นแหล่ะ" อุซป
"เมื่อกี๊ลูฟี่บอกว่าเหมือนจะไม่สบาย ก็เลยขึ้นไปนั่งบนหัวซันนี่ตั้งนานแล้วล่ะ"
"ว่าไงน้า!!! /O๐O\ อย่างเจ้าลูฟี่เนี่ยนะไม่สบาย!" อุซปทวนคำอย่างตกใจพลางยกมือขึ้นกุมหัว
"ตาย! ตายแน่! วันนี้ต้องเกิดพายุลูกใหญ่! ฟ้าถล่ม! เจ้าทะเลบุก! หรือนํ้าวนยักษ์ในวันเดียวกัน!!!" อุซปโวยวาย
"ใจเย็นๆ สิอุซป เพราะพอฉันลองตรวจร่างกายลูฟี่ก็ไม่เห็นมีอะไรผิดปกตินี่"
แล้วทั้งสองก็มองหน้ากัน ก่อนจะมองขึ้นไปบนหัวซันนี่พร้อมกันอย่างไม่เข้าใจ
แกรก!
เสียงประตูห้องห้องหนึ่งเปิดออกมาจากข้างใน ทั้งอุซปและช๊อปเปอร์ต่างหันไปมองพร้อมกันอีกครัั้งก่อนจะเห็นหญิงสาวผมสีส้มเดินออกมาที่หน้าระเบียงพร้อมกับบิดขี้เกียจ
"เฮ้ นามิ! เขียนแผนที่เสร็จแล้วเหรอ" อุซป
"ใช่...อ้าว แล้วลูฟี่ล่ะ ปกติจะเห็นพวกนายสามคนตกปลาด้วยกันไม่ใช่เหรอ?"
"อา เรื่องนั้น..."
"คุณนามิคร้าบบบบบบ!"
เสียงของซันจิดังขึ้นขณะเปิดประตูออกมาจากข้างใน ในมือข้างหนึ่งถือถาดใส่เครื่องดื่มสีสันสดใส เจ้าตัวหมุนตัวเป็นจังหวะก่อนจะยื่นเครื่องดื่มในมือนั้นไปตรงหน้าของนามิ
"นี่คือ เซเว่นดิคอลจู๊ด เครื่องดื่มเสริมความงามบำรุงผิวให้ใสปิ๊ง! ลื่นปรื๊ด! ที่คุณรอคอยมาแล้วครับผม!"
"ขอบคุณนะ ซันจิคุง ^^"
นามิพูดพลางยิ้มให้ ก่อนจะเกิดเสียงประท้วงดังจากข้างล่าง
"ดีจังเลยน้า!!!" อุซปและช๊อปเปอร์พูดพร้อมกัน
"ฉันก็อยากกินบ้าง!" อุซป
"ฉันด้วย! ผิวใสปิ๊งลื่นปรื๊ด!" ช๊อปเปอร์
"ไม่ได้ -_-" ซันจิปฏิเสธทันควัน "ถ้าพวกแกเกิดผิวใสปิ๊งลื่นปรื๊ดขึ้นมาจะทำยังไง"
ผ่านไปครู่หนึ่ง...
สุดท้ายเจ้าสองหน่อก็ได้เครื่องดื่มนั้นไปกินสมใจ
"ผิวใสปิ๊งลื่นปรื๊ด!" ช๊อปเปอร์
"อร่อยใช้ได้เลยนะเนี่ย!" อุซป
"มันแน่นอนอยู่แล้ว ก็ฉันเป็นคนทำนี่ฟะ" ซันจิ
"คลื่นก็ดี ลมก็ดี อากาศอบอุ่นคงที่แบบนี้คงใกล้ถึงเกาะแล้วแน่เลย" นามิ
"วันนี้อากาศดีจริงๆ เลย เกาะต่อไปคงจะเป็นเกาะฤดูใบไม้ผลิสินะ" โรบินที่เพิ่งเปิดประตูจากข้างในออกมาพูดขึ้นขณะมองขึ้นไปบนท้องฟ้า
แล้วประตูห้องเครื่องของชั้นล่างก็ถูกเปิดออก ก่อนที่แฟรงกี๊กับบรู๊คจะเดินออกมา
"เฮ้! พวกนาย! วันนี้ฉันโครตจะซูปเปอร์!!! ในที่สุดก็สร้างอาวุธสุดไร้เทียมทานเสร็จจนได้!"
"โย่โฮ่ โย่โฮ่ โย่โฮ่ ใช่แล้วครับ วันนี้ช่างเป็นวันที่ดีจริงๆ นะครับ ผิวนํ้าทะเลส่องประกาย นกนางนวลร้องพลำเพลงอย่างมีความสุข ที่สำคัญ...คุณนามิครับ"
บรู๊คเงยขึ้นไปหานามิ
"มีอะไรเหรอ?" นามิ
"ผมขอดูกางเกงใน..."
ตึก! ผั๊วะ!!!
"หนอย!!! ใครจะให้ดูกันฟร๊ะ!!!"
ซันจิที่กระโดดลงมาจากระเบียงอย่างรวดเร็วใช้บาทาเตะเข้ากลางลำตัวบรู๊คจนกระเด็นลอยไกลไปถึงหัวเรือซันนี่อย่างรวดเร็ว แล้วซันจิก็หันกลับมาชูนิ้วโป้งให้นามิ
"ไม่ต้องห่วงครับคุณนามิ เพราะผมจัดกา..."
"อ๊ะ! O๐O คุณลูฟี่หลบไปครับ!!!"
เสียงตะโกนของบรู๊คทำให้ทุกคนหันขวับไปทางหัวเรือซันนี่เป็นจุดเดียว
พลั่ก!!!
"หวา!!!" เสียงอุทานที่ดูคุ้นหูดังขึ้นพร้อมกับร่างของกัปตันที่ไม่รู้หายไป ไหนยามนี้กลับกระเด็นออกจากหัวเรือซันนี่ลอยเด่นอยู่กลางอากาศตามแรงกระแทกของบรู๊คนั่นเอง
"ลูฟี่!!!" ทุกคนอุทานขึ้นพร้อมกัน
"ลืมไปเลยหมอนั่นอยู่ตรงนั้นนี่! /O[]O\" อุซป
"ลูฟี่จะตกทะเลแล้ว! O[]O" ช๊อปเปอร์
"บันจี้จั๊ม! ยางยืดดดดด!"
ลูฟี่ตะโกนขึ้นมาก่อนจะยืดมือไปจับที่ปากซันนี่แล้วโหนเข้าไปข้างใต้หัวเรือก่อนจะดีดตัวกลับขึ้นมาข้างบน
"ลูฟี่พุ่งมาทางนี้แล้ว! ทุกคนหลบเร็วเข้า!" แฟรงกี๊
"ถอยไปๆๆๆ!!!" เสียงของลูฟี่
เนื่องจากตอนดีดตัวขึ้นมานั้นคงจะกะแรงผิดไปหน่อย ทำให้ร่างทั้งร่างของเจ้าตัวพุ่งเข้าหาตัวเรืออย่างรวดเร็วตรงจุดที่นามิและโรบินยืนอยู่พอดี
"คุณนามิ! โรบินจัง! หลบเร็วครับ!!!" ซันจิ
"ว้าย!!!"
พลั่ก! ตุ่บ! โครม!
ร่างของลูฟี่กระแทกเข้ากับร่างของนามิที่หลบไม่พ้นเข้าอย่างจังจนทั้งสองกระเด็นเข้าไปในห้องห้องหนึ่งในตัวเรือทำให้ของภายในห้องพังกระจาย
"คุณนามิ!!!" ซันจิ
"...เจ็บจัง" นามิร้องอย่างโอดครวญ เมื่อรู้สึกเจ็บแปล็บที่กลางหลัง
"นามิ! เป็นอะไรรึเปล่า!"
เธอได้ยินเสียงของลูฟี่ร้องดังขึ้นใกล้ๆ มันดูใกล้มากๆ ทำให้นามิที่หลับตาอยู่ลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็ว แล้วเธอก็ต้องตกใจ นัยน์ตาเบิกกว้าง เพราะใบหน้าของลูฟี่และเธออยู่ใกล้กันมาก และสภาพของเขาและเธอตอนนี้ช่างอันตราย เพราะนามินอนหงายอยู่บนพื้นและลูฟี่กำลังคร่อมร่างของเธอไว้ แต่ก็ไม่มีอะไรจะแปลกใจไปกว่านัยน์ตาของลูฟี่ที่สื่อถึงอะไรบางอย่าง บางอย่างที่เธอไม่สามารถละสายตาไปได้
สิงโตที่มีชื่อเรียกว่า เทาว์ซัน ซันนี่
"มาแล้ว!!! " เสียงร้องด้วยท่าทางดีอกดีใจของช๊อปเปอร์เมื่อปลาเริ่มกินเหยื่อเบ็ดในมือของตัวเอง แล้วเจ้าตัว
ก็ดึงเบ็ดขึ้น นํ้าทะเลสาดกระเซ็นเมื่อปลาตัวกระทัดรัดถูกดึงขึ้นจากผิวนํ้า
"ดูสิๆ อุซป! ^๐^" ช๊อปเปอร์ชูปลาขึ้นให้ดู
"ฮ่าๆๆ เดี๋ยวท่านอุซปคนนี้จะตกตัวใหญ่กว่านี้ให้ดูเอง...เฮ้ย! มาแล้วๆ!!!"
อุซปร้อง แล้วพยายามดึงคันเบ็ดขึ้นอย่างเอาเป็นเอาตาย สายคันเบ็ดถูกวาดเป็นวงกลม ตอนนี้ใบหน้าของอุซปก็แดงขึ้นเรื่อยๆ พร้อมเหงื่อที่เริ่มออกทุกรูขุมขน
"ต้องได้!...ตัวใหญ่...แน่!" อุซป
"จริงเหรอ! O_o" ช๊อปเปอร์
ทันใดนั้น ที่อุซปใช้แรงเฮือกสุดท้ายดึงมันขึ้น นํ้าทะเลสาดกระเซ็ดไปทั่ว ในตอนนั้นเองที่อุซปและช๊อปเปอร์ตาเป็นประกายวาววับขณะที่เจ้าปลาตัวนั้นลอยขึ้นมา แต่พอเห็นเจ้าปลาตัวนี้ใกล้ๆ สีหน้าของทั้งสองก็เปลี่ยนทันที ก่อนที่อุซปปจะคีบหางมันขึ้นมาดูใกล้ๆ
"ปลาเข็ม -_-" ช๊อปเปอร์พูดขึ้นในขณะที่จ้องไปยังเจ้าปลาที่คิดว่าใหญ่ยักษ์แต่กระจิ๊ดริ๊ดพลางดิ้นพล่านห้อยจากนิ้วอุซป
"อุซป ปลานี่มันกินไม่ได้สักหน่อยนะ" ช๊อปเปอร์
"นะ หนวกหูน่า! ก็ยังดีกว่าเจ้าบ้าลูฟี่ที่ทิ้งเบ็ดตัวเองแล้วหายไปไหนก็ไม่รู้นั่นแหล่ะ" อุซป
"เมื่อกี๊ลูฟี่บอกว่าเหมือนจะไม่สบาย ก็เลยขึ้นไปนั่งบนหัวซันนี่ตั้งนานแล้วล่ะ"
"ว่าไงน้า!!! /O๐O\ อย่างเจ้าลูฟี่เนี่ยนะไม่สบาย!" อุซปทวนคำอย่างตกใจพลางยกมือขึ้นกุมหัว
"ตาย! ตายแน่! วันนี้ต้องเกิดพายุลูกใหญ่! ฟ้าถล่ม! เจ้าทะเลบุก! หรือนํ้าวนยักษ์ในวันเดียวกัน!!!" อุซปโวยวาย
"ใจเย็นๆ สิอุซป เพราะพอฉันลองตรวจร่างกายลูฟี่ก็ไม่เห็นมีอะไรผิดปกตินี่"
แล้วทั้งสองก็มองหน้ากัน ก่อนจะมองขึ้นไปบนหัวซันนี่พร้อมกันอย่างไม่เข้าใจ
แกรก!
เสียงประตูห้องห้องหนึ่งเปิดออกมาจากข้างใน ทั้งอุซปและช๊อปเปอร์ต่างหันไปมองพร้อมกันอีกครัั้งก่อนจะเห็นหญิงสาวผมสีส้มเดินออกมาที่หน้าระเบียงพร้อมกับบิดขี้เกียจ
"เฮ้ นามิ! เขียนแผนที่เสร็จแล้วเหรอ" อุซป
"ใช่...อ้าว แล้วลูฟี่ล่ะ ปกติจะเห็นพวกนายสามคนตกปลาด้วยกันไม่ใช่เหรอ?"
"อา เรื่องนั้น..."
"คุณนามิคร้าบบบบบบ!"
เสียงของซันจิดังขึ้นขณะเปิดประตูออกมาจากข้างใน ในมือข้างหนึ่งถือถาดใส่เครื่องดื่มสีสันสดใส เจ้าตัวหมุนตัวเป็นจังหวะก่อนจะยื่นเครื่องดื่มในมือนั้นไปตรงหน้าของนามิ
"นี่คือ เซเว่นดิคอลจู๊ด เครื่องดื่มเสริมความงามบำรุงผิวให้ใสปิ๊ง! ลื่นปรื๊ด! ที่คุณรอคอยมาแล้วครับผม!"
"ขอบคุณนะ ซันจิคุง ^^"
นามิพูดพลางยิ้มให้ ก่อนจะเกิดเสียงประท้วงดังจากข้างล่าง
"ดีจังเลยน้า!!!" อุซปและช๊อปเปอร์พูดพร้อมกัน
"ฉันก็อยากกินบ้าง!" อุซป
"ฉันด้วย! ผิวใสปิ๊งลื่นปรื๊ด!" ช๊อปเปอร์
"ไม่ได้ -_-" ซันจิปฏิเสธทันควัน "ถ้าพวกแกเกิดผิวใสปิ๊งลื่นปรื๊ดขึ้นมาจะทำยังไง"
ผ่านไปครู่หนึ่ง...
สุดท้ายเจ้าสองหน่อก็ได้เครื่องดื่มนั้นไปกินสมใจ
"ผิวใสปิ๊งลื่นปรื๊ด!" ช๊อปเปอร์
"อร่อยใช้ได้เลยนะเนี่ย!" อุซป
"มันแน่นอนอยู่แล้ว ก็ฉันเป็นคนทำนี่ฟะ" ซันจิ
"คลื่นก็ดี ลมก็ดี อากาศอบอุ่นคงที่แบบนี้คงใกล้ถึงเกาะแล้วแน่เลย" นามิ
"วันนี้อากาศดีจริงๆ เลย เกาะต่อไปคงจะเป็นเกาะฤดูใบไม้ผลิสินะ" โรบินที่เพิ่งเปิดประตูจากข้างในออกมาพูดขึ้นขณะมองขึ้นไปบนท้องฟ้า
แล้วประตูห้องเครื่องของชั้นล่างก็ถูกเปิดออก ก่อนที่แฟรงกี๊กับบรู๊คจะเดินออกมา
"เฮ้! พวกนาย! วันนี้ฉันโครตจะซูปเปอร์!!! ในที่สุดก็สร้างอาวุธสุดไร้เทียมทานเสร็จจนได้!"
"โย่โฮ่ โย่โฮ่ โย่โฮ่ ใช่แล้วครับ วันนี้ช่างเป็นวันที่ดีจริงๆ นะครับ ผิวนํ้าทะเลส่องประกาย นกนางนวลร้องพลำเพลงอย่างมีความสุข ที่สำคัญ...คุณนามิครับ"
บรู๊คเงยขึ้นไปหานามิ
"มีอะไรเหรอ?" นามิ
"ผมขอดูกางเกงใน..."
ตึก! ผั๊วะ!!!
"หนอย!!! ใครจะให้ดูกันฟร๊ะ!!!"
ซันจิที่กระโดดลงมาจากระเบียงอย่างรวดเร็วใช้บาทาเตะเข้ากลางลำตัวบรู๊คจนกระเด็นลอยไกลไปถึงหัวเรือซันนี่อย่างรวดเร็ว แล้วซันจิก็หันกลับมาชูนิ้วโป้งให้นามิ
"ไม่ต้องห่วงครับคุณนามิ เพราะผมจัดกา..."
"อ๊ะ! O๐O คุณลูฟี่หลบไปครับ!!!"
เสียงตะโกนของบรู๊คทำให้ทุกคนหันขวับไปทางหัวเรือซันนี่เป็นจุดเดียว
พลั่ก!!!
"หวา!!!" เสียงอุทานที่ดูคุ้นหูดังขึ้นพร้อมกับร่างของกัปตันที่ไม่รู้หายไป ไหนยามนี้กลับกระเด็นออกจากหัวเรือซันนี่ลอยเด่นอยู่กลางอากาศตามแรงกระแทกของบรู๊คนั่นเอง
"ลูฟี่!!!" ทุกคนอุทานขึ้นพร้อมกัน
"ลืมไปเลยหมอนั่นอยู่ตรงนั้นนี่! /O[]O\" อุซป
"ลูฟี่จะตกทะเลแล้ว! O[]O" ช๊อปเปอร์
"บันจี้จั๊ม! ยางยืดดดดด!"
ลูฟี่ตะโกนขึ้นมาก่อนจะยืดมือไปจับที่ปากซันนี่แล้วโหนเข้าไปข้างใต้หัวเรือก่อนจะดีดตัวกลับขึ้นมาข้างบน
"ลูฟี่พุ่งมาทางนี้แล้ว! ทุกคนหลบเร็วเข้า!" แฟรงกี๊
"ถอยไปๆๆๆ!!!" เสียงของลูฟี่
เนื่องจากตอนดีดตัวขึ้นมานั้นคงจะกะแรงผิดไปหน่อย ทำให้ร่างทั้งร่างของเจ้าตัวพุ่งเข้าหาตัวเรืออย่างรวดเร็วตรงจุดที่นามิและโรบินยืนอยู่พอดี
"คุณนามิ! โรบินจัง! หลบเร็วครับ!!!" ซันจิ
"ว้าย!!!"
พลั่ก! ตุ่บ! โครม!
ร่างของลูฟี่กระแทกเข้ากับร่างของนามิที่หลบไม่พ้นเข้าอย่างจังจนทั้งสองกระเด็นเข้าไปในห้องห้องหนึ่งในตัวเรือทำให้ของภายในห้องพังกระจาย
"คุณนามิ!!!" ซันจิ
"...เจ็บจัง" นามิร้องอย่างโอดครวญ เมื่อรู้สึกเจ็บแปล็บที่กลางหลัง
"นามิ! เป็นอะไรรึเปล่า!"
เธอได้ยินเสียงของลูฟี่ร้องดังขึ้นใกล้ๆ มันดูใกล้มากๆ ทำให้นามิที่หลับตาอยู่ลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็ว แล้วเธอก็ต้องตกใจ นัยน์ตาเบิกกว้าง เพราะใบหน้าของลูฟี่และเธออยู่ใกล้กันมาก และสภาพของเขาและเธอตอนนี้ช่างอันตราย เพราะนามินอนหงายอยู่บนพื้นและลูฟี่กำลังคร่อมร่างของเธอไว้ แต่ก็ไม่มีอะไรจะแปลกใจไปกว่านัยน์ตาของลูฟี่ที่สื่อถึงอะไรบางอย่าง บางอย่างที่เธอไม่สามารถละสายตาไปได้
"...ละ ลู ลูฟี่..."
"คุณนามิเป็นอะไรรึปล่ะ... ว้ากกกกก!!! O[]o"
ซันจิที่เข้ามาเห็นพอดีร้องอุทานเสียงดังก่อนจะกระโจนเข้าไปดึงตัวลูฟี่ออกมาจากร่างนามิแล้วถีบซํ้ากระเด็นกลับออกไปนอกห้อง
"ลูฟี่! นามิ! เฮ้ย!!! O๐O"
อุซปที่วิ่งเข้ามาหน้าประตูพอดีรับแรงกระแทกจากร่างขอลูฟี่เข้าไปเต็มๆ ก่อนจะกระเด็นไปกระแทกกับช๊อปเปอร์ ช๊อปเปอร์ก็กระแทกกับแฟรงกี๊ แฟรงกี๊ก็กระแทกเข้ากับบรู๊คแล้วบรู๊คก็กระแทกเข้ากับระเบียงแล้วหยุดจนได้
ส่วนโรบินก็แอบอยู่ข้างประตูห้อง (ที่จริงเจ้าหล่อนเห็นเหตุการณ์ภายในห้องทั้งหมดเรียบร้อยแล้ว) จึงได้แต่ยืนพิงผนังแล้วหัวเราะเบาๆ
"คุณนามิครับ! เจ้าลูฟี่มันทำอะไรคุณนามิรึเปล่า"
"อา...ไม่มีอะไรหรอกซันจิคุง พวกเราก็แค่ล้มลงไปตามแรงกระแทกน่ะจ้ะ ^^,,"
"งั้นเหรอครับ" ซันจิถอนใจอย่างโล่งอก
"เฮ้ยๆๆ -_-' ซันจิ ห่วงแต่ยัยนามิ ไม่ห่วงพวกเราข้างนอกเลยรึไงฟะ!!!" อุซปโวยวายขึ้นทันทีเมื่อสภาพของตัวเองและเพื่อนคนอื่นๆ ตอนนี้ดูไม่จืดเอาซะเลย
"ยังไงชีวิตของคุณนามิก็ยังน่าเป็นห่วงกว่าพวกแกหลายสิบเท่าล่ะว่ะ" ซันจิพูดในขณะพ่นควันบุหรี่ออกมา
"หนยยยยย ไอ้..." อุซปกัดฟันกรอด
"เฮ้ย นี่พวกแก ออกไปจากตัวฉันซะทีเซ่" แฟรงกี๊
"อา กระแทกไปจนถึงกระดูกจนจะแตกเลยนะครับเนี่ย โอ๊ะ! ผมเหลือแต่กระดูกนี่! ถ้าแตกขึ้นมาก็ถึงตายเลยสิเนี่ยเรา โย่โฮ่ โย่โฮ่ โย่โฮ่" บรู๊ค
"เฮ้ ลูฟี่ ลุกขึ้นได้แล้ว...เฮ้ อย่าเพิ่งหลับตอนนี้ซี่" อุซปเขย่าตัวลูฟี่ครู่นึง ไม่นานหมอนั่นก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ แล้วลุกขึ้นนั่ง
"เอาล่ะทุกคน เมื่อไม่มีอะไรแล้วพวกเราก็เตรียมตัวขึ้นฝั่งกันได้ เพราะอีกไม่นานก็จะเห็นเกาะข้างหน้านี้แล้วนะ" นามิ
"โอ้ซซซ!!!" อุซป ช๊อปเปอร์ แฟรงกี๊ บรู๊ค
"คร้าบบบบบ! คุณนามิ!!!" ซันจิ
แล้วทุกคนก็เริ่มไประจำที่ของตัวเองรวมทั้งนามิ แต่พอเธอกำลังจะเดินออกจากจุดนั้นก็ต้องชะงักเมื่อยังมีใครบางคนที่ยังนั่งบื้อคอตกไม่ขยับไปไหนสักที
"ลูฟี่" นามิเรียกชื่อ แต่เขากลับนั่งนิ่งไม่ตอบกลับ
"ลูฟี่" ยังคงนิ่งต่อไป
"ลูฟี่! นี่ไม่ได้ยินที่ฉันเรียกรึไงหะ! -_-*"
นามิเริ่มขึ้นเสียงแล้วก้มหน้าเข้าไปใกล้แต่แล้วก็ต้องสะดุ้งเฮือกเมื่อลูฟี่เงยหน้าขึ้นมามองเธออย่างรวดเร็ว
"นี่ลูฟี่ นายอย่ามัวนั่งบื้อสิ รีบไปประจำตำแหน่งของตัวเองได้แล้ว" ต้นหนสาวออกคำสั่งกับกัปตัน แต่กัปตันในเวลานี้กับทำได้เพียงนั่งเงยหน้ามองต้นหนสาวเรือตัวเองเท่านั้น
"ลูฟี่!.."
"นามิ..." อยู่ๆ ลูฟี่ก็เรียกชื่อเธอทั้งๆ ที่ยังมองเธอนิ่ง
"...อะไรล่ะ"
"นามิเกิดอะไรขึ้นเหรอ" เสียงช๊อปเปอร์ที่ดังมาจากข้างหลังทำให้เธอหันขวับกลับไปก็เห็นเจ้าเรนเดียร์ตัวน้อยที่เดินสะพายย่ามออกมาจากข้างในตัวเรือเพื่อเตรียมตัวจะขึ้นเกาะ
"ก็หมอนี่น่ะสิ บอกเท่าไหร่ก็ไม่ยอม..."
ตึก...!
อยู่ๆ ช๊อปเปอร์ก็เริ่มทำท่าเหมือนกำลังตกใจกับอะไรบางอย่าง
"ลู...ลูฟี่!!!"
ทุกคนที่ยืนประจำที่ของตัวเองต่างหันขวับไปกลับไปยังช๊อปเปอร์ที่เรียกชื่อของลูฟี่ดังลั่น รวมทั้งนามิเมื่อได้ยินดังนั้นก็รีบหันขวับกลับมายังกัปตันของตัวเองทันทีี
"ลูฟี่!" นามิอุทานชื่อเขาออกมาเมื่อเห็นร่างของเขานอนหายใจหอบอยู่บนพื้น ทั้งเธอและช๊อปเปอร์ต่างรีบเข้าไปหา
"แย่แล้ว ทุกคนนนนน!!!" ช๊อปเปอร์ตะโกนขึ้นมาอีกครั้งขณะก้มลงมองร่างลูฟี่ นัยน์ตาเขาปิดแน่นสนิทบนใบหน้าที่เริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับลมหายใจที่หอบพร่า เหงื่อเริ่มแตกพลั่ก ช๊อปเปอร์ที่ใช้กีบเท้าของตัวเองสำรวจร่างกายลูฟี่ก่อนจะพูดขึ้นว่า
"ตัวร้อนจี๋เลย! ไข้ขึ้นสูงสี่สิบสององศา! ลูฟี่ไม่สบาย!!!"
"ว่าไงนะ!!!" ทุกคนก็อุทานขึ้นพร้อมกันอย่างรวดเร็ว
"แง!!! ลูฟี่!!! หมอ! หมออยู่ไหน!!!" ช๊อปเปอร์
โป๊ก!!!
"ก็นายนั่นแหล่ะหมอ -_-" นามิส่งกำปั้นหนักๆ ให้ทันที
ณ ห้องสังเกตุการณ์ข้างบน
ยังมีชายคนหนึ่งที่ไม่ได้รับรู้ข่าวสารอะไรกับเค้าเลย
"หาววววว!" เสียงนี้จะเป็นของใครไปไม่ได้นอกจากนักดาบหัวเขียวโซโลของเรานั่นเอง เจ้าตัวเพิ่งตื่นจากการหลับไหลอยู่เป็นเวลานาน ก่อนจะลุกขึ้นมาขยี้ตาตัวเองแล้วมองผ่านหน้าต่างออกไปยังทะเลข้างหน้า
"หืม เห็นเกาะแล้วเหรอเนี่ย"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น