HUNTER × HUNTER › all gon ‹ one in a million - นิยาย HUNTER × HUNTER › all gon ‹ one in a million : Dek-D.com - Writer
×

    HUNTER × HUNTER › all gon ‹ one in a million

    'ผมไม่รู้หรอกนะว่าโอเมก้ามันคืออะไร แต่ผมเชื่อว่ามันจะไม่ใช่อุปสักต่อการเดินทางของผมแน่!!' ตอนนั้นผมคิดผิดครับ..

    ผู้เข้าชมรวม

    1,579

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    29

    ผู้เข้าชมรวม


    1.57K

    ความคิดเห็น


    10

    คนติดตาม


    71
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  4 ก.พ. 62 / 23:38 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ










    คำโปรย



         “คุณมิโตะฮะ!” เด็กหนุ่มผมสีเขียวเข้มวิ่งหลาไปหาหญิงวัยกลางคนก่อนจะกระโดดกอดเธอทันทีที่เธออ้าแขนรับ “คุณมิโตะจะให้ผมไปสมัครสอบเข้าฮันเตอร์แล้วใช่ม้า” คนที่ถูกเรียกว่าคุณมิโตะขมวดคิ้วเป็นปมอย่างนึกสงสัย


         “อะไรกันจ๊ะกอร์นคุง?


         “ก็ผมน่ะจับเจ้าบึงได้แล้วไงล่ะ!


         !!!” เธอจับไหล่ทั้งสองข้างของกอร์นออกห่างจากตัว ไม่วายทำหน้าตาตกอกตกใจ


         “เธอว่ายังไงนะ”


         “ก็ผมบอกว่า ผมจับเจ้าบึงได้แล้วยังไงล่ะฮะ” เขาตอบเธออย่างจริงจัง



    โป๊ก!




         เสียงของแข็งปะทะกับของแข็งดังขึ้นทันทีที่กอร์นพูดจบ น้าสาวของเขาเท้าสเอวมองเด็กตัวเล็กด้วยความโกรธ อะไรกันนะ ทั้งๆที่เธอก็บอกแล้วแท้ๆนะว่าไม่ให้ไปน่ะ


         “ฉันบอกกับเธอว่า แม้เธอจะจับเจ้าบึงมาได้เธอก็ไม่สามารถออกไปเป็นฮันเตอร์งี่เง่านั่นได้หรอกนะ ฉันไม่ได้บอกเธอให้จับเจ้าบึงมาซะหน่อยกอร์น”


         “เอ๋”


         “เธอนี่มัน เห้อ”


         “แต่ผมก็จับมาได้แล้วนี่ไงฮะ”


         “ก็ฉันบอกว่าไม่ใช่ไง แล้วก็นะ เอาเขาไปปล่อยด้วย”


         “ไม่รู้แหละ คุณมิโตะต้องให้ผมไปสิ”


         “ไม่ว่ายังไงเธอก็ไม่มีวันได้ไปสอบฮันเตอร์นั่นแน่กอร์น เข้าใจฉันไหม” เธอเคร่งใส่เด็กหนุ่มดวงตาสีน้ำตาลอ่อนจนทำให้เขาบุ้ยปากลง


         “กอร์น เธอฟังฉันนะ เธอเป็นโอเมก้าเธอไม่สามารถอยู่ร่วมกับคนอื่นได้ เข้าใจฉันด้วยเถอะ” เธอหรี่เสียงให้เบาที่สุดเมื่อเธอต้องพูดคำว่าโอเมก้าออกมา


         “แล้วมันทำไมล่ะ จะเป็นอะไรก็ช่างสิ ก็ผมบอกว่าผมจะเป็นฮันเตอร์นี่นา”


         “มันช่างได้ที่ไหนล่ะ เธอยังดูแลตัวเองไม่ได้เลยนะ”


         “คุณมิโตะไม่เชื่อใจผมเหรอฮะ” เขาหลุบตาลงต่ำ


         “ฉันแค่เป็นห่วงเธอนะกอร์น”


         “งั้นให้ผมไปเถอะนะ”


         เธอขมวดคิ้วแน่นก่อนจะคิดหาวิธีทำให้กอร์นรับฟังเธอให้ได้เสียก่อน ทำไมกอร์นถึงดื้อคล้ายจินขนาดนี้กันนะ ฉันล่ะยอมจินจริงๆ เธอเบิกตากว้างเมื่อคิดหาวิธีที่พอจะรั้งกอร์นไว้ซักระยะนึงได้


         “เธอช่วยรอให้อายุของเธอมากกว่านี้ก่อนได้ไหมกอร์น เถอะนะ ฉันขอร้องล่ะ ขอให้เธอสามารถดูแลตัวเองได้มากกว่านี้ก่อนเถอะ” มิโตะเว้าวอน


         ร่างเล็กของกอร์นทำท่าคิดเล็กน้อยก่อนจะยอมตกลงตามที่คุณมิโตะยื่นข้อเสนอมา


         “เอางั้นก็ได้ฮะ” แม้กอร์นจะรู้สึกน้อยใจไปนิดนึงแต่เขาก็ไม่ได้เอ่ยอะไรต่อ กลับยอมมิโตะไปง่ายๆเสียด้วย


         ...

         อย่างน้อยฉันก็สามารถช่วยลูกของนายไว้ได้ซักพักนะจิน






    ท๊อกๆ

         เซฮายกับแฟนฟิคเรื่องใหม่นะจ๊ะหลีดเดอร์ ;) พอดีอยู่ๆเค้าก็กลับมาติดแหง็กกับการ์ตูนนี้เข้าอีกตัวด้ายน้า แย่จังเลยเนอะ อ่าห้า และแน่นอนจ่ะว่าเนื้อเรื่องมันก็เป็นโอเมก้าเวิส์ดแน่นวลลล คือดีลอ่ะเนอะคะ แล้วก็นะคะ ภาษานิยายเค้ามันก็เหมือนคนที่เอานิยายมาแปลเลยอ่ะ5555555 ไม่ได้แต่งนิยายมานานละ อายย เอ๊อ จะบอกว่าเค้ามีคู่แรร์ให้เยอะเลยแหละ แรร์แบบแรร์จริงๆอ่ะหลีดดดดดดด เขินนนนนน คือมันเป็นคู่แรร์จริงๆนะเอ๋ยยยย ><


    อ๊ะๆ แถมรูปที่เค้าวาดแล้วกันน้า






    เค้าบอกแล้วว่าเรือผีมันเยอะน่ะ.....

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น