รักใสใสของคุณชายอ่อนโยน

กริ๊ง กริ๊ง !!! เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น
 ผมงัวเงียตื่นขึ้นมาและพูดว่า "วันนี้มีเรียนนี่นา!!!" ผมรีบลุกขึ้นจากเตียงขนาด คิงไซต์ และไปอาบน้ำ  และแต่งตัว
"ใจนึงก็รัก อีกใจนึงก็เจ็บ.." นั่นมันเสียงเพลงเรียกเข้าไอโฟนของผมนี่ผมเลื่อนหน้าจอกดรับโทรศัพท์
"ฮัลโหล ว่าไงมอส มีีไรเหรอ โทรมาแต่เช้าเลย"
"นัท วันนี้รีบมานะ วันนี้วันเกิดไอ้เตมัน"
"อืม นัทจะรีบไปนะ บอกเตด้วยนะ" คำพูดของผมอาจจะดูแปลกสำหรับผู้ชายทุกคน แต่ทำไงได้ล่ะมันเป็นนิสัยของผมนี่นา
ผมรีบลงไปข้างล่าง สวัสดีพ่อและแม่และขับเบนซ์ ป้ายแดงไปที่วิทยาลัย
  มหาวิทยาลัย เกษตรศาสตร์ ณ โต๊ะไม้ มหาวิทยาลัย
"หวัดดี เต หวัดดีมอส สุขสันต์วันเกิดนะเต นี่นัทซื้อของขวัญมาให้เตด้วย"
"แหม~~~ รักเพื่อนจังนะนัท" ดูเหมือนว่ามอสจะงอนผมนะ
"โอ๋ๆๆ อย่างอนนะ วันเกิดมอสนัทก็ซื้อรองเท้าที่อยากได้ให้แล้วนี่นา"ผมพูดปลอบใจมอส
"โห!!! นี่มันนาฬิกาโรแล็กซ์ของแท้เลยนะเนี่ย ขอบคุณนะนัท" ถึงมันจะแพงก็ไม่เป็นไร ก็ผมรักเพื่อนนี่บ้านผมก็ไม่ได้ยากจนซะหน่อย
"เอาละๆ นัทว่าเราไปเรียนกันเถอะ เดี๋ยวเลิกแล้วไปกินพิซซ่ากัน นัทเลี้ยงเอง"
  ที่ห้องคณะบริหารธุกิจ ปี 4 
"เอาละค่ะ วันนี้อาจารย์จะให้นิสิตทุกๆคน ทำข้อสอบขั้นพื้นฐาน 100 ข้อนะคะ"
 20 นาทีผ่านไป
"หมดเวลาแล้วค่ะ นิสิตทุกคนคืนข้อสอบด้วยค่ะ" อาจารย์ตรวจข้อสอบ สักพักหนึ่ง แล้วจึงพูดว่า
"นิสิตคะ ปรบมือให้ ประธานนัทหน่อยค่ะ ได้ 100 คะแนนเต็มเลย" แล้วก็มีเสียงปรบมือดังขึ้น
"เก่งจังนัท สมแล้วที่เป็นประธานนักเรียน" เพื่อนๆในห้องชมเชยผมเหมือนครั้งที่ผ่านมา จากนั้นเสียงออดเลิกเรียนก็ดังขึ้นผมจึงเดินไปที่โต๊ะของ มอสและเต และพูดว่า "ไปกินพิซซ่ากันเถอะ มอส เต"
หลังจากกินพิซซ่าเรียบร้อยผมกับเพื่อนทั้ง2 ก็เดินเล่นในห้าง ผมมองห้างไปเรื่อยเปื่อยก็ต้องมาสะดุดกับป้าย ป้ายหนึ่งซึ่งเนื้อหามันมีอยู่ว่า รับสมัคร นักร้องเสียงดีเพื่อเข้าประกวด นักล่าฝันซีซี่น 5 กรอกใบสมัครได้ที่ Thunder dome หมดเขต 30 ตุลาคม2555 นี้
"นัทดูอะไรเหรอ" เตถามผม
"เตนัทอยากประกวด af"ผมพูดกับเตด้วยความมั่นใจ
เตกับมอสมองหน้ากันและเห็นด้วยกับความคิดของผม เมื่อกลับถึงบ้านผมถามพ่อกับแม่น้องและพี่ ว่าเห็นด้วยมั้ย ก็ดูเหมือนทุกคนจะสนับสนุนผม 
เช้าวันรุ่งขึ้น ที่ thunder dome 
ผมไปรับเตกับมอสที่บ้านและจะมากรอกใบสมัคร
"พร้อมมั้ยนัท"เตถามผม
"ไอ้เต ไอ้พล่อย ทำให้นัทเสียกำลังใจเลย เดี๋ยวปั๊ด.." มอสต่อว่าเตและทำท่าว่าจะชกเตผมจึงพูดว่า
"นัทพร้อมแล้วล่ะ แค่กรอกใบสมัครเอง" ดูเหมือนการกรอกใบสมัครจะง่ายมากสำหรับผม ผมเดินนำหน้าทั้งสองไปที่ซุ้มกรอกใบสมัคร
 "สวัสดีค่ะ มากรอกใบสมัครเหรอคะ เชิญด้านนี้เลยค่ะ" พนักงานกล่าวกับผมด้วยวาจาที่ไพเราะ เธอเดินนำผมมาที่โต๊ะกรอกใบสมัครตัวที่ยังว่างอยู่
  ผ่านมาสักครู่หนึ่ง
"คนที่กรอกใบสมัครผ่านการคัดเลือก มี...........คุณ ณัฏฐ์ ทิวไผ่งามค่ะ" มีชื่อผมด้วย
"นัท อีก 2 วันก็คัดเลือกตัวนัทจะร้องเพลงอะไรล่ะ"มอสถามผม
"นัทจะร้องเพลง.... อืม ไม่บอกอ้ะ เซอร์ไพรส์ รอดูละกันนะ"ผมพูดยืดเยื้อ
ผมกลับไปบ้านเล่าเรื่องต่างๆให้ครอบครัวฟัง ครอบครัวภูมิใจในตัวผมและพูดว่า "พยายามต่อไปนะนัท"
 2 วันผ่านไป
วันนี้วันคัดเลือกตัวแล้ว ผมไปรับเตและมอสที่บ้านอีกเช่นเคย เตและมอสเป็นกำลังใจให้ผมดีมาก ผมเดินเข้าห้องคัดตัวและเมื่อเข้ามาแล้ว ผมรวบรวมความกล้า ร้องเพลงที่ผมอยากร้อง
"ใจนึงก็รัก อีกใจนึงก็เจ็บ เจ็บที่ยังรัก เธอข้างเดียวอยู่เรื่อยไป ใจนึงก็คิดจะเดินไปให้ไกล แต่อีกใจไม่กล้าพอ เพราะรุ้ว่ามันขาดเธอไม่ได้" ผมร้องเพลงด้วยความมั่นใจ และรอฟัง คำวิจารณ์ต่างๆของกรรมการตรงหน้าทั้งสามท่าน กรรมการคนแรกพูดกับผมว่า 
"คุณเสียงดีมากครับ คุณเหมาะที่จะล่าฝันไปกับเรา แต่ชะตากรรมของคุณจะเป็นเช่นไรต้องขึ้นอยู่กับกรรมการตรงหน้าอีก 2 ท่านด้วยนะครับ"
"ครับ ขอบคุณมากครับ"ผมพูด
กรรมการคนที่ 2 เป็นผู้หญิงนี่นา
"คุณ..นัท คุณเป็นคนเสียงดีนะคะ และคุณก็ยังหน้าตาดีอีกด้วย คุณเหมาะค่ะ สำหรับรายการนี้"
"แหะๆๆ ขอบคุณมากครับ"เสียงหัวเราะแป้วๆของผมมันทำให้กรรมการผู้หญิงยกนิ้วและส่งจูบให้ผม
กรรมการคนที่ 3 แล้ว ผมจะรอดมั้ยเนี่ย
"คุณเป็นคนเสียงดี หน้าตาดี ผมยอมรับ แต่..ผมไม่ชอบ.." คำพูดแบบนี้ทำให้ผมน้ำตาร่วงเลยหนึ่งหยด
"เฮ้ย!!! นี่คุณน้ำตาร่วงเลยเหรอ คือที่ผมจะพูดเนี่ย ผมยังพูดไม่จบเลย ที่บอกว่าไม่ชอบ นี่คือ ผมไม่ชอบปฏิเสธใครโดยไม่มีเหตุผล ผมให้คุณผ่าน" ผมปาดน้ำตา ที่กำลังจะไหลลงมาอีกหยด
"เอ่อ... คือว่า เอ่อ... ผมพูดแบบมึนๆก่อนจะปิดท้ายด้วยคำว่า "ขอบคุณครับ" ผมรีบเดินออกจากห้องคัดตัว ผมเดินไปที่เตและมอสซึ่งยืนรออยู่ ทั้งสองมองหน้ากันและหัวเราะลั่นและชี้ไม้ชี้มือไปที่จอโทรทัศน์ขนาดใหญ่  นี่มันจอที่ฉายภาพตอนที่ร้องเพลงและตอนที่กรรมการวิจารณ์ผมในห้องคัดตัวนี่นา แปลว่าที่ทั้งสองคนหัวเราะกัน เพราะว่าเห็นตอนที่ผมร้องไห้เหรอ
ผมหน้าแดงก่ำ  และต่อยแขนมอสและเตไปคนละ 1 ที และวันนั้นเอง ผมก็ต้องเสียเงินเลี้ยงข้าวเพื่อนๆจอมแสบ ทั้งสองคน ผมกลับบ้านไปเล่าเรื่องต่างๆให้ครอบครัวฟัง แน่นอนว่า พี่สาวผม ยอผมไม่หยุด 
  วันรุ่งขึ้น 
"นั่นๆๆ ประธานนักเรียนโรงเรียนเรา เก่งจัง จะได้คัดตัวไป af5 อยู่แล้วดูสิ ซุบซิบๆๆ" ประธานนักเรียนเหรอ ผมนี่นา ดีใจจังมีคนชมด้วย