ในเมื่อมิเคยรัก

ผ้าผืนนุ่มเช็ดไปตามร่างงามพิลาศพิไล แม้ดวงตาคมกล้าไม่ได้ตั้งใจจะพินิจมองเนื้อกายกึ่งเปลือย ทว่าผิวพรรณขาวบริสุทธิ์สมชื่อมะลินวลทำให้อดคิดไม่ได้ว่าหากลูกในท้องเป็นลูกสาวคงจะต้องงามเหมือนแม่

ขุนศึกหนุ่มแนบฝ่ามือลงหน้าท้องที่โค้งนูนแผ่วเบา

อยากเห็นหน้า อยากพูดคุย อยากโอบอุ้มเจ้าตัวน้อยไว ๆ

“หากเป็นลูกชายจักเหมือนพ่อฤาไม่” กระแสเสียงน่าเกรงขามเป็นนิตย์ถูกปรับลดให้ทุ้มนุ่มดุจระนาดเอก 

ยังความแปลกใจให้แก่กายทิพย์ของมะลินวลที่เห็นเขาสามารถเอ่ยถ้อยคำอ่อนโยนได้ จึงเผลอหลุดปากออกไปโดยไม่ตั้งใจ

         “คุณพี่…” 

แสนฤทธิ์ชะงักในทันใด นัยน์ตาทรงอำนาจเพ่งไปทางต้นเสียงจนร่างโปร่งแสงที่ไม่เคยมีใครมองเห็นมานานสะดุ้ง

         คงไม่... เขาจะรับรู้การมีตัวตนของหล่อนได้อย่างไร

*ปกชั่วคราว