ทิ้งกูแล้วหรอ

เนื้อเรื่อง

ความเหงา ความเศร้า เพราะเรา..เลิกกัน



สำหรับมึง   กูคงคบกันได้ไม่นานเท่าไร แต่สำหรับกู นานที่สุด ครั้งแรกเราเห็นมึงมากับเพื่อน เรารีบถามพี่สาวว่ามึงชื่ออะไรแล้วเราก้อโทรไปหามึง ตอนแรกเราก้อไม่ได้คิดจิงจังอะไร แต่คุยกันได้สักพัก เราก้อเริ่มชอบมึงและกลายมาเป็นความรัก วันนึงนายส่งข้อความมา บอกกับเราว่า"รักนะ" รู้ไม่ว่าเราดีใจแค่ไหน กูกับมึงเรียนคนละโรงเรียน เราจะกลับมาบ้านทุกวันเสาร์-อาทิตย์ เราจึงใช้วิธีคุยกันทางโทรศัพท์ ส่วนใหญ่เรามักจะเป็นคนโทรไปหามึง


กูทุ่มเทกับมึงมาก มึงซ้อมบอลตอนตี 5 กูก้อไปดู   และวันที่มึงลงแข่ง ฝนตก   กรรมการให้แข่งต่อ เราไม่ได้เอาร่มไป    แต่เราก็ทนยืนดูนายอยู่ใต้แสตน   เราเปียกไปทั้งตัว แต่กูก็มีความสุขที่เห็นมึงชนะ มึงหันมายิ้มให้กู เหมือนจะบอกว่า ขอบใจนะ ที่มาเชียร์ ทุกๆเย็นเราจะไปขี่รถเล่นด้วยกัน


กูมีความสุขมากที่ได้อยู่ใกล้มึง   แล้วมึงก้อมาบอกกูว่า   มึงต้องไปเรียนพิเศษ   เพื่อเตรียมสอบ จปร. ที่นครนายก ก่อนไป มึงทำเทปให้กู กูก็ไม่ได้สนใจเท่าไรนัก แต่พอเราเปิดฟัง เราซึ้งมาก แทบจะร้องไห้ มึงอัดเพลงที่มึงกับเพื่อนในวงช่วยกันเล่นให้กู และตอนท้ายๆ นายอัดเสียงตัวเองเอาไว้ นายบอกว่าให้เราดูแลตัวเอง มึงไปแค่เดือนเดียว แล้วก้อขอให้กูคิดถึงมึงด้วย ตอนนั้นเรารู้สึกว่ากูรักมึงมาก พอมึงไปกูก้อยังคุยกันเหมือนเดิม จนเปิดเทอมใหม่ กูเริ่มรู้สึกว่านายเปลี่ยนไป จากที่ไม่ค่อยโทรมา ก้อไม่โทรมาเลย แต่พอกูโทรไป มึงก้อยังคุยกับกูเหมือนเดิม กูสับสนมาก ว่ามึงยังเหมือนเดิมหรือเปล่า


จนวันสุดท้ายที่เราคบกัน กูโทรหามึงตั้งแต่ 2 ทุ่ม มึงก้อไม่ยอมรับสาย กูโทรจนเพื่อนต้องบอกให้หยุด จน 5 ทุ่ม กูลองโทรไปที่บ้าน แต่มึงไม่อยู่ กูทนไม่ไหวเลยโทรไปหาพี่กับเพื่อนมึงที่เรียนที่เดียวกับมึง ทุกคนบอกตรงกันหมดว่ามึงมีคนอื่น กูเจ็บจนบรรยายไม่ถูก น้ำตาไหลมาจากไหนมากมายไม่ยอมหยุด กูร้องจนเพื่อนแอบโทรไปบอกพ่อเพราะกลัวเราทำร้ายตัวเอง พ่อโทรมาปลอบ กูก้อยังหยุดร้องไม่ได้ จนกูต้องแกล้งหยุดให้พ่อสบายใจ กูโทรไปถามกับรุ่นน้องที่มึงสนิท น้องก้อบอกว่าไม่จิง สักพักมึงก้อโทรมาถามว่ากูเป็นอะไร กูกำลังเข้าใจมึงผิดนะ กูเจ็บกูต้องบอกกับนายว่าเราเลิกกันเถอะ หลังจากนั้นกูก้อไม่ได้ติดต่อกับมันอีก


เรื่องของเรามันจบแล้ว แต่มีสิ่งหนึ่งที่ยังค้างคามาตลอดก้อคือ มึงมีคนอื่นจิงหรือเปล่า เพราะกูไม่ได้เห็นด้วยตาตัวเอง แต่กูก้อคิดได้ว่า ถ้ามึงรู้ว่ากูเข้าใจผิด แล้วทำไมมึงไม่โทรมาอธิบายเรื่องนี้กับกู ตั้งแต่เราตัดสายมึง มึงก้อไม่เคยโทรมาอีกเลย แสดงว่ากูคงไม่มีความหมายกับมึงสัดนิดเดียว ช่างเถอะ กูจะพยายามลืมมึง ไม่ว่ามันจะยากเย็นแค่ไหนก้อตาม แต่กูอยากให้ณุ้รู้ไว้อย่าง ว่ากูยังเป็นห่วงมึงอยู่เสมอ   เพราะอะไรน่ะเหรอ มึงน่าจะรู้อยู่แก่ใจ  ไอ้บ้าเอ้ยมาทำให้กูรักแล้วก็มาจากกูไป  แล้วกูจะอยู่กลับใครละไอ้บ๊องส์

       ความปวดร้าวครั้งนี้ซ้านยินดีจารับยอมเป็นคนที่เสียใจ ในความบังเอิญทำให้เทอร์เจอเค้า 

กูรักมึงนะ