สายฝน...ครั้งสุดท้าย

ลำดับตอนที่ #3 : chapter 3 : เกิดเรื่องละสิ!

     เป็นเรื่องซะละสิ เมื่อพ่อของเทอร์ที่เป็นมาเฟียดันโมโหเข้าที่เรื่องลูกสาวไปเจอกับชายคนนึงบ่อยๆ(ทั้งทั้งที่ไม่จริงเล้ยย ไม่ได้อยากเจอกันแม้แต่น้อย)...

      "จาทำไงดีๆๆ มีแต่บอดี้การ์ดมาตามเราอยู่เรื่อย แล้วอย่างนี้จาไปส่วนตัวได้ยังไงล่ะ เฮ้อออ เซงๆๆ" เดินไปและก้อพรึมพรำไป 
      "เมื่อไหร่จารอดจากไอ้2ตัวบอดี้การ์ดนี่น้า" เดินไปบ่นไป -*- เหมือนโลกนี้ไม่มีความเป็นส่วนตัวเร้ยยย 
      "ชิ่งดีกว่า ไครจาไปทนฟ๊ะ" ว่าแล้วก้อรีบวิ่งหนีไปไห้ไกลที่สุด
      "หวา..นี่เทอร์นี่นา หนีไครมาล่ะนั่น" เอ้าเจอกันอีกแล้ว
      "นี่นายช่วยชั้นหน่อยได้มั้ยๆๆๆๆๆ" คงมีแผนๆ 
      "อะไรนี่ เทอหนีไครมากันแน่ เทอยังไม่บอกเลยนะ อยู่ดีดีก้อมาจับแขนกันเฉย" เอ้าก้องงล่ะสิก้ออยู่ดีดีมาจับแขนแล้วพาวิ่งหนีไครก้อไม่รุเฉยเลย
      "มาเถอะน่า อย่าบ่นไห้มากนักไม่มีเวลาซะด้วยสิ หวา ไอ้บอดี้การ์ด2ตัวนั่นตามมาแล้ววว ไม่ๆวิ่งๆๆ" มันตามมาจะทันอยู่แร้ว หนีเร๊วว
      "นี่นาย ขอไปอยู่ที่หอพักของนายก่อนได้ป่าว นะนะ" ว่าแล้วก้อตรงไปทางหอพักของ ณุ ทันที หนีทางอ้อมนะ
      "เฮ้อๆๆ...เหนื่อยๆๆเย้ถึงแล้วว" เสียงหอบของเทอ และก้อเหงื่อเปียกโชยลงมา  
      "นี่เทอตกลงมันอะไรกันแน่งงนะนี่...แล้วตกลงเทอชื่ออะไรล่ะนี่จาได้เรียกถูก" เออ งง เลยถามชื่อไปด้วยซะเลย คิดว่าคงจาตอบอะนะ
      "นี่ฟังไห้ดีนะ...ชั้นหนีบอดี้การ์ด2ตัวนั่นอยู่ ก้อเพราะนายนั่นแหละทำไห้พ่อชั้นต้องโกรธ" เทอพยายามอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นพร้อมกับเสียงหอบๆ ก้อมันเหนื่อยนี่(ไม่บอกชื่อหร๊อก555)
      "อะนี่ผ้าขนหนู เช็ดเหงื่อก่อนเถอะ...ว่าแต่พ่อเทอเป็นไครกันแน่น่ะ" ณุยื่นผ้าขนหนูไห้ แล้วเดินหาเก้าอี้ไห้เทอนั่ง
      "พ่อชั้นเป็นมาเฟียรายใหญ่เลยหละ หวงชั้นเป็นที่1เลยแหละถ้าพ่อชั้นเห็นชั้นอยู่กับเทออีกนะมีหวังชั้นได้ถูกกักบริเวณแน่ ไม่ชอบเลย จาเอาไงดีอะ" เทอพูดพร้อมกับก้มหน้าดูท่าจะหมดความหวัง
      "ฮึ่มมม...ก่อนอื่นเทอบอกชื่อมาก่อน" ยังไม่ลืมอีกเหรอเนี่ย - -
      "ก้อได้ชั้นนชื่อ อลิซ รียกว่าลิซเฉยๆก้อได้" บอกก้อบอก
      "เอางี้ เทออยู่ที่หอพักของชั้นก่อนแล้ว เราค่อยคิดหาทางต่อไปก้อแล้วกันนะ"
ณุ พูดปลอบใจ แต่ที่จิงแล้วไม่รุหรอกจาเอาไงดี เพราะตัวเองดันไปข้องเกี่ยวกับลูกมาเฟียเข้าแล้ว