คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ข้าจะไม่รักท่าน
บทที่ 7
้าะไม่รัท่าน
ำหนัเหยียนสี่
“ยัไม่บรรทมหรือเพะ”
ถเียวลุึ้นมาเอานิ้วเรียวเลี่ยไปามรูปหน้าไ้รูปที่ามอโอรสสวรร์ พร้อมับเผยรอยยิ้มยั่วยวนออมาบใบหน้าเ้าหาแผ่นอว้าที่แสนอบอุ่นที่นาถวิลหามันเ้า่ำ
ารมาอฝ่าบาททำให้านี้หนานเ่ออิ่และสนมนอื่นะไม่หัวเราะเยาะนาเพราะว่านาถูฝ่าบาทเลือ
สุยหยาหลมอถเียวแล้วเห็นใบหน้าอหวเหวยผิ้อนทับึ้นมา ยามที่นามอบวามสุให้เา นาไม่ไ้แสแววารัใร่ ยามเมื่อเาไปหาหรือว่าหลับนอน้วย หลัาที่เาและนาพึพอใ นาหันหลัให้แล้วหลับไปื้อ ๆ เป็นเ่นนี้ทั้สอืน พอิไ้แล้วอารม์อเายิ่ไม่ที่
เานอนไม่หลับเพราะำลัิถึสรีหน้าายที่แสร้ไม่สนใเา
เาอุส่าห์ไปหานาถึสอืนแ่นาลับเมินเย่อเา ใส่ใแ่ว่าลับไร้วามสุ ไม่แสออให้เาเห็น้วย้ำว่านาอยาให้เาอยู่้วย แม้นาไม่ไ้พูออมาหรือว่าทำให้เห็นัเนแ่แววาอนาไม่โห นาไม่พอใเา
“ฝ่าบาทเป็นอะไรไปเพะ”
ยัไม่ทันไ้ถามอะไรมาว่านี้ ถเียวอยู่ในอาารในอ้าปา้าที่นาถูเาผลัออ พอไ้สิพบว่าฝ่าบาทออไปแล้ว ทิ้นาเอาไว้ ในหัวเ็มไป้วยำถามมามายว่านาทำอะไรผิ นาถวายานไม่ีหรืออย่าไรัน ฝ่าบาทไม่พอพระทัยนารไหน
เิเรื่อบับอันใึ้นทำให้ฝ่าบาททิ้นาเ่นนี้
สุยหยาหลเินมาถึ้านหน้าำหนั ยืนนิ่ไปหลายอึใ
่ที่เฝ้าอยู่หน้าำหนัเห็นฝ่าบาท้าวออมา เายัใ
“ฝ่าบาท”
“ไปุนหนิ”
“ฝ่าบาทเส็ำหนัุนหนิ”
่ประาศเสียัให้นที่มีหน้าที่แบเี้ยวเร่รีบมาทำหน้าที่ ส่วนัวเาเอ็เร่เินามฝ่าบาทไปยัหน้าำหนัทั้ที่มึน ไม่เ้าใว่าเิอะไรึ้นทำให้อยู่ ๆ ฝ่าบาทออมาาำหนัอถผินเ่นนี้
ถเียวที่สวมุลุมรีบวิ่ออมาแ่ว่า้าไปแล้ว ฝ่าบาทเส็ไปแล้ว ทำให้นาถึับทรุัวลที่พื้นเย็นเียบหน้าำหนั
“พระสนมเพะ”
“ฝ่าบาทไปไหน”
“ำหนัุนหนิเพะ”
บับ ฝ่าบาททอทิ้นาไปหาอน่าเบื่อหน่ายเ่นหวเหวยผิ
ำหนัุนหนิ
หลิเินมาที่หน้าำหนั สั่ารให้ปิประูแ่ว่ามีบวนเส็ถึไ้เอ่ยปาให้เหล่านาำนัลถอยห่าออไป่อนเร่รีบไปุเ่าหน้าพระพัร์
“ถวายพระพรฝ่าบาท”
สุยหยาหลมอเ้าไป้านในำหนั
“นอนแล้วหรือ”
“เพะ ทั้ฮอเฮาและอ์หิทรบรรทมแล้ว”
“นานอนับหม่านถิ…”
“ืนนี้ฮอเฮาไม่ไ้บรรทมับอ์หิเพะ”
สุยหยาหลเียบไป่อนมอไป้านในอีรอบ เาไม่่อยเ้าใว่าัวเอมาที่นี่ทำไมแ่็ไม่ิลับไปเ่นัน เามาที่นี่เพราะิว่าัวเออาะนอนหลับ
หลิมอฝ่าบาทเินเ้าไป้านใน นายิ้มว้า ลุึ้นมาเิหน้าึ้นมอ่
“่”
“แม่นา”
หลิยิ้มอย่าเป็นมิรให้ับที่มีอำนาสูสุในมือ
“ฝ่าบาทเส็มาโยไม่แ้ ฮอเฮาเลยไม่ไ้รอ”
“อย่าว่าแ่แ้เ้าเลย ้ายัไม่รู้ว่าะเส็มา”
“ทำไมฝ่าบาทมาไ้ ไหนว่าืนนี้ไปประทับับถผิน”
่ิ่ถอนหายใ
“เรื่อนี้้าเอไม่รู้ แ่อนนี้มาประทับที่นี่แล้ว แ่นี้เ้าน่าะพอใ”
“แน่นอน ้าย่อมพอใเ้า่ะ”
วามเลื่อนไหว้าัวทำให้เหวยผิเลือะลืมาึ้นมามอ ในวามมืที่มอเห็นเพียเลือนรานาเห็นเาำนาให่ที่ำลัร่อมัวนาเอาไว้ ่อนเรียวปาอิ่มะทันไ้เอื้อนเอ่ย็ถูปิเอาไว้้วยูบ ทำให้นาไม่อาเอ่ยท้วอะไรไ้
มือทั้สอ้าอเหวยผิทุบไปที่ลำัวผู้ระทำอุอา่อนะไ้ยินเสียุ้นหู
“เ้าล้าทำร้ายวรายฮ่อเ้”
มือที่ทุบไปมาปัป้อเปลี่ยนเป็นหยุนิ่
เหวยผิมอใบหน้าุ้นเยที่ัเนึ้นเรื่อย ๆ ในวามมืแสนเลือนรา เป็นสุยหยาหล เาโผล่หัวมาทำอะไรที่นี่ัน ไหนว่าไปหาถผิน
“ฝ่าบาท”
“ูเ้าไม่่อยีใที่้ามา”
“แ่แปลใเพะ”
“ไย้อแปลใ้วย ้ามาหาเ้า น่าแปลในานั้น”
“เพะ”
ารที่นาอบแบบนี้ทำให้เาพอใ เพราะมันรไปรมาี และแม้แ่เาเอยัแปลใเหมือนันที่ัวเอมาที่นี่ เารู้สึไม่พอใในรสรับนเีย่อนนี้ับถผิน เอาแ่ิถึนา ทำให้เาัใลุออมาาอีำหนัโยไม่สนใสิ่ใ
เหวยผิมอใบหน้าหล่อเหลาที่นาหลใหลนลายเป็นยึิ นาพยายามให้ไ้ใอเา นาพยายามิ้นรนทำให้เาหันมามอ นาพยายามเปลี่ยนแปลเพื่อให้เาพึพอใ เื่อำพูอนอื่น ทำเรื่อโ่มเพื่อึใเาแ่เาไม่เยรั
ีวิแรนับว่านาโ่มริ ๆ แ่หนนี้ไม่แล้ว นาปล่อยวาาเาแล้ว ไม่ิอยาให้เารัหรืออยาพยายามแล้ว
นาะไม่รัเา ะพยายามไร้ใแบบเา
สุยหยาหล้มหน้าลมาประินเรียวปาอเาแะ้อเรียวปาอิ่มอนา ้อมอวาลมโที่สบาเานิ่นเห็นว่าแววาอนานั้นเย็นา่อเามาเพียไหน ทำเอาเาไม่เ้าใ ไยนาเปลี่ยนารัเป็นเมินเย่อเา
“อยาให้้าอยู่้วยหรือไม่”
“สุแล้วแ่ฝ่าบาทเพะ หม่อมันไม่อามีวามเห็น”
สุยหยาหลไม่พูมา เาเมินสายาเย็นาอนา ้มลไปละเมียิมริมฝีปาหวาน แทรลิ้นร้อนเ้าไป้านในวัลิ้นเล็เพื่อให้นใ้ร่าูบอบ
เหวยผิูบอบเาอย่าไม่่อยเ็มใ แ่นาเมินเาไม่ไ้นานั้น
สุยหยาหลถอุลุมบนัวออ่อนะัารับุนอนัวเบาบาอนา เสียหอบหายใเริ่มหนัหน่วมาึ้นเมื่อูบนี้ินเวลายาวนานหลายอึใ
พอเรียวปาอิ่มไ้รับอิสระ เหวยผิสูหายใเ้าเ็มปอ่อนมอสุยหยาหลที่้มลไป่ำนถึส่วนอ่อนไหว นาสะุ้เมื่อเาใ้นิ้วแหวลีบอสอลีบออาัน พลาใ้ลิ้นร้อนแะ้อลไปบนเสรทำเอาเหวยผิลั้นเสียราไม่อยู่
ยิ่เาละเลลิ้นบนเสรทำเอาเหวยผิหัวาวโพลน ไร้วามิอ่าน แม้ะพยายามั้สิมาแ่ไหน เาไม่เยทำแบบนี้ให้ับนามา่อน มันเสียวนหยุัวเอให้ราไม่ไ้
“ฮือ…”
ยิ่ไ้ยินเสียราระเส่าเายิ่ละเลลิ้นับส่วนอ่อนไหว ่อนแทรลิ้นเ้าไป้านใน่อทารัแน่นที่ระุอลิ้นร้อนไม่หยุ
เหวยผิพยายามยับเอวออห่า แ่มือสอ้าอเาับเอวอนาเอาไว้แน่น ฝัใบหน้าลไปละเล่นับส่วนนั้นนสุท้ายนา็อลั้นไม่ไ้นเสร็สม
ารอรัถี่รัวอ่อทาับแน่นทำให้สุยหยาหลรู้ว่านาแะอบสวรร์แล้ว เาผละออพร้อมับมอนาบิเร่าร่าายไปมา มันทำให้เาเิอารม์มาึ้นว่าเิมเท่าัวโยที่ไม่รู้ว่าทำไม
ใบหน้าหล่อเหลาเผยรอยยิ้มเ้าเล่ห์ เาับให้นาหันหลัในท่าลานเ่า ่อน่อแท่หยไปที่่อทาับแน่น ่อย ๆ แทรเ้าไป้านในนสุ่อนะเริ่มยับ
เหวยผิถึับ้อัริมฝีปาลั้นไม่ให้เสียหลุรอออไป้วยลัวว่าะทำให้นอื่นไ้ยินเสีย
สุยหยาหลฝัใบหน้าลบนแผ่นหลัาวเนียน ใ้ลิ้นร้อนูัลาไปามสัส่วนเว้าโ้ มืออเาอบุมหน้าออวบ บีบเล้นนปลิ้นามอนิ้ว ออแรระแทเ้าออามแรอารม์ที่มาึ้นเรื่อย ๆ
เหวยผิเสียวนไม่อาห้ามเสียราไ้ นาปลปล่อยเสียราหวานออมาามแรระแทอนัวโที่เหมือนพยายามะทรมานนา
มันรู้สึีมานนาไม่อาปิเสธไ้ว่าัวนาเอ็อบ
“อบหรือไม่”
สุยหยาหล้มลมาระิบถาม้าใบหูเล็่อนัเบา ๆ เหวยผิัปา เอ่ยเสียเบาอบรับ
“เพะ”
“ืนนี้้าเหมือนะให้เ้านอนไม่ไ้แล้ว”
ทันทีที่เาพูบ เอวสอบระแทแรและเร็วมาึ้นเรื่อย ๆ ทำเอาัวอเหวยผิเ้เอวรับแทบไม่ทัน นาปล่อยให้เาระแทามในเห็นว่าเาะเสร็สมถึไ้ผละออมา
สุยหยาหลหัวเสียที่นาื้อรั้น เาำลัะเสร็แล้วแท้ ๆ
“ิทำอะไร”
“ทำให้ฝ่าบาทพอพระทัย”
“ยัไ”
“อย่านี้ไเพะ”
เหวยผิหันลับมามอเา นาผลัเาให้นอนราบพร้อมับึ้นไปนั่ร่อมับแท่หยที่แ็นมือำไม่มิ ่อที่ส่วนอ่อนไหวอนเอแล้วนั่ล
ใบหน้าามบิเบี้ยวเพราะวามรู้สึที่ปะทุึ้นมา่อนยับเอวึ้นลเป็นัหวะ
สุยหยาหลมอภาพสาวามที่ยับไหวบนัว เาบรามแน่นเมื่อนายับเอวเร็วมาึ้น มอหน้าออวบที่ระเพื่อมไปมาามแรนอที่ะยื่นมือไปบีบเล้นเล่นระบายวามเสียว่านไม่ไ้
“อบหรือไม่เพะ”
“อบ…แ่ยัทั่วไป”
“เ่นนั้นหม่อมันะทำให้อบมาว่านี้”
ทันทีที่เาเหมือนะเสร็เหวยผิลุออาัวเา พลา้มลไปูเลียแท่หยพร้อมับใ้มือรูมันึ้นลนเาปลปล่อยน้ำรัออมานเ็มโพรปาเล็
สุยหยาหลมอภาพนาลืนินน้ำรัอเา้วยสายาไม่อยาะเื่อ ารที่เห็นนาทำเ่นนี้ยิ่ทำให้เามีอารม์เพิ่มึ้นนแท่หยที่วรอ่อนัวลับแ็ึ้นมาในเวลารวเร็ว
เหวยผิไม่ิว่าเาะไม่พัสัหน่อย
“ฝ่าบาท…”
“ใอะไร ทำสิ ใ้ปาอเ้า่อ”
เหวยผิไม่ไ้่อ้านำสั่้มลไปูเลียสิ่นั้น เามีวามสุ นาเอ็มี ทำไม้อไม่ทำ้วย มัน็แ่เรื่อในห้อหออสามีภรรยาที่ทำัน แ่แ่วามอยาเท่านั้น มันไร้ึ่วามรั แ่้อทำให้เาิใ ส่วนนา้อปป้อในเอไม่ให้หลรัเาอี
เรื่อนี้มี Ebook นะะ ะวาายในวันที่ 9 พฤศิายน 2567 เวลา 00:00 ที่ Meb
หลัาอัพรบ 10 อนะลอนที่ 11 วันที่ 16 สิหาม เมื่อลรบ 15 อนะิเหรีย 4 เหรียทุอนนว่าะบและไม่มีอนพิเศษและรูปภาพิบิประอบน่ารั ๆ เหมือนใน Ebook
ที่ลรายอน้าเพราะให้สิทธิ์นื้อ Ebook ่อนนะะ
ความคิดเห็น