จองจำหัวใจ

คำว่ารัก...

นั่นหรือที่ฟ้าลิขิตมาให้คน 2 คน นั้นรักกัน ฉันว่าใช่ ว่าฟ้าลิขิตมาให้คนนั้นรักกัน รักกัน...

คำว่ารัก...

ทำให้ทุกสิ่งที่อยู่รอบ ๆ ตัวเราสวยงาม มีความสุข และมีมิตรภาพที่ดีงามต่อกัน....

หากแต่..............คิดสักนิด

คำว่ารัก...

เป็นเหมือนดาบสองคม ในเมื่อมีความสุขแล้วนั่นก็ย่อมมีความทุกข์และผลที่ตามมา...

คำว่ารัก...

นั่นคือ น้ำตาแห่งความเสียใจกับสิ่งที่หวังไว้ เสียใจ เสียใจ...

คำว่ารัก...

ทำให้ฉันเจ็บจนไม่รู้ว่าจะเอ่ยสักเพียงใดว่าเจ็บมาก มากจริง ๆ...

ตัวอักษรที่บรรจงเขียนในไดอารี่เล่มน้อยเริ่มสั่น เมื่อเจ้าตัวได้เขียนความรู้สึกที่พึ่งเกิดขึ้นพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาอาบแก้ม แต่ถึงจะเขียนอย่างไร เธอก็ไม่สามารถจะบรรเทาความอัดอั้นตันใจและความเสียใจได้เลยแม้แต่น้อย....

หากเวลาจะสามารถย้อนกลับคืนได้ เธอจะขอไม่พบกับเขาเลย ไม่แม้แต่จะรู้จักด้วยซ้ำไป หากจะทำให้รู้ว่าใจดวงนี้จะเจ็บช้ำถึงขนาดนี้ เธอจะขอเป็นคนที่อยู่ร่วมโลกนี้มากกว่าจะเป็นคนที่เคยรู้ใจกันจนถึงขนาดนี้