คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : EL DORADO - Part 9
Part9
El Dorado
"เลิกเดินตามข้าเสียที อย่ามายุ่งได้ไหม!"
แบคฮยอนเดินสะบัดสะดิ้งหนีจากชานยอลที่กำลังเดินตามด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม นั่นก็ยิ่งทำให้แบคฮยอนอารมณ์เสียมากขึ้นกว่าเดิม
'คนยิ่งอารมณ์เสียๆอยู่ หึ! ยิ้มบ้าอะไรนักหนา แม่เจ้ากินยายิ้มหรือไรตอนท้อง'
แบคฮยอนครุ่นคิดด่าชายหนุ่มร่างสูง พาลไปด่ามารดาผู้ให้กำเนิดเขาเสียด้วย
"ขมุบขมิบปาก? ด่าแม่พี่หรือไรเจ้า"
ชานยอลเย้าชายหนุ่มร่างตุ้ยนุ้ยด้านหน้าของตนอย่างหยอกล้อ แบคสะดุ้งทันทีที่ชายหนุ่มร้องทักอย่างรู้ทัน แต่ก็ยังคงเดินสะบัดสะบิ้งต่อไป ชานยอลที่เริ่มเห็นว่าชักจะพาลไปกันใหญ่ เดินเข้าป่ามาก็ไกลพอสมควรกว่าครึ่งชั่วยามแล้ว…เดินต่อไปคงจะไร้ประโยชน์
"นี่อย่านะ! ทำอะไรน่ะ อื้ออ...ไม่! อย่ามาอื้ออ ไอ้คนทุเรศ"
ชายหนุ่มเข้ากอดองค์ชายน้อยจากด้านหลัง จมูกโด่งกดลงหอมแก้มองค์ชายตัวอวบอย่างเอาแต่ใจไปหลายฟอดใหญ่ ฉุดกระชากกันอยู่นานจนกระทั่งองค์ชายตัวน้อยเริ่มหมดแรง
"ฮ่าๆๆ หมดแรงแล้วหรือไรเจ้า"
แบคฮยอนสะบัดหน้าหนี มันช่างดูน่ารักนักในสายตาชายหนุ่ม
"พี่น่ะแค่อยากอธิบายนะหมาน้อย เจ้าเอาแต่ร้องไห้งอแงบ้าง สะดิ้งใส่พี่บ้าง เราจะเข้าใจกันได้อย่างไร หื้อ"
"เข้าใจอะไร?! ไม่อยากเข้าใจอะไรทั้งนั้นละ"
"ก็เป็นซะแบบนี้ละเจ้าน่ะ ชอบพี่หรือไม่"
"ก็รู้อยู่แก่ใจพี่นิ มาถามทำรากแก้วอะไรเล่า!!"
"พี่แค่อยากได้ยินจากปากเจ้า หื้อ แบคฮยอนอ่า~"
ชานยอลกดจมูกโด่งเป็นสันไปตามซอกคอหอมกรุ่น
'หอมละมุน แสนจะบริสุทธิ์ ได้ดอมดมครั้งใดก็ยากที่จะถอนจมูก'
แบคฮยอนออกแรงดิ้นตัวออกจากอ้อมกอดแสนเอาแต่ใจนั้นเสียจนหลุด แบคฮยอนพลิกตัวกลับก่อนจะตบไปที่ใบหน้าหล่อเหลานั้นเต็มแรง
"มากเกินไปแล้ว ทุกครั้ง และทุกครา มีเสียแต่ลวนลามข้า ฮึก! ข้าคือองค์ชายแบคฮยอนแห่งเมืองหมาป่านะ เจ้าเทพรักษาต้นไม้กระจอก!"
"กระจอก? งั้นก็ลองมีผัวกระจอกดูดีไหมเล่าพระองค์ชายเล็ก"
ว่าจบ ชานยอลก็รวบตัวแบคฮยอนเข้ามากอดแนบแน่น พายุหมุนลูกย่อมๆปรากฎขึ้นกลางป่า
ร่างที่เคยกอดแนบแน่น หมุนอย่างรวดเร็วกลายเป็นต้นไม้ที่สูงใหญ่ที่สะบัดใบ และสะบัดต้นไปมาด้วยอารมณ์โมโห
"อ้ะ อย่านะชานยอลลลลล~~~~"
เสียงหวานดังลั่นป่าเป็นครั้งสุดท้ายก่อนสรรพสิ่งจะเข้าสภาวะปกติ
ผีเสื้อตัวผู้เข้าดอมดมดอกไม้ป่าผู้งดงามอย่างหยามใจ ดอกไม้สวยโน้มตัวลงอย่างพร้อมใจ
ดอกไม้นั้นไซร้แลเคียงคู่กับผีเสื้อตัวผู้ปีกสีเขียวมะนาวนั้นตลอดเท่าอายุไขจะสิ้น ฤาดินฟ้าถล่ม อัคนีจะทลาย
"อื้ออ พอก่อนนะเพคะองค์ชาย อ้ะ อ้าา ท่านพึ่เพคะ อู่วว อย่า..."
คยองซูร้องห้ามชายหนุ่มร่างกำยำที่ปลดปล่อยน้ำรักใส่ตัวนางอย่างล้นทะลักไป1รอบ และกำลังจะทำการลวนลามนางอีกครั้งคยองซูนางดันอกที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามแน่นๆนั้นออกห่างจากตน
จงอินขำในลำคอก่อนจะนอนลงแนบข้างร่างขาวเนียนของคนรัก จงอินยังไม่วายลูบเอวคอดสวยนั้นเล่นไปอย่างเพลิดเพลิน สายตาร้อนแรงนั้นยังคงมองใบหน้าสวยนั้นไม่ห่าง
"ท่านพี่..."
"หื้อ? ว่าไงเจ้า"
"เราจะหนีไปที่ใดกันดีท่านพี่ เราอยู่ที่นี่ได้อีกไม่นานแน่เพคะ"
คยองซูช้อนตากลมโตของตนจับจ้องไปยังตาคมเข้มนั้นอย่างวิตก จงอินรวบร่างของคนรักมากอดแนบอก ยิ่งเปลือยเปล่าแบบนี้ก็ยิ่งใกล้แนบชิด
"อื้ออ พี่คิดไว้ว่าจะขอแรงชานยอลพี่ชายเจ้าให้พาเราเดินทางไปทางรากไม้ เจ้าคิดว่าอย่างไร"
"ท่านพี่ชานยอลทำไม่ได้หรอกเพคะ หากเพียงคนเดียวน่ะพอได้ แต่หากไปกันทั้งสีี่แบบนี้ไม่ไหวแน่"
จงอินขมวดคิ้วอย่างใช้ความคิด มือหนาผละออกจากเอวบางมาลูบผมยาวจรดเอวนั้นเล่นแทน
"คงต้องให้เจ้าขี่หลังพี่ไปก่อน พอถึงเมืองครึ่งหมาป่าครึ่งผู้วิเศษ เราจะนัดแบคฮยอนกับชานยอลเจอกันที่นั่น และเดินทางพร้อมๆกันกลับวังพี่"
"ทรงพระปรีชา น้องเห็นด้วยเพคะ..."
คยองซูอมยิ้มน่ารักให้ชายหนุ่มคนรักของตน
"งาม งามจนยากจะห้ามใจ"
"หากท่านพี่ทำรักน้องให้เหน็ดเหนื่อยอีกครั้ง คืนนี้จะไล่ไปนอนด้านนอก และถ้าท่านพี่ขืนไปเสพนารีผลอีก...น้องจะกลับไปฟ้องท่านพ่อ"
คยองซูแกล้งทำเสียงดุใส่อย่างน่ารัก มือเล็กๆทุบรัวๆลงที่หน้าอกแข็งแรงหลายๆที
'คล้ายแบคฮยอนเข้าไปทุกวันแล้ว'
ร่างสูงขบคิดพลางทำท่าโอดเหมือนว่ามือเล็กๆนั้นจำความเจ็บปวดมาสู่ตนนักหนา
"หยุดเถิดเจ้า โอ้ย~~พี่เจ็บแล้ว พี่ไม่ดึงดื้อกับชะแม่แล้ว พี่ยอมจ่ะ"
"ดีมากเลย คิกคิก ท่านพี่เพคะ ท่านพี่เซฮุนจะตามเรามาทันไหม น้องกลัวเสียเหลือเกิน"
จากใบหน้าน่ารักที่ยิ้มสดใส กลับกลายเป็นเศร้าหมองและเป็นกังวลจงอินประคองร่างบางเข้ามากอดแนบอก เขาหลับตาลงจูบกระหม่อมคนตัวเล็กอย่างอ่อนโยน มือหนาหยิบยกมือบางของอีกคนขึ้นมาจูบเบาๆสองสามทีก่อนที่เสียงนุ่มทุ้มนั้นจะปลอบประโลมคนตัวเล็กให้คลายวิตก และเข้าสู่นิทรา พักผ่อน
"มันจะตามมาทันหรือไม่พี่ก็ให้สัญญาเจ้ามิได้ แต่พี่จะพาเจ้าให้ถึงเมืองของพี่ให้เร็วที่สุด ที่นั่นคือบ้านของพี่ พี่จะไม่ให้ใครทำอันตรายต่อเจ้าได้ นอนเสียเถิดเสียแรงกันมากแล้ว"
"อื้อ..."
คยองซูนอนหนุนหัวลงบนลำแขนแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อของอีกคนก่อนจะเข้าสู่นิทราอันแสนหวาน
'ไอ้เซฮุนมันฉลาดมาก ถึงจะมาตัวคนเดียวก็เถิด'
จงอินหลับตาลงอย่างใช้ความคิดก่อนจะเผลอหลับเข้าสู่นิทราอย่างเหนื่อยอ่อน หลังจากที่เมื่อคืนเขาแทบไม่ได้นอน เหตุก็จากชานยอลตัวดีนั่นเอง...
"อย่า! ไอ้คนเลวหูกาง ปล่อยนะ ฮื่อๆๆๆ ท่านพี่ช่วยข้าด้วย"
ผ้าไหมชั้นดีขององค์ชายรัชทายาทแห่งเมืองหมาป่าถูกฉีกจนขาดวิ่นเหลือเพียงแต่ผ้าเตี่ยวปิดของลับทั้งด้านหน้า และด้านหลังไว้ ชานยอลลูบไล้มือยาวหนาของตนไปตามขาอ่อนและง่ามขาขององค์ชายตัวน้อย
"อื้อออ ฮื้อออ ฮึก..."
ริมฝีปากหนาเข้าครอบครองปากสวยของร่างอวบใต้ร่างของตน
ลิ้นร้อนๆของชานยอลทั้งดูดเลียริมฝีปากของแบคฮยอนไว้ แบคฮยอนร้องไห้สะอึกสะอื้นมือบางยังคงผลักไสอีกคนให้ออกห่าง
ชานยอลรวบมือบางนั้นอย่างรุนแรงก่อนจะตะคอกร่างบางเสียงลั่นห้องนอนธรรมชาติของตน แท้จริงแล้วแบคฮยอนกำลังอยู่ในมโนภาพด้านในลำต้นไม้สีเขียวมะนาวที่ชานยอลเป็นเทพารักษ์
"ถึงข้าจะกระจอก แต่ไอ้กระจอกคนนี้ละองค์ชายที่กำลังจะเป็นผัวของพระองค์น่ะ!"
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
NC Chan & Baek
คอมเม้นท์อีเมล์ไว้ หรือทางทวิตเตอร์ ( @JNN_93)
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"แฮ่กๆๆๆ...ข้ารักท่านเหลือเกินท่านพี่ อื้ออ..ซี้ดด"
แบคฮยอนบอกความในใจให้ชายหนุ่มด้านหน้าตนได้รู้ การบดเอวของเขาร้ายกาจนักเพราะมันทำให้ในช่องทางรักของแบคฮยอนเต้นตุ๊บๆ สุดจะเสียวซ่านจนต้องครางออกมา
"พี่รับรักเจ้า เรามาดูใจกันเถิด อย่าเพิ่งใช้คำว่าคนรักเลย"
"อื้อ..."
"ไม่พอใจหรือไร..."
"ท่านเห็นแก่ตัว"
"ขอให้พี่ได้แน่ใจ วันนั้นมาถึงเมื่อไหร่ พี่จะรีบบอกเจ้าเป็นคนแรก"
มือหนาลูบสะโพกอวบนั้นเล่น อ้าา สบายใจจังได้เมียสักที
"เจ้าคือคนแรกของพี่"
"พี่ก็คือคนแรกของข้า โอ้ยย เจ็บชะมัดเลย ชานยอลเอาท่อนไม้ของเจ้าออกไปนะ!!"
"กล้าสั่งผัวหรือเมียจ๋าาา แบบนี้ต้องโดนลงโทษ"
ผีเสื้อตัวผู้เข้าดอมดมดอกไม้ป่าผู้งดงามอย่างหยามใจ ดอกไม้สวยโน้มตัวลงอย่างพร้อมใจ
ดอกไม้นั้นไซร้แลเคียงคู่กับผีเสื้อตัวผู้ปีกสีเขียวมะนาวนั้นตลอดเท่าอายุไขจะสิ้น ฤาดินฟ้าถล่ม อัคนีจะทลาย
"ข้ามาลาท่านลุง ท่านป้า เพื่อออกตามหาคยองซู"
เซฮุนนั่งคุกเข่าด้านนอกม่านของห้องเสวยอาหารเช้า เงียบอยู่หลายอึกใจ ดูเหมือนว่าทั้งยุนโฮ และแจจุงหาได้สนใจตนไม่
"ท่านป้า ท่านลุงข้าขอลาแล้วกัน..."
พูดอีกครั้งก่อนจะสบัดตนลุกขึ้นจากพื้น ขายาวเร่งเดินออกจากห้องเสวย
"เดี๋ยว..."
เสียงเต็มไปด้วยอำนาจน่าเกรงขามขององค์ราชาชายยุนโฮรั้งเขาไว้ เซฮุนหันหน้ากลับมา และนั่งคุกเข่าลงอีกครั้ง
"ขอรับท่านลุง?"
"ทรงจำสัญญาระหว่างเราได้นะองค์ชาย?"
"ได้เสมอ และข้าก็คิดว่าข้าต้องตามน้องเจอแน่ๆ หากไม่ถูกกลั่นแกล้งจากผู้เป็นใหญ่ท่านอื่น"
เซฮุนลุกขึ้นยืนและเดินออกไปจากห้องเสวยอย่างรวดเร็ว
"ไร้มารยาทสิ้นดีท่านชายเซฮุน"
"เพคะ อาจจะกลัวพระองค์ทรงแกล้งก็เลยทำกริยาเช่นนั้น"
ราชินีแจจุงบรรจงตักเนื้อปลาสวรรค์ชั้นดีถวายองค์สวามี
"อื้อ คราแรกนั้นไม่ขวาง แต่เห็นแบบนี้พี่เริ่มจะไม่ใคร่ชอบ มาเป็นพ่อตา ลูกเขยคงยาก"
"เพคะ รวมทั้งเรื่องเสี่ยวลู่หานด้วย"
"พูดถึงเรื่องเจ้าเสี่ยวลู่ก็พาลโมโหอีกแล้ว เปลี่ยนเรื่องเถิดแจจุง คยองซูเป็นอย่างไรบ้างเจ้า"
องค์ราชายุนโฮดื่มน้ำจันฑ์ ก่อนจะวางจอกที่ว่างเปล่าให้ราชินีแจจุงได้เติมใส่
"ลูกหรอเพคะ...เอ่อ นางสุขสบายดี"
"เจ้าหมานั้นเล่า รังแกลูกของเรารึป่าว"
"คือ...ลูกอยู่กับแบคฮยอนเพื่อนวัยเด็กปลอดภัยแน่นอนเพคะ ท่านพี่อย่าทรงวิตก"
แจจุงกลั้นใจปฏิเสธคำโต เพื่อลูก และเพื่อความสบายใจของพระสวามี
"แล้วองค์ชายใหญ่ละ ไม่เจอกันนานนม"
"องค์ชายระงับอารมณ์โกรธได้ดีขึ้นเพคะท่านพี่ แล้วก็รักคยองซูของเรามากเพคะ"
องค์ราชินีก้มหน้าลงโกหกอีกครั้ง
'รักมาก แต่ก็หื่นมากด้วย'
"เช่นนั้นพี่ก็สบายใจ อย่างน้อยก็รักกัน ให้เกียรติกัน"
"เพคะ..."
แหม ถ้าบอกความจริงไปก็กลัวท่านพี่ยุนโฮจะรีบวิ่งไปฆ่าเจ้าหมานั้นถลกหนัง ก็จะมานั่งสงสารพระธิดาของตนเองอีก เฮ้อ...นี่สินะหัวใจของคนเป็นแม่
Next to 10
---------------------------------------
สวัสดีค่ะ ท่านผู้อ่านทุกท่าน ตอนนี้ก็เป็นตอนกระท่อมชายป่าครั้งสุดท้ายก่อนที่จะหนีท่านชายเย็นชาไข่มุกโอเซฮุนนะคะ
เอ็นซีชานแบคครั้งแรกไม่ดี ไม่เด่น ขอโทษแม่ยกชิปเปอร์ทุกท่านจริงๆ ขอเอ็นซีได้โดยการฝากเมล์ หรือขอทางทวิตเตอร์ก็ JNN_93 นะคะ ส่งเร็ว ส่งไวแน่นอนค่ะ มาขอช้าก็บอกตอนที่ต้องการก่อน ถ้าไม่บอกตอนจะส่งให้หมดทุกเอ็นซีเลยนะ
"ขอโฆษณาฟิคเรื่องถัดไป!!!!"
Green tea mafia #มาเฟียชาเขียว มีแท็กแล้ว มีพล็อตแล้ว เนื้อหากำลังดำเนิน
สปอยว่าเป็นเรื่องของมาเฟียใจร้าย กับเด็กม.ปลายผู้หาเงินรักษาน้องชายผู้กำลังบอด
สนุกแน่นอนค่ะ สามารถแท็กคุยกันได้ ทวงกันได้
ตอนนี้หาคนแต่งหน้านิยายให้ ทำไม่เป็น ใครสนใจเป็นอาสาสมัครบ้างงง (เงียบ - -")
ขอโทษที่สั้นนะคะ เจแปนพิมพ์ๆ แล้วกดดีลีทไป 3 รอบละอะ เวรกรรมมาก
เจอกันนะคะ
แท็ก #หงส์ขาว และ #มาเฟียชาเขียว
ฝากคอมเม้นท์ด้วยนะคะ
ความคิดเห็น